Μια διαπίστωση...Βλέπω συχνά παντού γύρω μου μια έντονη αντίδραση από τον πιο πολύ κόσμο σε ότι αγορά την"διαφορετικότητα"
Και αναρωτιέμαι...
Όταν μιλάμε για μια νέα εποχή αγάπης, πνευματικής ενότητας, αποδοχής του ανθρώπου και εξύψωσης του σε ανώτερο πνευματικό επίπεδο...τι ακριβώς εννοούμε;;
Άποψη δική μου:
Αποδέχομαι τον άνθρωπο με τις ιδιαιτερότητες του, τον κάθε άνθρωπο...εφοσων έχω αποδεχθεί πρώτα τον εαυτό μου ως...μια από τα ίδια...
Δεν κρίνω, δεν κριτικάρω, δεν προσπαθώ να φανώ άνω, είμαστε Το ΙΔΙΟ.
Αγκαλιάζω το διαφορετικό, είναι κάτι που έχει να μου δώσει (είναι διαφορετικό από μένα...κάτι έχει που δεν το έχω)
Δεν σηκώνω τον δάκτυλο μου προς την μεριά του διότι ως γνωστών τα υπόλοιπα δείχνουν προς εμένα...
Αποδέχομαι δεν σημαίνει συμφωνώ απαραίτητα ...αλλά φροντίζω να διαφωνώ με τρόπο που δεν έρχετε σε αντίθεση με τα προηγούμενα...
Τώρα έχω μπερδευτεί
Προσπαθούμε ναι η όχι για αυτήν την ρημαδα την πνευματική ανύψωση;;
Η είναι όλα κι όλα λίγες νότες από new age μουσικη, μερικές όμορφες φωτογραφίες και μια ανταλλαγή φιλοφρονήσεων του τύπου"...ευχές για αγάπη και αρμονία στην Ζωή σου..."
Αυτά.
Αν θέλετε μου απαντάτε.
Τι δεν έπιασα πάλι σωστά;
ΑΙΘΗΡΟΟΟΗΗ;;; Την άποψη σου...(φωνάζω το όνομα σου διότι είναι θεραπευτικό, κι αυτή τη στιγμή έχω ανάγκη θεραπείας αγάπης...κλονιστηκα.)