Ειρηνη και πολεμος.

Χτες διαβασα το αρθρο περι δατροφης και εμαθα για την αρχη της Αχιμσα (αρχη της μη Βιας).
Ομως μου δημιουργηθηκε μια απορια..
κατανοω τι προσφερει η ειρηνη στη ζωη του ανθρωπου και τι η βια.
Ομως πως μπορουμε να χτισουμε τη ζωη μας πανω σε αυτη την αρχη, οταν απεξω(απο τον εαυτο μας) μας επιτιθενται.. (και μερικες φορες και απο μεσα-απο την εαυτο μας). ?

Μια ζωη δεν μπορεις να κρυβεσαι πισω απο την ασπιδα σου και να προσπαθεις να απεκρουσεις τις επιθεσεις των αλλων.
Ουτε να εχεις σκυμενο το κεφαλι σε αυτους που σε εχουν υποδουλωσει,γιατι η ζωη ειναι ιερη και δεν μπορεις να την αφαιρεσεις.
Αναποφευκτα οταν μαχεσαι για την ελευθερια σου (σε οποιαδηποτε μορφη της), θα υπαρξει βια.Αλλωστε την ζουμε καθημερινα.. Γιατι η βια δεν ειναι μονο σωματικη, ειναι και πνευματικη και ψυχικη...

Πως λοιπον μπορουν να συνυπαρξουν αυτα τα δυο στις δικες μας ζωες, εδω, σημερα?

Μηπως, για αλλη μια φορα, κατι δεν καταλαβα καλα...? Μηπως το νοημα αυτης της αρχης δεν ειναι ακριβως αυτο?

¨οταν θα καταλάβουμε τι είναι ελευθερία και σεβασμός τότε θα μπορ΄΄εσουμε να εφαρμόσουμε την πραγματαική ειρήνη. Εγώ πάντως δεν μπορώ να κρυφτώ πίσω απ την ασπίδα μου. Να τη κάνω ομπρέλα να την κάνω κι έλκυθρο να την κάνω και ότι άλλο θέτε αλλά τοίχο δεν μπορώ να την κάνω. Μαγουλάκια δε γυρίζω οπότε έχω δουλειά ακόμα!

Ούτε ειρήνη έχουμε. Π¨οτε είχαμε; Εγώ σ όλη την καταγεγραμμένη ιστορία δεν είδα τέτοιο πράμα για χιλιάδες χρόνια τώρα. Γιατί πιστεύω σ αυτό που πε κάποτε κι η Αιθηρόη ότι τοπ διάστημ,α ανάμεσα σε δυο πολέμους δε το λες ειρήνη. Ούτε ελς ότι έχεις ειρήνη όταν στη δίπλα η στην άλλη άκρη γίνεται πόλεμος. Τώρα ζούμε μια εποχή που όλα μας τα λάθη μας βγάζουν τη γλώσσα και μας δείχνουν τι ανέμους σπέρναμε τόσο καιρό με το να κάνουμε πράματα η με το να μην κάνουμε.