Δηλαδη ολα ειναι θεμα επιλογων;Επιλεξαμε να ειμαστε κατι σαν ''παρασιτο''για τον πλανητη,κι εκεινος τωρα προσπαθει να μας ξεφορτωθει για να επιβιωσει;
Ποσα λαθη εχουμε κανει,κι ακομα κανουμε...
Πως ομως να ''ακουσεις''και να νιωσεις ολα αυτα οταν καθημερινα μας ''χτυπουν''με μετρα,υποδειξεις ελλειψης,σεναρια μελλοντικης εξαθλιωσης...
Σκεπτομαι καμια φορα οτι εκεινη η παραγκα στο χωραφι του ανδρα μου δεν ειναι κι ασχημη...χορταρακια του βουνου,φρουτα,νερακι απο την πηγη,καθαρος αερας,πανεμορφος ουρανος(το ηλιοβασιλεμα της Σαντορινης δεν πιανει μια...)
Μηπως η λυση για να ησυχασουμε κι εμεις κι ο πλανητης ειναι κατι τετοιο;
Παντως τα παιδια μου θα ηταν τρισευτηχισμενα...