Η τέχνη του οραματισμού...

Συχνά ακούμε για τον οραματισμό...
Τι είναι τελικά;
Πώς και πότε λειτουργεί;

Σχεδόν σε όλα τα ξόρκια χρειάζεται ο οραματισμός.
Θα το έχετε παρατηρήσει.

(Αν και κανονικά θα έπρεπε να πω, πως σε όλους τους οραματισμούς,
«χρειαζόμαστε» τα ξόρκια ως βοήθημα ενίσχυσης της πίστης μας.
Πιστέψτε με, αυτή είναι η ορθή τοποθέτηση των πραγμάτων. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.)

Ο οραματισμός είναι η σχεδίαση, στο χώρο του νου, του πράγματος που επιθυμούμε.
Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε, είναι να κλείσουμε τα μάτια
(ώστε να μην παρεμβαίνει κάποια άλλη εικόνα από το χώρο γύρω μας)
και να αρχίσουμε να στήνουμε με την σκέψη μας, το γεγονός που επιθυμούμε.
Χρησιμοποιούμε όσο περισσότερες λεπτομέρειες μπορούμε. Χώρο, πρόσωπα, χρώματα κτλ.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα:
Ας πούμε πως η επιθυμία μου είναι τα χρήματα. Επιθυμώ το ποσό των 10.000ευρώ.
Αυτό που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κάνω σίγουρα, είναι να σκέφτομαι «θέλω 10.000ευρώ», έτσι άσκοπα!
Γιατί αυτό που κάνω, είναι να οραματίζομαι εμένα, να είμαι στην θέση
εκείνη, που απλά... επιθυμώ τα χρήματα. Δηλαδή... «θέλω να... θέλω!»

Αυτό που ΠΡΕΠΕΙ να κάνω, είναι να κάνω την σκέψη μου εικόνα.
Όχι στην στάση του «θέλω», αλλά...

Ας πάμε σε παράδειγμα.

Οραματίζομαι την εξής εικόνα:
Εμένα να κάθομαι πάνω στο κρεβάτι μου οκλαδόν, φοράω το τζιν παντελόνι μου
κι ένα μπλουζάκι σε χρώμα (π.χ. κόκκινο).
Έχω πάνω στο κρεβάτι και μπροστά μου έναν σωρό χαρτονομίσματα από 50άρικα,
100άρικα κτλ.


Γελάω και τα παίζω με τα χέρια μου, ανακατεύοντας τα.
Κι αφού ευχαριστηθώ αυτό το παιχνίδι, αρχίζω να τα μετράω.

Όπως προσέξατε, αυτό που έκανα ήταν να μην βλέπω την επιθυμία!
Ζούσα την πραγματοποίηση του.

Επιμένω σε αυτό το όραμα, μέχρι που να μην νιώθω πως το σκέφτομαι,
αλλά πως το ζω.

Όταν ανοίγω τα μάτια μου, με πιάνω να χαμογελώ! Έχω παρασυρθεί από τον οραματισμό μου.
Σαν να τα έχω ήδη. Ανοίγοντας τα μάτια, νιώθω σαν να βγαίνω από το ένα δωμάτιο και μπαίνω σε ένα άλλο.
Έχω μαζί μου όμως το συναίσθημα του έχω τα 10.000ευρώ.
θα το νιώσετε κι εσείς, πιστέψτε με.

Αυτό ακριβώς σημαίνει και το... «κάνω την σκέψη μου συναίσθημα.»

Σημαντικό είναι, κάθε φορά που οραματιζόμαστε κάτι συγκεκριμένο, να μην αλλάζουμε το «σκηνικό».
Να χρησιμοποιούμε, πάντα τα ίδια χρώματα, χώρο, πρόσωπα, τρόπο, που χρησιμοποιήσαμε και την πρώτη φορά.
Αποφύγετε να βάζετε διάλογο στους οραματισμούς σας, γιατί δεν μπορείτε να θυμάστε τα λόγια.
Εκτός κι αν είναι μια απλή φράση, που δεν θα μπερδέψετε.

Γι αυτό πριν ξεκινήσετε τον οραματισμό, καλό είναι από πριν να αποφασίσετε ακριβώς,
για το... τρέιλερ που θα χρησιμοποιήσετε.
Αν μπερδεύεστε, γράψτε σε ένα χαρτί όλες τις λεπτομέρειες που χρειάζεστε.
Διαβάστε όσα σημειώσατε. Αποφεύγετε να προσθέτετε... Προτιμήστε να αφαιρείτε!
Ναι.. κάντε όσο πιο εύκολο γίνετε το σκετσάκι που θα παίξετε στο μυαλό σας,
και για εσάς αλλά και για τον παραλήπτη... το σύμπαν.
(Αν σας βοηθάει, ζωγραφίστε, ή χρησιμοποιήστε φωτογραφίες ή εικόνες από περιοδικά. Κόψτε τες και
βάλτε τες, κάπου θα τις βλέπετε και θα σας βοηθάει να οραματίζεστε την εικόνα του μυαλού σας. )

Μην σκέφτεστε το πώς! Αυτό δεν σας ενδιαφέρει.
Εσάς σας ενδιαφέρει να πάρετε στα χέρια σας τα 10.000ευρώ π.χ.
Αν αρχίσετε να σχεδιάζετε με το μυαλό σας, τρόπους πραγματοποίησης, το μόνο που θα καταφέρετε
είναι να το καθυστερήσετε (στην καλύτερη περίπτωση!), ή να αποτύχετε (στην χειρότερη περίπτωση!).
Εκτός κι αν θέλετε να επιμένετε να το πετύχετε με συγκεκριμένο τρόπο. Και σε αυτή
τη περίπτωση θα πρέπει να επιμένετε περισσότερο και φυσικά να χρησιμοποιείτε πιστά, την ίδια σειρά γεγονότων.


Άλλο παράδειγμα, θέλουμε να γυρίσει ο/η αγαπημένος/η μας.
Ή να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο, μαζί του/της.
Οραματιζόμαστε με τον ίδιο τρόπο με πριν.
π.χ. Εγώ θα έβλεπα εμένα και εκείνον να φοράμε ρούχα συγκεκριμένα (που θεωρώ εγώ πιο πιθανό, να φοράμε)
να αγκαλιαζόμαστε σφιχτά και να γελάμε όλο ευτυχία και συγκίνηση.
Ή να κάνουμε μαζί, αυτό ακριβώς που θέλω.
Αν π.χ. είναι γάμος, θα βλέπω εμένα στα άσπρα, εκείνον δίπλα μου γαμπρό,
θα γυρίζω το κεφάλι και θα βλέπω πίσω μας τον κόσμο χαμογελαστό και γυρνώντας πάλι μπροστά,
βλέπω τον παπά να λειτουργεί.

Αυτό που κάνουμε δηλαδή, είναι να βλέπουμε αυτό που επιθυμούμε, στην πράξη.
Σαν να θυμόμαστε κάτι που έχει ήδη συμβεί.


Δεν νομίζω πως χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο.

Σας μπερδεύει το συναίσθημα; Γιατί;

Δεν σας έχει τύχει να ονειρεύεστε κάτι, να φαντάζεστε και να ξεχνιέστε σε αυτό το εσωτερικό δημιούργημα τόσο, που γυρνώντας στην «πραγματικότητα», να νιώσατε απογοήτευση; Αν ναι, συνέβη, διότι το ζούσατε και το νιώθατε.

Οπότε αυτό που εννοείται στην προκειμένη περίπτωση, είναι πως θα πρέπει να αφεθείτε και να δοθείτε τόσο πολύ στο όραμα, μέχρι να το «ζείτε» συναισθηματικά.

Ο οραματισμός, είναι σαν την προετοιμασία πριν από ένα πολύ σημαντικό ραντεβού.
Κάνεις μπάνιο, ετοιμάζεις τα ρούχα που θα φορέσεις και νιώθεις ενθουσιασμένος, διότι γνωρίζεις πως σε λίγο θα βρεθείς με το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει, ακόμα κι αν απέχεις κάποιο χρονικό διάστημα και απόσταση από αυτή τη στιγμή.

Αυτό θέλω να πετύχετε στον οραματισμό. Τον ενθουσιασμό της βεβαιότητας μιας όμορφης στιγμής που σας περιμένει.