Οι Αναπνοές της... η Ζωή της...

Τι όμορφη που είναι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Επισκέπτης

maggisoula έγραψε:: Τι όμορφη που είναι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ναι, πολύ όμορφη και απίστευτη τρυφερή συνειδησιακή οντότητα. Αφήνοντας μας να κάνουμε το πια τρελά και απίστευτα κακουργήματα επάνω της, και εκείνη, απλά περιμένει!
Περιμένει να δούμε, να αντιληφθούμε, να κατανοήσουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας, εάν επιζητούμε, εάν πραγματικά πιστεύουμε πως έχουμε προοπτική ανέλιξης, πως κάποια στιγμή, ίσως, δε λέω να γίνουμε σαν εκείνη(!!), μα να πάμε στο επόμενο στάδιο, στην επόμενη "μάχη", στο επόμενο μάθημα, στην επόμενη δράση, στο επόμενο καθήκον, στην επόμενη μέρα...

Σε ευχαριστούμε που υπάρχετε ... και οι δύο ...

rrros

Σε ευχαριστούμε που υπάρχετε ... και οι δύο ...

Λατρεμένη Γαία…

Υπέροχο Ωάριο, αυτού του Σύμπαντος…

Σπεύδουν πολλών λογιών Οντότητες να το γονιμοποιήσουν…
Nα γεννηθούν από το κορμί αυτού του ηλιακού συστήματος και να συλλέξουν πολύτιμο νέκταρ εμπειριών…
Tροφή που ανδρώνει πνεύμα και ψυχή…

Επισκέπτης

Αιθηρόη έγραψε:: Λατρεμένη Γαία…

Υπέροχο Ωάριο, αυτού του Σύμπαντος…

Σπεύδουν πολλών λογιών Οντότητες να το γονιμοποιήσουν…
Nα γεννηθούν από το κορμί αυτού του ηλιακού συστήματος και να συλλέξουν πολύτιμο νέκταρ εμπειριών…
Tροφή που ανδρώνει πνεύμα και ψυχή…

Tροφή που ανδρώνει πνεύμα και ψυχή…

Πόσο ελπιδοφόρο και καταπραϋντικό για την εσωτερικότητα όλων.
Τελικά τα σενάρια που αντέχεις είναι άπειρα, όσες και οι μορφές που επιλέγουμε και ορίζουμε.
Μια σχισμή ανοίγεις και από μέσα πετάγονται είτε ανθοί είτε αγριόχορτα.

rrros

Ό,τι δημιουργούμε και αναπαράγουμε, το αντέχουμε... και μας αντέχει...

Κανείς δεν βρίσκεται εκεί που δεν "αναγνωρίζεται"... και δεν αναγνωρίζει.

Οι Μορφές που επιλέγουμε, μάτια μου, τις οποίες ορίζουμε (και ενίοτε μας ορίζουν, μία αίσθηση απατηλή βεβαίως), είναι μία εξωτερική αναπαράσταση, μέρους του Εαυτού που διψάει για έκφραση και ολοκλήρωση, μίας προηγούμενης (όσο και νεοαποκτηθείσα) "γνώσης".
Μία μυστικιστική ανώτερη ανάγκη του όντος.

Μια σχισμή ανοίγεις και από μέσα πετάγονται είτε ανθοί είτε αγριόχορτα.

Το Υλικό του Κόσμου είναι Ένα... εάν σκεφτείς λοιπόν...
Χμ... έγκειται στα δάχτυλα που αγγίζουν και "μεταχειρίζονται" αυτήν την θαυματουργή "σάρκα"...

Επισκέπτης

Είμαστε όνειρο, μέσα στο ονείρεμα της συνειδητής σκέψης του Όλα σε Ένα. Και η έκφρασή μας παίζει στις χρονογραμμές του Αέναου Τώρα, για αυτό η δυσκολία να ευθυγραμμιστούμε είτε με εμάς τους ίδιους και άρα με την ουσία του Υλικού του κόσμου;
Αν ναι, οι σχισμές που ανέφερα, είναι αναλαμπές των στάσεων μας μέσα σε αυτό το Υλικό. Και το πάγωμα της ροής της στιγμής που αναφέρει ο ba a ktsou, είναι "κλειδί" για να δεις την ένωση με το γίγνεσθαι και την ευθυγράμμισή σου με όσα πραγματικά Είσαι.

Υ.Γ. Αγαπημένη μας Αιθηρόη, δώσε ένα ακόμη σκούντημα ...

Η ευθυγράμμιση μας με τον υλικό κόσμο, δηλαδή το να καταλάβουμε και να συμφωνήσουμε με κάποιο τρόπο, με την κίνηση που κάνει ο κόσμος και να τον ακολουθούμε, είναι δυσαρμονική κίνηση. Το να πηγαίνουμε αντίθετα δηλαδή από αυτόν. Γι αυτό είναι σπουδαίο να καταλάβουμε και εμάς, και τον κόσμο.

Επισκέπτης

georgp έγραψε:: Η ευθυγράμμιση μας με τον υλικό κόσμο, δηλαδή το να καταλάβουμε και να συμφωνήσουμε με κάποιο τρόπο, με την κίνηση που κάνει ο κόσμος και να τον ακολουθούμε, είναι δυσαρμονική κίνηση. Το να πηγαίνουμε αντίθετα δηλαδή από αυτόν. Γι αυτό είναι σπουδαίο να καταλάβουμε και εμάς, και τον κόσμο.

george, κοίτα την διαφορά στο κείμενό σου όταν αντί για τον υλικό κόσμο (μιλώντας για την ύλη) που αναφέρεις, βάλεις το Υλικό του Κόσμου, αυτό από το οποίο είμαστε δομημένοι, την ουσία εκείνη από την οποία γεννηθήκαμε.
Σε οδηγεί σε άλλες σκέψεις ...

Πάντως έχεις δίκαιο είναι σπουδαίο να καταλάβουμε εμάς, γιατί έτσι μαθαίνεις για τον κόσμο ολάκερο.

Όνειρο… Τι είναι όνειρο;
Πολλοί έχουν πει, πως είμαστε σκέψεις ενός Κοσμικού Όντος που ονειρεύεται…

Τι είναι όνειρο;
Άρα τι είμαστε εμείς, μέσα σε αυτό το όνειρο;

Μίλησαν οι ποιητές για το φεγγάρι…
Μίλησε και η επιστήμη για την σελήνη…

Μίλησαν οι ποιητικές ψυχές για τον Κόσμο… τον είπαν και Όνειρο… Όνειρο ενός Αγνώστου που… δεν ρωτάει κανέναν;

Η επιστήμη, πάλι, το ψάχνει… μόλις άρχισε να σκαλίζει την επιφάνεια του…

Χμ…
Άκου μία αγαπημένη μου σκέψη… αγριμάκια ερχόμαστε στην ύπαρξη του Κόσμου των Μορφών…
Αγριμάκια αχόρταγα και ενθουσιασμένα, ξεπηδήσαμε από μία Μήτρα, όπου όλα ήταν μία ολοκληρωμένη αυτονόητη γνώση, χωρίς την έξαψη του αγνώστου και την Χαρά της εν πράξη ζωής.

Ο Κόσμος… είναι η λέξη «Οσμή» (παράδειγμα της Γιαγιάς μου)…
Οι μυρωδιές, τα αρώματα… άπειρα (σκεφτείτε το)…

Είμαστε αγριμάκια καλέ μου Ηλιόδωρε… που προσπαθούν να ανακαλύψουν τον Κόσμο τους και τον Εαυτό τους μέσα σε αυτόν… να ανακαλύψουν πώς λειτουργεί… πώς να επικοινωνήσουν και να αλληλοεπιδράσουν μαζί του και με όλα τα Στοιχεία που τον συγκροτούν, με αυτόν τον νέο τρόπο Ύπαρξης…

Βασικά, Γιώργο, δεν χρειάζεται να ευθυγραμμιστούμε με… «κάτι»… το λέω αυτό, διότι οι περισσότεροι σκεφτόμενοι αυτό, έχουν την εικόνα ενός «πράγματος» που ρέει – κινείται προς μία κατεύθυνση, στο οποίο θα πρέπει να στοιχηθούν παράλληλα και να ακολουθήσουν απλά την φορά του χωρίς αντίσταση.
Με αυτόν τον τρόπο, δεν βιώνεις το «ταξίδι»… απλά αντιλαμβάνεσαι την δύναμη και την ιδιότητα της λέξης «ρέω - κινούμαι» παράλληλα…

Χμ…

Τα πρόσωπα των παιδιών που λασπώθηκαν, λερώθηκαν, σκίστηκαν τα ρούχα τους από το παιχνίδι, είναι πολύ πιο χορτάτα από το πρόσωπο του παιδιού, το οποίο ανέβηκε σε ένα τρενάκι που τον πήγαινε όπου ήθελε αυτό.

Επομένως η ευθυγράμμιση μας με τον Κόσμο, δεν είναι το ακριβές ζητούμενο. Έστω… το δικό μου ζητούμενο. Διότι αυτό δηλώνει, πως μας βλέπουμε ως κάτι ξέχωρο και ξένο προς το Κοσμικό σώμα που αποτελούμε μέρος του.

Η κατανόηση του, σαφώς και είναι το πρώτιστο… όχι όμως η ευθυγράμμιση, έτσι όπως ακούγεται.

Η «ευθυγράμμιση» (προτιμώ την λέξη «ενσωμάτωση») των υποστάσεων, όμως, του κάθε όντος (πνεύμα, ψυχή, σώμα, πυρήνας, όλα ταυτόχρονα με συνείδηση ενεργοποιημένα)… αυτή, ναι. Η στιγμή αυτή, της «ένωσης» αυτής, είναι σαν τον οργασμό που ενεργοποιεί και ξεκλειδώνει την κοσμικά γενετήσια ουσία και ισχύ του.

Πώς μπορεί να συμβεί αυτό…;

Στις περισσότερες περιπτώσεις, θέλει το προσκύνημα, που έχουμε αναφέρει σε ένα άλλο κείμενο.
Είναι το παιχνίδι, που αναφέραμε πιο πάνω, των παιδιών, όπου μέσα από αυτό συμβαίνουν «πράγματα» μέσα του και αρχίζει… να Γίνεται… να Είναι… να αποκτά μία νέα συνείδηση και γνώση του εαυτού του και του Κόσμου που τον γέννησε, καθώς κάθε του κύτταρο ενεργοποιείται από την απόλυτη αναγνώριση του ΕΙΜΑΙ.

Για να επιστρέψω στον Ηλιόδωρο…

Οι σχισμές, λοιπόν, είναι ο τρόπος και η απόδειξη της Μαγείας ενός θαυματουργού Κόσμου, που σου αποκαλύπτει την δύναμη του δημιουργού (που είναι ο κάθε ένας), από ένα Περιβάλλον που σου παρέχει την δυνατότητα εκπλήρωσης όποιας σκέψης, φαντασίας, επιθυμίας.

Είναι η κατανόηση, ως προς την αλήθεια που σου λέει, ότι εσύ είσαι αυτός που «κάνει» τον κόσμο… και ο οποίος έχει μόνο Παρών. Μπορεί να κατανοηθεί αυτό;

Όλα είναι ακριβώς όπως πρέπει να είναι, διότι εμείς είμαστε αυτό που είμαστε… τώρα!

Δεν υπάρχει λάθος στον Κόσμο.

Χμ…

Όλο αυτό που είναι γύρω μας… είναι απλά… Ζωή.
Η ζωή… δεν επιπλέει σε μία κατάσταση νιρβάνας όπου όλα επαναπαύονται σε μία παύση αισθημάτων και δημιουργίας.

Χμ…

Η Χριστίνα έβαλε ένα θαυμάσιο βίντεο, με μία μικρούλα που χαίρεται με την βροχή…
Εμείς, είμαστε αυτό το παιδάκι…

Αυτή η Ζωή, που συμβαίνει εκείνες τις στιγμές της αφύπνισης των αισθήσεων (πνευματικών, ψυχικών, σωματικών)… είναι αυτό που δημιούργησε την ανάγκη ύπαρξης, μίας πρώτης Αιτίας και Πρόθεσης… για Ζωή!

Όπως καταλαβαίνεις… δεν απάντησα… απλά σκούντησα, όπως το ζήτησες.

Επισκέπτης

Και έχεις ένα δικό σου ιδιαίτερο τρόπο να ακουμπάς τους άλλους, μέσα τους, μεγαλειώδες!
Και θα μιλήσω για μένα, με κάνεις, όσες φορές, υπερήφανω που είμαι έστω και έτσι κοντά σου, πλάι ... σε αυτό το κόσμο που υπάρχεις ...

Γράφεις, ο κόσμος , είναι η λέξη "οσμή"
και οι μυρωδιές και τα αρώματα (όλοι εμείς, ο καθένας μας ξεχωριστά) ... άπειρα.
Τόσες, μα τόσες επιλογές !

Η ενσωμάτωση μας λοιπόν.
Αλλά μόνο με εμπειρίες μέσω τις τριβής, της δράσης πραγματοποιείται, στο τώρα που έχει μόνο Παρών.
Ναι, δεν υπάρχει τίποτα λάθος, είναι όλα τακτοποιήμενα εν σοφία.
Και αντιλαμβάνομαι και το βαθύτερο νόημα τις ερώτησης μου στο post η μία και μόνο ερώτηση, σιγά - σιγά, βγάζει νόημα ...

Κάτι άλλο επίσης, αυτό το Χμ.. που κάνεις, όταν σου βγαίνει, το εισπράττω, το εισπράττω αυτό το χαμόγελο!! Σαν να σε βλέπω ... και μου αρέσει πολύ αυτή η δόνηση!!

Επισκέπτης

Αυτό το χμ και οι τρεις τελείες της.
Τρεις τελείες,τα τρία αστέρια της και το μισοφέγγαρο του χαμόγελου στο χμ.

Η σελήνη,τα άστρα κι ο ουρανός όλος.

Δεν είναι όλα τα χμ της ίδια,όπως και η σελήνη με τις όψεις της.

Σας αγαπώ βαθιά...

Ποτέ δεν θα είναι αρκετό...

Ποτέ δεν θα χορτάσω να σας αγαπώ... και να θαυμάζω...

Όποιοι και εάν είναι οι "τρόποι" σας... και γνωρίζω τι λέω...

~~~

Τα παραπάνω, δεν έχουν να κάνουν με τα λόγια που γράφετε, επειδή με αγαπάτε...
Απλά ήθελα να το πω ακόμη μία φορά, επιστρέφοντας κάτι από όλο αυτό που δίνετε, θυμίζοντας μου, τον ομορφότερο σκοπό ενός όντος.

Και απευθύνομαι σε όλους σας...

Να χαμογελάτε και να γελάτε με τόλμη, αγαπημένοι του Κόσμου...

Ποτέ δεν θα χορτάσω να σας αγαπώ.
Τι ωραίο που ήταν αυτό! Έχει δίκιο ο αγαπητός Ηλιόδωρος, ότι έχεις ιδιαίτερο τρόπο να λες τα πράγματα, ακόμα και τα πιο απλά τα κάνεις να μοιάζουν τεράστια. Αλλά και τα πιο δύσκολα τα κάνεις να μοιάζουν πιο απλά.
Το λέω αυτό γιατί πολλά που διάβασα, μου θύμισαν ιδέες που δυσκολευόμουν να τα καταλάβω. Όταν μιλάς εσύ γι' αυτά όμως, είναι λες και πρόκειται για κάτι κοντινό και οικείο.

Πρέπει να παραδεχτώ κάτι, ότι δεν ξέρω τι είναι το όνειρο. Τι φαινόμενο είναι; Ούτε μπορώ να δεχτώ έτσι απλά ότι ζω σε κάποιο όνειρο.
Μάλλον είναι μια ρομαντική περιγραφή.

Με ενθουσίασε η αίσθηση ενός κόσμου με άπειρες δυνατότητες. Και νομίζω ότι είναι σημαντικό να το καταλαβαίνουμε αυτό, γιατί αλλάζει η συμπεριφορά μας προς τον κόσμο, αλλά και του κόσμου προς εμάς.

Τι θέλω να πω; Κάθε φορά που μπαίνει κάτι νέο μέσα μας, αλλάζει η διάνοια μας. Είναι σαν μαθαίνουμε καινούργια γράμματα, άρα μπορούμε να διαβάζουμε περισσότερα πράγματα.

Κάπως έτσι μπορώ να εξηγήσω αυτό που νιώθω τώρα.

Επισκέπτης

Στέφανε καλωσόρισες στην παρέα. ηλιος

Επισκέπτης

Αχχχ αχ αχ! Αιθηρόη πλάσμα μαγικό μου αστρογλωσσο!!! Οτι μα οτι και ναλες ακομα και στη τσαντιλα σου.......οχι στη τσαντιλα ακόμα κι όταν ψυθιριζεις νιώθεις εκατομύρια βελονιτσες να μπαινουν παντού. Ευτυχώς σπάνια. Αλλα τα λόγια αγάπης σου είναι νεκταρ κι αμβροσια μαζί. Επισης θα συμφωνησω με το Στέφανο σ αυτό που λέει. Οτι δε θα ηθελε βασικά να είναι όνειρο κάποιου η ζωή του. Υπάρχει βέβαια ένα σημαντικό ερώτημα. Τι είναι όνειρο; μια άλλη πραγματικοτητα; ο κόσμος της φαντασιας; η γέφυρα μεταξύ δυο η και περισσότερων κόσμων; ο δικός μας κρυφός κόσμος όπου κρύβονται όλες οι αναμνήσεις και γνώσεις που είχαμε ποτέ, απο τότε δηλαδή της πρώτης γεννας μας; έβαλα κόμα μπράβο! Καιρός να τ αρχίσω κι αυτά τώρα που στρωσε λίγο το γράψιμο μου ε; ναι. Αιθηρόη; σ αγαπάω υπεραχορταγα!

Να, μερικές σκέψεις περί Ονείρου, Στέφανε...

Αριστέα μου...

Αιθηρόη μου!!!! Παρούσα!

Αιθηρόη έγραψε:: Σας αγαπώ βαθιά...

Ποτέ δεν θα είναι αρκετό...

Ποτέ δεν θα χορτάσω να σας αγαπώ... και να θαυμάζω...

Όποιοι και εάν είναι οι "τρόποι" σας... και γνωρίζω τι λέω...

~~~

Τα παραπάνω, δεν έχουν να κάνουν με τα λόγια που γράφετε, επειδή με αγαπάτε...
Απλά ήθελα να το πω ακόμη μία φορά, επιστρέφοντας κάτι από όλο αυτό που δίνετε, θυμίζοντας μου, τον ομορφότερο σκοπό ενός όντος.

Και απευθύνομαι σε όλους σας...

Να χαμογελάτε και να γελάτε με τόλμη, αγαπημένοι του Κόσμου...

Τι να πούμε κι εμείς για σένα; Τι; Δεν νομίζω να σε αγαπώ όπως εσύ, αλλά σε αγαπώ με το καλύτερο που μπορώ κι έχω.
Ευχαριστώ πολύ για την ελεύθερη αγάπη σου, και ευχαριστώ που με κάνεις να νιώθω εμένα τον άνθρωπο, σαν κάτι πολύ όμορφο και πολύτιμο στον κόσμο. Αυτό με κάνει να ψάχνω πως θα γίνω έτσι όπως με σκέφτεσαι και μ αγαπάς, εμένα τον άνθρωπο!

Καληνύχτα αγαπημένη της ψυχής μου!

Επισκέπτης

Έχεις δίκιο Στρατη. Ο ήχος της ανάσας είναι μυστηριακός και συγκλονιστικός.