Ένας
ινδιάνικος μύθος λέει πώς η Asibikaashi (γυναίκα αράχνη) αφού βοήθησε
τους θεούς να βάλουν τον ήλιο στην πορεία του, προκειμένου να
προστατέψει τα παιδιά της από τα κακά πνεύματα που κυκλοφορούσαν το
βράδυ, έφτιαχνε έναν ιστό, το λυκόφως.
Αυτό όμως
δεν ήταν αρκετό. Έτσι, οι μανάδες ξεκίνησαν να φτιάχνουν
ονειροπαγίδες.Ονειροπαγίδες κατασκεύασαν αρχικά οι Ινδιάνοι Τσιπέουα
(αλλιώς Οτζίμπουε). Το αντικείμενο στη γλώσσα τους ονομάζεται
asabikeshiinh. Τις κατασκεύαζαν πλέκοντας σε δίχτυ κλωστές από νεύρα
μέσα σε στεφάνια από ξύλο ιτιάς, με μια πλέξη που θύμιζε ιστό αράχνης.
Συνήθως τις διακοσμούσαν με χάντρες και φτερά. Μετά τις κρεμούσαν πάνω
από τα κρεβάτια των παιδιών, για να τα προστατέψουν από τα κακά όνειρα.
Με τον καιρό και καθώς το παιδί μεγάλωνε, η ονειροπαγίδα φθειρόταν και
καταστρεφόταν. Υποτίθεται ότι μόνο τα καλά όνειρα μπορούσαν να περάσουν
από την κεντρική τρύπα της ονειροπαγίδας, ενώ τα κακά σκάλωναν και
έμεναν παγιδευμένα. Στη συνέχεια, τα παγιδευμένα κακά όνειρα θα
διαλύονταν με το πρώτο φως της αυγής.....
Και επειδη ειναι υπεροχο να κατασκευαζουμε πραγατακια με τα χερια μας.. να μια ιδεα πως να την φτιαξετε..
δενουμε τη κλωστη(καντοντας ενα κλασσικο κομπο) σε ενα σημειο της βασης μας. και δημιουργουμε μια θηλια(απ την οποια θα την κρεμασουμε)
Επειτα κραταμε τη κλωστη και την περναμε γυρω απο τη βαση μας, απο πανω και μετα ενδιαμεσα της κλωστης κ της βασης
αυτο το κανουμε γυρω γυρω. Οταν φτασουμε στο τελος δενουμε με το πρωτο κομματι.(εγω κανω κομπο πανω στη βαση και οχι ετσι οπως φαινεται στην εικονα.)
Και τωρα αυτο που εκανα στη βαση μου, το κανω στη μεση καθε κλωστης
αφου τη φτιαξουμε ολη. στο τελος δενουμε ενα κομπο τη κλωστη και η την κοβουμε ή κρεμαμαι κατι που μας αρεσει.
εγω ως βαση προτιμω κλαδια που τα γυριζω και φτιαχνω πλαισια(κυκλικα ή ρομβους)..
ή και ελευθερα κομματια ξυλου....