Αλχημιστής του κόσμου.

Ψυχή…
Ψυχή του Κόσμου… πάνω σου γράφω τα ορνιθοσκαλίσματα μου…
Γελάς… κλαις… ανατριχιάζεις… πονάς…
Πάνω σου πατώ… μέσα σου κολυμπώ…
Κομμάτι σου είμαι… δική σου ιδέα… επιλογή… απόδραση… ή λάθος…
Γι αυτό χαμογελώ…

Σε δαγκώνω… σ αγκαλιάζω… σ αγγίζω… σε μυρίζω…
σε τσιμπάω… σου φωνάζω… σιωπώ…
Στάζεις ζωή… στάζεις σκοτάδι… στάζεις φως… στάζεις μόχθο…
στάζεις γέλιο… στάζεις σιωπή… στάζεις ουρλιαχτά… στάζεις…

Με ψάχνω μέσα στις σάρκες της ουσίας σου… να με διαχωρίσω… να με ενώσω…
Οι αρτηρίες σου, όλοι μου οι δρόμοι… τα μόρια σου, όλοι μου οι κόσμοι…

Όσα αγάπησα… όσα πολέμησα… όλοι γύρω μου… Εγώ…

Με είδα…
Προμηθέας… Εγώ…
Αετός… Εγώ…
Οι αλυσίδες… Εγώ…
Άπλωσα το κορμί μου στον βράχο… πειραματίστηκε ο Κόσμος πάνω μου…
κι εγώ με τον Κόσμο…

Τους είδα…
Θεοί…
Όλοι τους γέννησαν μέσα μου…
Τους γεύτηκα… με γεύτηκαν…
Τους έδωσα όλο το νέκταρ και την αμβροσία μου…
Και τους κατέκτησα την ώρα του θριάμβου τους…

Με είδαν…
Κουράστηκα στα έργα τους…
Και τρόμαξαν…

Είδαν…
Ελ- ευ- θέω- ρέω…
Και τρόμαξαν…
Το παιδί που έγινε γονιός… το δημιούργημα που έγινε δημιουργός…
Τρόμαξαν την επιλογή που δεν έμοιασε στην δική τους…

Είδαν…
Δεν διάλεξα στον «ουρανό» να αφήσω…
Όχι στον ουρανό…
Στην «λάσπη» θα με σπάσω… εκεί θα χύσω τα «υγρά» μου όλα…
Σπόρους ουρανού… να γίνει το «κάτω» «πάνω»…
να γίνουν ίσα… με τον καιρό…

Γαία μου…
Στα πάντρεψα…
Γεννήθηκα… κι ανέλαβα…
Σαν παραμάνα κουβάλησα μέσα μου κομμάτι από την «ουσία» σου…
Με κόπο αλχημιστή έζησα… θέρισα… ξεχώρισα… άλεσα…
Στα φιαλίδια της ψυχής και της καρδιάς το φρόντισα…
Μετάλλαξα… ξόρκισα με ιδρώτα… αίμα… δάκρυ… κόπο…
Πολύ κόπο… πολύ κόπο…

Μέγα έργο… του κάθε ανθρώπου…
Τροφός και τρεφόμενος…

Μέγα έργο η γέννα… μέγα έργο ο θάνατος…
Μέγα έργο… του κάθε ανθρώπου…
Έτσι κι εγώ…
Με κόπο… πολύ κόπο…
Να βγάλω περίσσιο… για να γεννήσεις κόρη αλλιώτικη… και η κόρη εγγονή…
με τον καιρό…

Στην «λάσπη» θα με σπάσω σαν έρθει ο καιρός… εδώ να χυθούν όσα γαλούχησα…
εδώ να μοιραστούν…
να γίνουν ανάσα Γαίας… στάλες από χρώμα στην αύρα της…
Εδώ θα αφήσω… να τα σκορπίσει ο άνεμος…

Επιλογή…

Συμπόνεσα τις πρώτες Γαίες αδελφές… και φόρεσα την ζώνη…
Κλέφτρα των ουρανών…

Ψυχή του Κόσμου… πάνω σου γράφω τα ορνιθοσκαλίσματα μου…
Κομμάτι σου είμαι… δική σου ιδέα… επιλογή… απόδραση…
Ή… λάθος;
Κλέφτρα των ουρανών…

Ένα κομμάτι πέτρας στην τσέπη μου…
Λυδία λίθος… για να θυμάμαι…

Αιθηρόη 16-3-2012

Θα επανέρθω εδώ. Απλά τώρα σήμανα λέξεις κλειδιά, κατά την άποψη μου πάντα.
iam θα ήθελα την άποψη σου, και φυσικά όποιου θα ήθελε να συμμετέχει.

Λεωνίδα αν αποφασίσει ο iam να φτιάξει δικό του χώρο, θα είχες την καλοσύνη να το μεταφέρεις εκεί;

Ευχαριστώ.

Οι λέξεις που ξεχώρισες, δείχνουν το βασικό κεντρικό μήνυμα.

Ενσάρκωση, ζωή, δημιουργία, πορεία!

Μ' αρέσει! Θα ασχοληθώ!

Ο τρόπος! Η μετάσταση από την μορφή ύπαρξης στην άλλη. Πού, πώς, γιατί!

Ανάσα, αύρα, άνεμος. Μία ομάδα, μία έννοια, μία περιγραφή. Ζωή, κίνηση.

Πολλές λέξεις με διαπερνούν τώρα από παντού, χάος και πρέπει να τις αφήσω να κάτσουν.
Ευχαριστώ Σαπφώ, θα το συνεχίσουμε!

Οντως χωρίς να διαβάσω το κείμενο όλο και μόνο μ αυτές τις λέξεις που πρασίνισες Σαπφώ,είδα αυτά που λέει ο iam αλλά κι αυτά που θέλει να μας πει η Αιθηρόη. Παιδιά κανονίστε οπωσδήποτε να ξεκινήσετε αυτή τη δουλειά που αποφασίσατε!

» Η Στιγμη του Κοσμου
» Το υφαντό του Κόσμου...
» Πλανήτης Γη...
» Εκκρίνοντας αισθήματα
» ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ