Ερμής ο Σοφός...

Ένα από τα λίγα ερμητικά κείμενα που σώθηκαν από την πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας
και κατά κάποιο τρόπο θεμελίωσε τις βάσεις των διαφόρων φιλοσοφικο-εσωτερικών ρευμάτων μέχρι τις ημέρες μας,
είναι το λεγόμενον Κυμβάλειον.
Περιέχει τις Αρχές του Σύμπαντος, τους επτά Aρχικούς Νόμους που διοικούν τα πάντα
και που μετέδωσε στους ανθρώπους σαν Υψηλή Διδασκαλία ο θεός Ερμής.
Γι' αυτόν το λόγο το σύνολο των διαφόρων εσωτερικών Διδασκαλιών που βασίζονται σ' αυτές τις Αρχές,
από την αρχαία ελληνική εποχή ως σήμερα, λέγεται Ερμητισμός, δηλαδή η Επιστήμη του Ερμή .

Όμως οι ρίζες του κειμένου αυτού δεν σταματούν στα χειρόγραφα της Αλεξάνδρειας
αλλά χάνονται πιο βαθιά στην ομίχλη της ιστορίας.
Οι ιστορικές και φιλοσοφικές αναφορές που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες για το κείμενο του Κυβαλείονα (έτσι τον αποδίδουν),
οι Ρωμαίοι και οι μεσαιωνικοί αποκρυφιστές, κατευθύνονται στην Αίγυπτο,
πριν από τις Δυναστικές Εποχές, όταν βασίλευε ο θεός Θωτ, ο θεός Πίθηκος που όπως λένε οι μυθικές παραδόσεις
μύησε τους ανθρώπους στην Τέχνη και τις Επιστήμες της Φύσης - τον Θωτ τον ταύτισαν οι Έλληνες με το δικό τους Ερμή.

Όμως δεν πρέπει να δούμε στους θεούς αυτούς μια ανθρωποειδή εικόνα, όπως τους παρουσίασαν οι καλλιτέχνες αργότερα,
αλλά μια βαθιά αντίληψη για δονητικά επίπεδα γνώσης που ξεπερνούν την απλή ανθρώπινη Συνείδηση.
Η έννοια για τους Θεούς στην Αρχαιότητα ήταν περισσότερο συσχετισμένη με Αόρατες δυνάμεις της Φύσης
παρά με συγκεκριμένες εικόνες πάνω στα σύννεφα και με χρωματισμούς.

Οι εσωτεριστές φιλόσοφοι και Σοφοί όλων των εποχών μίλησαν για τέτοιες αρχές με διαφορετικά ονόματα και Σύμβολα,
που ανακεφαλαιώνονται στο Ερμητικό κείμενο του Κυμβαλείονα. Αυτοί έλεγαν ότι όποιος γνώριζε και τις εφάρμοζε πιστά
θα μπορούσε να καταλάβει και να ερμηνεύσει τους Νόμους σ' όλο το φάσμα του Σύμπαντος,
στις επτά εκδηλώσεις του επειδή κατείχε το μαγικό κλειδί της Επταπλής Σοφίας.
Ας δούμε περιληπτικά ποιες είναι αυτές οι αρχές για τις οποίες μίλησαν,
οι αρχαίοι Μύστες-Σοφοί και πώς εκφράζονται και λειτουργούν μέσα στο Σύμπαν μας.

Αυτοί οι Συμπαντικοί Νόμοι ή Αρχές είναι:

1. Η Αρχή της Νοητικότητας

2. Η Αρχή της Αντιστοιχίας (Αναλογίας)

3. Η Αρχή της Δόνησης

4. Η Αρχή της Πολικότητας

5. Η Αρχή του Ρυθμού

6. Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος (Αιτιοκρατία)

7. Η Αρχή της Γέννησης

Η πρώτη Αρχή περικλείει την αλήθεια ότι τα πάντα έχουν μια νοητική Αξία:
"Το Σύμπαν είναι Νοητικό" ή "η Ρίζα του Σύμπαντος είναι Νοητική" λέει το κείμενο του Ερμή,
δηλαδή όλα τα πράγματα του Εκδηλωμένου Σύμπαντος είναι η αντανάκλαση της θείας Σκέψης.
Το Σύμπαν είναι μια σκέψη που ανέφεραν οι Ιερείς όλων των εσωτερικών θρησκειών.

Από τον πρωτοπόρο της ορθολογιστικής σκέψης, τον Κάντ, μέχρι τις πιο επαναστατικές αντιλήψεις
της σύγχρονης πυρηνικής Φυσικής βγάζουμε τα ίδια συμπεράσματα, με τους αρχαίους εκείνους Σοφούς.

"Όπως επάνω έτσι και κάτω" εκφράζει η δεύτερη αρχή της Αντιστοιχίας, πάντα υπάρχει μια αναλογία
και αλληλουχία μέσα στους Νόμους για τα φαινόμενα των ποικίλων καταστάσεων του Όντως και της ζωής.
Το ηλιακό σύστημα αντανακλάται στο άτομο. Ο Μακρόκοσμος του Σύμπαντος αντανακλάται στον Μικρόκοσμο του Ανθρώπου,
και όποιος γνωρίζει το ένα, γνωρίζει αναλόγως και το άλλο. Συσχετίζεται με την απόκτηση της Σοφίας ανάμεσα στην Σύγκριση,
και της Γνώσης για το "Κάτω" και για το "Επάνω".

Η αρχή της Δόνησης λέει: "Τίποτα δεν είναι σταθερό, όλα κινούνται, όλα δονούν".
Από το ηλεκτρόνιο και το άτομο μέχρι τους κόσμους και τους γαλαξίες, όλα βρίσκονται σε δόνηση.
Τίποτα δεν είναι ακίνητο, και υπάρχει μία ισορροπία μεταξύ Ύλης και Ενέργειας που προκαλεί ένα είδος χορού
μέσα στα διάφορα συστήματα που θα παραγάγει μία αρμονία και θα μετατραπεί σε μία στατιστική ισορροπία.
Αυτό το διαπιστώνει κάθε φορά περισσότερο η σύγχρονη επιστήμη με τις πρόσφατες ανακαλύψεις της.
Αυτή η Αρχή της Δόνησης εξηγεί τις διαφορές μέσα στις ποικίλες εκδηλώσεις της ύλης των δυνάμεων, του νου,
ακόμα και του ίδιου Πνεύματος, κάθε τι που είναι το αποτέλεσμα διαφορετικών δονητικών καταστάσεων της Αρχικής ουσίας.
Από το πνεύμα ως την πιο συμπυκνωμένη ύλη, όλα δονούν - όσο μεγαλύτερη είναι η δόνηση τόσο υψηλότερη
είναι η θέση του όντος στην εξελικτική Σκάλα. Η δόνηση του Πνεύματος έχει μια τόσο άπειρη ένταση και ταχύτητα
(μαθηματικά τείνει προς το άπειρο) που μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται σε ακινησία.
Στον αντίθετο πόλο της Σκάλας υπάρχουν μορφές ύλης τόσο συμπυκνωμένες, των οποίων η δόνηση
είναι τόσο αδύνατη που φαίνεται πως βρίσκονται και αυτές σε ακινησία. Μεταξύ και των δύο πόλων
υπάρχουν δισεκατομμύρια βαθμοί δονητικής εντάσεως, που ρυθμίζονται και ταξινομούνται
από την αρμονία του αριθμού και της αναλογίας.

Τέταρτη αρχή είναι αυτή της Πολικότητας, που λέει: "Όλα είναι διπλά, όλα έχουν δύο πόλους,
όλα έχουν το δικό τους ζευγάρι αντίθεσης: το όμοιο και το αντίθετο είναι το ίδιο,
τα αντίθετα είναι όμοια στη φύση τους αλλά διαφορετικά στο Ρυθμό, στα άκρα συναντώνται όλες οι αλήθειες,
όλα τα παράδοξα μπορούν να συνδιαλλαγούν". Εξηγεί λοιπόν η 4η Αρχή του κειμένου ότι σε κάθε τι
υπάρχουν δύο πόλοι, δύο απόψεις, δύο αντίθετα, τα οποία δεν είναι στην πραγματικότητα
παρά μόνο τα δύο άκρα του ίδιου πράγματος, της ίδιας ουσίας, και η διαφορά υπάρχει μόνο στην ποικιλία ρυθμού μεταξύ τους.

Για την Αρχή του Ρυθμού λέει ο "Κυμβαλείων":
Όλα ρέουν, όλα αποσύρονται, όλα έχουν τις δικές τους περιόδους ανόδου και πτώσης,
όλα ανεβαίνουν και κατεβαίνουν όλα κινούνται όπως ένα εκκρεμές, το μέτρο της κινήσεώς τους προς τα δεξιά είναι η αμοιβή.
Αυτή η αρχή εκφράζει την αλήθεια ότι τα πάντα εκδηλώνονται ανάμεσα σε μία εναλλασσόμενη Ροή-Αποσύρωσις,
Άνοδο-Κάθοδο, μια ταλάντευση μεταξύ των δύο πόλων που υπάρχουν σύμφωνα με την Αρχή της Πολικότητας.
Αυτός ο Νόμος της Προχώρησης και Υποχώρησης ισχύει και για τα φυτά, τα ζώα, τους ανθρώπους,
τους πολιτισμούς με τις περιόδους και τις παρακμές τους, τους γαλαξίες κλπ.
Είναι ο νόμος της Ζωής, της Εισπνοής και της Εκπνοής.

Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος λέει: Κάθε αιτία έχει το δικό της αποτέλεσμα,
κάθε αποτέλεσμα έχει τη δική του αιτία. Όλα συμβαίνουν σύμφωνα με τον Συμπαντικό Νόμο.
Η τύχη δεν είναι παρά το όνομα που δίνεται σ' ένα άγνωστο Νόμο. "Η σύμπτωση είναι η μεγαλοφυΐα της τύχης".
Υπάρχουν πολλά επίπεδα αιτιότητας, αλλά τίποτα δεν ξεφεύγει από το Νόμο. Αυτό είναι το Κάρμα.

Η Αρχή της Γέννησης, η τελευταία Αρχή των Επτά Νόμων-Κλειδιών του Σύμπαντος λέει:
"Η γέννηση υπάρχει παντού. Όλα έχουν τη δική τους αρσενική και θηλυκή αρχή.
Η γέννηση εκδηλώνεται σ' όλα τα επίπεδα ύπαρξης". Δηλαδή τα πάντα βρίσκονται σ' ένα συνεχές ρεύμα γεννήσεων,
και αυτό δεν γίνεται μόνο στο φυσικό επίπεδο αλλά και στα ψυχολογικό, διανοητικό, καθώς και τα πνευματικό.
Ο Νόμος της Μετενσάρκωσης είναι μια εκδήλωση της Αρχής αυτής.

Ο "Κυμβαλείων" όμως δε σταματά εκεί που τελειώνει η τελευταία Αρχή, οι Ερμητικές Διδασκαλίες
μας μεταδίδουν ακόμα φοβερά βαθιές γνώσεις και διδάγματα, των οποίων η πράξη και η εφαρμογή
επιτρέπει στον άνθρωπο να πλησιάσει πραγματικά το μυστικό του Όντος, τόσο του δικού του
σαν εαυτού όσο και του Σύμπαντος.

Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να βιώνει αυτές τις διδασκαλίες μέσα και έξω του, τότε και όχι πριν,
μπορεί να πει ότι βαδίζει το Δρόμο που οδηγεί στη Σοφία.

Σαν επίλογο μεταφράζουμε μερικά άλλα αποσπάσματα του ιερού Κειμένου του "Κυμβαλείωνα",
των οποίων την εξήγηση και κατανόηση την αφήνουμε στην επεξεργασία του ίδιου του αναγνώστη.

"Πιο πέρα από τον Κόσμο, από το Χρόνο και το Χώρο, απ'όλα όσα κινούνται
και αλλάζουν βρίσκεται η Ουσιώδης πραγματικότητα, η Θεμελιώδης Αλήθεια".

"Είναι αλήθεια ότι τα πάντα βρίσκονται στο ΠΑΝ, αλλά είναι και αλήθεια ότι το ΠΑΝ βρίσκεται παντού στα πάντα.
Αυτός που καταλαβαίνει αυτό σωστά, έχει αποκτήσει μεγάλη σοφία".

"Ο Ρυθμός μπορεί να εξουδετερώνεται ανάμεσα στην Τέχνη της Πολικότητας".

"Ο ατελής σοφός, αναγνωρίζοντας τη σχετική μη παραγματικότητα του Σύμπαντος,
φαντάζεται ότι μπορεί να προκαλεί τους νόμους του. Αυτός δεν είναι παρά ένας ματαιόδοξος
και παράτολμος ηλίθιος που θα συντριφθεί στα βράχια και θα ισοπεδωθεί από τα στοιχεία, λόγω της τρέλας του.
Ο αληθινός Σοφός που γνωρίζει τη Φύση του Σύμπαντος, χρησιμοποιεί τον ΝΟΜΟ ενάντια στους Νόμους:
τους ανώτερους ενάντια στους κατώτερους Νόμους, και ανάμεσα στην Αλχημεία μετατρέπει
ό,τι δεν είναι επιθυμητό σε πολύτιμο και μ' αυτό τον τρόπο νικάει. Η Μύηση είναι όχι φαντασίες,
ανώμαλα όνειρα ή φαντασμαγορικά οράματα, αλλά η σοφή χρήση των Ανωτέρων Δυνάμεων
ενάντια στις κατώτερες, ξεφεύγοντας έτσι από τον πόνο στα κατώτερα επίπεδα ανάμεσα στην συνειδητική δόνηση στα Ανώτερα.
Η μετατροπή (όχι η παράτολμη άρνηση) είναι το Όπλο του Δασκάλου.

Πολύτιμες πληροφορίες,και ας μην είναι εκτενείς.Ένα ερώτημα είναι ο νόμος της Έλξης,που δεν αναφέρεται εδώ ξεχωριστά,σε ποιον από αυτούς τους Νόμους εντάσσεται?Μήπως στον Νόμο της Δόνησης,με την έννοια ότι έλκει κάποιος καταστάσεις ανάλογης δόνησης με την ποιότητα της σκέψης του?

Σε κανέναν. Ας το συμπλήρωσουμε.
 
Τα πέντε Ησιόδεια γένη των ανθρώπων

Όπως εξηγεί ο Πρόκλος, στο «Σχόλια στον Κρατύλο του Πλάτωνος εκλογαί χρήσιμοι, 129. 1  – 16«, η ύπαρξη των ανώτερών μας γενών είναι τριπλή : νοητική, λογική και φανταστική, και στην νοητική αναλογεί το Χρυσό Γένος.
Πράγματι, οι Έλληνες θεολόγοι λένε ότι ο χρυσός έχει αποδοθεί στον πρωταρχικό από τους Κόσμους, τον «εμπύριο και νοητικό».
Το Αργυρό Γένος αναλογεί στη λογική ύπαρξη, αφού ο άργυρος αναλογεί στον ενδιάμεσο και αιθέριο Κόσμο.
Το δε Χάλκινο Γένος, τέλος, αναλογεί στην άλογη και φανταστική ύπαρξη, διότι και η φανταστική εντύπωση είναι νους που μορφοποιεί, όχι όμως καθαρός, όπως ακριβώς και ο χαλκός που δίνει την εντύπωση πως έχει το χρώμα του χρυσού, περιέχει όμως άφθονο το γήινο στοιχείο, παρόμοιο και συγγενικό προς τα στερεά και αισθητά.
Εξ ου  και αναλογεί προς τον «πολύχαλκο ουρανό» και τον «χάλκινο»», πού είναι ο αισθητός Κόσμος, το σώμα του για την ακρίβεια, του οποίου και ο άμεσος δημιουργός παραδίδεται ότι τον χαλκεύει, είναι δηλ. ο Ήφαιστος.

Τούτα λοιπόν είναι τα τρία γένη των «κατά θέση δαιμόνων», στα οποία αναλογούν το χρυσό, το αργυρό και το χάλκινο γένος .
Το τέταρτο τώρα γένος, το ηρωικό, σε σχέση με αυτά που υπάρχουν στα τρία προαναφερθέντα γένη, από άλλα είναι υποδεέστερο και από άλλα ανώτερο.
Στ’ αλήθεια, το ηρωικό γένος εφάπτεται της πράξεως, και αν ακόμα έχει εκπέσει από την πρόνοια των κατωτέρων και την ανέπαφη ζωή, έχει χαρακτήρα μεγαλουργό και δείχνει τη μεγαλοπρέπεια της αρετής της.

Το πέμπτο, το ανθρώπινο γένος με τα πολλά πάθη, που παριστάνεται με το «πολυκάματο» και μαύρο σίδερο λόγω της υλικής και της σκοτεινιάς της ζωής, εκδηλώνει τις πράξεις του ελλειμματικές, διεφθαρμένες και άλογες.
 https://eleysis69.wordpress.com/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B8%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%AD%CE%BD%CE%B8/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%B7%CF%83%CE%B9%CF%8C%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CF%89%CE%BD/



 


Ο Νόμος της Έλξης συμπληρώνει την Θεϊκή Οκτάβα. Επειδή όμως, ο Άνθρωπος δεν είναι αυτού καθ'αυτού μαγνήτης, αμφιταλαντεύεται εντός των Δυνάμεων.

http://www.aoratos-naos.com/t1537-topic

http://www.tsemperlidou.gr/alexandros-drivas/inspiration-spirituality/o-ntipak-tsopra-to-kalo-ke-to-kako-video



Post by: Αλέξανδρος Δρίβας   05/06/2014

Ο παγκοσμίου φήμης (ενδοκρινολόγος και παθολόγος στο επάγγελμα) Ντίπακ Τσόπρα, είναι από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες παγκοσμίως. Συνάδελφοί του, τον έχουν χαρακτηρίσει «τσαρλατάνο», επειδή διαδίδει νέες θεωρίες για εναλλακτική ιατρική και ότι βγαίνει εκτός επιστημονικού πλαισίου.
Για τις ιατρικές του γνώσεις, δεν μπορούμε να εκφέρουμε γνώμη. Όσον αφορά αυτά που λέει περί καλού και κακού, δικαίου και αδίκου, μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε κάτι παραπάνω από ενδιαφέροντα.

Σε μια από τις πολλές του τηλεοπτικές εμφανίσεις, ο Αμερικανοϊνδός επιστήμονας δέχεται την ερώτηση από την παρουσιάστρια: «Γιατί τόση βία και τόσο κακό στον κόσμο;».
Ο Τσόπρα, δεν αρέσκεται σε απλοϊκές απαντήσεις και του αρέσει να μιλά είτε με παραδείγματα είτε με αλληγορίες.
Ποιός ο λόγος άλλωστε να τον αποκαλούν «Γκουρού»; «Ακόμη και τα μεγαλύτερα εγκλήματα, οι μεγαλύτερες βιαιότητες που γίνονται, έχουν από πίσω τους ένα ιστορικό προηγούμενο».
Ο Τσόπρα εξηγεί ότι οι περισσότεροι εγκληματίες, φτάνουν στις βιαιότητες αφού πρώτα τις έχουν υποστεί.
Μια μορφή εκδίκησης είναι η βία. Εκδίκηση για την έλλειψη βασικών πραγμάτων στη ζωή μας.
Όταν λείπουν σε κάποιον αυτά με τα οποία θα μπορούσε να επιβιώσει, όταν του λείπει αγάπη, αυτοπεποίθηση και άλλα συναισθήματα, τότε οι σκιές τον «τυλίγουν».
Αυτό γίνεται σε ατομικό επίπεδο. Ως κοινωνία, γιατί φτάνουμε στη βία;
Πάλι για τον ίδιο λόγο. Για τον Τσόπρα, είναι θέμα μνήμης…Χρησιμοποιεί ως παράδειγμα την σύγκρουση Παλαιστινίων και Ισραηλινών. «Βασική αιτία για την οποία δε συγχωρούμε, είναι η μνήμη (σ.σ. η μνησικακία)».

Η λύση όμως ποιά είναι; Πώς μπορούμε να φέρουμε το καλό στη ζωή μας;
Ο διάσημος διανοητής, θεωρεί πως η «συλλογική συνείδηση» είναι το μόνο φάρμακο για να περιφρονηθεί η βία.
Σύμφωνα με εκείνον, ο κόσμος θα γίνει καλύτερος επειδή δημιουργούνται όλο και περισσότερα δίκτυα και ομάδες ανθρώπων. Η συνεισφορά της τεχνολογίας σε αυτήν τη δικτύωση, είναι τεράστια.
Όταν οι ομάδες των ανθρώπων τείνουν να γίνουν παγκόσμιες, τότε περιμένουμε καλά νέα από το μέλλον.

Μην ξεχνάμε, πως ο θυμός προηγείται πριν από όλες τις αρνητικές εκδηλώσεις.
Είναι πολύ πιο αποδοτικό να διεκδικούμε αυτό που μας λείπει παρά να θυμώνουμε επειδή βιώσαμε την έλλειψή του…

http://www.tsemperlidou.gr

Ευχαριστώ nnan

:)

Παρακαλώ ηλιοφωτιστολιστό μου

¨)