Η μαγική ανάσα της ποίησης (και της ΜΟΝΑΞΙΑΣ)

Ο Σοπενχάουερ είχε πει:"ο καθένας είναι κοινωνικός στο βαθμό που είναι ασήμαντος!Γιατί ο άνθρωπος πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στη μοναξιά & την ασημαντότητα"

Βέβαια για να είναι για κάποιον η μοναξιά του ΠΟΛΥΤΙΜΗ οφείλει ν ακολουθήσει το ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ: να δώσει μεγάλες μάχες με τα διάφορα ΕΓΩ του που συνθέτουν αυτό που λέμε τη ΜΑΣΚΑ(ή καλύτερα ΜΑΣΚΕΣ) της προσωπικότητας-προϊόν ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ πάντα επιρροών!Να αντικρούσει τις ίδιες τις εμφυτευμένες από έξω (δημοφιλείς) απόψεις του!Να κουρελιάσει όλα τα σκιώδη κελύφη που βαραίνουν (υλικά και...αστρικά παράσιτα που απομυζούν τα "ρευστά" και εντέλει τη ζωτική ενέργεια του ανθρώπου) την ύπαρξή του και την περιορίζουν ασφυχτικά(πρέπει να με πιστέψετε:είμαστε ικανοί για εκπληκτικά πράγματα, φτιαγμένοι από τη μαγιά των...γαλαξιών & νεφελωμάτων!).Να προσεγγίσει την ΟΥΣΙΑ του, η οποία ουδεμία σχέση έχει με την περίφημη(χιλιομπαλωμένα κελύφη επί το πλείστον)προσωπικότητα-όσο του επιτραπεί, εκτός αν έχει μετατραπεί σε ΜΥΣΤΗ, γεγονός άπιαστο σχεδόν για το μέσο άνθρωπο, δυστυχώς.

Μέσα λοιπόν στη ΜΟΝΑΞΙΑ μπορεί ν ακούσεις το κάλεσμα των ΑΝΕΜΩΝ (εσωτερικών & εξωτερικών)..Μεταφέρουν πανάρχαια κοσμικά μυστικά, σε κωδική γλώσσα, ώστε μόνο οι ευγενείς ψυχές να γίνουν κοινωνοί τους. Ακόμα και κάποιοι άνθρωποι που φαινομενικά μοιάζουν χυδαίοι, άξεστοι, άσωτοι (ω!πόσο αδικούν την ουσία οι λέξεις και την καταπλακώνουν κάτω από τόνους συμβατικών & συλλογικά συμφωνημένων...μπάζων) μπορεί να κρύβουν μια αστραφτερή ψυχή!

Κάποια πράγματα είναι αδύνατον να ειπωθούν με λέξεις, γιατί απλώς τα νοήματά τους είναι απελπιστικά πεπερασμένα και περιοριστικά! Γι αυτό υπάρχει η παντοδύναμη γλώσσα των συμβόλων, που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο υποσυνείδητο και στις διάνοιες κάποιων ξεχωριστών όντων.Όπως π.χ. κάποιοι ιδιαίτεροι ποιητές που γίνονται κοινωνοί αυτών των ΜΥΣΤΙΚΩΝ και φορείς αυτής της πανάρχαιας παντοδύναμης ΓΛΩΣΣΑΣ.

(Κάποιος είχε πει κάποτε ότι οι επιστήμονες και οι φιλόσοφοι θέλουν να φέρουν τον ουρανό στο μυαλό τους.Οι ποιητές θέλουν ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ!)

Ας δούμε λοπόν δυο τρία αγαπημένα για μένα δείγματα αυτής της μυστικής γλώσσας μέσα από την πένα κάποιων ιδιαίτερων-μοναχικών μαντεύω- ποιητών:

• "Η λαγνεία του τράγου είναι δώρο του Θεού.
  

Η γύμνια της γυναίκας είναι έργο του Θεού.



Η υπερβολική θλίψη γελάει.



Η υπερβολική χαρά κλαίει... "



ΓΟΥΙΛΛΙΑΜ ΜΠΛΑΙΗΚ

• Ένα πλήθος αγγέλων φτερωτό, στολισμένο
  Με πέπλα, και στα δάκρυα βουτημένο,
  Κάθεται σ’ένα θέατρο για να δει
  Ένα δράμα από ελπίδες και φόβους καμωμένο,
  Ενώ η ορχήστρα στενάζει κάθε τόσο
  Τη μουσική των κόσμων.
  

ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ

• Η κίνηση κορδονιού στην απόκρημνη όχθη των
  πτώσεων του ποταμού
  Το βάραθρο με το ποδόστημα
  Η ταχύτητα της πλαγιαστής σκάλας
  Η πελώρια προσωρινή διάβαση του ρεύματος
  Οδηγούν μεσ' απο τ' ανήκουστα φώτα
  Και τον χημικό νεωτερισμό
  Τους ταξιδιώτες κυκλωμένους απο τους στροβίλους της κοιλάδας
  Και του σφοδρού ρεύματος.
  Αυτοί είναι οι καταχτητές του κόσμου
  Γυρεύοντας την προσωρινή χημική περιουσία
  Τα αθλήματα και οι ανέσεις ταξιδεύουν μαζί τους
  Οδηγούν την εκπαίδευση
  Των φύλων, των τάξεων και των ζώων πάνω σ' αυτό το καράβι
  Ανάπαυση και ίλιγγος
  Στο κατακλυσμιαίο φως
  Στα τρομερά βράδια της μελέτης.[...]
  

ΑΡΘΟΥΡ ΡΕΜΠΟ

• 
  Η μνήμη! αυτή η στοργική αγρύπνια που τσακίζει κόκαλα,που τη φοβούνται όσοι φοβούνται να υπάρξουν... ΤΑΝΤΑΛΟΣ