Συμβολισμός του Μύθου...

ΜΥΘΟΣ

Στα ιερά κείμενα και τις γραφές που άφησαν οι πρόγονοι μας, παρατηρούμε μια εκπληκτική σύνδεση μεταξύ ιστοριών για την Δημιουργία, ενός μεγάλου κατακλυσμού, ενός πολέμου των Θεών, ενός μεσσία που πεθαίνει για τις αμαρτίες των ανθρώπων, ιστορίες για το τέλος του κόσμου και άλλων πολλών. Αυτές οι ομοιότητες βρίσκονται σε μύθους από πολιτισμούς, που υποτίθεται δεν είχαν επαφή μεταξύ τους, λόγω απόστασης σε γεωγραφία και χρόνο. Μία κοινή παράμετρος που συναντάμε σε όλη τη μυθολογία, έχει τις ρίζες της στα αστέρια.

Μια από τις διασημότερες ιστορίες, είναι η μάχη των θεών στου ουρανό και η επακόλουθη πλημμύρα. Στη βίβλο ο Λούσιφερ ηττάται και εξορίζεται στη Γη. Στον μύθο του Ενούμα Ελίς, βρίσκουμε την παρόμοια ιστορία του Μάρντουκ που νίκησε την Τιαμάτ και την έστειλε στην κόλαση του Άμπσου.

Ο Μάρντουκ ήταν ο πατέρας της Νίμπο, ή Αφροδίτης.

Η ιστορία είναι γεμάτη αστρολογικά σημάδια στην βίβλο και σε πολλά άλλα αρχαία κείμενα. Αυτό οδηγεί σε ένα γεγονός καταγεγραμμένο από πολλούς ερευνητές, που αφορά μια κοσμική αναταραχή και έναν τεράστιο κατακλυσμό.

Ο Ουίλιαμς Κόμινς Μπόμοντ γράφει: Η πλημμύρα αποθανατίζει την σύγκρουση ενός πλανήτη, του Σατανά, στην πραγματικότητα ενός κομήτη, με την Γη. Σκεφτείτε τι αποκαλύπτει. Υποστηρίζει πως ένα πλανήτης, που αργότερα ονομάστηκε σατανάς, έπεσε στη Γη δημιουργώντας τον κατακλυσμό της βίβλου και άλλων μύθων.

Ο Λούσιφερ, ή Τίαματ, ήταν πλανήτης γνωστός στους αρχαίους ως «Αυτός που λάμπει». Το φως του ήλιου φώτιζε τα νερά του πλανήτη, κι έτσι έλαμπε σχεδόν όσο και ο ίδιος ο Ήλιος. Κι εδώ ακούμε για την μάχη του Λούσιφερ με τον Θεό. Ο θεός που σε αυτή την περίπτωση είναι ο ήλιος, συντηρεί και παρέχει ζεστασιά στη Γη. Ο Λούσιφερ ή Τίαματ, καταστράφηκε από ένα κατακλυσμιαίο γεγονός, που τον εξοστράκισε στην Άβυσσο της Γης. Το βιβλίο του Ενώχ αποκαλύπτει: Και ένα αστέρι έπεσε από τον Παράδεισο. Όταν έπεσε, είδα την Γη να καταπίνεται σε μια μεγάλη άβυσσο. Ο μύθος των ινδιάνων Γιούτε λέει: ο ήλιος έσπασε σε χιλιάδες κομμάτια και έπεσε στη Γη όπου προκάλεσε μεγάλη πυρκαγιά. Η αποκάλυψη λέει: Έγινε πόλεμος στον Παράδεισο. Ο Μιχαήλ πολέμησε τον δράκο και ο δράκος αντιστάθηκε. Ο μεγάλος δράκος ηττήθηκε, το μεγάλο ερπετό που αποκαλείται Διάβολος, που παρασύρει τον κόσμο, εξορίστηκε στη Γη. Στην Ελληνική μυθολογία, υπάρχει ο μύθος του Φαέθωνα. Άλλο ένα όνομα για τον υδάτινο Λούσαρε, ή Τίαματ.

Το κοινό στοιχείο, είναι αυτό ενός πλανήτη με αλμυρό νερό.

Όπως όμως ξέρουμε, η περίληψη είναι μόνο η επιφάνεια μιας ιστορίας. Το βαθύτερο νόημα, το πνεύμα του μύθου, έρχεται με την καλύτερη κατανόηση της ψυχής του κάθε πλανήτη. Όχι μόνο του φυσικού σώματος, αλλά του συνειδητού πυρήνα. Διότι γνωρίζουμε πως οι διαστάσεις και η ακτίνα ενός πλανήτη, του δίνουν την δική του χαρακτηριστική συχνότητα, η οποία κυβερνάει την βιολογική συμπεριφορά. Οι πλανήτες, αντανακλούν την αρχαία ψυχολογία του ανθρώπου.

Στον αρχαίο κόσμο, η πιο σημαντική ίσως επιστήμη ήταν η μελέτη του ουρανού. Τα ουράνια σώματα και η κίνηση τους στον ουρανό, πιστεύοντας πως συμβολίζουν την ίδια την ανθρώπινη συνείδηση, την συνείδηση όλων των όντων.

Η επιστήμη εξηγεί μόνο τον κόσμο που μετριέται με τις 5 αισθήσεις. Μόνο στις εσωτερικές θρησκείες, στον μυστικισμό και στον κβαντισμό θα βρούμε εξηγήσεις για το πώς οι σκέψεις και τα αισθήματα, ταιριάζουν σ έναν κόσμο που κυριαρχούν οι αισθήσεις.

Τώρα επίσης ξέρουμε πως η ανθρωπότητα είναι μια κοινωνία κυττάρων μέσα στο σώμα της Γης. Η Γη είναι ο οργανισμός που καθορίζει την μορφή και την λειτουργία μας. Αυτός όπως και τα άλλα πλανητικά σώματα, κυβερνώνται από την συνείδηση όπως και κάθε ο άνθρωπος.

Έτσι λοιπόν η Νευτώνεια λογική, πως τα ουράνια σώματα περιφέρονται άψυχα στο διάστημα, είναι το βασικό επιχείρημα για να υποθέσουμε πως οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα άλλο παρά συστατικά σωμάτων σε κίνηση. Ξέρουμε όμως πως αυτό δεν είναι αλήθεια, διότι νιώθουμε, σκεφτόμαστε και επιπλέον βλέπουμε το πώς η συνείδηση μας δημιουργεί αυτό που αποκαλούμε Ζωή.

Ο Πλάτωνας έγραψε: Ο κόσμος πραγματικά είναι ον με ψυχή και νοημοσύνη. Μια ζωντανή οντότητα που περιέχει όλες τις ζωντανές οντότητες που από την φύση τους όλες συνδέονται. Επιπλέον το Σύμπαν είναι ζωντανό πλάσμα που περιέχει όλα τα ζωντανά πλάσματα μέσα του.

Ο κόσμος είναι ζωντανό, πνευματικό ον. Γνωστό στους αρχαίους φιλοσόφους και τους αλχημιστές που αποκαλούσαν την πνευματική αύρα του κόσμου, ψυχή του Κόσμου.

Στις γραφές διαβάζουμε πως οι άγγελοι καθοδηγούν τους ανθρώπους, ή για την επιρροή που ασκούν οι θεοί στους ανθρώπους. Οι περισσότερες διδαχές είχαν την πεποίθηση, ότι οι ιεραρχίες των θεών, άγγελοι, αρχάγγελοι, μέχρι τα χερουβίμ και τα σεραφείμ, αποτελούν ιεραρχίες μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε, πως όταν οι αρχαίοι μύθοι και οι γραφές μιλάνε για την επιρροή ενός ανώτερου όντος, αναφέρονται στις αρχετυπικές δυνάμεις που είναι έμφυτες μέσα μας και όχι σε επιρροή από εξωτερική πηγή. Έτσι βλέπουμε την σχέση της Αστρολογίας ως αρχαίας επιστήμης που αναδύθηκε ξανά τον 19ο και 20ο αιώνα σαν «ψυχολογία».

Ο Νίτσε είπε: Όσο θεωρείς τα άστρα απλά σαν κάτι από πάνω σου, δεν θα κατέχεις την γνώση.

Η αστροψυχολογία αναλύει τις ιδιότητες της ψυχής. Κατά τους προχριστιανικούς χρόνους, υπήρχαν σχολεία και θρησκείες γνωστά ως μυστικιστικά. Τα μηνύματα που βρίσκονται στις αρχαίες γραφές, προέρχονται από επιρροές της πνευματικής επιστήμης. Σκοπός ήταν οι μαθητές να διδαχτούν το βαθύτερο νόημα αυτών των μύθων. Αυτό που έγινε γνωστό αργότερα ως λούσιφερ ή σατανάς, αντιπροσώπευε το Εγώ που πολεμούσε το Θεό, που αντιπροσώπευε την Συνείδηση.

Η αληθινή συνείδηση είναι το επίκεντρο όλης της ύπαρξης μας. Είναι το άθροισμα όλων όσων είμαστε. Το ψεύτικο Εγώ από την άλλη, είναι η αντίληψη που αναπτύσσουμε για τους εαυτούς μας στην ζωή μας που συνήθως απορρίπτει όλα όσα δεν θέλουμε να αποδεχτούμε.

Η Ανθρωπότητα όμως προικίστηκε με την ελευθερία να επιλέξει, είτε να υπακούσει την συνείδηση, είτε να υποκύψει στον πειρασμό της ματαιοδοξίας και του υλισμού του ψεύτικου Εγώ. Αυτό είναι το σημαντικότερο που μας διαχωρίζει από τα ζώα. Η ελευθερία επιλογής μας. Η ελευθερία να ακολουθούμε τις σκέψεις και τα ιδανικά μας, ή τα φυσικά μας ένστικτα. Η επιλογή να συντηρήσουμε και να φροντίσουμε την Φύση, ή να την καταστρέψουμε.

Αυτή η ελευθερία εναπόκειται στην πίστη ολόκληρου του οργανισμού που αποκαλούμε ανθρωπότητα.

Ο καρκίνος ξεκινάει με μια ομάδα κυττάρων που δεν επικοινωνούν με το συνειδητό σήμα του οργανισμού. Αυτά τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται εκτός ελέγχου και επεκτείνονται σε άλλες περιοχές του οργανισμού. Αυτή η αρρώστια είναι ενδεικτική του κόσμου που ζούμε. Ο καρκίνος στην Γη, είναι η κυριαρχία του ψεύτικου Εγώ μας και το διαζύγιο μας με την φύση.

Συλλογικά και σε κάθε άνθρωπο, η ματαιοδοξία οδηγεί στον διαχωρισμό και τον ανταγωνισμό. Ο ανταγωνισμός, οδηγεί στον φόβο και την απληστία. Η απληστία οδηγεί στον δόλο και την ανηθικότητα. Η ανηθικότητα εκτρέφει την αρρώστια, κηρύσσοντας πόλεμο στην Γη μας. Κάθε πράξη μίσους και καταστροφής στον κόσμο μας, αρχίζει από το μίσος του εαυτού και την αυτοκαταστροφή. Και όλα ξεκινάνε με την παύση επικοινωνίας.