ΙΡΙΣ-ΙΣΙΣ-ΙΠΠΟΦΑΕΣ-ΙΝΔΙΑΝΟΙ

Ίρις κατα την μυθολογία δευτερεύουσα θεότητα του Ολύμπου και μια απο τις Άρπυιες.Είχε καθήκοντα αγγελιοφόρου σαν τον Ερμή.Κόρη του Θαύμαντα και της Ωκεανίδας Ηλέκτρας,κατά τον Ησίοδο ήταν αδελφή των Αρπυιών Ωκυπέτης και της Αελλούς ή κατα την άλλη εκδοχή της Άρκης την οποία τιμώρησε ο Δίας γιατί κατά την Τιτανομαχία βοήθησε τους Τιτάνες.Οι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν την Ίρις σαν αρχάγγελο.Νέα με πλούσιο βραχύ χυτώνα,με μεγάλες πτερούγες στους ώμους και χρυσά φτερωτά σανδάλια φέροντας στο χέρι το κηρύκειο 'οπως ο Ερμής.Ήταν φτερωτή και ορμητική σαν θύελλα γνωστή ως πιστή και γοργοπόδαρη αγγελιογόρος των Θεών.Ο δρόμος που ακολουθούσε στον ουρανο για να μεταφέρει απο την Στύγα σε χρυσή υδροχόη το ιερό ύδωρ για τον όρκο των Θεών χαρασώταν επτάχρωμος.Με την ορμή της βροχής έφθανε από τον Όλυμπο στη γη ή στη θάλασσα προκειμένου να παρακολουθήσει και να βοηθήσει την επίτοκο Λητώ όταν κατ΄ επιταγή της ζηλότυπης Ήρας τη δεχόταν, ή όταν έσπευσε να παραλάβει τη Θέτιδα και να την φέρει στον Πηλέα.  

Είχε όμως και άλλες υπηρεσίες ιδίως κοντά στην Ήρα. Αυτή έστρωνε το κρεβάτι της, βοηθούσε στον καλλωπισμό της ή άλειφε με «ιερά μύρα» τα θεία μέλη της. Αυτή κατά διαταγή της Ήρας έσπευδε στις μελλοθάνατες γυναίκες όταν βασανίζονταν επί μακρού και επιτάχυνε το τέλος των βασάνων τους με τη κοπή των μετωπιαίων τριχών.Δεν απαξιούσε όμως να εκτελέσει παραγγελίες και θνητών όπως την παρουσιάζει ο Όμηρος στην Ιλιάδα όπου σπεύδει κατά παράκληση του Αχιλλέα να ζητήσει από τον Βορρέα και τον Ζέφυρο να δυναμώσει την πυρά του Πατρόκλου. Επίσης στην Ιλιάδα πείθει για λογαριασμό της τον Αχιλλέα να ξαναμπεί στη μάχη, μόλις σκοτώνεται ο φίλος του Πάτροκλος κι ο Έκτορας θέλει να πάρει το πτώμα του ήρωα.Γενικά από όλες τις μυθολογικές ιστορίες διαφαίνεται καθαρά πως η Ίρις ήταν η ιδεατή ανθρωπόμορφη ιπτάμενη θεότητα (αλληγορική) της έννοιας του ατμοσφαιρικού φαινομένου του ουράνιου τόξου, προς τούτο και η στενή σχέση με την Ήρα (που δεν είναι τίποτα άλλο από αναγραμματισμός της λέξης Αήρ), θεότητα του αέρα και των καιρικών φαινομένων.Από τις γνωστές παραστάσεις της γνωστότερη είναι η επί του δυτικού αετώματος του Παρθενώνα όπου μαζί με τον Ερμή περιμένει το αποτέλεσμα του αγώνα μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα.Περίφημη επίσης είναι εκείνη επί του αγγείου Φρανσουά, όπου με τον Χείρωνα προηγείται της πομπής στη παραλαβή της Θέτιδας προκειμένου να την οδηγήσει στον από τους θεούς ορισθέντα Πηλέα.
(Από τη Βικιπαίδεια)

Ιπποφαές

Hippophae rhamnoides (Ιπποφαές)



Hippophae rhamnoides

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Φύλλωμα:
Αειθαλές, Πράσινο
Αρωματικό(ά):
Όχι

Εποχή ανθοφορίας:
-
Χρώμα Καρπών:
Κόκκινο

Απαιτήσεις σε ήλιο:
Μεγάλες
Ph εδάφους:


Απαιτήσεις σε νερό:
Μικρές
Ελάχιστη θερμοκρασία:
-43 °C

Για παραθαλάσσιες φυτεύσεις:
Ναι
Μέγιστο ύψος:
4 μ


Οικογένεια: Elaegnaceae
Κοινό όνομα: Ιπποφαές

Το ιπποφαές είναι ένας θάμνος που φθάνει συνήθως το ύψος των 2,5-4 μέτρων, φέρει αγκάθια και από μακριά μοιάζει πολύ με την ιτιά. Είναι φυτό δίοικο, δηλαδή υπάρχουν φυτά που παράγουν αρσενικά άνθη και φυτά που παράγουν μόνο θηλυκά. Οι καρποί του είναι μικροί μέχρι 1 εκατοστό μήκος, είναι κόκκινοι έως πορτοκαλί και φέρουν στο εσωτερικό τους ένα σπόρο ενώ είναι προσκολλημένοι ισχυρά επάνω στους βλαστούς, με αποτέλεσμα να έχει δυσκολίες η συγκομιδή τους. Είναι φυτό που προσαρμόζεται σε πολύ διαφορετικά και δύσκολα περιβάλλοντα, αντέχει στο κρύο μέχρι –43ο C και στην ξηρασία, δεν έχει πολλούς εχθρούς και ασθένειες, μπορεί δε να αναπτυχθεί ακόμη και χωρίς λίπανση και άρδευση ενώ μπορεί να αξιοποιήσει τα πιο υποβαθμισμένα εδάφη, εκεί όπου τα άλλα φυτά δεν μπορούν να καλλιεργηθούν.



Ρώσοι και κινέζοι επιστήμονες το τοποθετούν στην πρώτη δεκάδα των πιο ισχυρών θεραπευτικών φυτών στον κόσμο. Υποστηρίζουν ότι περιέχει περισσότερη βιταμίνη C από τη φράουλα, το ακτινίδιο, το πορτοκάλι, την ντομάτα, το καρότο και τον κράταιγο. Επίσης, ότι η περιεκτικότητά του σε βιταμίνη Ε είναι υψηλότερη από εκείνη του σιταριού, του καλαμποκιού και της σόγιας και ότι οι φυτοστερόλες που περιέχει ξεπερνούν κατά πολύ εκείνες του ελαίου της σόγιας. Επιπλέον, έχει όλες τις βιταμίνες του συμπλέγματος Β και όλα τα απαραίτητα για τον οργανισμό μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Και όχι μόνο αυτό. Προσφέρει στον οργανισμό ακόρεστα λιπαρά οξέα, όπως: ω-3, ω-6, ω-7 και ω-9. Έχει ισχυρή αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη, αντιμικροβιακή, αναλγητική και επουλωτική δράση. Για όλους αυτούς τους λόγους, χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα διατροφής, ως συστατικό φαρμακευτικών και καλλυντικών σκευασμάτων, αλλά και ως αυτούσιο φαρμακευτικό σκεύασμα για πλήθος παθήσεων, ενώ από τους καρπούς του παρασκευάζονται χυμοί και μαρμελάδες.

Πώς ονομάστηκε
Αν και στη σύγχρονη Ελλάδα το ιπποφαές χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια, στην αρχαιότητα η χρήση του ήταν πολύ διαδεδομένη. Σχετικές αναφορές υπάρχουν σε κείμενα του Θεόφραστου, μαθητή του Αριστοτέλη, αλλά κυρίως του Διοσκουρίδη, του πατέρα της Φαρμακολογίας. Το όνομά του το οφείλει στα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που παρατήρησαν ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα που έτρωγαν τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού ανάρρωναν γρηγορότερα, αποκτούσαν περισσότερη δύναμη, ενώ το τρίχωμά τους δυνάμωνε και γινόταν πιο λαμπερό. Το ονόμασαν ιπποφαές, που στα νέα ελληνικά σημαίνει φωτεινό, λαμπερό άλογο (ίππος: άλογο, φάος: φως, λάμψη).

Πριν από τους παγετώνες...
Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα φυτά στη Γη. Η παρουσία του χρονολογείται πολύ πριν την εποχή των παγετώνων. Η επιστημονική του ονομασία είναι: Ιπποφαές το ραμνοειδές (Hippophae rhamnoides). Ευδοκιμεί ακόμα και στα πιο φτωχά χώματα και ανάλογα με το μικροκλίμα της κάθε περιοχής, το συναντάμε σε παράκτιες ζώνες, αλλά και σε ημιερημώδεις ή ορεινές περιοχές. Oι καρποί του μοιάζουν με ρώγες σταφυλιού, είναι πορτοκαλί και χυμώδεις και έχουν υπόξινη γεύση. Σύμφωνα με το «Διεθνές Κέντρο Έρευνας και Εκπαίδευσης για το Ιπποφαές», το φυτό ευδοκιμεί και καλλιεργείται στην Ευρώπη και στην Ασία. Το συναντάμε κυρίως στις εξής χώρες: Κίνα, Μογγολία, Ινδία, Νεπάλ, Πακιστάν, Ρωσία, Oυκρανία, Αγγλία, Γαλλία, Δανία, Oλλανδία, Γερμανία, Πολωνία, Φιλανδία, Σουηδία και Νορβηγία. Στη χώρα μας καλλιεργείται στη βόρεια Εύβοια, στην περιοχή Αχούρια.

Επιστημονικά αποδεκτό
Στην κλασική θιβετιανή φαρμακευτική βίβλο «Sibu Yidian», που έχει γραφτεί το 18ο αιώνα, τριάντα ολόκληρα κεφάλαια είναι αφιερωμένα στις θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις του φυτού. Στην Ινδία αποτελεί βασική παράμετρο της Ayurveda, ενώ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κινεζικής φαρμακευτικής. Στη Μογγολία χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες ως άριστο τονωτικό. O θρύλος λέει ότι ο Τζένγκις Χαν και ο στρατός του έπιναν χυμό από ιπποφαές, προκειμένου να αυξήσουν την αντοχή και να επιταχύνουν τη θεραπεία των πληγών τους. Στη Ρωσία χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια ως συστατικό της διατροφής των αστροναυτών. Το 1929 έγινε η πρώτη βιοχημική ανάλυση των συστατικών του. Oι πρώτες κλινικές δοκιμές για τις θεραπευτικές χρήσεις του φυτού ξεκίνησαν στη Ρωσία τη δεκαετία του 1950. Τη δεκαετία του 1970 συμπεριλήφθηκε στον επίσημο κατάλογο των φαρμακευτικών ουσιών που χρησιμοποιούνται στη Ρωσία και την Κίνα και τα επόμενα χρόνια συμπεριλήφθηκε στους επίσημους φαρμακευτικούς καταλόγους των χωρών όπου καλλιεργείται. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει πολλές μελέτες, κυρίως στη Ρωσία και την Ασία, που έχουν φέρει στο φως την πληθώρα των θρεπτικών συστατικών που περιέχει και την ευεργετική τους δράση στον ανθρώπινο οργανισμό. Το ονομάζουν και «ανανά της Σιβηρίας», λόγω της γεύσεώς του και της αφθονίας του χυμού του.

Θεραπεύει και... τη φύση
Το πυκνό ριζικό σύστημα του ιπποφαούς και η αντοχή του σε άγονες και δύσκολες συνθήκες (κρύο, αλάτι, φτωχά εδάφη) είναι οι λόγοι που ο θάμνος αυτός φυτεύεται συστηματικά σε καμμένες περιοχές για να εμποδίσει τη διάβρωση των εδαφών, όπως π.χ. σε μεγάλες εκτάσεις της βόρειας Κίνας, όπου παράλληλα οι καρποί του συλλέγονται και αποφέρουν κάποιο εισόδημα στους ντόπιους πληθυσμούς.

Πιο συγκεκριμένα το Ιπποφαές χρησιμοποιείται στην προστασία του περιβάλλοντος κυρίως των επικλινών εδαφών, λόγω του ότι αναπτύσσει ένα πυκνό επιφανειακό ριζικό σύστημα που συγκρατεί το χώμα από τη διάβρωση. Το ιπποφαές είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο, σαν φυτό που προστατεύει το έδαφος από τη διάβρωση και γι’ αυτό χρησιμοποιείται για την αποκατάσταση των υποβαθμισμένων εδαφών και κυρίως των πυρόπληκτων εδαφών. Επίσης, αποτελεί ένα από τα λίγα φυτά των οποίων οι ρίζες συμβιώνουν με μικροοργανισμούς που έχουν την ιδιότητα να δεσμεύουν το άζωτο από την ατμόσφαιρα και επομένως να μη απαιτείται η κατανάλωση αζωτούχων λιπασμάτων για την καλλιέργειά του ενώ ταυτόχρονα εμπλουτίζεται το έδαφος σε άζωτο αποκτώντας γονιμότητα.

Πέραν των άλλων, με την καλλιέργειά του, προστατεύονται επίσης και τα υπόγεια και επιφανειακά νερά από την υποβάθμιση και τον ευτροφισμό και γι’ αυτό το ιπποφαές θεωρείται σαν ένα από τα καλύτερα οικολογικά φυτά του πλανήτη.

Στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική, το ιπποφαές χρησιμοποιείται στην δημιουργία φυτοφρακτών, επειδή είναι ιδανικό φυτό για το σκοπό αυτό, αλλά και επειδή αποτελεί κατάλληλο φυτό για την προστασία της πανίδας και κυρίως των φασιανών. Οι κυνηγετικοί σύλλογοι το χρησιμοποιούν σε δενδροφυτεύσεις κυνηγότοπων με σκοπό την αύξηση του πληθυσμού των φασιανών επειδή οι καρποί του είναι εκλεκτή τροφή για αυτούς ιδίως το χειμώνα. Το φυτό αυτό επειδή αντέχει και σε εδάφη με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, χρησιμοποιείται σε φυτεύσεις κατά μήκος οδικών αξόνων στους οποίους κατά τον χειμώνα ρίχνουν αλάτι για προστασία από τον παγετό.


190 ωφέλιμα συστατικά!
Συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία των «υπερτροφών» (super foods), μερικές από τις οποίες είναι: η σπιρουλίνα, η αλόη, η γύρη, το τζίνσενγκ, το κερί του ζαχαροκάλαμου, η χλωρέλα, το αιθέριο έλαιο δενδρολίβανου. Σύμφωνα με ρώσους και κινέζους επιστήμονες, το ιπποφαές περιέχει 190 πολύτιμες ουσίες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Oι περισσότερες και δραστικότερες (106) έχουν εντοπιστεί στο έλαιο που περιέχουν οι καρποί του. Σύμφωνα με τους μελετητές, το σημαντικότερο επιστημονικό εύρημα για το ιπποφαές δεν είναι μόνο ότι περιέχει πολύτιμες ουσίες για την υγεία του ανθρώπου, αλλά και το ότι τόσο οι συγκεντρώσεις τους όσο και ο συνδυασμός τους έχουν συνταιριαστεί από τη φύση με τέτοιον τρόπο, ώστε να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή κάλυψη στον ανθρώπινο οργανισμό.

Γεμάτο αντιοξειδωτικά
Το ιπποφαές περιέχει ένα μοναδικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών συστατικών που δρουν προληπτικά κατά της γήρανσης, των καρδιαγγειακών νοσημάτων και του καρκίνου. Ειδικότερα, μεταξύ άλλων περιέχει:
Βιταμίνη C: Συνεισφέρει στην απορρόφηση του σιδήρου, βοηθά στο σχηματισμό κολλαγόνου στο δέρμα, στην επούλωση των πληγών, στην επανόρθωση των ιστών και ενισχύει την άμυνα του οργανισμού. Θεωρείται ότι η περιεκτικότητά του σε Βιταμίνη C είναι μέχρι 30 φορές μεγαλύτερη εκείνης του πορτοκαλιού και 5 φορές μεγαλύτερη του ακτινιδίου.
Βιταμίνη Ε: Επιβραδύνει τη γήρανση των κυττάρων, βοηθά στην οξυγόνωση των ιστών και ενισχύει το γεννητικό σύστημα. Επιταχύνει την επούλωση των πληγών και προστατεύει από την αρτηριοσκλήρυνση.
Βιταμίνη Α: Διατηρεί την υγεία των ματιών και του δέρματος.
Όλα τα μεταλλικά στοιχεία: Ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φώσφορο, χαλκό, κάλιο, σελήνιο και ψευδάργυρο. Είναι απαραίτητα για την πνευματική και σωματική υγεία. Όπως και οι βιταμίνες, δρουν ως καταλύτες σε πολλές βιολογικές αντιδράσεις και οι λειτουργίες τους είναι αλληλένδετες. Το σελήνιο και ο χαλκός έχουν πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.
Καροτενοειδή: Αποτρέπουν σε μεγάλο βαθμό την οξείδωση των κυττάρων και την καταστροφή τους. Το ιπποφαές περιέχει β-καροτένιο, που είναι πρόδρομος της βιταμίνης Α, καθώς και λυκοπένιο (αντικαρκινική δράση), α-καροτίνη, ζεαξανθίνη (πρόληψη κατά της γεροντικής ωχράς κηλίδας) και λουτεΐνη. Πολλές φορές το ιπποφαές, ανάλογα με την περιοχή στην οποία καλλιεργείται, περιέχει καροτενοειδή σε μεγαλύτερες ποσότητες από κάθε άλλο φυτό.
Πολυακόρεστα λιπαρά οξέα: Συγκεκριμένα: ω-3 (λινολενικό οξύ), ω-6 (λινελαϊκό οξύ), ω-7 (παλμιτελαϊκό οξύ), ω-9 (ελαϊκό οξύ). Το ιπποφαές θεωρείται από ρώσους και κινέζους επιστήμονες η πλουσιότερη πηγή φυτικών λιπαρών οξέων, που είναι απαραίτητα στον οργανισμό για την καλή λειτουργία του εγκεφάλου, του νευρικού, του ανοσοποιητικού και του αναπαραγωγικού συστήματος, ενώ προστατεύουν από καρδιαγγειακές παθήσεις, περιορίζουν τα επίπεδα της κακής χοληστερίνης στο αίμα και έχουν και ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση. Το ω-7 λιπαρό οξύ είναι κυρίως ζωικής προέλευσης. Έχει εντοπιστεί μόνο στο έλαιο του φυτού μακαντέμια, αλλά σε συγκεντρώσεις 2 φορές χαμηλότερες από αυτές που έχουν βρεθεί στο ιπποφαές. Το ω-7 έχει αντιική, αντιβακτηριδιακή, επουλωτική και αντιγηραντική δράση.


Είναι και πηγή...
...βιταμινών του συμπλέγματος Β: Βοηθούν στην καλή λειτουργία
του νευρικού και μυϊκού συστήματος, αλλά και της καρδιάς. Συμμετέχουν στη σύνθεση των ενζύμων και στο μεταβολισμό των λιπών, των πρωτεϊνών και των υδατανθράκων. Βοηθούν στην ανάπτυξη και στην αναπαραγωγή, φροντίζουν για την υγεία των μαλλιών, των νυχιών και του δέρματος.
...βιταμίνης D: Βοηθά στο μεταβολισμό του ασβεστίου, του φωσφόρου και του μαγνησίου στον οργανισμό και την ενσωμάτωσή τους στα οστά, συμβάλλοντας στην υγεία τους.
...βιταμίνης Κ: Παίζει καθοριστικό ρόλο στην πηκτικότητα του αίματος
και βοηθά στο σχηματισμό των οστών και στην ανασύστασή τους.
...β-σιτοστερόλης: Ανήκει σε μια ομάδα στερολών που υπάρχουν μόνο στα φυτά. Έχει αποδειχθεί ότι μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλες φυτικές στερόλες μειώνει τα επίπεδα κακής χοληστερίνης στο αίμα. Επίσης, δρα προστατευτικά από την υπερπλασία του προστάτη, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι προστατεύει από τον καρκίνο.
...φλαβονοειδών: Πρόκειται για ουσίες που συναντάμε μόνο στα φυτά και έχουν παρόμοιες αντιοξειδωτικές ιδιότητες με αυτές των βιταμινών C, Ε και Α.


Τι προσφέρει στον οργανισμό
1. Τόνωση, ευεξία και ενέργεια, γρήγορη ανάρρωση και επούλωση των πληγών.
2. Ενίσχυση του ανοσοποιητικού, προστασία από τον καρκίνο.
3. Προστασία και ενίσχυση του νευρικού συστήματος, μείωση του άγχους.
4. Ρύθμιση του μεταβολισμού.
5. Αντιμετώπιση της υπερπλασίας του προστάτη, παθήσεων στο συκώτι, καθώς και γαστρεντερικών προβλημάτων, όπως η ελκώδης κολίτιδα, η οισοφαγίτιδα, η νόσος του Crohn.
6. Προστασία από καρδιαγγειακά προβλήματα, μείωση της κακής χοληστερίνης και του σακχάρου στο αίμα, προστασία των αγγείων, ενίσχυση της κυκλοφορίας του αίματος.
7. Ανακούφιση από τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, τους πόνους της περιόδου και προστασία του αναπαραγωγικού συστήματος. 8. Επανόρθωση ιστών και κυττάρων μετά από μεγάλη έκθεση σε ακτινοβολία.
9. Προληπτική δράση εναντίον οφθαλμικών παθήσεων, όπως ο καταρράκτης και η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.
1O. Αποτοξίνωση του οργανισμού, οξυγόνωση και ανανέωση των κυττάρων, αντιμετώπιση πρόωρης γήρανσης.
11. Αντιμετώπιση δερματικών προβλημάτων, όπως ακμή, δυσχρωμίες, έκζεμα, έγκαυμα, ψωρίαση, έκζεμα.

Τι θα βρείτε στην αγορά
● Αποξηραμένο φυτό σε καταστήματα που πουλάνε βότανα, για να φτιάξετε αφέψημα ή έγχυμα.
● Το έλαιο του φυτού, που προκύπτει από την έκθλιψη των καρπών του. Περιέχει τα θρεπτικά συστατικά στην πιο ισχυρή τους μορφή. Χρησιμοποιείται κυρίως για την αντιμετώπιση δερματικών προβλημάτων (εξωτερική επάλειψη) και για την τόνωση του κυκλοφορικού (πίνοντάς το διαλυμένο σε νερό ή χυμό).
● Συμπυκνωμένο χυμό, που προκύπτει από την πολτοποίηση των καρπών και των φύλλων του φυτού και έχει πιο ήπια δράση από το έλαιο. Είναι κατάλληλο για την τόνωση και ενδυνάμωση του οργανισμού.
● Κάψουλες: Πρόκειται για το ξηρό εκχύλισμα των φύλλων και των καρπών του φυτού. Είναι πιο εύκολο στη χρήση και έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Επίσης, κυκλοφορούν κάψουλες που περιέχουν έλαιο ιπποφαούς.
Αναζητήστε τα σε καταστήματα ειδών υγιεινής διατροφής, μεγάλα φαρμακεία ή φαρμακεία που πουλούν φυτικά φαρμακευτικά και καλλυντικά σκευάσματα.

Η σωστή δοσολογία
Αν αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα υγείας, θα πρέπει να συμβουλευτείτε πρώτα έναν ειδικό, ώστε να σας υποδείξει την κατάλληλη δοσολογία για την περίπτωσή σας. Διαφορετικά, αν απλώς θέλετε να τονώσετε τον οργανισμό σας, μπορείτε να πίνετε αφέψημα ή έγχυμα 2-3 φορές την ημέρα ή να παίρνετε 1 κάψουλα την ημέρα. Εναλλακτικά, μπορείτε να πίνετε 2 κουταλάκια σιρόπι διαλυμένα σε ένα ποτήρι χυμό ή νερό 3 φορές την ημέρα. Το έλαιο χρησιμοποιήστε το μόνο αφού συμβουλευτείτε ειδικό. Επίσης, φροντίζετε κατά καιρούς να χρησιμοποιείτε το ιπποφαές, όπως και όλα τα φαρμακευτικά βότανα, σε όλες τις μορφές που κυκλοφορούν στην αγορά, ώστε ο οργανισμός σας να επωφελείται στο μέγιστο από τα θρεπτικά συστατικά που περιέχουν.




Φτιάξτε
Αφέψημα: Βάζετε σε 1 μπρίκι 1 κούπα νερό και προσθέτετε 4-5 καρπούς ιπποφαoύς. Βράζετε το αφέψημα για 3-5 λεπτά, το αφήνετε να κρυώσει και το πίνετε.
Έγχυμα: Βράζετε σε ένα μπρίκι 1 κούπα νερό, κατεβάζετε το μπρίκι από τη φωτιά και προσθέτετε 4-5 φυλλαράκια αποξηραμένα φύλλα. Τα αφήνετε 5-7 λεπτά, σουρώνετε και πίνετε.


Βιβλιογραφία: Περιοδικό VITA, τεύχος Ιούνιος 2008, www.antemisaris.gr, http://www.vita.gr/html/ent/574/ent.6574.asp

Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αμερικής
Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αμερικής
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση Άνδρας από τη φυλή Χούπα, 1923

Με την ονομασία Ινδιάνοι συνηθίζεται να αποκαλούνται γενικά οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Αμερικής πριν την ανακάλυψή της από τους Ευρωπαίους στα τέλη του 15ου αιώνα. Με την ίδια ονομασία αποκαλούνται μέχρι και σήμερα ορισμένες εθνικές μειονότητες, των οποίων οι ρίζες προέρχονται από τους ιστορικούς αυτούς λαούς. Ορισμένοι από αυτούς τους ιθαγενείς διατηρούν μέχρι σήμερα ένα νομαδικό τρόπο ζωής, ενώ κάποιοι άλλοι αναζήτησαν μόνιμη διαμονή δημιουργώντας μικρές κοινότητες και χωριά, ενώ σε κάποιες περιοχές κατάφεραν να οργανωθούν σε μεγαλύτερες κοινότητες, ακόμα και πόλεις, με πολιτική οργάνωση. Η ονομασία προέρχεται από την πεποίθηση του Κολόμβου ότι έφτασε στην Ινδία, ενώ στην πραγματικότητα είχε φτάσει στην Αμερική και ότι οι κάτοικοι που συνάντησε είναι Ινδοί[1].

Με την εισβολή από την Ευρώπη εξαπλώθηκαν επιδημίες, όπως η ευλογιά, ο τύφος, η ιλαρά κι η διφθερίτιδα, οι οποίες αφάνισαν έως και 110 εκατομμύρια ιθαγενών της Αμερικής[2]

Πίνακας περιεχομένων
[Απόκρυψη]

1 Ιστορία
1.1 Προέλευση των ιθαγενών
1.2 Ευρωπαϊκός αποικισμός
2 Πολιτισμός
2.1 Τέχνη και μουσική
3 Γεωργία
4 Ιστορία και κοινωνική θέση ανά χώρα
4.1 Καναδάς
4.2 Ηνωμένες Πολιτείες
4.3 Μεξικό
4.4 Μπελίζ
4.5 Γουατεμάλα
4.6 Κολομβία
4.7 Αργεντινή
4.8 Βολιβία
4.9 Περού
4.10 Άλλες περιοχές
5 Διεκδικήσεις
6 Πηγές
7 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ιστορία
Προέλευση των ιθαγενών
Γλωσσικές οικογένειες των ιθαγενών της Βόρειας Αμερικής

Με βάση ανθρωπολογικές, γενετικές και γλωσσικές μελέτες, οι ειδικοί συμφωνούν ότι οι περισσότεροι ιθαγενείς της Αμερικής προέρχονται από πληθυσμούς που πιθανότατα μετανάστευσαν από τη Σιβηρία και πέρασαν από το Βερίγγειο πορθμό περίπου πριν 9.000-15.000 χρόνια πριν.

[Επεξεργασία] Ευρωπαϊκός αποικισμός
Ο ευρωπαϊκός αποικισμός της αμερικανικής ηπείρου άλλαξε για πάντα τη ζωή και τον πολιτισμό των ιθαγενών λαών. Από το 15ο μέχρι το 19ο αιώνα, οι γηγενείς πληθυσμοί ρημάζονταν από ασθένειες, εκτοπίσεις, τις πολεμικές διαμάχες και την υποδούλωσή τους από τους Ευρωπαίους. Οι πρώτοι ιθαγενείς που ήρθαν σε επαφή με το Χριστόφορο Κολόμβο ήταν 250.000 μέλη της φυλής Arawak. Υποδουλώθηκαν κι ο πολιτισμός τους είχε αφανιστεί μέχρι το 1650, ενώ μέχρι το 1550 διασώθηκαν μόνο 500 ιθαγενείς.[3]

Με τα αποικιακά ευρωπαϊκά ρεύματα εξαπλώθηκαν επιδημίες στους ιθαγενείς πληθυσμούς, οι οποίοι δεν είχαν κανένα είδος ανοσίας. Συνηθισμένες ασθένειες, όπως η ιλαρά κι η ανεμοβλογιά, αλλά και πιο επικίνδυνες, όπως η ευλογιά, αποδεικνύονταν φονικές για τους ιθαγενείς. Ορισμένοι ιστορικοί υπολογίζουν πως μέχρι και το 80% κάποιων γηγενών πληθυσμών πέθανε από ασθένειες που ήρθαν από την Ευρώπη.

[Επεξεργασία] Πολιτισμός

Η γλώσσα, η ενδυμασία και τα έθιμα μπορεί να ποικίλουν από τη μια φυλή στην άλλη, ωστόσο υπάρχουν κάποιες ομοιότητες ανάμεσα στους ιθαγενείς της Αμερικής.

[Επεξεργασία] Τέχνη και μουσική
Στη Βόρεια Αμερική, η ινδιάνικη μουσική είναι σχεδόν μονοφωνική, αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις. Τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι τύμπανα και φλογέρες. Στην Κεντρική Αμερική και το Μεξικό, η μουσική συνήθως ήταν πεντατονική και χρησιμοποιούνταν κυρίως τύμπανα και φλογέρες, με την απουσία έγχορδων οργάνων.

Η ινδιάνικη τέχνη συνεισφέρει σε πολλούς τομείς, όπως στην αγγειοπλαστική, στη ζωγραφική, στη γλυπτική, στη χαρακτική, στην κατασκευή κοσμημάτων κ.ά.

[Επεξεργασία] Γεωργία
Με το πέρασμα των χρόνων, αναπτύχθηκε από τους ιθαγενείς η καλλιέργεια φυτών, τα οποία πλέον είναι παγκοσμίως διαδεδομένα. Ένας μεγάλος αριθμός των αγροτικών αυτών προϊόντων διατηρεί στην αγγλική και την ελληνική γλώσσα την αρχική τους ονομασία στη γλώσσα Ναχουάτλ. Ορισμένα από τα προϊόντα αυτά είναι: η τομάτα, η πατάτα, το αβοκάντο, το κακάο, η βανίλια, ο ανανάς, και ορισμένα είδη της πιπεριάς όπως το τσίλι, η πάπρικα κι η παπάγια.

[Επεξεργασία] Ιστορία και κοινωνική θέση ανά χώρα
[Επεξεργασία] Καναδάς
Ο όρος που προτιμάται περισσότερο για τους ιθαγενείς του σημερινού Καναδά είναι «Αυτόχθονες λαοί τού Καναδά». Σ' αυτούς περιλαμβάνονται τρεις κατηγορίες πληθυσμών: οι Ινουίτ ή Ινουί (κατοικούν στον Αρκτικό Κύκλο και παλαιότερα αποκαλούνταν Εσκιμώοι), οι Μετί (φυλή μιγάδων που δημιουργήθηκε κατά τον 17ο αιώνα από την επιμειξία με ευρωπαίους εποίκους) και τα «Πρώτα Έθνη» (όλοι οι υπόλοιπες ιθαγενείς φυλές που παλαιότερα αποκαλούνταν «Ινδιάνοι»).

[Επεξεργασία] Ηνωμένες Πολιτείες
Οι ιθαγενείς πληθυσμοί των σημερινών Ηνωμένων Πολιτειών αποκαλούνται συνήθως Αμερικανοί Ινδιάνοι, αλλά πιο πρόσφατα αναφέρονται και ως Ιθαγενείς Αμερικανοί των Ηνωμένων Πολιτειών. Αποτελούν το 2% του πληθυσμού, αριθμώντας περίπου τα έξι εκατομμύρια.

[Επεξεργασία] Μεξικό
Τα εδάφη του σημερινού Μεξικού αποτελούσαν πατρίδα για πολλούς ιθαγενείς πολιτισμούς πριν την άφιξη των Ευρωπαίων "κονκισταδόρες": τους Ολμέκους στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού, τους Ζαποτέκους και τους Μιξτέκους, τους Μάγια στη Γιουκατάν και, φυσικά, τους Αζτέκους, οι οποίοι κυριαρχούσαν στα κεντρικά και τα νότια της χώρας με επίκεντρο την πρωτεύουσά τους, Τενοτστιτλάν.

Σε αντίθεση με τη Βόρεια Αμερική, στις περιοχές αυτές οι πληθυσμοί δεν αφανίστηκαν, αλλά ύστερα από επιμειξίες σχημάτισαν τους κατοίκους των νέων αποικιών. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση του Μεξικού υιοθέτησε γλωσσικά και όχι φυλετικά κριτήρια για τον κοινωνικό διαχωρισμό του πληθυσμού. Περίπου το 60% του σημερινού πληθυσμού των χωρών αυτών προέρχεται από επιμειξίες, αλλά παραμένουν μέχρι σήμερα και κάποιες κοινότητες που είναι αμιγώς ινδιάνικες.

Παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοι του Μεξικού είναι περήφανοι για τη φυλετική κληρονομιά τους, οι σύγχρονοι ιθαγενείς Μεξικανοί αποτελούν στόχους φυλετικών διακρίσεων. Στη μεξικάνικη επαρχία, ιθαγενείς κοινότητες έχουν τεθεί στο περιθώριο της κοινωνικής ανάπτυξης για περισσότερο από 500 χρόνια.

Μπελίζ
Περίπου το 45% του πληθυσμού του Μπελίζ προέρχεται από επιμειξίες ιθαγενών και Ευρωπαίων. Το 10% του πληθυσμού έχει αμιγώς ινδιάνικες ρίζες από το λαό των Μάγια.

[Επεξεργασία] Γουατεμάλα
Οι ιθαγενείς της Γουατεμάλα προέρχονται από τους Μάγια και αποτελούν το 45% του πληθυσμού. Γύρω στο 40% του πληθυσμού μιλάει μια ινδιάνικη γλώσσα, αλλά οι ιθαγενείς αυτές γλώσσες, που αριθμούν πάνω από 20, δεν έχουν αναγνωριστεί επισήμως.

[Επεξεργασία] Κολομβία
Οι ιθαγενείς στην Κολομβία αποτελούν μια μικρή μειονότητα 700.000 κατοίκων , οι οποίοι όμως προέρχονται από 85 διαφορετικές φυλές. Στους ιθαγενείς αναγνωρίστηκαν κάποια συλλογικά δικαιώματα με το Σύνταγμα του 1991.

Βολιβία
Στη Βολιβία, περίπου 2,5 εκατομμύρια κάτοικοι μιλούν τη γλώσσα Κέτσουα, 2,1 εκατομμύρια μιλούν τη γλώσσα Αϊμάρα, ενώ λίγες εκατοντάδες χιλιάδες μιλούν τη γλώσσα Γκουαρανί. Οι γλώσσες έχουν αναγνωριστεί, ωστόσο δεν υπάρχουν επίσημα έγγραφα στις γλώσσες αυτές και όσοι κάτοικοι δε μιλούν την επίσημη γλώσσα, τα ισπανικά, αντιμετωπίζουν κοινωνικές διακρίσεις. Ωστόσο, η συνταγματική μεταρρύθμιση το 1997 αναγνώρισε τη Βολιβία σαν πολυεθνική και πολυγλωσσική κοινωνία και ξεκίνησε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Το 2005, εκλέχτηκε ως Πρόεδρος για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας ένας ιθαγενής Αϊμάρα, ο Έβο Μοράλες.

[Επεξεργασία] Περού
Οι περισσότεροι Περουβιανοί είναι ιθαγενείς ή προέρχονται από επιμειξίες. Ο καταφανής ρατσισμός στο Περού έχει προκαλέσει την αύξηση της φτώχειας και της εγκατάλειψης των ιθαγενών πληθυσμών και των κοινοτήτων τους. Το Περού έχει το δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμό ιθαγενών στη Νότια Αμερική και οι ινδιάνικες παραδόσεις κι έθιμα έχουν διαμορφώσει τον τρόπο ζωής και αντίληψης των Περουβιανών σήμερα. [5]

[Επεξεργασία] Άλλες περιοχές
Οι ιθαγενείς πληθυσμοί αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού στη Βολιβία και στο Περού, ενώ κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε όλα τα κράτη που υπήρξαν προηγουμένως ισπανικές αποικίες. Εξαιρέσεις αποτελούν η Κόστα Ρίκα, η Κούβα, το Πούερτο Ρίκο, η Αργεντινή, η Δομινικανή Δημοκρατία κι η Ουρουγουάη.

[Επεξεργασία] Διεκδικήσεις
Μονομερή καταγγελία και αποχώρηση από τις συμφωνίες του 1851 και του 1868 που υπέγραψαν με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ανακοίνωσαν οι βορειοαμερικανοί Ινδιάνοι της φυλής Λακότα Σιου, ανακηρύσσοντας ταυτόχρονα τις ιστορικές περιοχές τους, μοιρασμένες σε 5 πολιτείες σήμερα, ως ανεξάρτητα εδάφη. Προς τούτο επέδωσαν αίτημα αναγνώρισης της ανεξαρτησίας τους σε πρεσβείες 15 χωρών[6]

[Επεξεργασία] Πηγές

↑ Στα ισπανικά indios στα αγγλικά indians. Η διαφορά μεταξύ των λ. Ινδός και Ινδιάνος δεν υπάρχει ούτε στα αγγλικά ούτε στα ισπανικά
↑ 1491: New Revelations of the Americas Before Columbus (ISBN 1-4000-4006-X), Charles C. Mann, Knopf, 2005.
↑ (January 2006)"Salt of the Mountain: Campa Ashaninka History and Resistance in the Peruvian Jungle, Review by Bartholomew Dean". The Americas: pp. 464-466. Ανακτήθηκε στις 2006-07-10.
↑ INDEC: Encuesta Complementaria de Pueblos Indígenas (ECPI) 2004 - 2005
↑ Dean, Bartholomew. "State Power and Indigenous Peoples in Peruvian Amazonia: A Lost Decade, 1990-2000." In The Politics of Ethnicity Indigenous Peoples in Latin American States. Chapter 7, David Maybury-Lewis (ed.) Harvard University Press[1]
↑ «Οι Ινδιάνοι επιστρέφουν», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κόσμος, 28/12/2008, 20

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πύλη: Αμερική

Indigenous">Indi..." target="_blank" rel="nofollow">http://www.ainc-inac.gc.ca/ch/dec/wmn_e.html">Indi... Women of the Americas
A History of Aboriginal Treaties and Relations in Canada
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B8%CE%B1%CE...




---
Be the Love you wish to see in the world!!! :D

Πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι πρώτοι καλλιεργητικοί πολιτισμοί της Ν. Ασίας αναπτύχθηκαν στους λόφους του Βαλουχιστάν, στα δυτικά της κοιλάδας του Ινδού, σε ένα ομοιογενές σύνολο που έγινε γνωστό ως πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού. Η πιο γνωστή περιοχή αυτού του πανάρχαιου πολιτισμού, το Μεχργκάρχ, αναπτύχθηκε περίπου το 6500 Π.Κ.Ε. Τούτοι οι πρώτοι αγρότες καλλιέργησαν το σιτάρι και εξημέρωσαν διάφορα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των βοοειδών. Επίσης, ανέπτυξαν την αγγειοπλαστική ήδη από το 5500 Π.Κ.Ε. Ο μεταγενέστερος λαμπρός πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού στηρίχθηκε στην τεχνολογική βάση αυτού του πολιτισμού, καθώς και στη γεωγραφική του επέκτασή στις αλλουβιανές πεδιάδες που γνωρίζουμε σήμερα ως επαρχίες Σιντχ και Παντζάμπ, στο σύγχρονο Πακιστάν.

Πίνακας περιεχομένων
[Απόκρυψη]

1 Η ανάδυση του πολιτισμού
2 Οικονομία
3 Γεωργία
4 Γραφή
5 Πτώση και κατάρρευση
6 Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
7 Εξωτερικοί σύνδεσμοι



[Επεξεργασία] Η ανάδυση του πολιτισμού
Ήδη από το 4000 Π.Κ.Ε. γνωρίζουμε πλέον πως είχε αναπτυχθεί ένας διακριτός περιφερειακός πολιτισμός, προ-Χαράπειος, στην περιοχή. Τον ονομάζουμε προ-Χαράπειο επειδή τα υπολείμματα του βρίσκονται στα πρώιμα στρώματα των πόλεων του πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού. Εκτενή εμπορικά δίκτυα τον συνέδεαν με τους σχετικούς περιφερειακούς πολιτισμούς και τις απόμακρες πηγές πρώτων υλών, συμπεριλαμβανομένου του lapis lazuli και άλλων υλικών για την παραγωγή διακοσμητικών χαντρών Οι χωρικοί, στο μεταξύ, εισήγαγαν πολυάριθμες καλλιέργειες, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνεται το μπιζέλι, ο σπόρος του σουσαμιού, το βαμβάκι. Επίσης, εξημέρωσαν ένα ευρύ φάσμα κατοικίδιων ζώων, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβανόταν ο υδροβούβαλος, ένα ζώο ουσιαστικό ακόμη και σήμερα για τη γεωργική παραγωγή σε όλη την Ασία.

Ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού, 2600 Π.Κ.Ε.-1500 Π.Κ.Ε., δημιουργήθηκε κατά μήκος του Ινδού ποταμού στην ινδική υποήπειρο. Τα αρχαιολογικά ευρήματα υποδεικνύουν ότι πιθανώς επηρέασε σε σημαντικό βαθμό τον ινδουϊστικό πολιτισμό. Ξεχασμένος από την ιστορία, ως την ανακάλυψή του το 1920, τούτος ο πολιτισμός ταξινομείται μαζί με τους συγχρόνους του, τον Μεσοποταμιακό και τον Αιγυπτιακό πολιτισμό, ως ένας από τους τρεις αρχαιότερους πολιτισμούς πάνω στον πλανήτη, λαμβάνοντας υπ' όψιν τα στοιχεία της εμφάνισης πόλεων, της γεωργίας, της αρχιτεκτονικής και της γραφής.

Από το 2600 Π.Κ.Ε., ορισμένες προ-Χαράπειες εγκαταστάσεις έγιναν αστικά κέντρα με χιλιάδες ανθρώπους, που δεν είχαν ως πρώτιστο μέλημά τους τη γεωργία. Στη συνέχεια, προέκυψε ένας ενοποιημένος πολιτισμός σε όλη την περιοχή, που εξομοίωσε και αναδιαμόρφωσε όλες αυτές τις ξεχωριστές εγκαταστάσεις σε ακτίνα τουλάχιστον 1.000 χλμ. Τόσο ξαφνική ήταν η εμφάνιση αυτού του πολιτισμού, ώστε οι πρώτοι ερευνητές σκέφτηκαν πως μάλλον ήταν προϊόν εξωτερικής κατάκτησης ή μετανάστευσης. Όμως οι αρχαιολόγοι απέδειξαν με εκτεταμένες ανασκαφές ότι αυτός ο πολιτισμός ήταν αποτέλεσμα του προκατόχου του προ-Χαράπειου. Ό,τι φαίνεται ως ξαφνική εμφάνιση του πολιτισμού, είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μιας προγραμματισμένης και συνειδητής προσπάθειας. Για παράδειγμα, ορισμένες από τις παλαιότερες εγκαταστάσεις φαίνεται πως αναμορφώθηκαν, για να προσαρμοστούν σε ένα συνειδητά και καλά ανεπτυγμένο σχέδιο. Για αυτόν τον λόγο ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού θεωρείται πως είναι ο πρώτος που ανέπτυξε τον αστικό σχεδιασμό.

Χαρακτηριστικά, οι πόλεις διαιρούνται σε δύο τμήματα. Η πρώτη περιοχή περιλαμβάνει ένα εξυχωμένο, χωμάτινο ανάχωμα, που ονομάστηκε «ακρόπολη» από τους πρώτους αρχαιολόγους. Η δεύτερη περιοχή, η «κάτω πόλη», περιέχει σφιχτοδεμένα μεταξύ τους σπίτια και καταστήματα, σε καθορισμένες με σαφήνεια οδούς που σχεδιάστηκαν βάσει ακριβούς σχεδίου. Χρησιμοποιείτο ομοιόμορφο σύστημα μέτρων και σταθμών, ενώ οι δρόμοι και οι αλέες ήταν άκαμπτα δομημένες με ομοιόμορφο πλάτος σε όλες ουσιαστικά τις Χαράπειες περιοχές. Το κύριο οικοδομικό υλικό ήταν η πλίνθος, ψημμένη ή άψητη, σε αυστηρά τυποποιημένη μορφή. Οι μεγαλύτερες πόλεις αυτού του προ-ινδουϊστικού πολιτισμού φαίνεται πως φιλοξενούσαν τουλάχιστον 30.000 ανθρώπους.

Όπως μαθαίνουμε από τη Χαράππα, το Μοχένιο-ντάρο και το πρόσφατα ανακαλυμμένο Ρακχιγκάρχι (τις γνωστότερες και ενδεχομένως μεγαλύτερες πόλεις), ο αστικός σχεδιασμός φαίνεται πως περιελάμβανε και τα πρώτα γνωστά συστήματα αστικής υγιεινής. Μέσα στην πόλη οι μεμονωμένες κατοικίες ή ομάδες κατοικιών έπαιρναν νερό από τα φρεάτια. Από ένα ξέχωρο δωμάτιο που φαίνεται ότι χρησιμοποιείτο για το λούσιμο, τα υγρά απόβλητα κατευθύνονταν έξω από την πόλη μέσω καλυμμένων αγωγών, κατά μήκος των σημαντικότερων οδών. Αν και το καλοχτισμένο σύστημα απομάκρυνε τα υγρά απόβλητα από την πόλη, φαίνεται πως οι κεντρικοί οδοί κυριαρχούνταν από δυσοσμία. Τούτο εξηγεί πιθανώς γιατί οι κατοικίες σε αυτές τις πρώιμες πόλεις είχαν ανοίγματα μόνο σε εσωτερικές αυλές και μικρότερες παρόδους.

Ο σκοπός της «ακρόπολης» παραμένει ακόμη θέμα συζήτησης. Στην ίδια περίοδο στη Μεσοποταμία και την αρχαία Αίγυπτο δε χτίστηκε κάτι ανάλογο και δεν υπάρχει κανένα σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο ότι χρησιμοποιείτο ως παλάτι ή ναός. Μερικές από τις κατασκευές θεωρούνται μάλλον σιταποθήκες. Σε μια από τις πόλεις βρέθηκε ένα τεράστιο, καλοκτισμένο λουτρό, το οποίο θα μπορούσε να είναι δημόσιο. Αν και οι «ακροπόλεις» είναι περιτοιχισμένες, δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι αυτές οι δομές ήταν αμυντικές. Θα μποορύσαν κάλλιστα να έχουν χτιστεί για να εκτρέπουν τα νερά που έφερναν οι εκτεταμένες πλημμύρες του ποταμού.

Οι περισσότεροι κάτοικοι των πόλεων φαίνεται πως ήταν έμποροι ή τεχνίτες, οι οποίοι ζούσαν μαζί με άλλους που ακολουθούν το ίδιο επάγγελμα σε καθορισμένες συντεχνιακά γειτονιές. Τα υλικά από τις μακρινές περιοχές χρησιμοποιούνταν στις πόλεις για την κατασκευή σφραγίδων, χαντρών και άλλων αντικειμένων. Ανάμεσα στα χειροποίητα αντικείμενα που ανακαλύφθησαν, υπάρχουν όμορφες χάντρες, καμωμένες από βερνικωμένη πέτρα. Οι σφραγίδες φέρουν εικόνες ζώων, θεών και ενίοτε φέρουν επιγραφές. Μερικές από τις σφραγίδες χρησιμοποιούντο για να αποτυπώνουν στον άργιλο το είδος και την ποσότητα των εμπορικών αγαθών, αλλά είχαν πιθανώς και άλλες χρήσεις. Αν και μερικές κατοικίες φαίνεται πως ήταν μεγαλύτερες από άλλες, οι πόλεις αυτού του πολιτισμού είναι αξιοπρόσεκτες για την προφανή ισότητά τους. Για παράδειγμα, όλα τα σπίτια είχαν εξίσου πρόσβαση στις εγκαταστάσεις ύδατος και στο σύστημα διαχείρισης αποβλήτων. Ο παρατηρητής προσλαμβάνει εδώ την εντύπωση μιας απέραντης, κοινωνίας μεσαίων τάξεων.

[Επεξεργασία] Οικονομία
Η οικονομία του πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού εξαρτάτο σημαντικά από το εμπόριο, το οποίο διευκολύνθηκε από σημαντικές εξελίξεις στην τεχνολογία των μεταφορών. Αυτές οι εξελίξεις περιλάμβαναν τα κάρρα που έσερναν βοοειδή και είναι ίδια με εκείνα που απαντώνται σε όλη τη Ν. Ασία σήμερα, καθώς επίσης και τις βάρκες. Οι περισσότερες από αυτές τις βάρκες ήταν πιθανώς μικρές, με επίπεδο πυθμένα, και ίσως χρησιμοποιούσαν πανί, παρόμοιο με τα πανιά που μπορεί να δει κανείς στον ποταμό Ινδό σήμερα. Εντούτοις, έχουμε κάποια δευτερεύοντα στοιχεία που μιλούν για ποντοπόρα ναυτική τέχνη. Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει ένα ογκώδες, εκβαθυμένο κανάλι και δυνατότητες ελλιμενισμού σε μια παρόχθια πόλη.

Κρίνοντας από τη διασπορά των τεχνουργημάτων τουπολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού, τα εμπορικά δίκτυα ενσωμάτωσαν οικονομικά μια τεράστια περιοχή, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων του Αφγανιστάν, των παράκτιων περιοχών της Περσίας, της βόρειας και κεντρικής Ινδίας και της Μεσοποταμίας. Μια σουμεριακή επιγραφή φαίνεται να χρησιμοποιεί το όνομα Μελουχλά για να αναφερθεί στον πολιτισμό του Ινδού. Σε αυτή την περίπτωση, είναι το μόνο στοιχείο που κατέχουμε για το πώς ονομάζονταν οι άνθρωποι αυτού του παραποτάμιου πολιτισμού.

[Επεξεργασία] Γεωργία
Η γνώση μας για τη φύση του γεωργικού συστήματος του πολιτισμού του Ινδού είναι ακόμα υποθετική στο μεγαλύτερο τμήμα της εξαιτίας της έλλειψης των πληροφοριών που αδυνατούν σε αυτή την περίπτωση να επιβιώσουν μέσω των αιώνων. Κρίνοντας από το γενικότερο σύστημα μπορούμε να αναπλάσουμε εν μέρει την εικόνα. Η γεωργία του πολιτισμού του Ινδού καταρχήν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα παραγωγική, αφού παρήγαγε πλεονάσματα επαρκή για να στηρίξουν τις δεκάδες χιλιάδων κατοίκων που δεν ασχολολούνταν πρώτιστα με τη γεωργία. Στηρίχθηκε σε ιδιαίτερα τεχνολογικά επιτεύγματα του προ-χαράπειου πολιτισμού, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται το άροτρο. Επιπλέον, πολύ λίγα είναι γνωστά για τους αγρότες που υποστήριζαν τις πόλεις ή τις γεωργικές μεθόδους τους. Ορισμένοι πρέπει να χρησιμοποίησαν αναμφισβήτητα το εύφορο αλλουβιανό χώμα που απόθεταν οι ποταμοί μετά από την εποχή των πλημμυρών. Όμως, αυτή η απλή μέθοδος γεωργίας δεν είναι πιθανά αρκετά παραγωγική να υποστηρίξει τόσο μεγάλες πόλεις. Δεν υπάρχουν στοιχεία άρδευσης, αλλά τέτοια στοιχεία θα μπορούσαν να έχουν εξαλειφθεί από τις επαναλαμβανόμενες, καταστροφικές πλημμύρες.

Ο πολιτισμός του Ινδού φαίνεται να ακυρώνει την υπόθεση του «υδραυλικού δεσποτισμού», η οποία έχει συνδεθεί με την προέλευση του αστικού πολιτισμού και του κράτους. Σύμφωνα με αυτήν την υπόθεση, οι πόλεις δε θα μπορούσαν να έχουν προκύψει χωρίς συστήματα άρδευσης ικανά να βοηθήσουν στην παραγωγή γεωργικών πλεονασμάτων. Για να χτίσει τέτοιου είδους συστήματα ένα δεσποτικό, συγκεντρωτικό κράτος χρειαζόταν την εργασία χιλιάδων ανθρώπων, κυρίως σκλάβων. Είναι πολύ δύσκολο, όμως, να στραφούμε σε μια τέτοια κατεύθυνση με όσα γνωρίζουμε για τον πολιτισμό της κοιλάδας του Ινδού. Δεν υπάρχουν πουθενά στοιχεία για βασιλείς, σκλάβους ή καταναγκαστική εργασία.

Συχνά υποτίθεται ότι η εντατική γεωργική παραγωγή απαιτεί φράγματα και τα κανάλια. Αυτή η υπόθεση αντικρούεται εύκολα. Σε όλη την Ασία οι αγρότες ρυζιού παράγουν σημαντικά γεωργικά πλεονάσματα από τους ορυζώνες που στήνουν σε ειδικά διαμορφωμένες αναβαθμίδες σε βουνοπλαγιές, οι οποίες προκύπτουν όχι από την εργασία σκλάβων, αλλά μάλλον από τη συσσωρευμένη εργασία πολλών γενεών ελεύθερων ανθρώπων. Αντί να οικοδομήσουν κανάλια, είναι πιθανό οι άνθρωποι του πολιτισμού του Ινδού να ακολούθησαν τα πρότυπα εκτροπής των υδάτων του ποταμού. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι άσκησαν τις μεθόδους συλλογής των όμβριων υδάτων, μια ισχυρή τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε και από τον κλασικό ινδικό πολιτισμό αλλά σχεδόν ξεχάστηκε στο 20o αιώνα. Εδώ χρειάζεται να αναφέρουμε πως εκείνοι οι μακρινοί πρόγονοι του κλασικού ινδικού πολιτισμού, όπως όλοι οι λαοί της Ν. Ασίας, έχτισαν τη ζωή τους γύρω από τους μουσώνες, ένα μετεωρολογικό πρότυπο σύμφωνα με το οποίο ο όγκος των βροχοπτώσεων ενός έτους εμφανίζεται σε μια τετράμηνη περίοδο. Σε μια πρόσφατα ανασκαφθείσα πόλη στη δυτική Ινδία, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια σειρά από ογκώδεις δεξαμενές λαξευμένες στο βράχο, που είχαν ως σκοπό τη συλλογή όμβριων υδάτων. Αυτές οι δεξαμενές ήταν προφανώς σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες της πόλης κατά τη διάρκεια της περιόδου ξηρασίας.

[Επεξεργασία] Γραφή
Ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού παραμένει μυστήριος και για έναν άλλο λόγο. Παρά τις προσπάθειές τους, οι μελετητές δεν είναι σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν τη γραφή αυτού του πολιτισμού. Ένα πρόβλημα -το σημαντικότερο ίσως- είναι η έλλειψη στοιχείων. Οι περισσότερες από τις γνωστές επιγραφές έχουν βρεθεί σε σφραγίδες ή κεραμικά δοχεία και περιέχουν λιγότερους από 4 ή 5 χαρακτήρες. Μάλιστα, το μακρύτερο κείμενο περιέχει 26 χαρακτήρες. Επίσης, δεν υπάρχουν ως τώρα περισσότερες ενδείξεις κάποιου φιλολογικού corpus.

Επειδή οι επιγραφές είναι τόσο σύντομες, ορισμένοι ερευνητές αναρωτιούνται αν τα συγκεκριμένα σύμβολα υπολείπονται ενός αληθινού συστήματος γραφής και προτάθηκε η υπόθεση ότι το σύστημα χρησιμοποιείτο μόνο για τις οικονομικές συναλλαγές. Επίσης, είναι πιθανό τα μεγαλύτερα κείμενα να γράφονταν σε φθαρτά μέσα. Επιπλέον, ένα μικρό κομμάτι των διαθέσιμων στοιχείων προτείνει την υπόθεση πως τούτη η γραφή ενσωμάτωνε ένα γνωστό, διαδεδομένο και σύνθετο σύστημα επικοινωνιών. Σε σχετικά πρόσφατες ανασκαφές στη δυτική Ινδία έχουν ανακαλυφθεί τα υπολείμματα ενός μεγάλου ανάλογου συμβόλου τοποθετημένου πάνω από την πύλη της πόλης, που πιθανώς προοριζόταν ως οδοδείκτης για το όνομα της πόλης, ανάλογος με τις σημερινές πινακίδες των εθνικών οδών που οδηγούν σε μεγάλες πόλεις.

[Επεξεργασία] Πτώση και κατάρρευση
Επί 700 συνεχή έτη ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού παρείχε στους λαούς του ευημερία και αφθονία και οι τεχνίτες του παρήγαγαν τα αγαθά της υπέρβασης της ομορφιάς και της τελειότητας. Αλλά σχεδόν όσο ξαφνικά γεννήθηκε ο πολιτισμός, τόσο ξαφνικά εξαφανίστηκε. Κανείς δεν ξέρει το γιατί. Περίπου το 1900 Π.Κ.Ε., αρχίζουν τα σημάδια της παρακμής και τα προβλήματα και οι άνθρωποι αρχίζουν να εγκαταλείπουν τις πόλεις. Εκείνοι που παρέμειναν, τρέφονταν φτωχά. Από το 1800 Π.Κ.Ε. περίπου οι περισσότερες από τις πόλεις εγκαταλείφθηκαν. Στους επόμενους αιώνες οι αναμνήσεις του πολιτισμού του Ινδού και των επιτευγμάτων του φαίνεται να ξεθωριάζουν από το αρχείο της ανθρώπινης εμπειρίας. Αντίθετα από τους αρχαίους Αιγυπτίους και τους Μεσοποτάμιους, οι άνθρωποι πολιτισμού του Ινδού δεν έκτισαν μεγαλιθικά μνημεία για να επιβεβαιώσουν και να απαθανατίσουν την ύπαρξή τους. Εδώ θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι δεν μπορούσαν να το κάνουν, επειδή η πέτρα είναι δύσκολο να βρεθεί στις αλούβιες κοιλάδες του Ινδού. Αλλά θα μπορούσε και κάποιος άλλος να υποστηρίξει ότι η έννοια ενός τεράστιου φοβικού μνημείου ήταν ξένη προς την αντίληψή τους για τον κόσμο.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι οι άνθρωποι του πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού δεν εξαφανίστηκαν. Ως συνέπεια της κατάρρευσης του πολιτισμού τους, προέκυψαν οι περιφερειακοί πολιτισμοί, οι οποίοι διατήρησαν -αν και σε διαφορετικό βαθμό- την πολιτισμική επιρροή των προηγούμενων αιώνων. Στη μεγάλη πόλη της Χαράππα βρέθηκαν ταφικά συμπλέγματα που αντιστοιχούν σε έναν περιφερειακό πολιτισμό, τον οποίο οι αρχαιολόγοι ονόμασαν Πολιτισμό του Νεκροταφείου Η, γιατί βρέθηκε στην περιοχή Η των ανασκαφών. Άλλοι φαίνεται πως ταξίδεψαν ανατολικά και άφησαν τα ίχνη τους στα υψίπεδα του Γάγγη. Αυτό που εξαφανίστηκε δεν ήταν οι άνθρωποι, αλλά ο τεχνολογικός πολιτισμός: οι πόλεις, το σύστημα γραφής, τα εμπορικά δίκτυα και -τελικά- η ιδεολογία που προφανώς αποτέλεσε τη διανοητική βάση για την ολοκλήρωση αυτού του πολιτισμού.

Στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι αρχαιολόγοι υποστήριξαν ότι η κατάρρευση ήταν τόσο ξαφνική, που πρέπει προκλήθηκε από κάποια εισβολή μιας υποθετικής άριας φυλής. Αυτή η ιδέα βασίστηκε στην από μακρού υφιστάμενη αντίληψη ότι οι «ανώτεροι» άριοι εισβολείς, με τα άλογα και τα άρματά τους κατέκτησαν τους «πρωτόγονους» και «αδύναμους» λαούς που αντιμετώπισαν στην αρχαία Ν. Ασία. Στη συνέχεια, αυτοί οι «λευκοί» εισβολείς αναμίχθηκαν με το γηγενή «σκουρόχρωμο» πληθυσμό και έγιναν «αδύναμοι», υποτελείς συνεπώς σε μια ενδεχόμενη νέα εισβολή. Στην πραγματικότητα όλα τα παραπάνω είναι τμήμα μιας μυθοπλασίας που είχε ως στόχο της τη νομιμοποίηση της αγγλικής αποικιοκρατίας επί των «αδύναμων» και «μελαμψών» λαών της Ινδίας. Αυτές οι ιδέες αναπτύχθηκαν πριν από την ανακάλυψη του πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού και μποορύσε να περάσει η άποψη πως οι προ-άριοι ινδικοί πληθυσμοί ζούσαν με πρωτόγονες μεθόδους. Όταν ανακαλύφθηκε ο πολιτισμός του Ινδού στη δεκαετία του '20, όλα αυτά τα επιχειρήματα αναπροσαρμόστηκαν για να παρουσιάσουν του Ινδο-άριους ως βάρβαρους πολεμιστές που νίκησαν έναν ειρηνικό αστικό πολιτισμό.

Η σημερινή άποψη διαφέρει. Αυτό που προκάλεσε την κατάρρευση φαίνεται αναμφισβήτητα ότι ήταν μια σημαντική κλιματολογική αλλαγή. Το 2600 Π.Κ.Ε., η κοιλάδα του Ινδού ποταμού ήταν κατάφυτη, δασική και γεμάτη ζωή. Ήταν επίσης υγρότερη. Οι πλημμύρες ήταν ένα πρόβλημα, καθώς φαίνεται πως σε εκείνο το απώτατο παρελθόν κατέστρεφαν ενίοτε ορισμένες εγκαταστάσεις. Όμως δεν ήταν αυτό το μόνο μειονέκτημα που μπορούσε πιθανώς να οδηγήσει σε κατάρρευση. Το βασικό σημείο είναι ότι οι άνθρωποι του πολιτισμού του Ινδού συμπλήρωναν τη διατροφή τους με το κυνήγι, γεγονός σχεδόν αδιανόητο, όταν εξετάζει κανείς το σύγχρονο, απογυμνωμένο από βλάστηση περιβάλλον. Από τo 1800 Π.Κ.Ε. γνωρίζουμε πως το κλίμα έχει ήδη αλλάξει και έχει δροσερότερο αλλά ξηρότερο. Και πάλι όμως τούτο από μόνο του δεν ήταν αρκετό να προκαλέσει την κατάρρευση ενός πολιτισμού.

Ο κρίσιμος παράγοντας φαινεται πως είναι ουσιαστικά η εξαφάνιση σημαντικών τμημάτων του ποτάμιου συστήματος Γκχάγγαρ-Χάκρα ή Σαρασβάτι. Συγκεκριμένες τεκτονικές αλλαγές προκάλεσαν την εκτροπή των πηγών του συστήματος προς την πεδιάδα του Γάγγη, αν και δεν είμαστε βέβαιοι για την ακριβή ημερομηνία του συμβάντος. Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο εύκολη είναι η εκτροπή, αρκεί να πούμε πως η εκτροπή από την κοιλάδα του Ινδού στην κοιλάδα του Γάγγη από τα υψίπεδα είναι ζήτημα μερικών μόνο μέτρων. Η περιοχή από την οποία προέκυψαν οι πηγές του ποταμού στο παρελθόν είναι γεωλογικά ενεργή και υπάρχουν στοιχεία σημαντικών τεκτονικών ανακατατάξεων κατά την εποχή που κατέρρευσε ο πολιτισμός του Ινδού. Η ύπαρξη του ποταμού ήταν άγνωστη μέχρι τον 20ο αιώνα, όταν οι γεωλόγοι χρησιμοποίησαν δορυφορικές φωτογραφίες για να ανιχνεύσουν την προηγούμενη πορεία του μέσω της κοιλάδας του Ινδού. Εάν το ποτάμιο σύστημα Σαρασβάτι αποξηράνθηκε όταν ο πολιτισμός του Ινδού βρισκόταν στην ακμή του, τότε οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Οι πρόσφυγες μάλλον πλημμύρισαν τις άλλες πόλεις προκαλώντας δημογραφικό πρόβλημα και αποσταθεροποίηση της οικονομίας. Από το 1600 Π.Κ.Ε. οι πόλεις εγκαταλείφθηκαν. Στο 19ο αιώνα, οι βρετανοί μηχανικοί ανακάλυψαν ότι τα άφθονα τούβλα αυτών των πόλεων που βρίσκονταν στα ερείπια παρείχαν άριστες πρώτες ύλες για την κατασκευή των σιδηροδρόμων. Προχώρησαν, λοιπόν, στην καταστροφή ενός μεγάλου μέρους των διαθέσιμων αρχαιολογικών στοιχείων.

Η σχέση μεταξύ του πολιτισμού του Ινδού και του πρόωρου σανσκριτικού γλωσσικού πολιτισμού που παρήγαγαν τα ινδουϊστικά βεδικά κείμενα είναι ασαφής. Τα αρχαιότερα βεδικά κείμενα μιλούν για έναν όμορφο ποταμό, τον Σαρασβάτι. Καταγράφουν τις μνήμες ενός εξελιγμένου, ουτοπιστικού τρόπου ζωής που αναπτύχθηκε στις όχθες του. Τα πιο πρόσφατα κείμενα περιγράφουν επίσης τη λυπημένη ιστορία της εξαφάνισης του ποταμού. Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία είναι, λοιπόν, οι αρχαίες βεδικές αναφορές στον ποταμό Σαρασβάτι καθαρά μυθολογικές; Μάλλον όχι, αν και ακόμα βρισκόμαστε στη σφαίρα της υπόθεσης. Σύμφωνα με μια θεωρία οι υποτιθέμενοι «άριοι» μετανάστες που έφθασαν στην Ινδία είναι εκείνοι οι λαοί που μετανάστευσαν στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη στην ίδια περίοδο και έφεραν μαζί τους τη λατρεία ενός ηλιακού θεού. Στην Ινδία αυτές οι πεποιθήσεις εξελίχθηκαν στην περίπλοκη θρησκευτική παράδοση του Ινδουϊσμού, που αποδέχεται τις πανάρχαιες Βέντα ως πηγή νομιμότητας. Είναι σαφές ότι η κληρονομιά του πολιτισμού του Ινδού συνέβαλε στην ανάπτυξη του Ινδουϊσμού. Όπως έχουν σημειώσει διάφοροι αρχαιολόγοι, υπάρχει κάτι το απερίγραπτα «ινδικό» στον πολιτισμό κοιλάδων του Ινδού ποταμού. Κρίνοντας από τα άφθονα ειδώλια αφιερωμένα στη θηλυκή γονιμότητα που άφησαν πίσω τους οι άνθρωποι του πολιτισμού του Ινδού -όπως οι σύγχρονοι Ινδουϊστές- είχαν μια ειδική θέση στη λατρεία τους για τη μητέρα-θεά και τις αρχές που αντιπροσωπεύει στη ζωή (βλ. Σάκτι και Κάλι). Οι σφραγίδες τους απεικονίζουν τα ζώα με έναν τρόπο που προτείνει σεβασμό στο ζωικό βασίλειο και πιθανώς από εκεί προέρχονται οι αντιλήψεις των Ινδών σχετικά με την ιερότητα των βοοειδών. Όπως Ινδουϊστές σήμερα, έτσι και οι άνθρωποι πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού φαίνεται πως απέδιδαν υψηλή αξία στο λούσιμο, την προσωπική καθαριότητα και τη ζωή του ατόμου σε μια εκτεταμένη οικογένεια.

Ίσως η σημαντικότερη κληρονομιά του πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού, εάν υπάρχει τέτοια κληρονομιά, να είναι η προφανής πολιτική της μη βίας. Σε αντίθεση με άλλους αρχαίους πολιτισμούς, το αρχαιολογικό αρχείο αυτού του πολιτισμού παρέχει λιγοστά στοιχεία για στρατούς, βασιλείς, σκλάβους, κοινωνικές συγκρούσεις, φυλακές και άλλα συχνά αρνητικά γνωρίσματα που συνδέουμε παραδοσιακά με τους πρώιμους πολιτισμούς.

[Επεξεργασία] Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
Kenoyer, J. M. 1991 "Urban Process in the Indus Tradition: A Preliminary Model from Harappa" στο R. H. Meadow (εκδ.), Harappa Excavations 1986-1990, Madison, Prehistory Press, σσ. 29-60.
Kenoyer, J. M. 1997 "Trade and technology of the Indus Valley: new insights from Harappa, Pakistan" στο World Archaeology 29(2): 262-280.
Kenoyer, J. M. 2000 "Wealth and Socio-Economic Hierarchies of the Indus Valley Civilization". στο J. Richards and M. Van Buren, (εκδ), Order, Legitimacy and Wealth in Early States, Cambridge, Cambridge University Press, σσ. 90-112.
Kenoyer, J. M. and R. H. Meadow 1999 "Harappa: New Discoveries on its origins and growth", στο Lahore Museum Bulletin XII(1): 1-12.
Mughal, M. R. 1990 "Further Evidence of the Early Harappan Culture in the Greater Indus Valley: 1971-90", στο South Asian Studies 6: 175-200.
Mughal, M. R., F. Iqbal, M. A. K. Khan and M. Hassan 1996 "Archaeological Sites and Monuments in Punjab: Preliminary report of Explorations: 1992-1996", στο Pakistan Archaeology 29: 1-474.
Vats, M. S. 1940 Excavations at Harappa. Delhi, Government of India Press
Wheeler, R. E. M. 1947 "Harappa 1946: The Defenses and Cemetery R-37", στο Ancient India no. 3: 58-130.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE...


---
Be the Love you wish to see in the world!!! :D

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ ΤΗΣ Β.ΑΜΕΡΙΚΗΣ
http://www.cdf.gr/teuxi/TOCDTOUFOITHTH27/aneksigit...
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ ΤΗΣ Β.ΑΜΕΡΙΚΗΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι Ινδιάνοι και οι παραδόσεις τους είναι ένα θέμα που τα τελευταία χρόνια ασκεί έντονη γοητεία στον Δυτικό άνθρωπο που έχοντας αποξενωθεί από τη φύση και τον εαυτό του φαντάζεται πως θα ήταν αν μπορούσε να ζήσει με την απλότητα και την φυσικότητα ενός Ινδιάνου αν και δεν θα θυσίαζε βέβαια τις ανέσεις και τους καταναλωτικούς του στόχους για κάτι τέτοιο.Έτσι εντυπωσιαζόμαστε απ΄τα μικρά μαγαζάκια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και πουλάνε ονειροπαγίδες, φυλαχτά,μαγικά βότανα και πόστερ με Ινδιάνους καθώς αντιλαμβανόμαστε ότι όλα αυτά έχουν κάτι από τη Μαγεία που λείπει απ΄τη ζωή μας. Ποιοι ήταν όμως οι Ινδιάνοι;

Οι πιο αρχαίες παραδόσεις και τα ποιήματα τους μας μιλάνε για ένα μεγάλο σύνολο λαών που οι ρίζες του φτάνουν στην Ατλαντίδα.Για την ιστορία τους δεν ξέρουμε πολλά πράγματα αλλά η διαφορετικότητα τους δεν βρίσκεται τόσο στο μυστήριο της καταγωγής τους όσο στο ότι γι΄ αυτούς όλα τα πράγματα ήταν ζωντανά και είχαν ψυχή ενώ θεωρούσαν ότι η Γη τους φιλοξενεί και οι ίδιοι αποτελούν ένα μέρος της μόνο και όχι ότι είναι εξουσιαστές της.Γι αυτούς δεν υπήρχαν "καλοί" και "κακοί" θεοί αλλά μόνο δυνάμεις που συνεργάζονταν ή συγκρούονταν για την συμπαντική αρμονία. Πίσω απ΄τη επιβλητικότητα ενός ψηλού βουνού,την δύναμη μίας καταιγίδας ,το μουρμουρητό ενός ρυακιού ή την ομορφιά ενός λουλουδιού αλλά και πίσω από καθετί που τους συνέβαινε βρισκόταν κρυμμένο ένα πνεύμα.Έτσι και η πιο μικρή πράξη της καθημερινής ζωής έπαιρνε το χαρακτήρα μίας ιερής πράξης.

Αυτός ο λαός χωρίζονταν σε πολλές μεγάλες οικογένειες (φυλές) η καθεμία από τις οποίες είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.

Οι Σιού (ή Ντακότα) είχαν απαράμιλλο θάρρος και υπερείχαν σωματικά, νοητικά και ηθικά από οποιαδήποτε δυτική φυλή ζούσαν σε μεγάλες ομάδες.Η εκλογή του αρχηγού γινόταν με βάση την προσωπική ικανότητα και τη δημοτικότητα αν και η εξουσία του περιορίζονταν από το συμβούλιο της ομάδας.Η πολυγαμία ήταν συχνή ενώ τα λείψανα των νεκρών τοποθετούνταν πάνω σε εξέδρες.

Οι Κάντοαν ήταν καλλιεργητές και κυνηγοί ενώ επίσης ασχολούνταν με την κεραμική και τη βυρσοδεψία.Είχαν μία χαλαρή ομοσπονδία καθώς δεν είχαν πολιτική ικανότητα.

Οι Σοσόνι (ή "Φίδι της Νεβάδας") συγγενεύουν με τη φημισμένη φυλή των Ατζέκων που ίδρυσε την Αυτοκρατορία των Αναχουάκ ενώ ύψωσαν αρχιτεκτονικά μνημεία που συναγωνίζονται τα πιο φημισμένα οικοδομήματα του αρχαίου κόσμου.

Οι Ιροκουά και οι Τσερόκι ήταν εξαιρετικά σκληροί και γεννημένοι πολεμιστές, ενώ οι Αλγκογκίνοι που ήταν η πρώτη φυλή που γνώρισαν οι λευκοί ήταν φιλήσυχοι καλλιεργητές της γης και κατείχαν την τέχνη να κατεργάζονται τα δέρματα των ελαφιών για να τα κάνουν μαλακά και πολυτελή ενδύματα,κατασκεύαζαν μανδύες με φτερά όπως οι Αζτέκοι και είχαν ένα περίτεχνο σύστημα γραφής με εικόνες.



Η επιλογή του Δρόμου της Ζωής & το Μανιτού:

Οι νεαροί άνδρες των φυλών καθώς πλησίαζαν στην ενηλικίωση έπρεπε να διαλέξουν το δρόμο τους στη ζωή, μέσα από μία μυητική διαδικασία κατά την οποία έπρεπε να απομονωθούν στην κορφή ενός ιερού βουνού και να δουν ένα μυστικιστικό όνειρο.Ο υποψήφιος αφού είχε προετοιμαστεί κατάλληλα απ΄τους γεροντότερους της φυλής ξάπλωνε στη μοναξιά της κορφής και κοιμόταν όλη νύχτα αφού είχε επικαλεστεί το μεγάλο Μυστήριο και τις θεότητες- φύλακες του βουνού.Εκεί οραματιζόταν τους διάφορους δρόμους που θα μπορούσαν να επιλέξουν οι άνθρωποι καθοδηγούμενος απ΄ τις δικές του έμφυτες τάσεις κληρονομιά των προηγούμενων ζωών του δεν δυσκολευόταν να κάνει τη σωστή επιλογή.Όταν επέστρεφε στο χωρίο τον έλουζαν (επιβεβαίωση της πνευματικής γέννησης)και έμενε 4 μέρες σ΄ένα χώρο διαλογισμού όπου τρεφόταν με αγνές τροφές.Στη συνέχεια ακολουθούσε ο γάμος και η υπόσχεση να καθοδηγήσει κι αυτός τους νεαρούς της ερχόμενης γενιάς στο μυστικό μονοπάτι όπως τον είχαν καθοδηγήσει οι παλαιότεροι.

Οι δρόμοι της ζωής δεν ήταν τόσοι πολλοί όπως για τους νεαρούς λευκούς.Κάποιος θα μπορούσε να γίνει ιχνηλάτης στην υπηρεσία της φυλής του ή να γίνει ικανός κυνηγός ή πολεμιστής.Ελάχιστοι γινόταν μάγοι-γιατροί ενώ η συσσώρευση ιδιωτικού πλούτου δεν είχε ενθαρρυνθεί σαν μυητική επιλογή.

Όπως έλεγαν κι οι Γιούμα η γνώση δεν είναι κάτι που μαθαίνεται αλλά κάτι που πρέπει ν΄αποκτήσει ο άνθρωπος σύμφωνα με τα όνειρα του. Το ίδιο τυπικό της απομόνωσης και του οράματος στο βουνό ακολουθούσαν και τα κορίτσια το ίδιο με τα αγόρια προκειμένου να δουν το "Μανιτού" τους το πνεύμα που θα τους έδινε έμπνευση στα ιερά τραγούδια τους και θα τους έδειχνε το δρόμο που έπρεπε να διαλέξουν στη ζωή.Ποτέ 2 άτομα με το ίδιο μανιτού δεν πολεμούσαν μεταξύ τους ούτε παντρευόταν. Ο Μάγος της φυλής -και κανένας άλλος- μπορούσε ν΄αναγνωρίσει το μανιτού των παιδιών και να τους αποκαλύψει το συμβολισμό και τις υπερφυσικές δυνάμεις του.

Εμφάνιση-Βάψιμο προσώπου.: Είχαν περήφανο ανάστημα,γεροδεμένο σώμα, κόκκινο δέρμα και ντυνόταν με δέρματα από ελάφια ή βουβάλια που τα στόλιζαν με πολύτιμες χάντρες,πολύτιμα φυλακτά και φτερά πουλιών που ανάλογα με το χρώμα τις εγκοπές τους και τη θέση που το τοποθετούσαν μαρτυρούσαν ένα πολεμιστή ένα κυνηγό ή τον αρχηγό της φυλής.Οι άνδρες φορούσαν πουκαμίσες μέχρι το γόνατο με μία δερμάτινη ζώνη στη μέση όπου στερέωναν το μαχαίρι ή το τομαχόκ του πολέμου.

Οι γυναίκες φορούσαν ένα κροσσωτό πουκάμισο από φλοιό,κορδόνι και σπόρους περασμένους σ΄αυτό γουναρικά γύρω απ΄τα λαγόνια ενώ σε εξαιρετικές περιπτώσεις φορούσαν ένα φόρεμα φαρδύ,φτιαγμένο από λωρίδες δέρματος κουνελιού.Όλοι είχαν και τελετουργικά κουστούμια πολύ πιο περίτεχνα από τα καθημερινά ενώ το ράψιμο γινόταν και από τα 2 φύλα (συνήθως το καθένα έφτιαχνε τα δικά του ρούχα). Όσο αφορά το βάψιμο συνδίαζε το χαριτωμένο και το αλλόκοτο ενώ υπήρχε κάποιος συμβολισμός όσο αφορά τη χρήση των χρωμάτων:το κόκκινο συμβολίζει τη χαρά και τη γιορτή και είναι γενικά το αγαπημένο τους χρώμα με το οποίο καλύπτουν όλο το πρόσωπο τους και στο οποίο βάζουν κατόπιν άλλα χρώματα,ενώ το μαύρο το πένθος.Όταν θλίβονται απ΄το θάνατο κάποιου τρίβουν μία χούφτα κάρβουνο σ΄ολόκληρο το πρόσωπο.Τους αρέσουν οι αντιθέσεις και συχνά διαιρούν το πρόσωπο σε 2 μισά που βάφονται με διαφορετικό τρόπο.το ένα θα είναι σκουρόχρωμο (μαύρο ή μπλε)και το άλλο αρκετά ανοιχτό (κίτρινο,κόκκινο ή λευκό).Το ένα θα τέμνεται από χοντρές γραμμές φτιαγμένες με το δείκτη του χεριού ενώ το άλλο είναι αραβούργημα με εξαιρετικά λεπτές γραμμές ζωγραφισμένες με τη βοήθεια του πινέλου.

Οι Ινδιάνικες κατοικίες ήταν οι καλύβες.Ήταν ψηλές άνετες από 7 δέρματα Βισώνων.Στο κέντρο υπήρχε το τζάκι (ένας μικρός λάκκος κάτω από μία τρύπα της κορφής για τον καπνό.Υπήρχε ένα γρήγορο σύστημα στησίματος και μαζέματος των σκηνών (τίπις) πράγμα που βοηθούσε στις συχνές μετακινήσεις τους που συχνά ήταν τόσο σκληρές που αναγκάζονταν ν΄αφήσουν πίσω τους τους γέρους και τους ανάπηρους ή οποίοι είτε επιζούσαν μοναχοί είτε θανατώνονταν από το γιο τους. "Οικοδόμοι" των σπιτιών ήταν οι γυναίκες κυρίως όταν το δομικά υλικό ήταν το ξύλο ενώ οι άνδρες βοηθούσαν στις σκληρότερες εργασίες.

Σε πολλές φυλές συναντάμε μία ειδική καλύβα υδρατμών που χτίζονταν από φυλλώματα και είχε μέσα ζεματιστές πέτρες.Την χρησιμοποιούσαν για θεραπεία, για κάθαρση της ψυχής αλλά και για ψυχολογική προετοιμασία για τον πόλεμο.Ο άρρωστος που έμπαινε μέσα έριχνε νερό στις πέτρες και έμενε μέσα στους υδρατμούς όσο το θεωρούσε απαραίτητο.Βγαίνοντας βούταγε στο κρύο ποτάμι και ύστερα τυλίγονταν με ζεστές κουβέρτες.

Η κατασκευή των χόγκαν των Ναβάχο ακολουθούσε κάποιους τελετουργικούς κανόνες όσο αφορά το κόψιμο και το ράψιμο ενώ τα οικήματα που που είχαν μόνιμο χαρακτήρα (οικήματα συμβουλίων ενδιαίτημα αρχηγού κ.α.) ) συνοδεύονταν από μία σπουδαία τελετή όταν έφτανε ο χρόνος για την καθιέρωση.Μ΄αυτές τις τελετές εξάγνιζαν και ιεροποιούσαν το χώρο κατεβάζοντας έτσι τον Ουρανό στη Γη.

Το κυνήγι: Από μικρά τα Ινδιανόπουλα μάθαιναν ν΄αναγνωρίζουν και ν΄ακολουθούν τα ίχνη των ζώων ακόμη και τη νύχτα με την αφή καθώς το κυνήγι ήταν μία από τις σημαντικότερες ασχολίες αυτού του λαού.Η περιπλάνηση για την αναζήτηση του θηράματος τους όξυνε τις αισθήσεις τους και ήταν σημαντική για την εκπαίδευση τους καθώς τους έκανε να παρατηρούν και να μαθαίνουν τη γλώσσα της φύσης και να είναι σε μία συνεχόμενη εγρήγορση .

Θεωρούνταν πολύ παλιά η φιλία του ανθρώπου με τα ζώα και απαγορευόταν να σκοτωθούν παραπάνω απ΄τα αναγκαία ζώα.Πριν το ομαδικό κυνήγι γίνονταν τελετές ενώ αν έπρεπε κανείς να σκοτώσει ένα ελάφι ή άλλο ζώο έπρεπε πρώτα να ζητήσει με τελετουργικό τρόπο την άδεια του.Κακές τεχνικές στο κυνήγι που ανάγκαζαν μία αγέλη να διασκορπιστεί τιμωρούνταν ακόμη και με θάνατο.

Ο Βίσονας ήταν απ΄τα πιο χρήσιμα ζώα:το κρέας του για τροφή,η χαίτη του για σεντόνια ,υφάσματα, η χαίτη του για σκοινιά και παπούτσια και το ζουμί του για κόλλα.

Ο πόλεμος ήταν γι αυτούς ένας φυσικός τρόπος αντιμετώπισης της ζωής και γινόταν πάντα για λόγους επιβίωσης ή τιμής και όχι αλόγιστα.Οι μέθοδοι του πολέμου διέφεραν στις διάφορες φυλές (μιμούνταν τη φωνή της άγριας χήνας για να παρασύρουν τους εχθρούς τους στο δάσος,άφηναν ίχνη με τα ειδικά παπούτσια τους στο χιόνι το χειμώνα για να κάνουν τους αντιπάλους να πιστέψουν ότι υποχωρούν και έκαναν συχνά νυχτερινές επιθέσεις).

Το γενικό σχέδιο υποδεικνύονταν από το συμβούλιο των αρχηγών όπου μιλούσαν με ευγλωττία ξεσηκώνοντας τους γενναίους πολεμιστές.Ο αρχηγός κάνει εκκλήσεις σύντομες και εύστοχες στηριζόμενος στις αρχές της ανδρείας και της αγάπης για τη φυλή.Είναι προσεκτικός έτσι ώστε να δείξει ότι δρα με την καθοδήγηση του Μεγάλου Πνεύματος του οποίου η κρυφή θέληση τον οδηγεί μέσα από τα όνειρα ή τις τελετές.

Ακολουθούσε η τελετουργία του χορού του πολέμου όπου συμμετείχαν βαμμένοι με τα χρώματα του πολέμου και φορώντας τα ανάλογα φτερά.Το φτερό του αετού είναι η ύψιστη τιμή που μπορεί ν αποδοθεί σ΄ έναν πολεμιστή. Όλες οι πολεμικές ομάδες αποτελούνται από εθελοντές που σηκώνονται και ενώνονται με τους άλλους στο χορό του πολέμου, τραγουδώντας ο καθένας το δικό του τραγούδι και χαιρετώντας με εντεινόμενες κραυγές, χτυπώντας τα πόδια του στο έδαφος σαν να μπορούσε έτσι να ταρακουνήσει το σύμπαν .Φαντάζεται τη φωνή του να ακούγεται στα σύννεφα και καθώς ποδοκροτεί με μανία φαντάζεται πως κρατά "τον κύκλο του ουρανού" με τα χέρια του. Ποτέ δεν κατηγορούν ο ένας τον άλλο για προσωπική δειλία ή ατολμία στο πεδίο της μάχης ,ελπίζοντας μ΄αυτή την ανώτερη στάση τους να ενθαρρύνουν τους νέους να πράξουν καλύτερα σε ανάλογη περίσταση.

Το μονοπάτι του πολέμου ακολουθείται απ τους νεαρούς σε μικρή ηλικία (γύρω στα 16)η εκπαίδευση για το οποίο απαιτεί την ανάπτυξη της αντοχής, της γενναιότητας της λεπτότητας παρατεταμένες νηστείες και οραματισμό για την συνάντηση με τον προσωπικό φύλακα ή μονέδο όταν αναλαμβάνει ο νεαρός τα καθήκοντα του άνδρα.Τα πρώτα αθλήματα και διασκεδάσεις είναι μιμήσεις διαφόρων στάσεων και κινήσεων του πολέμου καθώς μέχρι να γίνει κανείς πραγματικός πολεμιστής δεν επιτρέπεται να συμμετάσχει στον γοητευτικό χορό του πολέμου.

Η θέση της γυναίκας είναι σαφώς ευνοϊκή καθώς το κύριο βάρος της δουλειάς της κοινότητας πέφτει πάνω της.Έτσι το φύτεμα, το σκάψιμο,η συγκομιδή και η αποθήκευση της σοδειάς γίνονται σταθερά από γυναίκες. Ανάμεσα στους Ινδιάνους των πεδιάδων η πολυγαμία ήταν συχνή (ένας άνδρας παντρευόταν όσες γυναίκες μπορούσε να συντηρήσει)και υπήρχε η υποχρέωση αν ένας άνδρας σκοτώνονταν στη μάχη ο αδερφός του να παντρευτεί τη γυναίκα του αναλαμβάνοντας έτσι την προστασία της.Το χαρακτηριστικό της τελετουργίας του γάμου ήταν η παρουσίαση δώρων στον πατέρα της νύφης ενώ σε κάποιες φυλές οι γυναίκες διατηρούσαν το όνομα και την ιδιοκτησία τους μετά το γάμο.

Ο έρωτας αντιμετωπίζονταν με φυσικότητα και απλότητα.Αν ένας νεαρός ερωτεύονταν μία κοπέλα έφτιαχνε μία φλογέρα και συνέθετε τραγούδια για χάρη της τα οποία έπαιζε τα βράδια έξω απ΄τη σκηνή της.Αν ο έρωτας του είχε ανταπόκριση η κοπέλα κάποιο βράδυ έβγαζε έναν πάσαλο απ τη μεριά της σκηνής που κοιμόταν και του επέτρεπε να κοιμηθεί μαζί της.

Θρησκεία-Τελετές: Η θρησκεία τους βασίζονταν στην αντίληψη ότι ο κόσμος αποτελεί ένα αδιαίρετο Όλο και δεν έχει αρχή και τέλος και εμψυχώνεται από πνευματικές δυνάμεις αόρατες στους περισσότερους.Η αληθινή ύπαρξη του ανθρώπου είναι η αόρατη πνοή ή ενέργεια του μεγάλου πνεύματος ενώ το γήινο μέρος του ανθρώπου είναι αυτό που τον κάνει ορατό . Για τον Ινδιάνο οτιδήποτε τον περιβάλλει είναι ζωντανό και έχει συνείδηση στα μάτια του.Τα δέντρα βογκούν και τρίζουν, επομένως μιλούν ή είναι κατοικία πανίσχυρων πνευμάτων.Μέσα απ΄τους ανέμους, αναμφίβολα μιλούν,αναστενάζουν,προειδοποιούν,απειλούν,θορυβούν περιπλανώμενες δυνάμεις,φιλικά ή εχθρικά όντα.Το νερό κινείται,αρθρώνει λόγο,προφητεύει.Το φως και το σκοτάδι είναι ενεργητικοί και άγρυπνοι παράγοντες.

Ο πατέρας όλων είναι ο Ουρανός και η Μεγάλη Μητέρα η Γη απ΄όπου ξεπηδούν όλα τα ζωντανά πράγματα. Έτσι δεν ένιωθαν την ανάγκη να χτίσουν ναούς αλλά λάτρευαν τις δυνάμεις της φύσης όπου κι αν βρίσκονταν. Αναπόσπαστο μέρος της θρησκείας αποτελούν τα τελετουργικά τραγούδια και οι τελετουργικοί χοροί που οι περισσότεροι σχετίζονται με τη γεωργία, την πρόκληση της βροχής τη συγκομιδή της τροφής και την απόδοση ευχαριστιών στις ευεργετικές κοσμικές δυνάμεις και ιδιαίτερα στον Ήλιο.Η Ημέρα των Ευχαριστιών αποτελεί άμεση υιοθέτηση από τους Πατέρες Προσκυνητές του φθινοπωρινού τελετουργικού φθινοπωρινού χορού των ευχαριστιών των Αλγονκίνων προς τις πνευματικές δυνάμεις. Στους Αράπαχο συναντάμε τον Χορό του Ήλιου που υποδηλώνει την αναγέννηση τη νέα ζωή.Ο χορός αναδημιουργεί,αναμορφώνει και επανεμψυχώνει τη Γη και ολόκληρη τη ζωή φυτική και ζωική.

Τέλος υπάρχουν κάποιες τελετές εξορκισμού όπου άνθρωποι με μάσκες αναπαριστούν τους θεούς του πολέμου και τραγουδώντας και χορεύοντας γύρω απ΄τον άρρωστο κουνώντας μαχαίρια τόξα και βέλη για να τρομάξουν το κακό και να το διώξουν απ΄τον άνθρωπο καθώς πιστεύουν ότι η ασθένεια οφείλεται σε δαιμονική κατάληψη. Οι Ινδιάνοι είχαν πολλούς τρόπους προσευχής:με το τελετουργικό κάπνισμα του καπνού που συμβολίζει την πνοή της ζωής,με το σκόρπισμα ιερής γύρης καλαμποκιού που συμβολίζει την ευκαρπία και την παραγωγικότητα,με το φύτεμα ραβδιών προσευχής στολισμένων με φτερά που μεταφέρουν με τον άνεμο την προσευχή στο μεγάλο Πνεύμα..

Οι καθημερινές προσευχές προς τον ήλιο ήταν πιο απαραίτητες και απ΄το καθημερινό φαγητό.Σηκώνονταν την αυγή ,έβγαζαν τα μοκασίνια τους,πλένονταν με καθαρό κρύο νερό, και ο καθένας στέκονταν μόνος του όρθιος αντικρίζοντας τον Ήλιο που χορεύει πέρα στον ορίζοντα και πρόσφερε τη σιωπηλή του δέηση.Κάθε ψυχή πρέπει να συναντήσει μόνης της τον πρωινό Ήλιο,τη νέα γλυκιά Γη και τη Μεγάλη Σιωπή. Μυήσεις: Υπήρχαν μυητικές πρακτικές που τελούνταν πάνω στο ιερό βουνό Κουτσάμα:Οι νεαροί μάθαιναν τα τραγούδια της εσωτερικής παράδοσης και την οργάνωση δραματικών αναπαραστάσεων.Συμμετείχε σε τελετουργικές νηστείες,άναβε το θυμίαμα τα μεσάνυχτα και ταξίδευε μόνος και γυμνός μέσα στη νύχτα σ΄ένα γειτονικό βουνό μεταφέροντας θυμίαμα,ένα δαδί,μία τρομπέτα από κοχύλι και μία δέσμη από αγκάθια αλόης που τα χρησιμοποιούσε για τελετουργικό αυτοβασανισμό.

Πιστεύεται ότι οι μυημένοι στο θεραπευτικό Χορό μπορούσαν να σκοτώσουν ένα μέλος του χορού και να το ξαναφέρουν στη ζωή (μέσα απ΄τη μύηση γινόταν κάτοχοι της ζωής και του θανάτου) ενώ το Μαύρο Ελάφι (ένας ψυχικά εξελιγμένος Ερυθρόδερμος) μπορούσε με τη θέληση του να εγκαταλείψει το φυσικό του σώμα και να επιστρέψει σ΄αυτό. Σε άλλη μυητική τελετουργία κάποιοι γέροντες πηδούσαν στο κέντρο μίας μεγάλης φωτιάς με σκοπό να τη σβήσουν με μαγικό τρόπο (με τη χρήση της μαγικής δύναμης "ορέντα") και να σταθούν εκεί για αρκετά λεπτά.Μπορούσε να μυρίσει κανείς τα καμένα φτερά των εμβλημάτων τους αλλά οι ίδιοι δεν πάθαιναν τίποτε. Υπεραισθητική αντίληψη:Η τηλεπάθεια και η πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων ήταν πολύ διαδεδομένη στους Ινδιάνους και κυρίως στους Μάγους γιατρούς

Σ΄ένα βιβλίο του Οχιαγιέσα αναφέρεται ότι ένας προφήτης των Σιου προφήτευσε τον ερχομό των Λευκών 50 χρόνια πριν την εμφάνιση τους και περιέγραψε με ακρίβεια τα ρούχα και τα όπλα τους. Θάνατος-Μετενσάρκωση:Η εκπαίδευση του Ερυθρόδερμου τον προετοιμάζει απ΄τα νεανικά χρόνια για να συναντήσει το θάνατο με τη βεβαιότητα πως είχε κάνει την καλύτερη χρήση των ευκαιριών που του χάρισε η γέννηση του σαν άνθρωπος. Λέγεται για τον Τζερόνιμο (πολεμικός αρχηγός των Απάτσι και Μάγος-γιατρός πέθανε ηρωικά "όπως ο ήρωας που πηγαίνει σπίτι του".Πίστευαν στην αθανασία της ψυχής και στη Μετενσάρκωση και πριν πεθάνει κάποιος τον έβαφαν με τα χρώματα του θανάτου και της πνευματικής ζωής και κάθε ανδρείος Ινδιάνος τραγουδούσε ένα τραγούδι θανάτου που ήταν αποκλειστικά για δική του χρήση.Ο θάνατος ήταν γι αυτούς το πέρασμα σ΄ένα άλλο είδος ζωής.





---
Be the Love you wish to see in the world!!! :D

Πηγή: Βικιπαιδεία