Το πρωτο βημα για την εξέλιξη

Είναι φορές που όταν είμαι σε μέρος με δέντρα με χώμα και δεν σκέπτομαι τίποτε που να με βγάζει απο την στιγμνή αυτή τότε γίνομαι αλλιώς πιο μαγική θα έλεγα ζώ εκεί .Άλλες φόρές μιλώ με τα δεντρα νομίζω πως με χαιρετούν κιόλας με το θρόισμα τών φίλών τους .Μίκρή  όταν ήμουν νόμιζα πώς οι ρόζοι των δέντρών είναι η πόρτά για ένα κόσμο όπου ζούν οι νεραίδες και τα ξωτικά , και όταν πηγέναμε εκδρομή σε κάποιο δάσος χτυπούσα τους ρόζους για να μου ανοίξη κάποιος αλλα δεν έγινε δεν ανοιξε η πόρτα . Δεν πειράζει μου φτάνει που είμαι μαζί τους  , άλλότε δυνατα, άλλοτε λιγότερο δυνατα . Το έγραψα εδώ επειδή η ψυχή χαίρεται στην φύση και ξεκουράζεται ο νούς ! Είναι ένα όπλο θα έλεγα κατά όλων αυτων που συμβαίνουν . Νίώστε απλα τις μυρωδίες και ευχαριστηστε την Γαία για το μεγαλίο της .
Καθαρίζει το νού και αυξάνει την ικανότητα να καταλαβαίνεις  την  φύση σού  αφου είσαι μέρος απο αυτό πού βλέπεις.Αν δεν μπορείτε στην φύση τότε βάλτε μουσικη χαλαρή και φανταστήτε ένα δάσος στο οποίο ζήτε σε αυτό όπως εσείς θέλετε .
                                                                    

Δεν πρέπει ποτε να αποκοπούμε απο τη φυση. Ειναι κομμάτι μας και είμαστε δικό της.


Μου ξύπνησες ενα πολύ ομορφο συναίσθημα!