H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου...
H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου...
H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου...
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου...

Και ο Νους... ο Αλχημιστής των Πάντων... και η Αλήθεια, οδηγός!
 
ΑρχικήΦόρουμΣύνδεσηΕγγραφή
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου... Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν… Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο… Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις…

 

 Εσωτερικός Διχασμός: Διαίσθηση ή Φοβική Μνήμη

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Επισκέπτης
Επισκέπτης




Εσωτερικός Διχασμός: Διαίσθηση ή Φοβική Μνήμη Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Εσωτερικός Διχασμός: Διαίσθηση ή Φοβική Μνήμη   Εσωτερικός Διχασμός: Διαίσθηση ή Φοβική Μνήμη Icon_minitimeΠεμ 31 Δεκ - 1:08:44

Καλησπέρα και καλές γιορτές.


   Υπάρχει ένα εσωτερικό πρόβλημα διαχρονικό,που αδυνατώ να λύσω.Έχω αποκτήσει συναισθηματική ανθεκτικότητα απέναντί του,και σχετική αποστασιοποίηση αλλά δεν το έχω αποδεσμεύσει.Είναι από τα τελευταία που με εμποδίζουν να περάσω σε ένα επόμενο στάδιο,και σας γράφω γι αυτό γιατί νοιώθω πως είναι ένα κοιμώμενο πρόβλημα,αλλά υπαρκτό.

   Αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις.Από μικρός είχα περίπλοκες και πολύ δύσκολες σχέσεις με τους άλλους.Ήμουν πάντα καλοπροαίρετος,σε βαθμό αφέλειας κι αυτό έγινε αφορμή να δεχτώ διαφόρου είδους πιέσεις,που δεν ήταν άμεσες,αλλά ήταν πολύ ύπουλες γιατί είχαν τον χαρακτήρα έμμεσης συναισθηματικής εκμετάλλευσης.Η τεράστια παγίδα σε αυτό είναι ότι πολλές φορές δεν το εξέφρασα.Σε κάποιο σημείο της ζωής μου,αυτό έγινε πολύ σημαντική αφορμή για να μάθω να συγχωρώ και να γιγαντώσω την ευγνωμοσύνη στην καθημερινότητά μου(με την έννοια ότι κάτι έχω να μάθω από αυτό),και να προχωρώ...χωρίς να χάσω την εμπιστοσύνη μου.Και όχι μόνο αυτό,αλλά να καταλάβετε σε ποιο βαθμό το ανέπτυξα αυτό,μπορώ και θέλω να κάνω θετικές σκέψεις για πολύ κόσμο,και αυτό είναι ένα από τα δυνατά μου σημεία...ότι ανεξάρτητα από την έκβαση μιας προσωπικής σχέσης,θέλω να φορτώνω το συλλογικό ασυνείδητο μόνο με θετικότητα..με κατανόηση ότι όλα γίνονται για κάποιο Σκοπό και ότι έχω αποφασίσει ότι μπορώ να συνδυάσω το Συλλογικό Καλό με το δικό μου,χωρίς να παραιτούμαι από τα δικαιώματά μου,να είμαι ευγενικός,μα συνάμα και ειλικρινής..και ότι η λάθος συμπεριφορά άλλου είναι μόνο δικό του πρόβλημα,όχι δικό μου.

  Όμως,ώρες ώρες..Σε τωρινές σχέσεις μου,ή σε αραιές επαφές που έχω με άτομα του παλαιότερου κύκλου,όταν και είχα αυτά τα προβλήματα,υπάρχει μια έντονη φωνή μέσα μου..Η οποία με συγχύζει πάρα πολύ.

  Μου λέει ότι συνεχίζουν να με εκμεταλλεύονται,αλλά με πολύ ύπουλο τρόπο.Με τέτοιο τρόπο,ώστε να μην έχω το δικαίωμα να πω κάτι,μπορεί να μην κάνουν κάτι το μεμπτό και άμεσο, αλλά το καταλαβαίνω από μικρές λεπτομέρειες.Και η αλήθεια είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις έχει επιβεβαιωθεί.Δεν καταλαβαίνω αν είναι η διαίσθησή μου,που μου λέει να προσέχω,με προ-ειδοποιεί για την διπροσωπία τους.Ότι εκμεταλλεύονται την επιλογή μου να είμαι αγνός,ή αν είναι η μνήμη Φόβου,που μου έχουν αφήσει οι παλαιότερες κακής ποιότητας σχέσεις η οποία με παραπλανεί κάθε φορά με τη "μάσκα" της Διαίσθησης και είναι η πραγματική αιτία για τις καλές αλλά μάλλον απόμακρες σχέσεις που έχω τώρα..Η αιτία που με έχει μάθει να είμαι ανεξάρτητος,αλλά ταυτόχρονα με έχει κάνει να αμφιβάλλω για την ικανότητά μου να μένω ανεξάρτητος στις διαπροσωπικές σχέσεις και την επαφή με τους άλλους.
  

  Είναι σαν να αισθάνομαι τον άλλον μέσα μου,σαν να μου κάνει ψυχολογική επίθεση και να με τραβάει προς τα κάτω.Σαν να με θυματοποιεί με έναν τρόπο που δεν έχω πατήματα να αντιδράσω/Και δεν ξέρω αν αυτό το αίσθημα είναι πραγματικό,ή αν είναι του μυαλού μου,αν είναι αυτός ο φόβος.Είναι διαισθητικό,και με προειδοποιεί για να διώξω τον άλλον από μέσα μου,ή είναι ενας εσωτερικός εχθρός που δημιουργείται υποσυνείδητα από τις τραυματικές εμπειρίες..Ή μήπως το τελευταίο το λέω επειδή φοβάμαι να παραδεχτώ ότι όντως είναι αληθινός φόβος?Σε κάθε περίπτωση είναι πηγή αμφιβολιών .Είναι αποδυναμωμένο το πρόβλημα,αλλά εν δυνάμει μπορεί να γίνει επικίνδυνο,γιατί υπάρχουν και άλλα κρίσιμα θέματα που τρέχουν,και αν δεν το λύσω σύντομα ίσως εκτροχιάσει και τα άλλα.Είναι ένας θυμός που κοιμάται και δεν ξέρω αν χρειάζεται να τον απελευθερώσω προς τα έξω ή απλά να τον αποδεσμεύσω από μέσα μου .Δεν χάνω την γενική ηρεμία μου,αυτή έχει κυριαρχήσει,αλλά είναι σαν έναν εχθρό που επιβίωσε στο ακριανό φυλάκιο και συνεχίζει να αμφισβητεί την επικράτησή της.Να του δώσω έδαφος προς τα έξω για να φύγει από μέσα?Ή να τον πείσω μια και καλή ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης?Προσπαθεί να με κάνει να αμφιβάλλω ότι είναι δυνατόν το ατομικό καλό να συνυπάρχει με το συλλογικό.Είναι κομβικό ερωτημα εξέλιξης.Με κουράζει πάρα πολύ γιατί δεν μπορώ να καταλάβω την φύση της φωνής αυτής,και δεν ξέρω αν χρειάζεται να την εμπιστευτώ ή να την κατευνάσω.Αν διαμορφώσατε αποψη πείτε μου τελικά,αν κατά την γνώμη σας αυτή η φωνή είναι 

Διαίσθηση ή Φοβική Μνήμη?


   
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
Εσωτερικός Διχασμός: Διαίσθηση ή Φοβική Μνήμη
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου... :: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟ... :: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...-
Μετάβαση σε: