είναι κάτι μέρες.....

είναι κάτι μέρες αξημέρωτες.μου φαίνεται πως ο Ήλιος αρνείται πεισματικά να αναλάβει την ευθύνη να ξημερώσει.τρώγομαι.παλεύω...πέρα δώθε στα τείχη της Ιερουσαλήμ να αναζητώ έναν λόγο που καίγομαι σαν την αρχαία πόλη της Τροίας.τα τσιγάρα αναβοσβήνουν σαν σινιάλο στα πέρατα της οικουμένης...και Εσύ με βλέπεις το νιώθω...με αφήνεις να καίγομαι λες και δεν προσκυνώ την Χάρη σου από παιδί...
τι κοιτάς?λεπρός προσπαθώ να ζήσω μακρυά από τα μάτια της,λάθος.ουρλιάζω είναι λάθος.μα ποιος ορίζει το σωστό?τραβώ το σπαθί μια και δυο να δώσω μία στον εαυτό μου να τον τελειώσω...αρνούμαι όμως να το κάνω.δεν είναι από αυτούς.έχω κάνει καλά τον Σαλάχουντίν εγώ!
"Εγώ είμαι η Ιερουσαλήμμ" φώναξα λες και είναι χωράφι μου.όχι δεν είναι.κατεβαίνω σβέλτα την σκάλα και πέφτω μέσα στην πόλη ψάχνοντας εσένα...κάθε άρνηση του σκοταδιού να σε αποκαλύψει είναι σαν το χαστούκι που μου έδωσε ο πατέρας μου όταν μέσα στα ιερά με όριζε ιππότη ναίτη και μου έδινε ξίφος και ευκαιρία για το "ΆΛΛΟ".
τρέχω στους αλχημιστές...."που είναι??????????" ουρλιάζω."που θα την βρω????"και με σταματά ατάραχος ο σοφός και μεγάλος αλχημιστής..."να πας σε αυτόν που φυλά τα άστρα να σου πει που στο στερέωμα κάθεται το κορμί της"
και έτρεξα βλέποντας στρατιώτες να κερώνουν βλέποντας τον βασιλιά παράφρονα να κάνει απονενοημένες πράξεις..."φέρτε μου τον αστρονόμοοοοοοοοοοο" έσπασα την νύχτα φωνάζοντας...βλέποντας τον να ανοίγει την πόρτα του έπεσα στα πόδια του..."ω!εσύ χαρτογράφε του στερεώματος και λυτρωτή των φεγγαριών που τα άστρα ξέρεις Ποιος γεννά και τα βαπτίζεις δώσε μου την θέση της αγάπης να πάω να την κερδίσω..μην με κοιτάς σαν βασιλιά μονάχα σαν ζητιάνο που μια καρδιά παρέδωσε και δεν έχει άλλη...θα σου χρυσώσω την ζωή,θα σε ορίσω αφέντη,αδαμάντινο θα έχεις τηλεσκόπιο και ατέλειωτο κρασί...κάθε μιλιά σου διαταγή θα είναι για εμένα θα κλέψω από τον θάνατο ζωή και θα σου την χαρίσω,παλάτι θα χτίσω ισχυρό για να κατοικείς και όλα τα μυστικά του Σολομώντα θα σου τα χαρίσω"
"αφέντη εσύ μην προσκυνάς τίποτα δεν θέλω.να σηκωθείς από την Γη για να σου ορίσω δρόμο.η γυναίκα που ζητάς είναι στα χέρια σου δεμένη.αν ξέρει πως την αγαπάς και η καρδιά της ορίζει το ίδιο την ώρα που τα άστρα θα κρυφτούν θα την φέρουν πίσω."
παίρνοντας τα λόγια του πηγαίνω στον ναό μου...τρέχω μονάχος στην στοά.πριν μπω πετάω τα όπλα και τα σίδερα κατά γης.πέφτω μπροστά και προσκυνώ και σφραγίζω την πνοή μου.σαν ήρθε ποια το πρωινό κοιτάω την αυλή του παλατιού...μονάχα αέρας και ερημιά...και εσύ δεν είσαι μαζί μου..!
για την τιμή των όπλων της καρδιάς πέφτει το στερέωμα.

Πολύ μ άγγιξε το κείμενο σου φίλε μου! Μα πολύ όμως!

Το φ nnan τι σημαίνει; Τι θέλεις να πεις;

".΄.Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί,
το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω,
παρήγαγεν αριθμόν απέραντον,
και ον, φεύ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι"
(από την Βίκι)
Για την απομνημόνευση των πρώτων λίγων δεκαδικών ψηφίων του αριθμού π έχουν επινοηθεί διάφοροι μνημονικοί κανόνες, ανάμεσά τους και η παρακάτω φράση, την οποία επινόησε ο Ν. Χατζηδάκης (1872-1942), καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με αυτήν μπορεί κανείς να θυμάται τα πρώτα 22 δεκαδικά ψηφία του π:
Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί, 3, 1 4 1 5 9
το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, 2 6 5 3 5 8
παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, 9 7 9
και ον, φεύ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι. 3 2 3 8 4 6 2 6

Το πλήθος των γραμμάτων κάθε λέξης της φράσης αυτής αντιστοιχεί σε καθένα από τα διαδοχικά ψηφία του αριθμού π.



Καλημέρα

καταρχήν ευχαριστώ άπαντες για τα σχόλια τους.νιώθω βέβαια υποχρεωμένος να ευχαριστήσω τον nnan για την καταπληκτική ανάλυση του πονήματος "αεί ο Θεός....." το οποίο στην ζωή μου χρησιμοποιώ πολύ κυρίως φιλοσοφικά αφού έχει και άλλους βαθύτερους παραμέτρους!

είμαι η nnan :)
δεν μου αρεσει να θετω κανεναν υπο χρεωση :) είναι πολυ άσχημο :(

και τελος, αυτο το ρητο ενω αφορα το π, εμενα μου θυμιζει το φ
στο πι και φι , που λενε.. και το πως υπερισχυει το δικαιο εναντι του αδικου στο τελος. ειμαι σε αναμονη



κανει και ζέστη.. Αυτά :)