Περί Φυτών και Ά-λογων Όντων

ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ

http://www.scribd.com/doc/11505170/-Mathima-apo-tis-agriohines

gioytzin
Για σας παιδία θα σας παρακαλουσα αν μπορει και ξέρει κάποιος να μου γράψει για τα φυτά. κάθε ποτέ θα πρέπει να τα ποτιζουμε και ποση ώρα την ημέρα πρέπει να τα βγαλουμε στον Ηλίο.


Katerina - alterego1
Να τα ποτίζεις η νωρίς το πρωί με την δροσιά η το βράδυ αφού έχει φύγει ο ήλιος. Γιατί τώρα το καλοκαίρι, αν τα ποτίζεις όταν τα βλέπει ο ήλιος, τα καίει. Αν τα έχεις σπίτι σου μέσα στο δωμάτιο να τα έχεις κάπου με φως κοντά στο παράθυρο η στην βεράντα. Και όχι πολύ νερό. Θα πιάνεις το χώμα και όταν στεγνώνει θα τα ποτίζεις. Και όταν είναι να τα ποτίσεις θα ρίχνεις ας πούμε ένα ποτήρι νερό στο χώμα και ένα ποτήρι θα το ραντίζεις στα φύλλα στα λουλούδια και στο κορμάκι τους. Και να τους μιλάς. Εμένα από τότε που μου έμαθε η Αιθηρόη να μιλάω στα φυτά μου, έγιναν ακόμα πιο όμορφα. Και κάθε φορά που πάω σπίτι και τα πλησιάζω νιώθω σαν να χαίρονται που με βλέπουν. Και μου μεταδίδουν την αγάπη τους και την ενέργεια τους. Μου φυλάνε και το σπίτι από κακά κουσκούσια.
Ελπίζω να με κατάλαβες. Θα πιάνεις το χώμα και αν είναι στεγνό θα ρίχνεις νεράκι. Πόση ώρα θα τα βγάζεις στον ήλιο; Πάντως τώρα το καλοκαίρι μην τα αφήνεις το μεσημέρι τα καημένα. Βέβαια εξαρτάται και από τα φυτά. Σοφό είναι να ρωτήσεις από εκεί που τα πήρες η σε οποιοδήποτε φυτώριο η ανθοπωλείο. Να τα αγαπάς γιατί είναι ζωντανά και νιώθουν.

selinaki -Βουλα:
τρομερη συμπτωση τρομερη! σημερα μιλαγαμε με μια παρεα απο τον αορατο ναο για τις γατες της σαμου! και η συμπτωση ειναι που βρηκα να γραφεις αυτο <<< Είχα πάει για ένα χρόνο στη Σάμο. Ήταν Φεβρουάριος, είχε βραδιάσει και βγήκα για να πάω να αγοράσω κάτι από το μπακάλικο της γειτονιάς. Φώτα στο δρόμο δεν υπήρχαν. Υπήρχε βαθύ σκοτάδι. Όποιος έχει πάει στη Σάμο, θα γνωρίζει πως εκεί το σκοτάδι, είναι πηχτό - βαθύ - αδιαπέραστο. Όλα εκεί είναι διαφορετικά. Ακόμα και ο χρόνος.
Βγήκα λοιπόν και για να φτάσω στο μπακάλικο, έπρεπε να διανύσω έναν χωματόδρομο, όπου σε όλη του την έκταση, υπήρχαν τσιμεντένια κολωνάκια αριστερά και δεξιά, ανά 2μ. Μόλις μπήκα σε αυτό το δρομάκι, μετά από μερικά βήματα, συνειδητοποίησα πως σε κάθε κολωνάκι καθόταν μια γάτα. Ένιωσα το πίσω μέρος του κεφαλιού μου, να μουδιάζει. Κάθε φορά που άφηνα πίσω μου τις γάτες, αυτές νιαούριζαν. Πήγα ψώνισα και για να είμαι ειλικρινής, είχα τρομερή περιέργεια αν θα τις έβρισκα πάλι εκεί. Και όντως έτσι ήταν. Ακολούθησε η ίδια διαδικασία, με την διαφορά, ότι μία από αυτές με ακολουθούσε καταπόδας και μάλιστα περνούσε ανάμεσα από τα πόδια μου, σε κάθε μου βήμα, διαγράφοντας ένα νοητό ζιγκ ζαγκ και κάθε φορά σήκωνε το κεφάλι της και με κοίταζε. Γελούσα.... Γελούσα ασταμάτητα. Νομίζω πως εκείνη την μέρα μονιάσαμε.
Και το άλλο γεγονός, πάλι στη Σάμο. Έβρεχε. Πάνω στη σοφίτα ζούσαν γάτες. Ήταν λίγο άγριες δεν λέω, αλλά δεν ενοχλούσαν αν δεν τις ενοχλούσε κανείς. Ένα βράδυ έβρεχε πολύ και ο σπιτονοικοκύρης είχε κλείσει την εξώπορτα νωρίς. (Την είχαμε πάντα ανοιχτή και την κλείναμε γύρω στις 11 το βράδυ.)
Άκουγα ασταμάτητα νιαουρίσματα, που όλο και δυνάμωναν. Κανείς δεν έβγαινε να δει τι συμβαίνει, γιατί τις φοβόντουσαν. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι και τελικά βγήκα έξω ανοίγοντας απότομα την πόρτα. «Μπορείς να μου πεις τι θέλεις;» Φώναξα. Στεκόταν, (τεράστια!), στις σκάλες και νιαούριζε προς την πόρτα μου, ενώ από πίσω της περίμεναν τα γατάκια της. Χαμήλωσε το νιαούρισμα της και μου έδειξε προς τις κάτω σκάλες. Τότε κατάλαβα. Κατέβηκα και άνοιξα. Σε λίγο τις είδα να καταφτάνουν. Βγήκαν πρώτα τα μικρά και έμεινε στο τέλος εκείνη. Περνάει έξω, σταματάει με κοιτάζει, νιαουρίζει και μετά γυρνάει και φεύγει. Με ευχαρίστησε. Αυτό έκανε.>>> Αιθηροη ξερεις τι λενε για τις γατες της σαμου; και ιδιως στου ηραιον; ξερεις; αυτο που σου εκαναν ειναι πολυ ιδιαιτερο το ξερεις; ξερεις για την σχεση τους με τις ιεριες τις αρχαιες; πως ενσαρκονωνται σε γατες; ειμαι κατενθουσιασμενη με αυτο που διαβασα! βεβαια ενας μυθος μπορει να ειναι αυτο που λενε. αλλα δεν μπορει κανεις να αρνηθει πως εχουν κατι ξεχωριστο αυτες οι γατες. και ποια ειμαι εγω που θα πω ψευτες ολους αυτους τους ανθρωπους που μιλανε και κρατανε ζωντανους τοσους μυθους;


panos - anarxos:
Βούλα οι γάτες εκεί πραγματικά δεν είναι συνηθισμένες. Τις νύχτες με πανσέληνο μαζεύονται εκεί γύρω από το ναό. Το περίεργο είναι πως δεν τις βλέπουν όλοι. Και κάτι άλλο, οι γάτες που περνάνε ανάμεσα από τα πόδια σε βηματισμό, το κάνουν όταν δείχνιυν υποταγή ή αναγνωρίσουν οποιαδήποτε δυνατή πηγή ενέργειας. Καθαρίζονται από την ενέργεια, ενώ συνήθως καθαρίζουν την ενέργεια. Είναι το μόνο ζώο, που βρίσκει την αρνητική ενέργεια και την ανακυκλώνει σε θετική.



Αιθηρόη - aoratos naos:
selinaki καλωσόρισες!
Η Σάμος είναι μυστηριακό νησί.
Ο ένας τρόπος για να το νιώσεις, είναι να φτάσεις νύχτα στο νησί. Με το που πατάς το πόδι στο νησί, σε πιάνει δέος! Ιδίως αν σηκώσεις το κεφάλι και δεις ψηλά μπροστά σου, στην κορυφή ενός απίστευτα πυκνού σκοταδιού, ένα έντονο φως. Το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία.

Ο δεύτερος, να περπατήσεις νύχτα, μακριά από τα φώτα. Δεν διακρίνεις τίποτα και ακούς μόνο την ανάσα και τα βήματα σου. Οι αισθήσεις σου όμως, είναι σε έντονη διέγερση, διότι ακόμα κι αν γνωρίζεις πως είσαι μόνος, αισθάνεσαι μια διάχυτη παρουσία παντού. Σαν να βρίσκεσαι σε έναν κόσμο... μέσα σε κόσμο... μέσα σε κόσμο.

Νομίζεις πως αν απλώσεις τα χέρια, σε προσπάθεια να διανοίξεις το σκοτάδι, θα ανοίξουν τα μαύρα πέπλα της νύχτας και θα αντικρύσεις τι κρύβουν.

Ο τρίτος να ανέβεις ψηλά στον Κερκετέα, μέχρι την σπηλιά του Πυθαγόρα και να μπορέσεις να σκαρφαλώσεις πάνω στην πύλη του ανέμου. Εκεί, ο άνεμος μιλάει. Εκεί πάνω, όλα είναι διαφορετικά. Σα να βρίσκεσαι... στη στέγη του κόσμου!

Οι «γάτες»; Είναι εκεί που πρέπει να είναι.

Στη Σάμο, όπου βηματίζεις... πατάς σε γη που πάλλεται από ζωή! Μια Γη, που αν... κοιτάξεις... βαθιά και συνδεθείς μαζί της εσωτερικά, σου αποκαλύπτεται.

krustalenia:
Γεια.. σε όλη την υπέροχη Αιθαιροπαρέα!!
Θα ήθελα να ρωτήσω, αν κάποιος απο εσας ασχολείται με τα μανιταρια της ελλαδας..και αν ναι, αν θα μπορουσε να μου προτεινει καποιο καλο βιβλιο οχι μονο για να μαθω πληροφοριες αλλα και να τα αναγνωριζω.. κτλ...
Ενολιγης...Θα ήθελα να ξεκινησω το κυνηγι των κρυμενων..μανιταριων....
Και θα ηθελα, αν μπορειτε φυσικα, λιγη βοηθεια..
Ευχαριστω


Nenya:
krustalenia εδώ μπορείς να βρεις αρκετά ενδιαφέροντα βιβλία:

http://www.manitari.gr/

http://www.manitari.gr/manitaria/texts/bibliograph...

http://www.manitari.gr/editions/

Μπορείς να πας σε ένα βιβλιοπωλείο, να τα ξεφυλλίσεις και να επιλέξεις με βάση το προσωπικό σου γούστο. Ένα ωραίο βιβλίο για να ξεκινήσεις είναι κατά τη γνώμη μου το "Μανιτάρια της Ελλάδος", Στέφανος Διαμαντής, εκδόσεις Ίων. Υπάρχει και σειρά DVD "Μανιτάρια της Ελλάδας" του Γιώργου Κωνσταντινίδη. Ένας χρήσιμος πρακτικός οδηγός "τσέπης" είναι το "Mushrooms & Toadstools",Collins Wild Guide, το οποίο όμως είναι στα Αγγλικά και το έχω δει μόνο στα βιβλιοπωλεία Leader Books.

Σε πρακτικό επίπεδο, επειδή το όλο θέμα με τα μανιτάρια δεν είναι καθόλου αστείο, πρέπει να βγεις στην εξοχή με κάποιον που να ξέρει να τα αναγνώριζει, να ξέρει σε ποια περιοχή να πάει και ποια εποχή του χρόνου. Κάποια είδη μοιάζουν με μια πρώτη ματιά πάρα πολύ μεταξύ τους και για να ξεχωρίσεις τα εδώδιμα από τα παραισθησιογόνα/δηλητηριώδη ίσως χρειαστεί να κοιτάξεις το κάτω μέρος του πίλου τους ή να κάνεις μία εγκάρσια τομή στον στύπο τους. Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή. Δεν είναι παιχνίδι. Για κάποια ίσως δεν υπάρχει καν αντίδοτο. Καλή αρχή!

Έλενα Έλενα - romantiki:
Πρώτα πρώτα ευχαριστούμε που μας άνοιξες αυτή την σελίδα. Μα έτσι δεν θα γράφουμε όπου βρούμε διάφορα που μας ενδιαφέρουν σε άσχετα θέματα. Και κυρίως σε ευχαριστώ εγώ που μου έκανες το χατίρι γιατί έχω πολλά να ρωτήσω. Σε είχα ρωτήσει για τα ζώα, τι σχέση σου με αυτά αλλά κυρίως για τις γάτες. Τις γάτες τις αγαπάω πάρα πολύ. Αλλά δεν έρχονται εύκολα σε μένα.Και μου αγριεύουν συχνά. Θυμάμαι μια φορά, είχε έρθει μία και με κοίταζε συνέχεια. Και όταν άπλωσα το χέρι μου να την χαιδέψω, με γκρατζούνισε. Κι έχει συμβεί και άλλες φορές αυτό. Και δεν ξέρω γιατί.Σε ρωτάω γιατί λένε πως η γάτα έχει κάποιες δυνάμεις και έχει σχέση με την μαγεία. Και θέλω πολύ να μου πεις την άποψη σου και τι να κάνω γι αυτό.

Αιθηρόη - aoratos-naos:
Ομολογώ πως η σχέση μου με τα ζώα και ιδίως με τις γάτες, είναι παράξενη. Παράξενη, με την έννοια του ότι δεν είχα ποτέ κάποια ξεχωριστή λατρεία προς αυτά. Δεν είμαι από αυτούς τους ανθρώπους, που όταν δω κάποιο ζωάκι, θα γονατίσω να τα παίξω, ή να επιθυμώ να τα πάρω αγκαλιά και να χύνομαι πάνω τους. Θέλω να διατηρώ αποστάσεις.
Το αντίθετο συμβαίνει με αυτά. Στην θάλασσα, κολυμπώ μαζί με άλλους ανθρώπους και τα ψάρια μαζεύονται γύρω μου. Αδέσποτοι σκύλοι, συχνά με ακολουθούν. Κατά κάποιο τρόπο, με συνοδεύουν. Θυμάμαι για κάποιο διάστημα, κάθε πρωί με περίμεναν έξω δύο σκύλοι. Με πήγαιναν ως την δουλειά μου. Κι όταν σχολούσα, πάλι το ίδιο. Δεν με πλησίαζαν πολύ. Σε απόσταση πάντα. Καθόμαστε κάπου έξω να φάμε, κόσμος τριγύρω και αν υπάρχουν πουλιά, από το δικό μου τραπέζι τρώνε. Ή θυμάμαι ακόμα, τα παγωμένα πρόσωπα των χωριανών, όταν με βρήκαν στο αλώνι να παίζω και λίγο πιο εκεί, μια λύκαινα να κάθεται και να με προσέχει. Όσο για τις γάτες, πρέπει να ομολογήσω ότι συχνά μου δημιουργούσαν μια ανατριχίλα. Όταν βρίσκονταν γύρω μου, δεν μπορούσα να χαλαρώσω. Θυμάμαι όμως δύο γεγονότα, που άλλαξαν τελείως την σχέση μου μαζί τους.
Είχα πάει για ένα χρόνο στη Σάμο. Ήταν Φεβρουάριος, είχε βραδιάσει και βγήκα για να πάω να αγοράσω κάτι από το μπακάλικο της γειτονιάς. Φώτα στο δρόμο δεν υπήρχαν. Υπήρχε βαθύ σκοτάδι. Όποιος έχει πάει στη Σάμο, θα γνωρίζει πως εκεί το σκοτάδι, είναι πηχτό - βαθύ - αδιαπέραστο. Όλα εκεί είναι διαφορετικά. Ακόμα και ο χρόνος.
Βγήκα λοιπόν και για να φτάσω στο μπακάλικο, έπρεπε να διανύσω έναν χωματόδρομο, όπου σε όλη του την έκταση, υπήρχαν τσιμεντένια κολωνάκια αριστερά και δεξιά, ανά 2μ. Μόλις μπήκα σε αυτό το δρομάκι, μετά από μερικά βήματα, συνειδητοποίησα πως σε κάθε κολωνάκι καθόταν μια γάτα. Ένιωσα το πίσω μέρος του κεφαλιού μου, να μουδιάζει. Κάθε φορά που άφηνα πίσω μου τις γάτες, αυτές νιαούριζαν. Πήγα ψώνισα και για να είμαι ειλικρινής, είχα τρομερή περιέργεια αν θα τις έβρισκα πάλι εκεί. Και όντως έτσι ήταν. Ακολούθησε η ίδια διαδικασία, με την διαφορά, ότι μία από αυτές με ακολουθούσε καταπόδας και μάλιστα περνούσε ανάμεσα από τα πόδια μου, σε κάθε μου βήμα, διαγράφοντας ένα νοητό ζιγκ ζαγκ και κάθε φορά σήκωνε το κεφάλι της και με κοίταζε. Γελούσα.... Γελούσα ασταμάτητα. Νομίζω πως εκείνη την μέρα μονιάσαμε.
Και το άλλο γεγονός, πάλι στη Σάμο. Έβρεχε. Πάνω στη σοφίτα ζούσαν γάτες. Ήταν λίγο άγριες δεν λέω, αλλά δεν ενοχλούσαν αν δεν τις ενοχλούσε κανείς. Ένα βράδυ έβρεχε πολύ και ο σπιτονοικοκύρης είχε κλείσει την εξώπορτα νωρίς. (Την είχαμε πάντα ανοιχτή και την κλείναμε γύρω στις 11 το βράδυ.)
Άκουγα ασταμάτητα νιαουρίσματα, που όλο και δυνάμωναν. Κανείς δεν έβγαινε να δει τι συμβαίνει, γιατί τις φοβόντουσαν. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι και τελικά βγήκα έξω ανοίγοντας απότομα την πόρτα. «Μπορείς να μου πεις τι θέλεις;» Φώναξα. Στεκόταν, (τεράστια!), στις σκάλες και νιαούριζε προς την πόρτα μου, ενώ από πίσω της περίμεναν τα γατάκια της. Χαμήλωσε το νιαούρισμα της και μου έδειξε προς τις κάτω σκάλες. Τότε κατάλαβα. Κατέβηκα και άνοιξα. Σε λίγο τις είδα να καταφτάνουν. Βγήκαν πρώτα τα μικρά και έμεινε στο τέλος εκείνη. Περνάει έξω, σταματάει με κοιτάζει, νιαουρίζει και μετά γυρνάει και φεύγει. Με ευχαρίστησε. Αυτό έκανε.
Αυτό που μπορώ να πω είναι πως τα ζώα, τετράποδα - έντομα - φίδια - πτηνά - ψάρια, τα αντιμετώπιζα πάντα σαν κάτι ισοδύναμο μου. Σέβομαι την όποια δύναμη τους και δεν νιώθω ισχυρότερη ή ανώτερη. Μου επιτρέπω να τα φοβάμαι, με έναν τρόπο που με υποχρεώνει σε σεβασμό απέναντι τους. Και δεν κάνω το πρώτο βήμα εγώ. Αφήνω αυτά να με πλησιάσουν. Ίσως αυτό θα πρέπει να κάνεις κι εσύ. Η γάτα είναι ένα άγριο ελεύθερο πλάσμα. Θέλει να επιλέγει εκείνο. Κι αυτό το αντιλαμβάνεσαι με τις ανήμερες γάτες. Όχι τόσο σε αυτές του σπιτιού, της γειτονιάς. Δεν δένονται εύκολα και δεν θέλουν να ανήκουν σε κανέναν, ούτε να προσφέρουν. Δεν θέλουν να χρωστούν αλλά ούτε και να τους χρωστάς. Και κυριολεκτώ σε αυτό. Έχουν την γνώση της ουσίας τους και αυτό τις κάνει επαρμένες. Είναι εγωίστριες και ατίθασες. Ίσως για αυτό τις συνδέουν με την μαγεία κι όχι μόνο για τα παράξενα μάτια τους.
Οπότε, δώσε λίγο χρόνο. Μην τους επιβάλλεσαι. Άφησε τες να έρθουν εκείνες σε εσένα. Αν μία γάτα σε δεχτεί, τότε θα το κάνουν όλες.