Κάποιες μικρές συμβουλές από ένα παθόντα (και πασχίζοντα να αναβαθμιστεί σε μαθόντα...)
"τις παγίδες πολλοί αγάπησαν... τον παγιδευμένο; "
Όταν μισείς κάποιον στην ουσία μισείς στο πρόσωπό του κάποια δική σου ιδιότητα.Γιατί αν δεν υπάρχει τίποτα ανάλογο μέσα σου, τότε δεν μπορεί ποτέ αυτό να σε ερεθίσει! Βλέπεις, το μίσος αναπτύσσει στον φορέα του μια άρρωστη οικειότητα με το αντικείμενο του μίσους του:τον φέρνει πολύ κοντά σ αυτό...Όπως και ο έρωτας! Η ανάλογη παγίδα στον έρωτα είναι ότι αν παραδοθείς μεθυσμένος τελείως από τους χυμούς της πλανεύτρας σαγήνης του, ίσως αργότερα να διαπιστώσεις ότι είχες ερωτευτεί στο πρόσωπο του άλλου όλα εκείνα που θα θελες εσύ να είναι, όχι αυτό που ήταν πραγματικά (η φράση "τυφλώθηκε από έρωτα' δεν είναι τυχαία).
Μην απογοητεύσαι όμως! Είτε βρεις τον εαυτό σου παγιδευμένο στα δύσοσμα πλοκάμια του μίσους είτε στην επώδυνη αγκαλιά ενός αποτυχημένου έρωτα, θυμήσου αυτά:
Η ζωή σ αυτόν το ρευστό και μαγικό κόσμο είναι μια περατζάδα μοναδική, μια ακατάπαυστη συλλογή εμπειριών (πράγμα που σημαίνει ότι διαφορετικά είσαι...νεκρός), ακόμα κι αν τόσο βολικά για την ακινησία σου έχεις πειστεί ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να νιώσεις, να πάθεις,να μάθεις (πράγμα που σημαίνει ότι είσαι μεγάλος ηλίθιος ή...Μεγάλος Μύστης, οπότε περνάμε σε άλλες καταστάσεις & συνθήκες ΥΠΑΡΞΗΣ, που δεν είναι επί τούτης της κουβέντας).
Απλώς μάθε ν αναγνωρίζεις τις παγίδες κι αν δεν μπορείς τελικά να τις αποφύγεις(πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό για την Εξέλιξή σου, αν δεν σου γίνει επίμονη συνήθεια) τουλάχιστον να εξέρχεσαι από αυτές "πιο πλούσιος" κι ας είσαι συχνά λιγάκι ή πιο πολύ από λιγάκι "τσαλακωμένος" λόγω των συνεπειών!(Μην ανησυχείς όμως: αυτό που τσαλακώνεται κυρίως είναι ο εγωισμός σου, πράγμα πολύ χρήσιμο για σένα στην περατζάδα που λέγαμε).