Καλη μέρα
Οφείλω να ομολογήσω οτι μου χεις κάνει την κάμαρα αχούρι
, αλλά έχεις δίκιο, γιατί εσύ ότι "βλέπεις" κάνεις, εγω πρεπει να τακτοποιηθώ. Αλλά αυτό ανήκει στο φάσμα του Αδύνατου, χεχε
Οποτε ήθελα να σου πω, οτι δεν πειράζει, αλλά σε παρακαλώ μην το παρακάνεις γιατί θα πέσουμε στην κατιούσαν...
Η αλήθεια είναι οτι ποτε ποτε συμμαζεύω κιολας, αλλά λογω της διττοτητας
υπερτερει η υλικη μου ακαταστασια.
Ουσιαστικα, εχω μεγαλη αναγκη απο αλλους που θα με βοηθησουν να τακτοποιηθω, το παραδεχομαι.Οι γονείς μου και ο περιγυρος μου, δεν το καταφεραμε..
Και ετσι ερχομαστε στο γιο σου τον Αρίστο, δεν τον λένε Αρίστο, αλλά είναι κάτι το υποθετικό...
Δεν μπορεί να είναι αφηρημένο ηλεκτρόνιο..μοιάζει, αλλά δεν είναι, προετοιμάζεται.
Είναι πολύ σημαντικό, να μπορούν οι γονείς σου, η μαμα και ο μπαμπας σου, να καταλάβουν , τις πιθανες σου διαδρομες στην γνωση και να σε βοηθουν ελπιζοντας οτι καποια στιγμη θα συγκεντρωθεις και θα εχεις αποτελεσμα.
Βοηθάει αυτό..
Ο πατέρας μου μου λεγε..." εκατό η αλεπού, εκατονένα το αλεπουδάκι, γίνεται;;" Δεν γίνεται, γιατί ακόμα και αν γίνεται, δεν είσαι εσυ το αυτό καθάυτό σωματίδιο που εβρέθει σάυτην την θέση. Είστε ίδια;
Ο δάσκαλος των λέξεων, λέει ότι το ίδιο (αν θυμαμαι καλα) δεν υφισταται.
Το λιγότερο διαφορετικό που μπορεί να συμβαίνει είναι ακόμα και η αλλαγή στην θέση. Τουλάχιστον στο τριασδιάστατο μου Κόσμο..Απλώς ομοιάζουμε, αν όμως πλησιάσουμε το σωματίδιο πιο κοντά ...και πιο κοντά... θα δούμε οτι το σωματίδιο έχει διαθέσεις. Και ουσιαστικά , ξεκινώντας δεν ξέρουμε ποιον από τους δύο πόλους θα συναντήσουμε.. πιθανότατα αυτόν που θέλουμε να έλξουμε. Ας μην το παρατραβάμε
Αυτά,
Καλημέρα και στην οικογένεια σου