ΤΑ ΧΑΛ-ΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ

ΤΑ ΧΑΛ-ΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ TOM ROBBINS

από ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ
http://ydrargyros.blogspot.gr/2012/02/tom-robbins.html

Όταν θες να γράψεις για τον Ρόμπινς είναι σαν να θέλεις να ανοίξεις το κλουβί του κόσμου, να πετάξεις με τα φτερά που σου κλέψανε, να ουρλιάξεις από χαρά και από πόνο.
Η γραφή του Ρόμπινς είναι σαν βροχή κάποιο πρωινό του Μαΐου όταν βγαίνεις από το σπίτι σου χωρίς ομπρέλα, μια γραφή ανατριχιαστικά ρεαλιστική, υποβόσκουσα ποιητική, εκκωφαντικά πολιτική, ανερυθρίαστα ερωτική, μια γραφή που ξεχύνεται σαν καταρράκτης λέξεων, εικόνων και νοημάτων, ονείρων και ιδιαίτερων σημασιών, μια γραφή από κάποιο σπάνιο ημερολόγιο αποκλειστικά για σένα…
Ο Τομ Ρόμπινς, εγγονός του Ουίτμαν, ο μικρότερος αδελφός του Μπάροουζ και γιος της Βιρτζίνια Γουλφ, ομοαίματος με τον Δαλάι Λάμα, τον Κρισναμούρτι και τον Καστανέντα, συμπαίκτης του Τίμοθυ Λήρι και μάγος – φύλαρχος του Σιάτλ, ο Σαίξπηρ της ψυχεδέλειας και ο Θερβάντες του rock and roll, ο ποιητής της πτώσης, κραδαίνει στα μάτια μας το παλλόμενο σκουλήκι από το σάπιο μήλο των πρωτοπλάστων και απαγγέλει με την βουνίσια αντοχή του τα σονέτα της θύελλας και του κεραυνού.
Δολιοφθορέας και επαναστάτης, μηρυκαστικό ον και θεοκλέπτης, τα έργα του δρουν σαν επιταχυντές της πραγματικότητας.
Ατίθασα, αθώα, βρώμικα και σεμνά, αποφασίζεις να ξενυχτήσεις μαζί του και σε παρασέρνει στην άκρη του κόσμου, ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου (τυχαίο που στην Ελλάδα τα έργα του τα εκδίδουν οι εκδόσεις Αίολος;), παρελαύνει μπροστά από τα μάτια σου όλο το κωμικοτραγικό σινάφι της ύπαρξης, άγγελοι και δαίμονες, ο θεός και ο διάβολος και οι μεταμφιέσεις τους.
Τα βιβλία του είναι σαν αφίσες πορνοστάρ σε παιδικά δωμάτια, σαν γεμάτα μπουκάλια με οξύ που αποφράσουν τους μπουκωμένους αγωγούς του κόσμου, ένα ουράνιο τόξο κρεμασμένο στον λαιμό της έμπνευσης!
Αστείος, απρόβλεπτος, προκλητικός, διαυγής, μυστικός, εξτρεμιστής και ρομαντικός, οραματιστής και ερωτικός, εκμαυλιστής συνειδήσεων και πορθητής παθών.
Ασυγκράτητος σαν χείμαρρος και ορμητικός σαν τα νερά του Νιαγάρα, φλύαρος σαν την βροχή και σιωπηλός σαν τον πυθμένα της λίμνης Ταγκανίκα, μοναδικός σαν την κοραλλένια κορυφή του Κιλιμάντζαρο.
Ο Ρόμπινς έχει φτερά στα χέρια του, γράφει σαν να πετάει, βουτά από ψηλά με ορμή στη θάλασσα του μελανιού και βγαίνει έχοντας στο ράμφος του μερικά από τα καλύτερα εδέσματα, μας κάνει το τραπέζι με τις πιο ζουμερές ποικιλίες, με τα καλύτερα κρέατα και κρασιά, (χορτοφάγοι η τελευταία σας ευκαιρία), ακονίζει τον ουρανίσκο μας έως την τελευταία σελίδα και η πέψη κρατάει κάτι μήνες, αυτή η γλυκιά αέρινη αίσθηση που έχεις αφού σηκωθείς από το συμπόσιο των θεών.
Αγαπητός όσο λίγοι από χιλιάδες αναγνώστες, με υπερβολικές έως βαθμού ανησυχίας συμπάθειες, το ύφος του, η ζωντάνια του λόγου του, το εύστροφο πνεύμα του, το επικίνδυνο χιούμορ του, οι απίθανες πλοκές του, οι μοναδικές αναφορές και η πλούσια λεξιλεία του.
Τα έργα του είναι διασταυρωμένα πυρά, μαγικά πουγκιά που κρύβουν μέσα τους την αλχημική συνταγή των μεταστοιχειώσεων, σχεδίες αυτοσχέδιες, που σε ταξιδεύουν στην γεμάτη μαγευτικά τοπία θάλασσα της γλώσσας.
Στο τελευταίο βιβλίο του Αγριόπαπιες Πετούν Ανάστροφα, ένα απάνθισμα κειμένων που κατά καιρούς είχαν δει το φως της δημοσιότητας σε διάφορα έντυπα, ή ανέκδοτα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, αφιερώματα και αναφορές σε διάφορα θέματα, όπως επίσης και κάποια διηγήματα και ποίηση, (άλλωστε ο Ρόμπινς δεν χρειάζεται να γράψει ποιήματα για να γράψει ποίηση), ανακαλύπτουμε έναν Ρόμπινς που ανασύρει από το βάθος της γνωσιολογικής του θάλασσας υπέροχα σχόλια και απόψεις χαρακτηριστικό της πληθωριστικής του φύσης, έναν Ρόμπινς που κάνει αναφορές στα πάντα, από τον σχολιασμό των σίξτις ως τον εμπνευσμένο παιάνα των βροχών του Σιάτλ.
Ο Ρόμπινς ξέρει όσο κανείς άλλος να χτυπά με το μαγικό ραβδί των λέξεων τον αναγνώστη, να ανοίγει δρόμους ανάμεσα σε αδιέξοδα, να κωδικοποιεί τα μηνύματα του χάους και να αποσυναρμολογεί στα εξ ων συνετέθη την πραγματικότητα.
Εμβριθής και γεμάτος οράματα, σαρκαστικός και αφηνιασμένο άλογο, ειρηνικός και μαχόμενος σαν Αχιλλέας στα πεδία της γνώσης, μας προκαλεί και μας προσκαλεί, μας καλεί και μας εγκαλεί πίσω στο Αδιαμόρφωτο.
Τα βιβλία του ορόσημα κάθε γνήσιου εξερευνητή του Ανθρώπινου, εκκεντρικά προσκλητήρια για την ανάδυση του Πνεύματος, γεμάτος μεταδοτική έμπνευση σαν θανατηφόρος ιός, με διαστελλόμενη στο άπειρο την αίσθηση της περιπέτειας.
Πολυεπίπεδα και αινιγματικά, διαπερνούν τις περιοχές του κόσμου σαν ριπές λεξοβόλων, στήνουν στον τοίχο τους συμβιβασμούς και τα κατεστημένα, περνούν από φάλαγγα την εξουσιοφρένεια και τους απανταχού μαραζωμένους λακέδες της.
Λυρικός και πρόστυχος, μας καθοδηγεί σαν σαμάνος που βρίσκεται στην μεθόριο των κόσμων.
Από το Αμάντα Το Κορίτσι της Γης, ένα βιβλίο που μιλάει για την ελευθερία και την εξέγερση, για τα λουκάνικα και το σώμα (από πού έρχεται;) του Χριστού, για την χαρά της ζωής και την σπάνια σημασία της, στον Τρυποκάρυδο, μια απίθανη ιστορία αγάπης και πολιτικής, ένας συνδυασμός ρομαντισμού και εμπρηστικών μανιφέστων, η παρανομία και τα μυστικά του φεγγαριού, οι πυραμίδες και μια τζούρα από τα γνήσια κάμελ, ένα εκτροχιασμένο παραμύθι, ένα ξεδίπλωμα μυστικών και συνταγών για μια σειρά πολύ πρακτικών ζητημάτων.
Με το Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν, μας μυεί στα μυστικά του χρόνου και των ράντζων της άγριας δύσης, στην γεωφυσική και τους αντίχειρες, περιφερόμεθα σε εκστατική τροχιά γύρω από την τέχνη, βουτάμε στο κρανίο της ποίησης…
Στο Άρωμα του ονείρου, ζαλιζόμαστε από την γεμάτη αρώματα ατμόσφαιρα, μια διαδρομή γεμάτη από περιπέτεια και αθανασία, από θρησκευτικότητα και παντζάρια, από τον θεό Πάνα και ένα ανακάτεμα από πρωτόγονα ζωώδη ένστικτα, ένα ειδυλλιακό ζευγάρωμα των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα και των περιοχών του χρόνου…
Στο Ο Χορός των εφτά πέπλων, έχει βαλθεί να μας ταρακουνήσει ως τα τρίσβαθα της ψυχής, η πιο μεγάλη αφυπνιστική συνταγή και η πιο όμορφη κατάθεση για το μυστικό φως των πραγμάτων, ένας τελετουργικός χορός στην κόψη της Μέσης Ανατολής, με την μέση του πιο ντελικάτου θηλυκού, ένα κάλεσμα από την πρωταρχική μητέρα θεά με οδηγό μια πορφυρογέννητη έμπνευση.
Και με όσα χρήματα γεμίζει τις τσέπες μας, με τον Χορό των εφτά πέπλων, μας τα παίρνει πάλι πίσω με το Μισοκοιμισμένοι μέσα στις Βατραχοπιτζάμες μας…
Στο Μισοκοιμισμένοι μέσα στις βατραχοπιτζάμες μας, μας υπενθυμίζει την καταγωγή μας, βάζει αντηχεία στα πρωτόγονα κύτταρα μας, μέσα στις σπηλιές που πρωτογνωριστήκαμε, μας μαθαίνει τα Ταρό και παίζει με τον χρόνο, μας συστήνει στα ιδιαίτερα γούστα των αφυπνισμένων όντων, μας μιλάει για τα αμφίβια και τους εξωγήινους και μας ξεναγεί στα χρηματιστήρια του κόσμου λίγο πριν το μεγάλο κραχ…
Και φτάνουμε στο Αγριεμένοι Ανάπηροι Επιστρέφουν από Καυτά Κλίματα। Εδώ ο Ρόμπινς τα δίνει όλα (και έχει πολλά), στο απόγειο της έμπνευσης, της πιο βαθιάς ενόρασης, του πιο μεγάλου ανοίγματος, το ψιθύρισμα των κρυμμένων νοημάτων, η έκθεση στην πιο γαργαλιστική ακτινοβολία, ένας πρωτοφανής πίδακας από την ψυχή της γλώσσας, ως την anima mundi.
Ένα διαπεραστικό σοκ κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, (ίσως χρειαστεί να το διαβάσετε σε αναπηρικό καροτσάκι), ένα ξεχείλισμα συμπαντικών αληθειών σε μια συμφωνία φωτός και σκότους, ο mister Ρόμπινς σε όλη του την έκταση…
Τελευταίο έργο που είδε το φως ετούτου του μάταιου κόσμου είναι το villa incognito, μια συνύπαρξη βετεράνων του πολέμου στο Βιετνάμ σε μια μεταξένια σονάτα από τοπία της άπω ανατολής, αγγίγματα από κορίτσια με ροδαλά μάγουλα και γαρνιτούρα από τις καλύτερες μαγιονέζες…
Τα βιβλία του Τομ Ρόμπινς είναι ευτυχώς όλα εδώ, γεμάτα από σεξ και περίεργες συμπτώσεις, όλα τους μια αφορμή για ξεβόλεμα, μια απαραίτητη προσθήκη στο οπλοστάσιο της γνώσης.
Σπάνια συγγραφείς έχουν τον ρυθμό, την ανάσα, τον ιδρώτα του Τόμ Ρόμπινς, τις αστείρευτες ριπές του από χιούμορ, τα όνειρά του.