Ερωτικά τρίγωνα._

aoratos naos

 
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ

Ποιος δεν έχει ακούσει για τα ερωτικά τρίγωνα;

Πόσα ζευγάρια έχουν «μπει» σε τέτοιου είδους ερωτικές σχέσεις και δεν έχουν γευτεί οδυνηρά συναισθήματα, όπως π.χ. ζήλια, ταπείνωση και προδοσία;

Κι όμως, το ερωτικό τρίγωνο είναι ένα φαινόμενο αρχετυπικό, δηλαδή παγκόσμιο, πράγμα που σημαίνει ότι εμφανίζεται σε κάθε ιστορική εποχή και διαπερνά όλους του ανθρώπους, ανεξάρτητα από κοινωνικές διαστρωματώσεις και μορφωτικά επίπεδα.

Άλλωστε, η παγκόσμια λογοτεχνία βρίθει από ιστορίες ερωτικών τριγώνων.

Προτού προχωρήσουμε, καλό θα ήταν πρώτα να αποσαφηνίσουμε τι εννοούμε με τον όρο ερωτικό τρίγωνο.

Ερωτικό τρίγωνο είναι μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, όπου αργά ή γρήγορα παρεισφρέει ένα τρίτο πρόσωπο, το οποίο συνάπτει σχέση με το ένα πρόσωπο της σχέσης, συνήθως εν αγνοία του άλλου.

Η πρακτική μου εμπειρία στο χώρο της συμβουλευτικής αστρολογίας έχει δείξει ότι αυτό το φαινόμενο δεν είναι σπάνιο και σίγουρα όχι τόσο σπάνιο όσο θέλει να πιστεύει μια μερίδα ανθρώπων.

Λέω «θέλει να πιστεύει» επειδή όντας ιδιαίτερα οδυνηρή σαν εμπειρία, προτιμούμε να μην τη δούμε κατάματα, αποφεύγοντας μ΄αυτόν τον τρόπο την πραγματικότητα, η οποία πολλές φορές είναι αμείλικτη.

Κατά την άποψή μου, τίποτε δεν έρχεται στη ζωή μας, αν με τον έναν ή άλλον τρόπο αυτό δε συνδέεται με το προσωπικό μας ταξίδι στη ζωή.

Με άλλα λόγια, αν βρεθούμε μπλεγμένοι σ΄ένα ερωτικό τρίγωνο, τότε αυτό «εξυπηρετεί» κάποιον βαθύτερο σκοπό.

Έχουμε τότε δύο επιλογές: ή να αντιδράσουμε με πίκρα και οργή ή να το δούμε σαν ένα καταλυτικό γεγονός προσωπικής ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας.

Η πρώτη επιλογή είναι βεβαίως η συνηθέστερη, μιας και ο ερχομός ενός ερωτικού τριγώνου μπορεί να ανακινήσει ιδιαίτερα οδυνηρά συναισθήματα, ανεξάρτητα από τη θέση μας μέσα σ΄αυτό το «παιχνίδι».

Αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα παραπέμπουν άμεσα στα παιδικά και νηπιακά μας χρόνια, χρόνια κατά τα οποία χτίζουμε τις βάσεις των (ψυχολογικών) αμυντικών μας μηχανισμών.

Τίθεται λοιπόν το εξής ερώτημα: μπορεί η αστρολογία να ρίξει φως στο φαινόμενο των ερωτικών τριγώνων;

Υπάρχουν με άλλα λόγια ενδείξεις μέσα στο ωροσκόπιο οι οποίες προδιαθέτουν σε τέτοιου είδους εμπειρίες και γιατί ορισμένοι άνθρωποι ρέπουν πιο εύκολα σ΄αυτές απ΄ότι κάποιοι άλλοι;

Σκοπός λοιπόν του παρόντος άρθρου είναι αυτός. Να απαντηθούν δηλαδή τα παραπάνω ερωτήματα μέσα από το πρίσμα της αστρολογίας και της ψυχολογίας.

Θα πρέπει ευθύς εξαρχής να διευκρινιστεί ότι η έφεση προς τα ερωτικά τρίγωνα δεν
είναι «προνόμιο» κάποιου ή κάποιων ζωδίων, παρότι ορισμένοι αστρολόγοι αβίαστα βάζουν μέσα σ΄αυτήν την «ύποπτη λίστα» τους Διδύμους, τους Τοξότες ή τους Ιχθείς.

Σ΄αυτήν την περίπτωση αγνοούν να διακρίνουν τις ουσιώδεις διαφορές ανάμεσα στο ερωτικό τρίγωνο και την ερωτική απιστία.

Εδώ, ας μου επιτραπεί μια «σκληρή» ή «κυνική» παρατήρηση:

όλοι οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για «σύντομες» απιστίες, τις λεγόμενες «μιας βραδιάς» ή για να μην ακουστεί βαρύγδουπη σαν έκφραση χρησιμοποιούμε την αγγλική φράση «one night stands» και αυτό γιατί το ερωτικό δέλεαρ είναι ίσως το πιο ισχυρό δέλεαρ στην ανθρώπινη φύση.

Και δω δε μιλάω με φροϋδικό πνεύμα -αν και στην προκειμένη περίπτωση επιβεβαιώνεται πανηγυρικά-, απλώς πρόκειται για μια παρατήρηση που έχει εξαχθεί από την ίδια την εμπειρία της ζωής.

Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν ότι εδώ δε θα μιλήσουμε για «one night stands» τα οποία είναι αδύνατον να φανούν σ΄έναν χάρτη, αλλά για παράλληλες σχέσεις, οι οποίες ορισμένες φορές μπορεί να διαρκέσουν μια ολόκληρη ζωή.


~~~~~~~~~~~~~~



Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ

Η δομή του ερωτικού τριγώνου είναι πολύ απλή: σε μια υπάρχουσα σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, ο ένας εκ των δύο συνάπτει (ερωτική) σχέση με ένα τρίτο πρόσωπο, δημιουργώντας έτσι μια παράλληλη σχέση.

Μέσα σ΄αυτό το τρίγωνο παίζονται τρεις διακριτοί ρόλοι:

1) του «προδότη»

2) του «προδομένου» και

3) του «οργάνου της προδοσίας».

Ας δούμε τώρα αναλυτικότερα τους τρεις αυτούς ρόλους.

Στην πρώτη πλευρά του τριγώνου, το ρόλο του προδότη αναλαμβάνει το πρόσωπο το οποίο όντας μέσα σε μια ερωτική σχέση, εμπλέκεται ερωτικά με ένα τρίτο πρόσωπο, δημιουργώντας παράλληλη σχέση.

Ψυχολογικά, ο «προδότης» είναι μια «διχασμένη ψυχή».
Είναι με άλλα λόγια ο άνθρωπος ο οποίος εκδηλώνει έλξη προς δυο πρόσωπα ταυτοχρόνως.

Το γεγονός ότι όλοι θέλουμε να πιστεύουμε στην αποκλειστικότητα του έρωτα και της αγάπης περιπλέκει περισσότερο τα πράγματα, άσχετα αν -εξωτερικά τουλάχιστον- θέλουμε ή καλύτερα προσπαθούμε να προβάλλουμε ένα πνεύμα φιλελευθερισμού και ανεκτικότητας.

Η θρησκευτικο-κοινωνική ωστόσο ηθική αιώνων έχει περάσει στη συνείδηση των ανθρώπων την ιδέα της αποκλειστικότητας στην αγάπη.

Συνεπώς, αν τη χάσουμε νιώθουμε αποτυχημένοι και παγωμένοι, προσπαθώντας να αμυνθούμε πίσω από τον εγωισμό μας.

Ο «προδότης» λοιπόν δεν αποτελεί εξαίρεση: μια διχασμένη ψυχή δε μπορεί να μην πλήττεται και εκείνη από τέτοιου είδους ηθικά και ψυχολογικά διλήμματα.

Αλλά επειδή αυτά τα διλήμματα ανακινούν ιδιαίτερα οδυνηρά συναισθήματα, ο «προδότης» προτιμά να δικαιολογήσει τη θέση του λέγοντας π.χ.
«ότι ο σύντροφός μου δε μου προσφέρει τούτο ή εκείνο, ή με μεταχειρίζεται άσχημα, ή μου στερεί πράγματα που με ευχαριστούν και με ικανοποιούν κτλ, γι΄αυτό και βρίσκω διέξοδο σε μια άλλη (παράλληλη) σχέση».

Στη δεύτερη πλευρά του τριγώνου βρίσκουμε τον προδομένο, ο οποίος -άθελά του- γίνεται θύμα του προδότη.

Σημασία έχει ότι ο προδομένος νιώθει ότι είναι πιστός και ότι ο άλλος σύντροφος είναι αυτός που είναι άπιστος, γι΄αυτό και υπάρχει η πεποίθηση ότι αυτή η πλευρά του τριγώνου υποφέρει περισσότερο (η ψυχολογία του θύματος).

Τέλος, την τρίτη πλευρά του τριγώνου αναλαμβάνει το όργανο της προδοσίας, το τρίτο πρόσωπο το οποίο «παρεισφρύει» σε μια υπάρχουσα σχέση ανάμεσα στα δύο πρόσωπα απειλώντας την ισορροπία της.

Το πρόσωπο που αναλαμβάνει αυτόν το ρόλο έχει κατά γενική ομολογία τη «χειρότερη» υπόληψη στη συνείδηση των ανθρώπων. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ορισμένες φορές αποκαλείται και
«αετονύχης» του τριγώνου.

Κι όμως, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες το όργανο της προδοσίας νιώθει ως θύμα του προδομένου.

Υπάρχουν άνθρωποι που κατά τη διάρκεια της ζωής τους μπορεί να μεταπηδούν από τον έναν ρόλο στον άλλον, ενώ κάποιοι άλλοι μπορεί ταυτίζονται αποκλειστικά με έναν από τους τρεις ρόλους.

Επιπλέον, υπάρχουν πολλά είδη τριγώνων: τα οικογενειακά, τα τρίγωνα ελέγχου και εξουσίας, τα αμυντικά κ.τ.λ.


~~~~~~~~~~~~~~~~



ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΕΡΩΤΙΚΩΝ ΤΡΙΓΩΝΩΝ: ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΕΣ ΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΗΤΤΕΣ

Είναι γεγονός, ότι η πλειοψηφία των ερωτικών τριγώνων στην ενήλικη ζωή των ανθρώπων έχουν τις ρίζες τους στο οικογενειακό υπόβαθρο.

Άρα τα οικογενειακά τρίγωνα αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία θα δημιουργηθούν όλες οι μεταγενέστερες προϋποθέσεις βίωσης ενός ερωτικού τριγώνου.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο Φρόιντ ανέπτυξε τη θεωρία του «οιδιπόδειου τριγώνου».

Η θεωρία έχει ως εξής: ο άνθρωπος προσκολλάται με τον γονέα του αντίθετου φύλου (ο υιός με τη μητέρα και η κόρη με τον πατέρα), δημιουργώντας μια ανταγωνιστική σχέση με το γονέα του ιδίου με μας φύλου.

Ανάλογα με το πώς θα επιλυθεί το οιδιπόδειο τρίγωνο κατά τη διάρκεια της νεανικής ηλικίας, κάτι που εξαρτάται από τη γενικότερη συμπεριφορά των γονέων και -κυρίως- από την εγγενή ιδιοσυγκρασία του παιδιού, θα επηρεαστούν αναπόφευκτα οι μελλοντικές ερωτικές μας σχέσεις.

Εάν π.χ. έχουμε «κερδίσει» την αποκλειστική αγάπη του γονέα είναι σχεδόν βέβαιον ότι αργότερα θα υποφέρουμε, αφού έτσι αποκλείουμε την αυτονόμησή της προσωπικότητάς μας.

Βιώνουμε με άλλα λόγια ένα είδος «πλαστής» παιδικής ισχύος, αφού νιώθουμε ότι έχουμε νικήσει τον ανταγωνιστή.

Σε μια ενδο-οικογενειακή κρίση ο υιός μπορεί να κερδίσει την οιδιπόδεια μάχη παίζοντας το ρόλο του υποκατάστατου του συζύγου, ενώ ταυτόχρονα -εφόσον «εξουδετερώνει» τον πατέρα του- να υποφέρει από βαθιά υποσυνείδητη ενοχή προς αυτόν.

Έχοντας μ΄ αυτόν τον τρόπο εξουδετερώσει την πατρική εικόνα, στον υιό γεννώνται φοβίες, αφού και ο ίδιος είναι αρσενικού γένους.

Αργότερα, αυτός ο νέος θα πρέπει συνεχώς να επιβεβαιώνει την οιδιπόδεια νίκη του βλέποντας όλους τους άνδρες ως απειλή ανταγωνισμού και προτιμώντας να σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με γυναίκες.

Εδώ βλέπουμε ότι ο ισχυρός συναισθηματικός δεσμός με τη μητέρα είχε ως τίμημα τη βλαπτική σχέση με τον πατέρα, κάτι που αντικατοπτρίζει την απουσία μιας θετικής (υγιούς) αρσενικής εικόνας μέσα του.

Άρα, η τόνωση της αρρενωπότητάς του θα πρέπει να στηρίζεται στην αποκλειστική αποδοχή των γυναικών, οι οποίες όσο περισσότερο τον αγαπούν, τόσο περισσότερο τονώνουν το ηθικό αυτού του άνδρα.

Η ίδια ακριβώς ερμηνεία ισχύει και στη σχέση της γυναίκας με τον πατέρα της και συνεπώς στις σχέσεις της με τους άνδρες.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που χάσουμε την οιδιπόδεια μάχη;

Η οιδιπόδεια ήττα μεταφράζεται ως απόλυτη ταπείνωση, πράγμα που σημαίνει πλήρη υπονόμευση της αυτοπεποίθησης.

Αυτό σημαίνει ότι το παιδί δεν κατάφερε να «κερδίσει» την (αποκλειστική) αγάπη του γονέα και εδραιώνεται ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας.

Αυτού του είδους συναισθηματική ήττα μπορεί κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσης να γεννήσει μια οδυνηρή αίσθηση σεξουαλικής ανεπάρκειας και κατωτερότητας.

Προβληματικές αισθηματικές σχέσεις βρίσκονται λοιπόν επί θύραις.

Είναι συνήθως η περίπτωση εκείνου που ερωτεύεται έναν ήδη δεσμευμένο άνθρωπο,
παίζοντας δηλαδή το ρόλο του οργάνου της προδοσίας.

Μπορεί κάλλιστα να παίξει το ρόλο του προδομένου, ο οποίος ασυνειδήτως «επαναλαμβάνει» την οιδιπόδεια ήττα στο ρόλο του καθιερωμένου συντρόφου, ο οποίος ταπεινώνεται από την απειλητική δύναμη του μητρικού ή πατρικού ανταγωνιστή.

Τόσο στην πλήρη οιδιπόδεια νίκη, όσο και στην πλήρη ήττα, ο άνθρωπος ψυχολογικά αδυνατεί να αυτονομηθεί από τον «αγαπημένο» γονέα, πράγμα που σημαίνει ότι ένα μέρος του είναι του παραμένει παγιδευμένο στην ανωριμότητα.

Τότε εγκλωβίζεται σ΄έναν φαύλο κύκλο επαναλαμβανόμενων προβληματικών αισθηματικών σχέσεων, όπου προσπαθεί να «διορθώσει» τη ρίζα του κακού μέσω ενός ερωτικού τριγώνου.

Ο Φρόιντ πίστευε ότι ο καλύτερος (υγιέστερος) τρόπος επίλυσης της οιδιπόδειας σύγκρουσης είναι μια ήπια ήττα, όπου ενώ εισπράττουμε επαρκή αγάπη από το γονέα, παράλληλα αναγνωρίζουμε τον αδιάσπαστο δεσμό των γονέων μας.

Μ΄αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε να σεβόμαστε τις σχέσεις των άλλων και να χτίζουμε υγιέστερες αισθηματικές σχέσεις.

Δυστυχώς όμως, πολλοί γονείς -διψώντας για αποδοχή, οι ίδιοι παγιδευμένοι ή πικραμένοι σε δυστυχισμένους γάμους- «τιμωρούν» τα παιδιά τους βλέποντάς τα να «κλέβουν» την αγάπη ενός γονέα.

Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ότι προκειμένου να αποσπάσουμε την αγάπη του γονέα δε μπορούμε να υποδυόμαστε το ρόλο του υποκατάστατού του, αλλά να καταλάβουμε ότι πρέπει να κερδίσουμε την αγάπη του γονέα που «εκθρονίσαμε».

Αυτό βεβαίως στη θεωρία, αφού στην πράξη ελάχιστες οικογένειες πετυχαίνουν μια τέτοια αρμονία.

Όλοι οι άνθρωποι υποφέρουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από μια οιδιπόδεια νίκη ή ήττα.

Σημασία έχει τι κάνουμε σ΄αυτές τις περιπτώσεις και κυρίως τι βαθμό συνειδητότητας διαθέτουμε και η μόνη (οδυνηρή) σκανδάλη συνειδητοποίησης είναι ο ερχομός ενός ερωτικού τριγώνου στη ζωή μας.

Αν και το μοντέλο που προέβαλε ο Φρόιντ έχει ισχυρότατες βάσεις, δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι η προσκόλληση προς το γονέα δεν είναι απαραίτητα προς εκείνον του αντίθετου φύλου.

Μπορεί κάλλιστα να υπάρχει ισχυρός δεσμός υιού-πατέρα και κόρης-μητέρας. Τα οιδιπόδεια συναισθήματα δεν είναι εξάλλου «σεξουαλικά», ο περισσότερο συναισθηματικής μίξης.

Η σεξουαλικότητα πάντα φέρει μέσα της μια μεγάλη ποικιλία συναισθημάτων, κυρίως ασυνείδητων.

Οι συνέπειες μιας οιδιπόδειας νίκης ή ήττας προς τον γονέα του ίδιου φύλου δε διαφέρουν απ΄αυτές που αναφέραμε παραπάνω.

Ο άνθρωπος μπορεί πολύ εύκολα να αποκοπεί από τη σεξουαλική του ταυτότητα, αφού ο αγαπημένος γονέας αποτελεί πρότυπο της δικής του σεξουαλικότητας και όταν ο δεσμός είναι αδύναμος ή αρνητικός, δεν αφήνει περιθώρια θετικής μετουσίωσης αυτού του προτύπου.

Μια γυναίκα π.χ. μπορεί να προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη και το θαυμασμό της μητέρας της, αποδεικνύοντας συνεχώς τη θηλυκότητά της ή επειδή δεν κατάφερε να την κερδίσει, τιμωρώντας (υποτιμώντας ή επικρίνοντας) τις άλλες γυναίκες.

Το ίδιο ισχύει και στον άνδρα: προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη και το θαυμασμό του πατέρα του προσπαθώντας να αποδεικνύει συνεχώς την αρρενωπότητα του.

Ασυνειδήτως δημιουργεί προϋποθέσεις εμπλοκής σε ερωτικά τρίγωνα, τα οποία στην
πραγματικότητα δεν αφορούν τις γυναίκες με τις οποίες συνδέεται αισθηματικά, αλλά περισσότερο αποσκοπούν στο να εντυπωσιάζει τους άνδρες ή τιμωρώντας τους (υποτιμώντας ή επικρίνοντας) για την απόρριψη του πατέρα του.



~~~~~~~~~~~~~~~



Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΙΚΩΝ ΤΡΙΓΩΝΩΝ

Έχοντας υπόψη το παραπάνω ψυχολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο προλειαίνεται το έδαφος της δημιουργίας ενός ερωτικού τριγώνου, ας δούμε τώρα τις αστρολογικές ενδείξεις που συνηγορούν προς μια τέτοια κατεύθυνση.

Είναι αλήθεια ότι ο γενέθλιος χάρτης (ωροσκόπιο) μπορεί να μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες περί του ρόλου που ασκούν τα πρότυπα των γονέων στη ζωή των ανθρώπων.

Αστρολογικά, το πατρικό και μητρικό πρότυπο ανιχνεύεται πολύ εύκολα:

Ο πατέρας περιγράφεται από τον Ήλιο και η μητέρα από τη Σελήνη.

Τα δύο λαμπρότερα σώματα του ουρανού είναι ταυτόχρονα τα δύο κυριότερα πρότυπα στη ζωή ενός ανθρώπου, γι΄αυτό και τα δύο αυτά σώματα ασκούν τεράστια επίδραση στη διαμόρφωση της προσωπικότητας.

Βλέπουμε λοιπόν εδώ ότι αστρολογία και ψυχολογία βρίσκονται εδώ σε πλήρη σύμπνοια.

Η ζωδιακή θέση των δύο αυτών σωμάτων είναι δευτερεύουσα, αυτό που παίζει πρωτεύοντα ρόλο είναι οι θέσεις των δύο αυτών σωμάτων μέσα στον ωροσκοπικό κύκλο και κυρίως το πώς και με ποιους πλανήτες συνδέονται.

Μιλώντας αστρολογικά, υπάρχει ένας άξονας στον ωροσκοπικό κύκλο ο οποίος έχει άμεση σχέση με το οικογενειακό μας υπόβαθρο.

Αυτός ο άξονας ορίζεται από δύο οίκους, τον 4ο και τον 10ο, δύο οίκοι οι οποίοι κοιτιούνται αντικριστά στο χάρτη (αξονικά).

Ο άξονας των δύο αυτών οίκων καλείται αστρολογικά «ο άξονας της εξέλιξης», αφού σχετίζεται με τις καταβολές (παρελθόν) και την κατεύθυνση (μέλλον) της ζωής μας και αυτό το κεφαλαιώδες κομμάτι της ζωής μας σφραγίζεται από τη σχέση με την οικογένειά μας.

Ανάλογα με την ημερομηνία και -κυρίως- την ώρα γέννησης, σε άλλους ανθρώπους
αυτοί οι δύο οίκοι είναι ισχυροί, ενώ σε άλλους ανίσχυροι.

Πολλοί αστρολογικοί παράγοντες συνηγορούν υπέρ της μίας ή της άλλης εκδήλωσης.

Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με τα ισχυρά οικογενειακά πρότυπα τα οποία προλειαίνουν το έδαφος για τη δημιουργία ερωτικών τριγώνων.

Ας τα δούμε λοιπόν:

Αστρολογικές ενδείξεις ισχυρών οικογενειακών προτύπων:

α) ώρες γεννήσεως γύρω από το μεσημέρι ή γύρω από τα μεσάνυχτα

(11:00 - 13:00 & 23:00 - 01:00), ώρες κατά τις οποίες ο Ήλιος φωτίζει τον 10ο και 4ο οίκο αντίστοιχα


β) ώρες γέννησης κατά τις οποίες η Σελήνη βρίσκεται είτε στον 4ο είτε στον 10ο οίκο

(αυτό εξαρτάται από την ώρα γέννησης και τη ζωδιακή θέση της Σελήνης, η οποία εντοπίζεται μόνο από τα ακριβή στοιχεία γέννησης ενός ανθρώπου)


γ) γέννηση γύρω από τη Νέα Σελήνη ή την Πανσέληνο


δ) πλανητικές αντιθέσεις στον άξονα 4ου/10ου οίκου ή ύπαρξη πλανητών και στους δύο αυτούς οίκους, κυρίως με τη συμμετοχή Σελήνης ή και Αφροδίτης


ε) πλανήτες στον 4ο ή 10ο οίκο (εκτός Ηλίου ή Σελήνης), οι συμβολισμοί των οποίων ενσαρκώνονται από τους γονείς και δη η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας, ο Ποσειδώνας ή ο Πλούτωνας τότε τα ζώδια του Καρκίνου, Αιγόκερω, Λέοντα και ακολούθως Ταύρου και Σκορπιού ενισχύουν τα οικογενειακά πρότυπα

(αυτά τα πέντε ζώδια είναι αρκετά συντηρητικά από τη φύση τους, αφού είναι περισσότερο δεκτικά στην αποδοχή - και άρα διατήρηση- των γονεϊκών προτύπων και γενικότερα οικογενειακών καταβολών)

Το συμπέρασμα που προκύπτει από τους παραπάνω έξι κανόνες είναι ότι η τάση προς τα ερωτικά τρίγωνα ή τις παράλληλες σχέσεις αντικατοπτρίζεται πολύ συχνά στον αστρολογικό χάρτη από την ύπαρξη πλανητών στους οίκους των γονέων (4ος και 10ος οίκος).

Ένα από τα πιο συχνά φαινόμενα είναι η Αφροδίτη σ΄έναν από τους δύο αυτούς οίκους.

Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, αφού η Αφροδίτη περιγράφει αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως ωραίο, αυτό που έχει αξία στη ζωή μας και άρα το αγαπάμε, τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους.

Στο ωροσκόπιο ενός παιδιού, η παρουσία της Αφροδίτης σ΄έναν απ΄αυτούς τους δύο οίκους ο γονέας «ενσαρκώνεται» από το συμβολισμό της, οπότε τον εισπράττει και τον αναγνωρίζει ως ωραίο, πολύτιμο και πολύ σημαντικό.

Αυτή η Αφροδίτη ανήκει ωστόσο στο παιδί, αλλά τείνει να την προβάλλει στο πρόσωπο του γονέα.

Εδώ παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται ο γονέας μια τέτοια προβολή του παιδιού.

Με άλλα λόγια, το παιδί βλέπει τις ευχάριστες ιδιότητες της Αφροδίτης (αγάπη, συναίσθημα, αξία, εκτίμηση κ.τ.λ.) στο γονέα δημιουργώντας έναν ισχυρό συναισθηματικό ομφάλιο λώρο μαζί του ακριβώς επειδή «αγαπά» (Αφροδίτη) αυτές τις ιδιότητες.

Αναμφίβολα, η νεανική ηλικία στερείται ικανότητας διάκρισης, συγχέοντας τον εαυτό με το γονέα του.

Βαδίζοντας προς την ενηλικίωσή του, το παιδί αποκτά τη δυνατότητα του αυτοπροσδιορισμού και με την αυτονόμησή του αναγνωρίζει τις ιδιότητες της Αφροδίτης τόσο στον εαυτό όσο και στο γονέα του.

Αν αποτύχει η αυτονόμηση της προσωπικότητας -και σ΄αυτήν την περίπτωση ο ρόλος του γονέα είναι πολύ σημαντικός, μιας και πολλοί γονείς υποφέρουν οι ίδιοι από ανασφάλειες, επιζητώντας την συναισθηματική επιβεβαίωση και τροφοδότηση από το παιδί τους)-, τότε το παιδί παγιδεύεται σ΄ένα φαύλο κύκλο, διότι ασυνειδήτως «πρέπει» να είναι το αγαπημένο παιδί του γονέα.

Η ψυχική λοιπόν ομηρία μεταξύ παιδιού-γονέα και γονέα-παιδιού, προλειαίνει το έδαφος για τη δημιουργία μεταγενέστερων ερωτικών τριγώνων.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Αφροδίτη (ως μυθική θεότητα και ως αστρολογικό σύμβολο) δε διακρίνεται για τη συναισθηματική της γενναιοδωρία:

Η πλούσια σε συμβολισμούς μυθολογία μας την παρουσιάζει ως μια θεά ματαιόδοξη, η οποία εμπλέκεται επανειλημμένως σε ερωτικά τρίγωνα.

Αν λοιπόν ο άνθρωπος παγιδευτεί, προβάλλοντας την Αφροδίτη στο γονέα, κατά την ενηλικίωσή του θα αναζητά συνεχώς το γονεϊκό υποκατάστατο, το οποίο θα του προσφέρει τη δυνατότητα να προβάλλει την ερωτική του εικόνα.

Μπορεί όμως να συμβεί και το αντίστροφο:

Οικειοποιώντας την Αφροδίτη, ο άνθρωπος προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του για την αξία του μεταπηδώντας από τη μία ερωτική σχέση στην άλλη.

Υπάρχει και μια άλλη χαρακτηριστική ιδιότητα που εκδηλώνει η Αφροδίτη όταν βρίσκεται στον οίκο που αντιστοιχεί στο γονέα του ίδιου φύλου.

Η παρουσία της στον 10ο οίκο σ΄ένα κορίτσι σημαίνει ότι υποβόσκει ένας βαθύς και ενίοτε οδυνηρός ανταγωνισμός στη σχέση με τη μητέρα του.

Μέσα από τα μάτια της κόρης, η μητέρα δείχνει ζηλότυπη, αν και αυτή η ζηλοτυπία εκδηλώνεται συνήθως συγκεκαλυμμένα, σαν π.χ. επικριτική διάθεση ή υπονόμευση της θηλυκότητας της κόρης.

Δυστυχώς όμως, η ζηλότυπη ή ανταγωνιστική μητέρα δεν είναι απλά και μόνο η στο μυαλό της κόρης, αλλά πολλές φορές αποτελεί αντικειμενική πραγματικότητα.

Δεν παύει ωστόσο αυτή η Αφροδίτη να περιγράφει την ίδια την κόρη, εφόσον εμφανίζεται στο ωροσκόπιο του κοριτσιού, πράγμα που σημαίνει ότι αργά η γρήγορα θα κληθεί να αναγνωρίσει και να έρθει αντιμέτωπη με τη δική της ζηλοτυπία.

Ανταγωνισμός και φθόνος πάνε συνήθως μαζί και όταν αστρολογικά η Αφροδίτη περιγράφει το γονέα του ίδιου φύλου, ο άνθρωπος βλέπει τις ιδιότητες του εν λόγω πλανήτη (γοητεία, έλξη, ομορφιά κ.τ.λ.) στο γονέα, ενώ θα ήθελε να τις κατείχε ο ίδιος.

Τότε αρχίζει να ανταγωνίζεται προσπαθώντας μ΄αυτόν τον τρόπο να αποδείξει ότι και εκείνος κατέχει τα ιδιότητες της Αφροδίτης.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό: πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν μια μικρότερη ή μεγαλύτερη αίσθηση απειλής από την αναπτυσσόμενη σεξουαλικότητα του παιδιού τους.

Με την Αφροδίτη στον 4ο ή 10ο οίκο, αυτή η αίσθηση είναι συνήθως αμφίδρομη
(από το παιδί προς το γονέα και αντίστροφα).

Η ύπαρξη μιας περιρρέουσας ερωτικής ατμόσφαιρας ανάμεσα στο παιδί και το γονέα δεν αποτελεί βεβαίως δικαιολογία σεξουαλικής κακοποίησης του παιδιού από το γονέα.

Κανείς ωστόσο δε μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι και τα παιδιά μπορούν να συμπεριφερθούν «αποπλανητικά», με το δικό τους ιδιόμορφο τρόπο.

Πειραματίζονται με τη σεξουαλική τους υπόσταση και δεν περιμένουν την ερωτική ανταπόκριση του ενήλικα, αλλά έχουν την ανάγκη να ανακαλύψουν τη δική τους σωματική και συναισθηματική ταυτότητα, εκδηλώνοντάς την στο γονέα.

Σ΄αυτήν την περίπτωση, ο γονέας πρέπει να ανταποκριθεί θετικά, ενθαρρύνοντας την αναπτυσσόμενη σεξουαλικότητα του παιδιού του.

Είναι γνωστό ότι ορισμένα παιδιά εκδηλώνουν έναν πιο έντονο ερωτισμό απ΄ότι κάποια άλλα και αυτό φαίνεται όχι μόνο από την κατάσταση της Αφροδίτης, αλλά και του Άρη στο ωροσκόπιο.

Ένα κορίτσι π.χ. με την Αφροδίτη στον 4ο οίκο μπορεί εύκολα να προσπαθήσει να «πριονίσει» τη σχέση των γονέων του, αφού ο πατέρας είναι ο αγαπημένος της, με τον οποίο μοιράζεται όμορφα και ευχάριστα συναισθήματα.

Αλλά αν ο γάμος των γονέων αυτού του κοριτσιού είναι προβληματικός και η μητέρα -υποσυνείδητα-αρχίζει να συμπεριφέρεται μ΄έναν εχθρικό και ανταγωνιστικό τρόπο, γιατί θα πρέπει να μας εκπλήσσει μια τέτοια συμπεριφορά;

Αστρολογικά, το πρόβλημα δεν βρίσκεται αυτού καθεαυτού στην πλανητική έμφαση και δη της Αφροδίτης στον άξονα των γονέων (4ος & 10ος οίκος), αλλά στις σχέσεις που δημιουργεί ο αν λόγω πλανήτης με τους άλλους πλανήτες στο ωροσκόπιο του παιδιού.

Μια αντίθεση π.χ. Σελήνης-Αφροδίτης στον παραπάνω άξονα υποδηλώνει την ταυτόχρονη ύπαρξη μιας βαθιάς αγάπης αλλά και ανταγωνισμού με τον γονέα.

Εννοείται πως τέτοιου είδους διχαστικά συναισθήματα δε μπορούν εύκολα να γεφυρωθούν στην ψυχή ενός παιδιού και συνεπώς κατά την ενηλικίωση, τέτοιοι διχασμοί μπορούν εύκολα
να «σπρώξουν» τον άνθρωπο σε ερωτικά τρίγωνα, παίζοντας κυρίως το ρόλο του «προδότη» ή του «οργάνου της προδοσίας».

Όταν παίζουμε το ρόλο του οργάνου της προδοσίας, μας αρέσει να πιστεύουμε ότι έχουμε πραγματικά ερωτευτεί τον άλλον και το γεγονός ότι αυτός ο άλλος είναι ήδη δεσμευμένος είναι απλά μια ατυχής συγκυρία.

Πιστεύουμε π.χ. ότι παντρεύτηκε τον ακατάλληλο άνθρωπο ή ότι παντρεύτηκε παρά τη θέλησή του επειδή στη διαδρομή προέκυψε και ένα παιδί κ.τ.λ.

Όποιες εξηγήσεις και να δώσουμε, προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε το ρόλο μας υποτιμώντας την σημασία του υπάρχοντος δεσμού.

Πρόκειται συνήθως για μια αφελέστατη στάση, η οποία στην πορεία φέρνει μεγάλη απογοήτευση και πόνο, όταν ανακαλύπτει ότι ο ανεπιθύμητος σύντροφος σημαίνει στην πραγματικότητα πολλά περισσότερα απ΄ όσο αρχικά πίστευε ή ήθελε να πιστεύει.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό: κάποιες ιδιότητες του «αγαπημένου» γονέα (η «αδυναμία» στην καθομιλουμένη) μπορεί να μην είναι τόσο αρεστές ή επιθυμητές.

Ένα αγόρι π.χ. με την Αφροδίτη στον 10ο οίκο (αδυναμία προς τη μητέρα) μπορεί κάλλιστα να έχει και μια δυσαρμονική όψη Σελήνης-Πλούτωνα ή Σελήνης-Κρόνου ή η Αφροδίτη να βρίσκεται σε σύνοδο με τον Κρόνο ή τον Χείρωνα.

Σ΄αυτούς τους αστρολογικούς συνδυασμούς έχουμε εντυπωσιακά διαφορετικές εικόνες της μητέρας, από τη μια εκείνη της αγαπημένης και από την άλλη της απειλητικής.

Αυτές οι δύο διακριτές εικόνες εκδηλώνονται κατά την ενηλικίωση με την παρουσία δύο διαφορετικών προσώπων, του «προδομένου» και του «οργάνου της προδοσίας».

Τέτοιου είδους έντονοι εσωτερικοί διχασμοί -ιδίως όταν αυτοί αντανακλώνται στον χαρακτήρα του αγαπημένου γονέα- γεννούν «επιθετικά» ερωτικά τρίγωνα, όπου αντίθετες ιδιότητες χαρακτήρα ενυπάρχουν στον ίδιο τον αγαπημένο γονέα.

Είναι αλήθεια ότι γονείς με ιδιαίτερα αμφίθυμους χαρακτήρες ασκούν μεγάλη γοητεία -αν όχι και ερωτικό μαγνητισμό- επειδή ενώ έλκουν είναι παράλληλα «απρόσιτοι».

Η ανθρώπινη ψυχή δύσκολα αφομοιώνει τέτοιες αμφιθυμίες στη «συσκευασία του ενός» με αποτέλεσμα να απαιτείται η παρουσία δύο προσώπων μέσα από τα οποία να μπορεί να ζει τα αμφίθυμα συναισθήματα.

Εμπλεκόμαστε λοιπόν με ένα πρόσωπο το οποίο στην υποδύεται μια όψη του γονέα μας και στην πορεία του χρόνου αρχίζουμε να λέμε στον εαυτό και τους φίλους μας ότι:

«ο σύντροφός μου είναι τόσο κτητικός και εξουσιαστικός, χρειάζομαι λίγη προσωπική ελευθερία και κάποια άνεση χώρου στη ζωή μου»

και βλέπουμε την Αφροδίτη στον 4ο ή 10ο οίκο σε δυσαρμονική όψη με τον Πλούτωνα,

ή λέμε: «ο σύντροφός μου είναι τόσο καταπιεστικός και η ζωή μου έχει γεμίσει πλήξη και συμβατικότητα»

και βλέπουμε να φιγουράρει η Αφροδίτη στον 4ο ή 10ο οίκο με τη Σελήνη σε δυσαρμονική όψη με τον Κρόνο.

Να λοιπόν ο διχασμός σε πλήρη εκδήλωση.

Ναι μεν οι ρίζες αυτών των διχασμών ανιχνεύονται στους γονείς και στη σχέση μας μαζί τους, αλλά στην ουσία εδρεύουν μέσα στην ψυχή του ίδιου του ανθρώπου και αν δεν τους λύσει
συμφιλιώνοντας τις εσωτερικές αντιθέσεις, θα τον καταδιώκουν ποικιλοτρόπως στη ζωή του και εν προκειμένω με τη μορφή ερωτικών τριγώνων.



~~~~~~~~~~~~~



ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΕΡΩΤΙΚΩΝ ΤΡΙΓΩΝΩΝ

Από τα παραπάνω μπορούν να εξαχθούν τα εξής συμπεράσματα:

ο ερχομός ενός ερωτικού τριγώνου στη ζωή ενός ζευγαριού έχει συνήθως τις ρίζες της στην μεγάλη ψυχολογική ταύτιση του ανθρώπου με έναν από τους δύο γονείς του.

Αστρολογικά, όπως είδαμε παραπάνω, φαίνεται από πλανητική έμφαση στον άξονα των γονέων (4ος και 10ος οίκος).

Σε συνδυασμό λοιπόν με τα παραπάνω, απαιτείται η ύπαρξη πρόσθετων αστρολογικών ενδείξεων προκειμένου να ενισχυθούν οι προϋποθέσεις δημιουργίας ερωτικών τριγώνων.

Τέτοιες ενδείξεις είναι ορισμένες πλανητικές σχέσεις, οι οποίες θεωρούνται «ύποπτες» για τη δημιουργία ερωτικών τριγώνων και είναι οι εξής:

Δυσαρμονικές όψεις Σελήνης - Κρόνου, Σελήνης - Πλούτωνα, Σελήνης - Ποσειδώνα, Σελήνης -

Χείρωνα, Αφροδίτης - Κρόνου, Αφροδίτης - Ποσειδώνα, Αφροδίτης - Πλούτωνα ή Αφροδίτης -

Χείρωνα, με την προϋπόθεση ότι τουλάχιστον ένα μέλος από τα παραπάνω ζεύγη

(κατά προτίμηση η Σελήνη ή η Αφροδίτη) να καταλαμβάνει τον 4ο ή 10ο οίκο.

Όπως είπαμε και παραπάνω, τα ζώδια που εμφανίζονται συχνότερα είναι ο Καρκίνος, ο Αιγόκερως, ο Ταύρος και ο Σκορπιός.


~~~~~~~~~~~~~~~


ΕΡΩΤΙΚΑ ΤΡΙΓΩΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΑ ΓΟΝΕΩΝ

Ερωτικά τρίγωνα δεν δημιουργούνται μόνο από τις παραπάνω συνθήκες και αστρολογικές ενδείξεις, αλλά συχνά και από διαζύγια των γονέων.

Αστρολογικά, η συνηθέστερη ένδειξη είναι πλανητικές αντιθέσεις στον άξονα των γονέων (4ο και 10ο οίκο).

Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι κάθε πλανητική αντίθεση σ΄αυτόν τον άξονα δείχνει διαζύγιο γονέων, αλλά υποδηλώνει την ύπαρξη μιας σύγκρουσης, θα έλεγε κανείς ενός διχασμού σε ψυχολογικό, αν όχι σε πρακτικό επίπεδο.

Σ΄αυτές τις περιπτώσεις, όταν ο άνθρωπος βιώνει αυτόν το διχασμό αναγκάζεται να πάρει το μέρος του ενός ή του άλλου γονέα.

Δυστυχώς όμως, ορισμένες φορές ο γονέας «εκμεταλλεύεται» το παιδί, χρησιμοποιώντας το ως «όπλο» εναντίον του άλλου γονέα.

Και σ΄αυτήν την περίπτωση, αν και το δίλημμα αφορά αυτού κάθε αυτού τους γονείς, στην ουσία πρόκειται για ένα δίλημμα στην ψυχή του ίδιου του παιδιού, κάτι που αστρολογικά
αντικατοπτρίζεται από πλανητικές αντιθέσεις στον άξονα του 4ου και 10ου οίκου.

Πολλές φορές, τα παιχνίδια που παίζονται σ΄αυτές τις περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα επώδυνα για το παιδί:

Εάν ο γονέας υποδύεται τον ρόλο του «προδομένου» μπορεί φανερά ή μη να διεκδικήσει την κηδεμονία του παιδιού προκειμένου να πληγώσει τον «προδότη» σύντροφο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο προδομένος γονέας έχει το αρνητικό προνόμιο να ασκεί πολύ μεγάλη επιρροή στο παιδί, διότι αντλεί με μεγάλη ευκολία τη συμπόνια του παιδιού, μιας και το «εγώ» του δεν είναι ακόμη κατάλληλα οικοδομημένο, με αποτέλεσμα να το καθιστούν πιο ευάλωτο στις βουλές του γονέα.

Απ΄ότι βλέπουμε λοιπόν, είτε πρόκειται για ερωτικά τρίγωνα που προκύπτουν από διαζευγμένους γονείς ή μη, οι αστρολογικές ενδείξεις δε διαφέρουν σημαντικά, απλώς στις περιπτώσεις διαζυγίων (πρακτικών ή ψυχολογικών), πρέπει να εμφανίζονται διασπαστικές τάσεις στον 4ο και τον 10ο οίκο.

Ας δούμε τους πιο συνηθισμένους.

Αστρολογικές ενδείξεις διαζυγίων, διαστάσεων ή ψυχολογικών χωρισμών γονέων:

α) Ουρανός στον 4ο ή 10ο οίκο σε δυσαρμονικές όψεις με τον Ήλιο ή τη Σελήνη

β) Κρόνος στον 4ο οίκο σε δυσαρμονικές όψεις με τον Ήλιο ή τη Σελήνη

γ) αντιθέσεις στον άξονα 4ου/10ου κυρίως με τη συμμετοχή Ουρανού, Κρόνου, Άρη ή Πλούτωνα

δ) γέννηση κοντά στο μεσημέρι ή τα μεσάνυκτα, κατά τη διάρκεια της πανσελήνου και μάλιστα με τη συμμετοχή των συνήθως υπόπτων πλανητών, όπως τον Ουρανό, τον Κρόνο ή Πλούτωνα.


~~~~~~~~~~~~~~