Βασικές θέσεις της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ

ΘΕΟΣ: Εξηγεί επανειλλημένα ότι αυτή η μεγάλη μυστική σύλληψη Εκείνου που ονομάζουμε Θεό είναι έμφυτη στην ανθρώπινη κατάσταση. Δεν αποδέχεται την ύπαρξη άθεων ανθρώπων, καθώς η απώλεια αντίληψης του θείου θα έφερνε το ανθρώπινο είδος σε μια κατάσταση πνευματικής χειμερίας νάρκης και η ανθρωπιά του θα υπήρχε μόνο εν δυνάμει. Εξηγεί με ποιόν τρόπο οι διάφοροι λαοί σε διαφορετικές εποχές και με ανόμοιες θρησκείες, επένδυσαν με το δικό τους τρόπο ζωής αυτήν τη μυστική σύλληψη και ότι οι θρησκευτικές αντιπαραθέσεις είναι σάπιοι καρποί της ανθρώπινης τύφλωσης, καθώς αυτά που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Ιερά Βιβλία, έστω και με τα λίγα αυθεντικά στοιχεία που μας έχουν μείνει απ' αυτά, δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους. Ετσι οι άνθρωποι της ερήμου φαντάζονται μια θερμή κόλαση κι αυτοί που ζουν κοντά στους πόλους, τη βλέπουν σκοτεινή και παγωμένη.

Για την Μπλαβάτσκυ δεν υπάρχει ένας προσωπικός θεός. Η θέση της είναι καθαρά πανθεϊστική. Ούτε πιστεύει ότι μπορεί κανείς να αυτοπροσδιορίζεται σαν εκπρόσωπος του θεού πάνω στη γη. Αυτό που υποστηρίζει είναι ότι όλα τα ανθρώπινα όντα, στο βαθμό που ξυπνούν στο πνευματικό επίπεδο, όλο και περισσότερο γίνονται κοινωνοί της θείας Ουσίας και επομένως αντιλαμβάνονται την Παρουσία της.

Ο Θεός, αν αναφερόμαστε σ' Εκείνον, δεν έχει όνομα και δε συλλαμβάνεται λογικά, είναι ένα Μυστήριο. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να καταλάβει ό,τι είναι προσιτό για τη νόησή του κι έτσι προσδίδει χαρακτηρισμούς στο Θεό, οι οποίοι μοιάζουν πολλοί με αυτούς που σε κάθε εποχή και τόπο αποδίδονταν στους καλύτερους. Και έφτασαν σε τέτοια άκρα που πολλοί λαοί διαβεβαίωσαν ότι ο Θεός τους ανήκει και ότι υπάρχουν εκλεκτοί λαοί, σε αντιδιαστολή με τους εχθρούς τους που θεωρούνταν καταραμένοι λαοί, τους οποίους αυτός ο Θεός με την ιδιαίτερη χρήση θα τους κρέμαγε, θα τους ποδοπατούσε, θα τους έκαιγε, θα τους κατέστρεφε.

Η Ε.Π.Μπ. αντιτίθεται σε κάθε διάκριση με βάση την πίστη, γιατί γνωρίζει όλες τις πεποιθήσεις σε σχέση με το χώρο και το χρόνο τους. Κανένας δεν κατέχει την Αλήθεια, παρά μόνο μια ιδιαίτερη και παραμορφωμένη όψη της. Απορρίπτει κάθε Ιερά Εξέταση, είτε είναι αυτή του Ασόκα είτε του Τορκεμάδα. Μας υπενθυμίζει ότι οι πεποιθήσεις μας διαμορφώνονται γενικά από τον τόπο που γεννηθήκαμε, την εποχή και τον οικογενειακό περίγυρο.

Είναι εχθρός του κάθε ρατσισμού και ιδίως του πνευματικού ρατσισμού. Αυτό που ο άνθρωπος μπορεί να συλλάβει, μυστικιστικά, είναι συγκεκριμενοποιήσεις και πνευματικά μορφώματα "Εκείνου" που προϋποθέτουμε. Γι' αυτό συμβαίνει να υπάρχει και σήμερα και να αναπαράγεται η αρχαία σκέψη ότι υπάρχουν "Θεοί Μεσολαβητές" αμέτρητα πλάσματα που κανονικά είναι αόρατα, που κυβερνούν τη φύση, τους ανθρώπους και τα πράγματα. Από αυτήν την ιεραρχία, τίποτα το υλικό δεν διαφεύγει γιατί βρίσκεται κάτω από μια πιο λεπτή φυσική κατάσταση κι αυτό ισχύει από τα άτομα μέχρι τους γαλαξίες. Επίσης υπάρχουν Δάσκαλοι της Σοφίας που δείχνουν το δρόμο στους Μαθητές.

ΚΟΣΜΟΓΕΝΕΣΗ: Στις διδασκαλίες της εμφανίζεται αυτό που η Πλατωνική Δύση αναγνωρίζει σαν Χάος + Θεός = Κόσμος. Ο Κόσμος είναι, όπως είπε ο νεοπλατωνικός Μαρκίων, ένα Μακρόβιο, μια μεγάλη ζωντανή μορφή, που ανανεώνεται συνεχώς όπως και το σώμα οποιουδήποτε ορυκτού, φυτού, ζώου ή ανθρώπου. Ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι τίποτε το ιδιαίτερο σ' αυτό τον Κόσμο, παρά μόνο μια από τις τόσες περαστικές εκδηλώσεις του στο φυσικό επίπεδο. Ο Κόσμος δεν έχει νοητή διάσταση, όμως αυτό δεν χαρακτηρίζει τον ίδιο τον Κόσμο αλλά εμάς, σαν ανθρώπους. Η γνώση μας για τον Κόσμο διευρύνεται ή περιορίζεται σύμφωνα με τις προόδους ή τα πισωγυρίσματά μας στον επιστημονικό - αστρονομικό τομέα.

Σε τελευταία ανάλυση αυτό που έχουμε για το σύμπαν είναι μια εικόνα, μια μεταβαλλόμενη αντίληψη μέσα στην Ιστορία. Πέρα από αυτή την εποχιακή γνώση που αντανακλά τον πολιτισμό και τις αντιλήψεις κάθε τύπου και στιγμής της ανθρώπινης εξέλιξης, υπάρχουν παλιές διαδασκαλίες που φέρονται να έχουν δοθεί από τους θεούς στους ανθρώπους.

Η Ε.Π. Μπ. χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον το Βιβλίο των Τζιαν, θιβετανικής προέλευσης. Αυτές οι διδασκαλίες περιγράφουν τον ορατό Κόσμο σαν εκείνο από το οποίο μπορούμε να αντιληφθούμε την παρούσα μας κατάσταση. Υπάρχει μια τεράστια κοσμική περιπλοκή με απειρία μορφών ύλης και ενέργειας. Ετσι συμβαίνει και με τον "κόσμο μας", όπου εκτός από αυτόν υπάρχουν κι άλλοι, περισσότερο ή λιγότερο παρόμοιοι και ασύλληπτοι για τον χονδροειδή ανθρώπινο λόγο. Τα μέρη, ακόμα και το σύνολο του Κόσμου, γεννιούνται, ζουν, αναπαράγονται και πεθαίνουν, όπως κάθε ζωντανό ον.

Ο Κόσμος εκτείνεται και συστέλλεται (Πραλάγια και Μανβάνταρα) σε μια διαδικασία κοσμικής αναπνοής (κρίγια) που βασίζεται στην αρμονία από τις αντιθέσεις. Μέσω των παιδαγωγικών διαγραμμάτων των "Αλυσίδων", των "Σφαιρών" και των "Κύκλων", η Ε.Π. Μπ., προσπαθεί να εξηγήσει τον "Δρόμο των Ψυχών", καθώς οι παλιές παραδόσεις δείχνουν πώς οι ψυχές ξυπνούν μέσω των εκατομμυρίων ενσαρκώσεων και περνούν από πλανήτη σε πλανήτη για να εγκατασταθούν σε όλο και τελειότερα κάθε φορά σώματα, από τα ασύλληπτα σκότη της πρωταρχικής και πολύ βαριάς ύλης, μέχρι τις πέτρες, τα φυτά, τα ζώα, τους ανθρώπους, τους θεούς κ.λ.π.

Οι πλανήτες που αναφέρει δεν είναι αναγκαστικά αυτοί που υπάρχουν τώρα, αλλά και αυτοί που υπήρξαν και καταστράφηκαν, καθώς κι αυτοί που θα υπάρξουν στο μέλλον. Ολα αυτά αφορούν την "Ανθρώπινη Γραμμή", καθώς υπάρχουν και πολλές άλλες "γραμμές" ζωής στον Κόσμο, όπως για παράδειγμα η "Αγγελική", που δίνει ζωή στα Πνεύματα της Φύσης ή Στοιχεία, σε ορισμένες πέτρες καθώς και σε φυτά και ζώα. Το απώτερο γιατίυπάρχει αυτός ο Κόσμος... "δεν το ξέρει ούτε ο μεγαλύτερος προφήτης των πιο ψηλών ουρανών", σύμφωνα με τα παλαιά κείμενα. Μυστήριο μέσα στα Μυστήρια. Η αρχή και το τέλος διαφεύγουν της ανθρώπινης αντίληψης, ακόμα και, από την πλέον εξυψωμένη μέσω της Μύησης, της κατάστασης του "Αντέπτο" (αποδέκτη).

ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΣΗ: Η Ε.Π.Μπ. απορρίπτει τις ιδέες του Δαρβίνου που ήταν τόσο της μόδας στην εποχή της και βάση των οποίων διατυπώθηκαν τόσες υπερβολές από τους συνεχιστές αυτού του σοφού επιστήμονα-περιηγητή. Υποστηρίζει τις παλιές Διδασκαλίες που αναφέρονται σε μια Ανθρωπότητα που "αποβιβάζεται" κατά την πνευματική έννοια, ερχόμενη από άλλον πλανήτη, που τότε ήταν ζωντανός, τη σημερινή Σελήνη, και που ενσωματώνεται στο νέο πλανήτη Γη, στο βαθμό που αυτός συμπυκνώνεται. Αυτό είναι ένα στάδιο ενός μακρύ δρόμου. Βρισκόμενος στη φυσική Γη και με φυσικό σώμα.

O Ανθρωπος αναπτύσσεται σαν τέτοιος εδώ και 18 εκατομμύρια χρόνια.
Πρώτα σαν ένας γίγαντας με περιορισμένους πνευματικούς ορίζοντες, στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν διάφορες υποφυλές και που είχε ένα μάτι στη μέση του μετώπου. Αυτοί ήταν οι Κύκλωπες. Εδώ και 9 εκατομμύρια χρόνια ο Ανθρωπος είναι πια σε μια κατάσταση παρόμοια με τη σημερινή, αν και το μέγεθος του σώματος ορισμένων ομάδων παρέμενε γιγάντιο.

Βασικές θέσεις της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ Atlantis

Εδώ και ένα εκατομμύριο χρόνια, βρίσκεται στο απόγειό του ο λεγόμενος "Πολιτισμός των Ατλάντων", που βρισκόταν σε μια ήπειρο παρόμοια με την σημερινή Αυστραλία μεταξύ της ηπειρωτικής ασπίδας της Ευρώπης και της ασπίδας της Αμερικής. Αυτοί οι Ατλαντες είχαν κάνει μεγάλες τεχνικές προόδους, είχαν ιπτάμενες μηχανές (Βιμάνας) που κινούνταν από μια αντιβαρυτική μονάδα και από "κουπιά" προώθησης που ήταν κατά κάποιον τρόπο κινητήρες αντίδρασης. Οι ιπτάμενες πολεμικές μηχανές είχαν μορφή παρόμοια με πουλιού και εκτόξευαν "αυγά" στον εχθρό, τα οποία ήταν αρκετά για να σκοτώσουν ένα εκατομμύριο στρατιώτες σε ανοιχτό χώρο. Διέθεταν επίσης "ακτίνες που παρέλυαν". Οι βασιλιάδες συνέχιζαν αυτές τις μάχες με "μαγικούς καθρέπτες" που μας θυμίζουν τις σημερινές τηλεοπτικές συσκευές, τις οποίες η Ε.Π.Μπ. αγνοούσε στην εποχή της (1831 - 1891).

Αυτή η ήπειρος, λόγω γεωλογικών καταστροφών που προκλήθηκαν, εν μέρει, από την κατάχρηση του "Μάρμας" (κάτι σαν την σημερινή ατομική ενέργεια;), έγινε κομμάτια, αν και παρέμειναν εστίες αποικισμού σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Το μεγάλο νησί με την πρωτεύουσά του, συνέχισε να κομματιάζεται μέχρι που μετατράπηκε στην Ποσειδωνία για την οποία οι Αιγύπτιοι έκαναν λόγο στον Πλάτωνα κι αυτός περιέγραψε στον "Τίμαιο". Το τελευταίο κατάλοιπο βυθίστηκε πριν από 11.500 χρόνια στα νερά του ωκεανού που πήρε το όνομα "Ατλαντικός" τον 102ο αι. π. Χ. Στον κόσμο απέμειναν εκπρόσωποι της Φυλής των Γιγάντων, της Τρίτης Φυλής, που είναι οι σημερινοί νέγροι.
Οι απόγονοι των Ατλάντων, οι ερυθρόδερμοι της Αμερικής και οι κίτρινοι Ασιάτες, αποτελούν την Τέταρτη Φυλή.
Ο σημερινός κυρίαρχος του κόσμου, είναι η Πέμπτη ή Αρεια Φυλή: οι λευκοί που σήμερα βρίσκονται στην Ευρώπη, Αμερική και Ασία.

ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ: Χρησιμοποιώντας μια ορολογία εμπνευσμένη από τα σανσκριτικά, η Ε.Π.Μπ. κάνει λόγο για δύο βασικούς νόμους: το Δάρμα και το Κάρμα.

Το Δάρμα είναι ένας παγκόσμιος νόμος που οδηγεί όλα τα όντα σε ένα τέλος, ένα πεπρωμένο. Είναι όπως ένας δρόμος (Σαντάνα) που έχει προγραμματιστεί από το θεό για όλους. Το ον που προσπαθεί να ξεφύγει από το Δάρμα απορρίπτεται οδυνηρά. Ο,τι προσαρμόζεται στο Δάρμα δεν υποφέρει. Οι πιθανότητες να αποκκλίνουν τα όντα από την πορεία τους είναι πολλές. Στον Ανθρωπο, αυτή η δυνατότητα υπάρχει λόγω της σχετικά ελεύθερης βούλησής του.

Ο Τροχός των Μετενσαρκώσεων (Σαμσάρα) του παρέχει την ευκαιρία να δράσει σωστά ή λάθος. Κάθε υπερβολή και στις δύο κατευθύνσεις γεννάει Κάρμα, "Δράση" κατά την οποία τα αίτια ενώνονται αξεδιάλυτα με τα αποτελέσματα.

Ούτε πιστεύει η Ε.Π.Μπ. στην άφεση αμαρτιών, αλλά στην ανταπόδοση μέσω καλών πράξεων. Καθώς κανένας δεν μπορεί να "πληρωθεί" ούτε να "πληρώσει" όλο το Κάρμα το συσσωρευμένο σε μια μόνο ενσάρκωση, οι καρμικοί σπόροι (Σκάντα) οδηγούν σε νέες μετενσαρκώσεις, που δεν τελειώνουν (μέσα σ' ένα χρονικό διάστημα) όσο δεν εξαντλείται ο καρμικός κινητήρας. Ετσι, φθάνουμε στη Νιρβάνα (έξω από το δάσος του πλουραλισμού), που δεν είναι ένα αληθινό τέλος, αλλά μια ανάπαυλα στο Δρόμο των Ψυχών. Ολες οι ψυχές είναι διαφορετικές στη φαινομενικότητά τους, όμως ουσιαστικά ίδιες πέρα από ράτσες και φύλο. Ολες έχουν τα ίδια δικαιώματα σύμφωνα με τα χαρίσματα που απέκτησαν.

Στο "Δρόμο των Ψυχών" μπορεί να υπάρξει ή να μην υπάρξει πρόοδος, σύμφωνα με τους τρόπους σκέψης, αισθημάτων και δράσης. Ομως, στην ανθρώπινη περίπτωση, υπάρχει ένα όριο γι' αυτό (σύμφωνα με το πρόγραμμα του Δάρμα) και δεν είναι δυνατόν να κατέβουμε στο επίπεδο των ζώων ούτε ν' ανέβουμε σ' αυτό των θεών.

Ενα ανθρώπινο ον ενσαρκώνεται πάντα σε ένα ανθρώπινο ον στη φυλή και στο φύλο που εξυπηρετεί την κατάσταση της εμπειρίας του (Αβίδυα). Οπως στο μύθο του Δελφινιού στα Μυστήρια της Ελευσίνας, όλα εξαφανίζονται με τον καιρό για να επανεμφανιστούν, όμως τίποτα δεν παύει ούτε πεθαίνει πραγματικά. Απλά καταδύεται και αναδύεται... κι έτσι, κυκλικά, καθώς στον κόσμο μας είναι όλα κυκλικά, όλα είναι καμπύλα στην μεταβατική πορεία και όλα συναντιούνται ξανά σε μια Μονάδα Πεπρωμένου.

ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ: Για την Ε.Π.Μπ. οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι λίγο πολύ οι ίδιοι, είτε ενσαρκωμένοι είτε όχι. Εκπληρώνουν τον αξεχώριστο κύκλο γέννησης, ζωής και θανάτου. Δεν έθιξε με λεπτομέρειες αυτό το θέμα, γιατί στα χρόνια της άκμαζε ο Πνευματισμός για τον οποίο η ίδια είχε κακή εντύπωση. Σύμφωνα μ' αυτήν αυτό που κατέφευγε στο σώμα του μέντιουμ, στις αληθινές περιπτώσεις, δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα αστρικό κατάλοιπο ή "περίβλημα" του πεθαμένου και σε άλλες περιπτώσεις ένα Στοιχειό που σφετεριζόταν την ταυτότητά του. Ολα αυτά, φορτισμένα σε είδος "βαμπίρ" από τον ψυχομαγνητισμό των συμμετεχόντων. Οπως και τόσα αρχαία βιβλία ακόμα και ο ίδιος ο Πλάτων, η Ε.Π.Μπ. συνιστούσε την αποχή από τέτοιου είδους συγκεντρώσεις.

Μετά τον θάνατο επέρχεται (αναφερόμαστε στη γενική περίπτωση) ένας λίγο-πολύ βαθύς και παρατεταμένος ύπνος, σύμφωνα με το επίπεδο του πεθαμένου. Το ξύπνημα είναι αργό και η Ψυχή ή η Συνείδηση πηγαίνει είτε στον κόσμο των ζωντανών, αν έλκεται απ' αυτόν, είτε σε κάποιο λεπτό επίπεδο. Οι περισσότερο ανεβασμένοι πνευματικά πηγαίνουν στο Δεβαχάν (Πόλη των Αγγέλων) όπου θα βιώσουν την ειρήνη και την ευτυχία. Αυτοί που δεν έχουν πνευματικές αξίες και είναι πολύ προσκολλημένοι στα επίγεια πράγματα, θα πάνε στο Κάμα-Λόκα (Τόπος των Επιθυμιών) στο οποίο οι ανικανοποίητοι πόθοι θα βασανίζουν, κατά κάποιο τρόπο, αυτούς που θα βρίσκονται σ' αυτή την κατάσταση. Αυτοί οι τελευταίοι θα αναζητήσουν τις πνευματιστικές επαφές και την πολύ σύντομη ενσάρκωση.

Ο τρόπος μετενσάρκωσης είναι παρόμοιος μ' αυτόν που εξηγεί ο Πλάτωνας στο Μύθο του "Ηρος" στο τέλος της "Δημοκρατίας". Ο νεωτερισμός συνίσταται σε ορισμένες λεπτομέρειες, όπως ότι οι ψυχές που επιθυμούν έντονα να ενσαρκωθούν γυρίζουν σ' αυτό που οι Νεοπλατωνικοί ονόμαζαν "Ζώνη της Αφροδίτης" που είναι σαν ένα δαχτυλίδι γύρω από τον πλανήτη και που συμπίπτει περίπου με το γήινο μαγνητικό Ισημερινό (στην πραγματικότητα συμπίπτει με την γνωστή τώρα Ζώνη Βαν Αλλεν). Ετσι όπως παρουσιάζει το θέμα ο Πλάτωνας στα έργα του, ο πόθος των νεκρών προωθεί τη σεξουαλική λίμπιντο των ζευγαριών που είναι έτοιμα για αναπαραγωγή.

Η ψυχή μπαίνει στο σώμα του εμβρύου που μόλις παίρνει ανθρώπινη υπόσταση κατά τον 4ο μήνα της κύησης. Σιγά-σιγά εισάγονται αιθέρια και πιο λεπτά σώματα, φέροντας μαζί τους τα προηγούμενα βιώματα, ενώ στα χρόνια που περνούν υπάρχουν ιδιαίτερες στιγμές στα 7, στα 14 και στα 21 χρόνια της ηλικίας του ανθρώπου. Επίσης στο φυσικό θάνατο από γηρατειά, τα σώματα του ανθρώπου κοιμίζονται αργά και σταδιακά, ξεκινώντας από τα κάτω και προχωρώντας προς τα πάνω, δηλαδή από το φυσικό σώμα, το οποίο, με μια διαδικασία επιβράδυνσης, επιτρέπει στους άλλους φορείς να προετοιμαστούν για την απογείωση απ' αυτόν τον κόσμο. Η Ε.Π.Μπ. δεν δίνει μεγάλη σημασία σ' αυτή την διαδικασία, αλλά αντίθετα, πιστεύει ότι στα γεράματα μεγαλώνει η επιθυμία για εκσάρκωση. (Προφανώς υπάρχουν πολλές διαφορετικές περιπτώσεις που προκαλούνται από την παραμόρφωση που παράγεται από την πίεση του περιβάλλοντος κόσμου). Η ίδια δεν υποστήριζε ούτε τον βίαιο θάνατο ούτε την αυτοκτονία.

ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ:

Αυτά η Ε.Π.Μπ. τα υποτιμούσε. Πίστευε ότι οι άνθρωποι λόγω της ανικανότητάς τους να καταλάβουν ορισμένες αλήθειες, επηρεάζονται από τέτοιου είδους φαινόμενα. Η ίδια διαβεβαίωνε ότι δεν ήταν "υπερφυσικά", καθώς τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από τη Φύση. Ετσι, δεν πίστευε στα θαύματα, ούτε απέδιδε καμιά πνευματική αξιολόγηση σ' αυτούς που μπορούν να προκαλέσουν τέτοια φαινόμενα (αν και η ίδια ήταν χαρακτηριστικό και ασυνήθιστο παράδειγμα τέτοιων ικανοτήτων). Δεν δεχόταν ότι άλλα απ' αυτά τα φαινόμενα προέρχονταν από το Καλό και άλλα από το Κακό. Τα θεωρούσε σαν κάτι το μηχανικό, αφήνοντας την ηθική τους ταξινόμηση στο αίσθημα και στις προθέσεις αυτών που πραγματοποιούν ή επωφελούνται από τέτοια φαινόμενα. Δεν τα θεωρούσε σαν κάτι το εξαιρετικό, αλλά πίστευε ότι υπήρχαν εν δυνάμει σε όλους τους ανθρώπους είτε αυτοί είναι πνευματικά φαινόμενα είτε όχι.

http://www.nea-acropoli-heraklio.gr/1/369.html

» 4 βασικές αρχές ...