Εγώ θα έλεγα, πως η Απόλυτη Αρχή, είναι το… ας πούμε Πρωτότυπο από το οποία «αντιγράφηκαν» - «αναπαράχθηκαν» όλα…
Σαν να λέμε, είναι το Συλλογικό άθροισμα του Κόσμου (που εμπεριέχει αμέτρητους , απεριόριστους, περιοδικούς Κόσμους Μορφών), στην απειροσύνη και στην αιωνιότητα του…
Όλες οι υπόλοιπες «αρχές», είναι οι συμπαντικές δυνάμεις που πλέκουν και υφαίνουν αυτό που θέλει να εκφράσει η Μία Απόλυτη Αρχή… το Απόλυτο Όλον… τον «Χώρο»… το «Δοχείο» - «Μήτρα», όλων όσων υπάρχουν… εκδηλωμένων και ανεκδήλωτων…
Η Απόλυτη Αρχή… η Αρχή που φωλιάζει μέσα του το Συμπαντικό Σπέρμα – Ιδέα – Σχέδιο – Παν – Όλον σε μορφή… όπως θέλετε πείτε το… σημασία έχει να είναι κατανοητό και αντιληπτό στο νου μας…
Να το κάνω λίγο πιο απλό…
Φανταστείτε τον λωτό… ο σπόρος του, είναι η μικρογραφία του ανθού ολάκερου…
Βέβαια είναι υπερβολικά απλό για να περιγράψει κάπως την Απόλυτη αρχή, διότι δεν εξηγεί τις υπόλοιπες δυνάμεις που επιστρατεύονται για να αναπτυχθεί ο ανθός…
Χμ…
Τι θα μπορούσε να είναι Αυτό, που περιέχει Όλα Όσα χρειάζονται για να δημιουργηθεί, παραχθεί, πάρει Μορφή και Ζωή και ενεργή δράση για να παρουσιάσει τον εαυτό του ως Κόσμο;
Δύσκολο να το φανταστεί κανείς;
Ναι… έχετε δίκιο… έτσι είναι…
Λοιπόν, αυτό ακριβώς, που είναι δύσκολο να εξηγήσει και να συγκεκριμενοποιήσει ο νους μας, είναι αυτό που λέμε Απόλυτη Αρχή…
Μπορούμε να «δούμε» ή να αγγίξουμε τις άκρες της φαινομενικής της «απόδειξης» – «εμφάνισης» - έκφραση της Ουσίας της… κάποιες άκρες… κάποιες… και πάντα εκείνες, στις οποίες βρισκόμαστε πιο κοντά…
Αργά ή γρήγορα θα νοήσουμε περισσότερα… και περισσότερα…
Αργά ή γρήγορα θα νοήσουμε… ότι είμαστε μια αντανάκλαση αυτής της Απόλυτης Αρχής… σπέρμα από το Συμπαντικό Σπέρμα… είμαστε μέρος αυτής της Αρχής, που άπλωσε τον εαυτό της απέραντα…