Ο μικρόκυκλος της σκέψης, η ζωή και ο θάνατος

Ο μικρόκυκλος της σκέψης, η ζωή και ο θάνατος


Μαΐου 25, 2011 από mysticsongs

Σε αυτό το άρθρο θα αναπτύξω μερικές διαπιστώσεις που έχουν γίνει στους εσωτερικούς κύκλους των στοχαστών του πνεύματος σχετικά με την επιρροή της ποιότητας και έντασης των σκέψεων σε μακρόχρονη περίοδο πάνω στα έμβια όντα.

Στην ιστορία των στοχαστών του πνεύματος στην περίοδο 600 π.Χ. μέχρι τα νεότερα χρόνια των ημερών μας έχει μελετηθεί η ζωή, η σκέψη και ο θάνατος των έμβιων όντων. Το πρόβλημα των στοχαστών αυτών της αρχαίας Ελληνικής παράδοσης, της αρχαίας Ινδικής και νεότερης Θιβετιανικής είναι η κατανόηση του γιατί ένα ον πεθαίνει και ποιος ο τρόπος να μην πεθαίνει και να ζει ευτυχισμένα χωρίς όλο τον πόνο τον σωματικό ή ψυχικό που προκαλεί η ζωή σε άτυχα όντα ή ο θάνατος με τις αρρώστιες και τους πόνους και τις οδύνες.

1) Κάθε ον συγκροτείται από ύλη σε 5 καταστάσεις

Η πρώτη διαπίστωση που έχει γίνει είναι ότι κάθε ον αποτελείται από πολλές ουσίες οι οποίες όμως στην βάση τους είναι μία και ονομάζεται ύλη. Η ύλη που αποτελεί κάθε ον εμφανίζεται σε 5 μορφές.

Στην στερεά (Γαία), στην υγρή (Ύδωρ), στην αέρια (Αήρ), σε αυτήν που εκπέμπει (Πυρ) και σε αυτήν που είναι η πιο λεπτή από την ακτινοβολία και ονομάζεται Αιθέρας, ένα είδος ύλης πιο λεπτή από το ακτινοβόλο πυρ (αίθω = αιθέρας).

Τα 5 αυτά στοιχεία της ύλης συγκροτούν ένα ον όπως ο άνθρωπος. Για τον λόγο αυτό οι μύστες της εποχής τα αναπαριστούσαν σε διάταξη ενός ανθρώπου με τα χέρια και τα πόδια ανοιχτά σε συμμετρία δημιουργώντας έτσι ένα αστέρι ή μια πεντάλφα. Αργότερα το σχήμα αυτό ως άστρο συνδέθηκε με την θεία καταγωγή του ανθρώπου εκ του πεδίου των “άστρων” δλδ το πεδίο των Θεών.

2) Η πνοή του Θεού εντός της ύλης

Η δεύτερη διαπίστωση ήταν ότι εντός της δομής αυτής της ύλης υπάρχει νους και η διαδικασία της σκέψης. Αυτή η σκέψη αποδόθηκε στον εσωτερισμό της εποχής ως το θείο δώρο του Θεού στον άνθρωπο και πιο συγκεκριμένα η λογική σκέψη περιγράφτηκε σαν όμοιο φως ή πυρ με την λογική του σύμπαντος δλδ του Θεού. Έτσι ο άνθρωπος είχε εντός του μια εσωτερική σπίθα από τον φωτεινό Θεό.

Αυτό το φως εντός των 5 στοιχείων (ύλη = σώμα ανθρώπου) αλλού περιγράφεται σαν την πνοή του Θεού δλδ την ψυχή. Αργότερα συνδυάστηκαν οι δύο περιγραφές σε μία λέγοντας ότι η πνοή του Θεού είναι η ψυχή και εντός της πνοής είναι η λογική ως όμοια της σκέψης του Θεού, όμοια όμως σε μικρότερη κλίμακα όχι ίση!

3) Τα πάντα τελούν φαύλους κύκλους

Η τρίτη διαπίστωση ήταν ότι τα πάντα στην φύση τελούν κύκλους. Ο ήλιος, η σελήνη, το φως και το σκοτάδι, η ημέρα και νύχτα … ακόμη και η σκέψη εντός του ανθρώπου! Ναι η σκέψη είναι ένας φαύλος κύκλος που ανάλογα την ποιότητα και την ένταση της δίνει χαρακτηριστικά στην ύλη.

Κύριος σκοπός της σκέψης ως δώρο του Θεού είναι να συντηρεί το ον στην ζωή.

Παρατηρήθηκε έτσι ότι ανάλογα τι σκέψεις κάνουμε ζούμε περισσότερο ή λιγότερο, καλύτερα ή χειρότερα.

Όταν κάνουμε αγαθές σκέψεις είμαστε ευτυχισμένοι και θα λέγαμε η εσωτερική μας μπαταρία (σκέψη – ψυχή) τροφοδοτεί το σύστημα με ζωή.

Όταν κάνουμε μη αγαθές σκέψεις γινόμαστε δυστυχισμένοι και μπλοκάρουμε το σύστημα μετάδοσης ενέργειας από τον νου – σκέψη – σώμα. Αποτέλεσμα είναι η ζωτική ενέργεια να μην τροφοδοτεί όπως πρέπει το σώμα και να δημιουργούνται οι ασθένειες.

Σε βάθος χρόνου δε περισσότερες κακές σκέψεις αυξάνουν τα μπλοκαρίσματα και τέλος οδηγούν στον θάνατο.

Το σχέδιο αυτό δείχνει την καταγραφή των αγωγών ζωτικής ενέργειας στο υλικό και πνευματικό σώμα. Μέσα από τα κανάλια αυτά περνά η ζωτική ενέργεια που παράγεται από τις σκέψεις και την λειτουργία του νου.

Από την στιγμή που τα πάντα τελούν φαύλους κύκλους το εσωτερικό στοιχείο της ψυχής, η πνοή του Θεού ή ο θείος σπινθήρας που λέγαμε, πάντα θα δίνει ενέργεια αλλά όταν πλέον δεν μπορεί να δώσει ενέργεια λόγω των μπλοκαρισμάτων της σκέψης (συμπλέγματα) το ον πεθαίνει η ψυχή παροδικά αποσυνδέεται από το σώμα, το σώμα διαλύεται στα συστατικά του και η ψυχή επιστρέφει στην γέννηση σε άλλο σώμα.

Αυτή η διαδικασία γέννησης – ζωής – θανάτου είναι ένας άλλος φαύλος κύκλος ενέργειας.

4) Η μελέτη θανάτου γίνεται για την θεραπεία της σκέψης και την αιώνια ευτυχισμένη ζωή.

Τα πνευματικά συστήματα λοιπόν διαπιστώνοντας την λειτουργία αυτή του πνεύματος και της ύλης έχουν σαν σκοπό την μελέτη του θανάτου και της ζωής και προσπαθούν να δώσουν λύση για τις αρρώστιες και τους πόνους του σώματος, την θεραπεία της σκέψης για καλύτερη ζωή και να διδάξουν μεθόδους βίου (συνήθως ασκητικού) για αυτούς που επιθυμούν να βγουν από το φαύλο κύκλο της ζωής και του θανάτου στο πεδίο της ύλης.

Τα βότανα, οι λίθοι (με την φυσική τους ακτινοβολία) τα αιθέρια έλαια έχουν παρατηρηθεί ότι ευεργετούν και θεραπεύουν την ύλη.

Η ψυχανάλυση, η παιδεία πάνω σε πνευματικά θέματα (κατήχηση) διδάσκουν τρόπους σκέψεις για την έξοδο από τον λαβύρινθο της Γέννεσης ή του Γίγνεσθαι ή Σαμσάρας.

Διδάσκαλοι όπως διάφοροι Γιόγκι ο Ιησούς και άλλοι θέλουν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στην παύση του πόνου σωματικού και ψυχικού, στην παύση του θανάτου και την έξοδο της ύπαρξης από το πεδίο αυτό που ζούμε και την μετοίκηση σε ένα άλλο πεδίο ύπαρξης που υπάρχει η χαρά και η ευτυχία και όχι ο θάνατος.

Ανεπτυγμένες υπάρξεις που έχουν ισχυρή αντίσταση στην κακία και ονομάζονται Avatars ή υιοί Θεών ενσαρκώνονται στην Γη και εκτελούν ένα έργο πάνω σε αυτούς τους σκοπούς.

Αυτή η παράδοση έχει ξεκινήσει από τα αρχαία χρόνια και συνεχίζεται έως σήμερα.

Οι Βούδες είναι τέτοια φωτισμένα όντα όπως προφανώς και ο Ιησούς.

Κάθε ένας τελεί και διαφορετική δράση.

Οι Βούδες π.χ. δίνουν την γνώση για το τι συμβαίνει, ο Ιησούς στοχαζόμενος πάνω στην ίδια μελέτη θανάτου κατέληξε στην δράση να χρησιμοποιεί την κατάσταση της αθανασίας ώστε να δέχεται τον ψυχικό πόνο των ανθρώπων (ακόμη και τον ίδιο τον θάνατο) και να το μεταλλάσσει σε ζωή και ευτυχία, μια αρκετά δύσκολη και προχωρημένη πρακτική.

Το ίδιο έργο σε μικρότερη κλίμακα κάνουν αρκετοί μοναχοί όπου λαμβάνουν την ένταση του σωματικού ή ψυχικού πόνου και με την δύναμη της θέλησης και της καλοσύνης τον αλλάζουν σε ευεργετική ενέργεια τελώντας μια θεραπεία πάνω στα ίδια τους τα σώματα. Αυτή η πρακτική είναι αρκετά δύσκολη ακόμη και όταν γίνεται από τον ίδιο τον ασκούμενο για το ίδιο του το σώμα και για αυτό τον λόγο λαμβάνεται βοήθεια από την ακτινοβολία λίθων, ελαίων και βοτάνων. Αυτές οι πρακτικές δεν αναφέρονται στους μοναχούς του Μεσαίωνα που επίτηδες τραυματίζονταν, αλλά σε ασκητές που αντιλαμβάνονται τις μικρές ή μεγάλες δυσαρμονίες στην αύρα τους και θεραπεύουν ενεργειακά το πρόβλημα πριν επιδεινωθεί σε σωματική πάθηση.

Από την άλλη οι πιο προχωρημένοι θεραπευτές ακτινοβολούν οι ίδιοι θεραπευτικές δονήσεις προς τους πάσχοντες θεραπεύοντας τους ασθενείς σωματικά και ψυχικά.

Σε ένα τελευταίο στάδιο πολύ προηγμένα όντα όπως Avatars δέχονται ενέργειες από πλήθος όντων μέσω τελετών και προσευχών και άλλων πνευματικών διαδικασιών και μετασχηματίζουν αυτήν την ενέργεια (με όμοιο τρόπο όπως η μοναχικοί ασκητές) και την αποδίδουν πίσω στα όντα.

Παράλληλα άλλοι διδάσκαλοι όπως αυτοί του Θιβέτ μεταφέρουν την γνώση της αναχώρησης από το πεδίο αυτό περιγράφοντας το αίτιο του θανάτου και τις πρακτικές ξεμπλοκαρίσματος της ζωτικής ενέργειας από την παραγωγή της από τον νου μέχρι την απόδοση της στο σώμα.

5) Ο θάνατος βασίζεται στις μη αγαθές σκέψεις του νου αλλά σαν διαδικασία είναι ωφέλιμη για την ύπαρξη.

Ακόμη και ο θάνατος σε μια μελέτη του αποδίδει ωφέλεια για το ον και έχει αγαθή λειτουργία.

Ο τρόπος θανάτου κάθε ανθρώπου βασίζεται στις μη αγαθές σκέψεις που έχει κάνει κατά την διάρκεια της ζωής του και έχουν εγκλωβιστεί μέσα του σαν συμπλέγματα ή έχουν μπλοκάρει τους αγωγούς ενέργειας του πνευματικού σώματος του ανθρώπου.

Ο αγαθός τρόπος ζωής δίνει και τον αγαθό και ειρηνικό θάνατο (λύση δεσμού ψυχής – σώματος, και λύση του σώματος στα συστατικά του).

Βίαιος θάνατος και άσχημος τρόπος ζωής εκλύουν την συσσωρευμένη ενέργεια με βίαιο τρόπο.

Όμως τα γερατειά και η κακουχία της ψυχής στα έσχατα χρόνια όπου ο άνθρωπος βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου οδηγούν σταδιακά στην άρνηση κάθε κακίας που έχει κλειστεί στον νου του ανθρώπου και τον έχει οδηγήσει στην κατάσταση αυτή.

Έτσι ο πόνος και η κακουχία είναι μια διαδικασία κάθαρσης και προετοιμασίας για το τελικό στάδιο του θανάτου.

Οπότε το πνευματικό σύστημα ακόμη και στα έσχατα χρόνια της ζωής του ανθρώπου μεριμνεί για την αγαθότητα του νου και οδηγεί σε μια ήρεμη και ειρηνική μεταβατική κατάσταση.

Μετά το φυσικό θάνατο η ψυχή οδηγείται σε μεταβατική κατάσταση (μπάρντο) που βιώνεται σαν ένα πολύ ζωντανό όνειρο. Οι συνθήκες του τι θα δει η ψυχή σε αυτήν την κατάσταση ορίζονται από το πόσο καλά έχει κάνει την κάθαρση της στα έσχατα χρόνια, και το τι σκέψεις έχει για το μέλλον της υπάρξεως της. Στον Χριστιανισμό αυτή η διαδικασία περιγράφεται με τα λεγόμενα Τελώνεια που δεν αφήνουν την ψυχή να περάσει. Στην ουσία τα Τελώνεια αυτά ή οι αγριωπές Θεότητες των Βουδιστών είναι στην ίδια περιγραφή της μεταθανάτιας εμπειρίας της ψυχής.

Μια αγαθή ψυχή βιώνει ένα μεταβατικό στάδιο παραδείσιο, μια μη αγαθή ψυχή αντιμετωπίζει οργισμένες μορφές και καταστάσεις που είναι οι δικές της εικόνες από τις σκέψεις που έκανε και σκοπεύει να κάνει.

Οι αποφάσεις και αντιδράσεις που θα έχει η ψυχή στο στάδιο αυτό δείχνουν τις προθέσεις της.

Έτσι το πνευματικό σύστημα γνωρίζει τα ελαττώματα και τα προτερήματα της ψυχής και ανάλογα ορίζει τις συνθήκες ζωής της στην νέα της ενσάρκωση. Εδώ λοιπόν είναι που θα οριστεί με άλλα λόγια από την ίδια την ψυχή και τις αντιδράσεις της σε τι χρειάζεται προστασία, σε τι θα χρειαστεί δοκιμασία και ποια θα είναι η πρόνοια και γενικά η μοίρα της στην νέα της ζωή.

Η κάθαρση λοιπόν που γίνεται μέσω του θανάτου και η πρόνοια που δίνεται μέσω του βιώματος του μπάρντο ωφελούν την ψυχή και έτσι η διαδικασία του θανάτου είναι ωφέλιμη για την ύπαρξη.

Αυτά έχουν ειπωθεί υπέρ του Άδου και των μυστηρίων Αυτού επί των ψυχών για να μην νομίσει κανείς ότι οι Διδάσκαλοι που έρχονται στην Γη όπως ο Ιησούς ή οι Βούδες είναι “οργισμένοι” με τον Άδη, θέλουν να τον καταργήσουν ή τον πολεμάνε σαν οντότητα. Ο Άδης λοιπόν έχει αγαθή λειτουργία.

Μεριμνά για την κάθαρση των ψυχών, ορίζει την μελλοντική μοίρα μέσω ψυχικών δοκιμασιών και κρατά μακρυά τις βαριές ενέργειες της ψυχής σε χωριστό πεδίο από αυτό των θνητών. Αυτή είναι μια προσωπική μου άποψη διότι μερικές φορές και μεγάλες Άχραντες ψυχές εκδηλώνουν αποστροφή με τρόπο που ίσως φαίνεται προσβλητικός. Όπως ο Βούδας να φτύνει τα γηρατειά. Μια συνήθεια που έμεινε να φτύνουμε το κακό ή τον κόρφο μας.

Επομένως αν οι σημερινοί οπαδοί των Άχραντων ψυχών (Avatars) διαφημίζουν την κατάργηση του Θεού Άδη και του θανάτου απλά σφάλλουν και αγνοούν.

Ο Άδης λοιπόν μυστικά υποστηρίζει την ζωή με τον δικό του τρόπο σύμφωνα με την προσωπική άποψη μου. Και όχι μόνο ο Άδης αλλά όλο το σύστημα το ίδιο μεριμνεί μέσω των Θεών για αυτούς που αναζητούν την έξοδο από αυτό.

6) Η ανάληψη των ασκητών

Όπως είπα ο τρόπος ζωής οδηγεί σε συγκεκριμένο τρόπο θανάτου.

Ασκητές που διδάχθηκαν από τους πνευματικούς κύκλους την γνώση της ζωής και του θανάτου εφάρμοσαν βίους και έζησαν σε αγαθούς κύκλους σκέψης με αποτέλεσμα ο θάνατος τους (αποσύνθεση ύλης) να γίνει μέσα σε 7 μέρες με μορφή απόυλοποίησης. Αυτός ο θάνατος διαλύει το σώμα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατά το οποίο από το σώμα ακτινοβολείται φως καθώς διαλύεται στα συστατικά του. Τέλος μένουν μόνο μαλλιά, νύχια και οστά. Η διαδικασία αυτή είναι η λεγόμενη “Ανάληψη”. Η οποία οδηγεί την ψυχή αμόλυντη στην έξοδο από την Γέννεση (Γίγνεσθαι – Σαμσάρα).

Τέτοιο θάνατο έχουν πολλοί ασκητές στο Θιβέτ αλλά στους δυτικούς είναι γνωστός ως τέτοιος θάνατος συνήθως ο θάνατος του Ιησού.

7) Η έξοδος από τον κύκλο ζωής – θανάτου στο πεδίο της ύλης

Η όλη διδασκαλία και γνώση της ψυχής – σκέψης – ενέργειας, μελέτη θανάτου αποσκοπεί στην εφαρμογή τέτοιου τρόπου ζωής που να είναι ειρηνικός και αγαθός και ευτυχής. Αυτός ο τρόπος ζωής θα οδηγήσει και σε ειρηνικό και ευτυχισμένο θάνατο.

Αλλά η διδασκαλία πάει πιο πέρα. Στην παραμονή ως καθαρό πνεύμα εκτός του πεδίου της Γέννεσης όπου υπάρχει η φαύλος κύκλος της ζωής και του θανάτου.

Από την στιγμή λοιπόν που η σκέψη είναι ένας φαύλος κύκλος προσπαθούμε να ζούμε με σκέψεις ευτυχίας και όταν δεν γίνεται αυτό προσπαθούμε να μετασχηματίζουμε την δυστυχία σε ευτυχία όσο είναι αυτό εφικτό.

8 ) Τα πεδία της ύπαρξης κατά την Θιβετιανή παράδοση


Το σύστημα ύπαρξης που καλείται ο ασκητής να βγει από αυτό αναπαριστάται από τον τροχό της ζωής (Bhavacakra).

Ο τροχός της ζωής αναπαριστά τις σκέψεις του νου που οδηγούν σε συγκεκριμένες καταστάσεις ζωής.

Από το κέντρο προς την περιφέρεια έχουμε:

1) Στο κέντρο του τροχού υπάρχουν τρία ζώα. Ο πετεινός που είναι επιρρεπής στην σεξουαλική επιθυμία, το φίδι που οργίζεται και χτυπά με δηλητήριο στον αντίπαλο και το γουρούνι που έχει την άγνοια και τρώει ότι βρει και κοιμάται στις ακαθαρσίες.

Τα τρία αυτά ζώα αντιπροσωπεύουν τα τρία βασικά πάθη, λαγνεία, μίσος – οργή, άγνοια.

Η σκέψη λοιπόν σε πρώτο επίπεδο λειτουργεί σε φαύλο κύκλο ανάμεσα στις τρεις αυτές σκέψεις που πρέπει να αποφεύγονται.

2) Ο επόμενος κύκλος είναι του κάρμα. Όταν δράσουμε λοιπόν με λαγνεία ή μίσος ή άγνοια οδηγούμαστε σε μια δράση και αυτό μας δίνει πίσω μια αντίδραση της ενέργειας μας.

Αυτό το ζεύγος δράσης – αντίδρασης συμβολίζεται από το άσπρο – μαύρο χρώμα και είναι η αρχή των αντιθέτων μέσα στην φύση. Στη φύση εμφανίζεται ως αντίθετα σε κυκλική ροή όπως ημέρα, νύχτα, φως, σκοτάδι, εντύπωση του καλού και του κακού, του όμορφου και του άσχημου κτλ.

Αυτός ο δυισμός παράγει θετικές ενέργειες και αρνητικές.

Για να συμβολιστεί αυτή η κατάσταση ο κύκλος χρωματίζεται ο μισός μαύρος και ο μισός άσπρος. Στο άσπρο μέρος είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι και στο μαύρο δυστυχισμένοι.

Ή στο άσπρο υπάρχουν άνθρωποι που ανεβαίνουν μια ανηφόρα, διότι το θετικό κάρμα χτίζεται με κόπο και στο μαύρο υπάρχουν δαίμονες που τρέχουν από την κορυφή στον πάτο διότι όταν θυμώνουμε και οργιζόμαστε καταστρέφουμε απότομα ότι καλό χτίσαμε σε λίγα δευτερόλεπτα.

Τέλος από την κορυφή του θετικού κάρμα οι Βούδες ανάγουν τις ψυχές εκτός Γίγνεσθαι.

Τα παράγωγα του δυισμού αυτού είναι μικτές καταστάσεις με διάφορες αναλογίες θετικότητας και αρνητικότητας. Γενικά ο δυισμός παράγει 6 καταστάσεις της σκέψης που είναι ο επόμενος κύκλος στον τροχό.

3) Οι 6 καταστάσεις ζωής και κυρίαρχες συμπεριφορές

Τα 3 άνω πεδία, άνω αριστερά, άνω κέντρο, άνω δεξιά είναι οι σχετικά θετικές καταστάσεις σε σχέση με τα 3 κάτω πεδία που είναι αρκετά αρνητικές καταστάσεις.

3.1 Άνω κέντρο είναι το πεδίο των Θεών όπου υπάρχει γαλήνη, ευημερία αλλά και δόξα.

Η κατάσταση αυτή μπορεί να θεωρηθεί για ανθρώπους πλούσιους που ζουν την ζωή τους αγνοώντας τους υπόλοιπους, περνάνε καλά έχουν την οικονομική ισχύ να κάνουν ότι θέλουν και εξουσιάζουν με την δύναμη τους τα πάντα. Η ζωή αυτή όμως οδηγεί στην οκνηρία του πνεύματος και την έλλειψη ανάπτυξης πνευματικών χαρακτηριστικών όπως η συμπόνια, η ευαισθησία κτλ

Αποτέλεσμα είναι όταν οι “Θεοί” πεθάνουν να είναι απροετοίμαστοι και επαναπαυμένοι στην ευκολία τους και να μην μπορούν να αντιμετωπίζουν την δοκιμασία του θανάτου στο μπάρντο (την μεταβατική κατάσταση). Περνώντας λοιπόν απροετοίμαστοι από το μπάρντο εκπίπτουν στο άλλο πεδίο άνω δεξία που είναι το πεδίο των Ημίθεων. Εδώ η απεικόνιση δείχνει φιγούρες να απολαμβάνουν τις χαρές της ζωής τραγουδώντας αμέριμνοι και αδιαφορώντας.

Εδώ στον θάνατο οδηγεί η υπερηφάνεια.

3.2 Το πεδίο των Ημίθεων

Άνω δεξιά βρίσκεται το πεδίο των Ημίθεων. Εδώ υπάρχει συνεχώς διαμάχη μεταξύ των όντων. Πολλές φορές υπάρχει και αλαζονεία και η διαμάχη γίνεται από τους Ημίθεους στους Θεούς η οποία συνήθως αποτυγχάνει. Εδώ οι Ημίθεοι σε ανθρώπινη αναλογία είναι οι πλούσιοι πάλι της Γης που όμως αρέσκονται στον ανταγωνισμό ή στην διαμάχη. Εδώ δεν ζούνε ήρεμα και γαλήνια. Εδώ υπάρχουν μεγάλες φιλοδοξίες, ίσως έλλειψη της πρότερης κατάστασης τους για όσους ήταν Θεοί και εκπέσαν, η ζωή εδώ είναι η φιλομαχία που οδηγεί σε ατέλειωτες νίκες και ήττες.

Εδώ στον θάνατο οδηγεί η ζήλια.

3.3 Το πεδίο των πεινασμένων φαντασμάτων

Κάτω δεξιά είναι το πεδίο των αχόρταγων υπάρξεων που ζούνε σαν φαντάσματα.

Εδώ υπάρχουν οι ακόρεστες επιθυμίες.

Η ζήλεια, το να επιθυμώ αυτό που έχει ο άλλος και όταν το αποκτώ να θέλω και άλλο,

Ο φθόνος, το να μην έχει ο άλλος αυτό το οποίο εγώ στερούμαι,

Η βουλιμία, η υπερκατανάλωση, το να θέλω όλο και περισσότερα να μην έχει κανείς εγκράτεια και να μην μπορεί να είναι ολιγαρκής κτλ

Εδώ λοιπόν υπάρχουν συμπεριφορές αυτού του τύπου.

Εδώ στον θάνατο οδηγεί η επιθυμία και παράγωγα της όπως πλεονεξία κτλ

3.4 Το πεδίο της κόλασης

Κάτω κέντρο είναι το πεδίο της κόλασης όπου υπάρχει το μίσος, η έχθρα, η κακία και ο βασανισμός των υπάρξεων από αυτές τους τις πράξεις. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που όλο κάτι τους φταίει αλλά πάντα κάποιος άλλος ποτέ ο ίδιος τους εαυτός. Εδώ οι άνθρωποι αναζητούν τον φταίχτη και επιθυμούν την τιμωρία για τον άλλο. Έτσι κάποιες φορές γίνονται τιμωροί και εξαπολύουν όλο το μίσος τους στο υποψήφιο θύμα. Με την σειρά του το θύμα όταν σταθεί στις δυνάμεις του ζητά εκδίκηση και τιμωρεί με την σειρά του αυτόν που φταίει για την κατάσταση του. Εδώ λοιπόν το μίσος και ο πόνος είναι σαν να παίζουν πινγκ πονγκ και τα όντα ποτέ ή σπάνια ξεφεύγουν από αυτήν την κατάσταση διότι πάντα όλη τους την δύναμη την εναποθέτουν στην τιμωρία κάποιου.

Έτσι βασανιστές και βασανισμένοι ανταλλάσσουν ρόλους συνεχώς χωρίς να προσπαθήσουν να σταματήσουν και να δούνε χωρίς τις παρωπίδες του μίσους.

Εδώ στον θάνατο οδηγεί το μίσος.

3.5 Το πεδίο των ζώων

Κάτω αριστερά είναι το πεδίο των ζώων.

Εδώ τα όντα έχουν μεγάλη άγνοια για το τι συμβαίνει, ζούνε διαρκώς με ανασφάλεια και ενστικτώδη φόβο. Αναζητούν πάντα τροφή για επιβίωση και η ζωή είναι σκληρή. Η άγνοια δεν τα αφήνει να χαλαρώσουν και να σκεφτούν λίγο πιο ανώτερα. Ωστόσο προσωπικά έχω δει ζώα όπως σκύλοι που είναι κοντά στον άνθρωπο να ηρεμούν να βλέπουν με ηρεμία και απορία το ηλιοβασίλεμα, να αναρωτιούνται για μια κίνηση του ανθρώπου κτλ. Αυτές οι στιγμές είναι ίσως που τους γίνεται μια μικρή αλλαγή και μπορούν πολύ αργά να ανέλθουν στο επόμενο πεδίο σε άλλη ζωή, το πεδίο των ανθρώπων.

Εδώ στον θάνατο οδηγεί η άγνοια

3.6 Το πεδίο των ανθρώπων

Εδώ στο πεδίο αυτό επικρατούν όλα τα παραπάνω σε μίξη. Άλλοτε όμως υπερισχύουν και άλλοτε όχι.

Έτσι στο πεδίο αυτό που είναι το πεδίο των ανθρώπων στην μέση πνευματική κατάσταση υπάρχει η δυνατότητα να ακούσουν διδασκαλία σωστή για να ξεφύγουν από τον τροχό της ζωής (ενώ οι Θεοί και Ημίθεοι δεν δέχονται από υπερηφάνεια κάποια άλλη γνώση τα όντα στα κατώτερα πεδία της κολάσεως και των αχόρταγων φαντασμάτων από εγωισμό δεν δέχονται εκπαίδευση.)

Στο πεδίο λοιπόν των ανθρώπων δημιουργούνται περίοδοι ηρεμίας και γαλήνης σαν οάσεις όπου υπάρχει η δυνατότητα αποχώρησης από τον τροχό της ζωής.

Αν οι ασκητές αποτύχουν στην έξοδο τους από τον τροχό της ζωής σαν επιθυμία τους στην ερώτηση “τι θέλεις να γίνεις” απαντάνε “άνθρωπος” διότι εκεί υπάρχουν ξανά οι περισσότερες ευκαιρίες για την έξοδο από την γέννεση.

Εδώ στο θάνατο οδηγούν συνδυασμοί των άνω.

Οι ψυχές λοιπόν μεταβαίνουν κυκλικά ανάλογα με την συμπεριφορά τους και τον βίο τους σε αυτές τις 6 καταστάσεις ή συμπεριφορές. Που η κάθε μία όμως οδηγεί πάλι στο θάνατο.

Στον τελευταίο εξωτερικό κύκλο είναι τα 12 αίτια του πόνου τα οποία είναι πράξεις που οδηγούν πάλι πίσω και μέσα στο κύκλο της γέννεσης.

Αυτά είναι:

Η άγνοια, όπως ένας τυφλός που δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να δει τον κόσμο.

Η επιθυμία για μορφές, όπως κάποιος που κατασκευάζει γεωμετρικά σχήματα με τον πηλό.

Η συνείδηση, σαν ένας πίθηκος που προσπαθεί να φτάσει ένα φρούτο. Ο πίθηκος είναι ο νους που μιμείται αφού όποιος δεν γνωρίζει αρχίζει να μιμείται με άγνοια κάποιον και επιθυμεί την μορφή που έφτιαξε προηγουμένως το οποίο είναι το φρούτο.

Η επιθυμία για μορφή σχηματίζει το σώμα και έτσι μαζί σώμα και συνείδηση συμπλέουν στο ταξίδι για το άγνωστο. Όπως δύο ταξιδιώτες σε μια βάρκα.

Αφού έχει σχηματιστεί το σώμα πλέον η ύπαρξη βασίζεται στις αισθήσεις του σώματος και λησμονεί τις ανώτερες της λειτουργίες. Εδώ οι 5 αισθήσεις (όραση, γεύση, αφή, όσφρηση, ακοή) και ο νους πλέον οδηγούν την ύπαρξη στην αντίληψη σε αυτό που υπάρχει.

Όπως ένα σπίτι με 6 παράθυρα. Η ψυχή εγκαθίσταται εντός του σώματος με τις 6 αυτές αντιλήψεις αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Η αντίστροφη διαδικασία στην ασκητική είναι το πνεύμα να αρχίσει να αποκτά εξωαισθητήριες αντιλήψεις όπως διόραση, διακοή, τηλεπάθεια κτλ προς αντικατάσταση των αισθήσεων ώστε όταν μείνει στο μπάρντο χωρίς σώμα να μπορεί να αντιλαμβάνεται εκεί τα όντα και την αλληλεπίδραση τους. Και να μην της δημιουργηθεί άγνοια και ξαναοδηγηθεί εντός της μορφής και της ύλης όπως θα δούμε στην συνέχεια.

Το σώμα αφού κάνει χρήση των 6 αισθήσεων (5 αισθήσεις + νους) επιθυμεί την αλληλεπίδραση με αυτό που αναγνωρίζει. Έτσι γίνεται η επαφή. Η επιθυμία του συνήθως είναι αγαθή και ερωτική και έτσι αναπαριστάται από ένα ζευγάρι που ερωτοτροπεί.

Αφού γίνει η αλληλεπίδραση με αυτό που αντιλαμβάνεται (εσφαλμένα όμως διότι όλη η εξέλιξη βασίστηκε στην άγνοια) τότε λαμβάνει την αντίδραση από αυτό με το οποίο αλληλεπίδρασε. Έτσι έρχεται το αίσθημα από την πράξη που μπορεί να είναι θετικό ή αρνητικό συνήθως. Όταν είναι αρνητικό της πιο πολλές φορές είναι σαν ένα αίσθημα ενός βέλους στο μάτι. Και έτσι υπάρχει ο πόνος.

Από το θετικό ή αρνητικό βίωμα της αλληλεπίδρασης με αυτό που υπάρχει αλλά δεν το γνωρίζουμε και παρόλο την άγνοια μας αρχίσαμε να του δίνουμε μορφή και να αλληλεπιδρούμε οδηγούμαστε στην επιθυμία. Επιθυμία να μάθουμε, επιθυμία για γνώση (πνευματικά) ή επιθυμία για απολαύσεις και ικανοποίηση των αισθήσεων και αρχίζουμε να πίνουμε όπως ένας πότης που αρχίζει να πίνει ποτά ακόρεστα.

Το επόμενο βήμα μετά την μεγάλη “κατανάλωση” γνώσης ή απόλαυσης είναι ο εθισμός και η εξάρτηση. Εδώ έχουμε τον πίθηκο μου εξαρτάται από την τροφή για επιβίωση.

Η εξάρτηση μπορεί να είναι:

• εξάρτηση των αισθήσεων και των απολαύσεων (υλική εξάρτηση)
  
• εξάρτηση της λάθος κοσμοθεωρίας
  
• εξάρτηση για εξαγνισμό με τελετές και προσκόλληση στην θρησκεία.
  
• εξάρτηση από προσπάθεια δημιουργίας δικού μας δόγματος και θέασης του κόσμου.
  

Συσχετισμός των εξαρτήσεων:

1. εξάρτηση από δόγματα: αν κάποιος θεωρήσει την ύπαρξη ως μόνιμη τότε:
   
2. εξάρτηση από λάθος κοσμοθεωρία:εάν θα θεωρήσει τον εαυτό του αιώνιο ή αιώνιο αναλώσιμο.
   
   
   
   1. εξάρτηση από τελετές και την θρησκεία: αυτός που θεωρεί τον εαυτό του αιώνιο μπορεί να καταφύγει σε τελετές εξαγνισμού και την θρησκεία για καθαρμούς και να εξαρτηθεί από αυτόν τον συνεχόμενο τρόπο ζωής.
      
   2. εξάρτηση από τις απολαύσεις: αν πάλι θεωρήσει τον εαυτό του τελείως αναλώσιμο μπορεί να αφιερώσει την ζωή του στις υλικές απολαύσεις.
      
   
   

Γενικά η εξάρτηση από το οτιδήποτε ανακυκλώνει το πάθος που οδηγεί σε αυτήν. Και το πάθος αυτό σιγά σιγά οδηγεί χωρίς να το πάρουμε είδηση σε μια ζωή χωρίς προσπάθεια εκπαίδευσης εξόδου από την Γέννεση. Έτσι η ζωή σπαταλιέται στις προσκολλήσεις και οδηγείται ο άνθρωπος στον θάνατο και στην επαναγέννηση σε κάποιο πεδίο της ύπαρξης.

Το επόμενο στάδιο είναι η ταύτιση του εξαρτημένου με το ιδεατό πρότυπο του. Εδώ δημιουργείται η επιθυμία να γίνει κάποιος αυτό που επιθυμεί. Κάποιος π.χ. Που εξαρτάται από τελετές και καθαρμούς μπορεί να θελήσει να γίνει ιερέας, ή Θεός, αυτός που εξαρτάται από τις απολαύσεις θέλει να γίνει αυτός που θα παρέχει απολαύσεις στους άλλους κτλ. Έτσι ο άνθρωπος κάνει άλματα προς το αντικείμενο που θέλει να γίνει. Στο σημείο αυτό η όλη πορεία του ανθρώπου εγκλωβίζεται σε μορφές, επιθυμίες, συναισθήματα και αναγκαστικά η ύπαρξη οδηγείται μέσα σε ένα κόσμο από μορφές και παρόμοιες αισθήσεις.

Το επόμενο στάδιο είναι η γέννηση. Το ον αφού έχει βασιστεί στην άγνοια, έχει δημιουργήσει την μορφή που νομίζει ότι είναι η ύπαρξη, έχει αλληλεπιδράσει, έχει γευτεί την επιτυχία ή αποτυχία, έχει εξαρτηθεί από συνήθειες, έχει ορίσει τι θέλει να γίνει πλέον οδηγείται στην γέννηση σαν αυτό που έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του. Εδώ η φιγούρα είναι η γυναίκα που γεννά.

Το τελευταίο στάδιο είναι τα γερατειά. Εδώ ο Βούδας αηδιασμένος από την όλη διαδικασία ζωής και θανάτου εκφράζεται με χλεύη προς τα γερατειά “φτύνοντας τα γερατειά”. Μια ίσως συνήθεια που έχει περάσει και σε άλλους λαούς να φτύνουν τους Δαίμονες ή το κακό ή να ξορκίζουν με το φτύσιμο το κακό.

Στην Jarā Sutta αναφέρει:


Σε φτύνω γήρας,
γήρας που κάνεις την ασχήμια.
Την θνητή εικόνα τόσο γοητευτική,
που ποδοπατιέται από το γήρας.
Και στην Soṇā Sutta:


Σε φτύνω γήρας,
Δεν υπάρχει πλέον γίγνεσθαι.
Ο τροχός (Bhavacakra) του Γίγνεσθαι ή της ζωής ή της Σαμσάρα βαστιέται από το θηρίο της άγνοιας το οποίο δεν αφήνει τα όντα να εξέλθουν από αυτές τις καταστάσεις.

Έξω από το σύστημα αυτό βρίσκονται οι Βούδες, οι φωτισμένοι διδάσκαλοι που ανακάλυψαν και περιέγραψαν το όλο πνευματικό σύστημα, τις καταστάσεις της ανθρώπινης ψυχολογίας και του νου και τους ατέρμονες κύκλους που μπαίνουν τα όντα σε κάθε είδους συμπεριφορά. Ο Βούδας δείχνει το φεγγάρι που σημαίνει ότι υπάρχει τρόπος και διδασκαλία να βγούμε στο ήπιο φως της Σελήνης, δηλαδή υπάρχει μέθοδος και σωτηρία από το τέρας της άγνοιας.

Το πιο δύσκολα κατανοητό συνήθως είναι ότι μέσα σε μια ζωή μπορεί να μην γίνουν αντιληπτές αυτές οι καταστάσεις για κάποιον που ζει μια ήρεμη σχετικά ζωή και βλέπει τις καταστάσεις αυτές στους άλλους. Η δε μετάβαση από μια κατάσταση ζωής σε άλλη είναι μια χρονοβόρα διαδικασία πολλών ετών ώστε να περνά ανυποψίαστη η μεταβολή και να έτσι να μην επιχειρείται προσπάθεια εξόδου από το σύστημα αυτό.

Η μελέτη όμως των συμπεριφορών του βίου και του τρόπου του θανάτου των ανθρώπων όπως και διαπιστώσεις μνημών από προηγούμενες ζωές οδήγησαν στην περιγραφή του όλου συστήματος και την αποκάλυψη το πώς λειτουργεί αυτός ο κόσμος που ζούμε. Έτσι βρέθηκαν οι τρόποι θεραπείας του σώματος, της σκέψης και ο τρόπος εξόδου της ύπαρξης από το Γίγνεσθαι αλλά και της μετουσίωσης του ψυχικού πόνου και της κακίας σε δύναμη ζωής.



Πηγή απο  mysticsongs

Φαντασου... Η σεληνη να γίνει ήλιος....

angels1 με εντυπωσιασες, και με αιφνιδιασες, μπραβο.