Κάπως έτσι.

Δώσε σε κάποιον μια μάσκα... και θα σου δείξει το πραγματικό του πρόσωπο... 


Ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που "νομίζει" ότι είναι, είναι αυτό που κρύβει...

Καλώς ήρθες Αιθηρόη...

Ναι...ο ανθρωπος έχει ξεχάσει ποιος πραγματικά είναι και τι ήρθε να κάνει σε αυτόν τον πλανήτη...εχει ξεχάσει να κοιτάει μέσα του. Έχει ξεχάσει ιδανικά και αξϊες. Όμως όλα μπορούν να αλλάξουν και την τελευταία στιγμή...φτάνει να το θελήσει. 
Ήρθε ο καιρός λοιπόν να θυμηθεί...

Σε ευχαριστώ Ηλιόδωρε! Από καρδιάς... 
Και μην λυπάσαι. Είναι άδικο για εκείνους... 

Κατερίνα μου, σε ευχαριστώ. 
Και όσο για αυτά που γράφεις...

Ιδανικά... αξίες... λέξεις... τίποτα παραπάνω.

Ναι ο άνθρωπος έχει ξεχάσει. Δεν είναι εύκολο να αποτινάξει από πάνω του λήθη αιώνων. 

Αυτή η ανακύκλωση ψυχών, μοιάζει να μην έχει τελειωμό... 

Αυτός ο πλανήτης, έχει μεταμορφωθεί σε φυλακή, ο κόσμος μια πλάνη και οι εφτά άρχοντες της την εργάζονται ακούραστα. 

Τόσο ψέμα, τόση παραπλάνηση! 
Ιστορία... θρησκείες... ελεγχόμενες επιστήμες... 
Τόσο ψέμα... 

Τα υπέροχα του ανθρώπου, όλα όσα του έχουν υποσχεθεί και ταχθεί, όλα όσα για τα οποία είναι ικανός, όλες οι προδιαγραφές και οι πιθανότητες που έχουν στηθεί μέσα του και περιμένουν να ξεδιπλωθούν, είναι ο πυρήνας της ύπαρξης του, ο οποίος περιμένει να αφυπνιστεί και να πάρει ζωή...

Πρώτα όμως, πρέπει να αποτινάξει από πάνω του την λήθη. Να ανακαλύψει ξανά ποιος είναι... Τι Ον είναι... Πού ζει... Γιατί είναι ακόμη εδώ... 

Πρέπει να σπάσει τον κύκλο... 

Να αρνηθεί όλα όσα του έχουν μάθει... όλα όσα θεωρεί ότι γνωρίζει... όλα όσα νομίζει ότι πιστεύει... 

Όλος αυτός ο κόσμος, συγκροτείται από τον νου των ανθρώπων...  όλο αυτό το κατασκεύασμα, που όλοι έχουν μάθει να το λένε "σύστημα", στηρίζεται από τις πεποιθήσεις και τις σκέψεις τους, από τους φόβους και τις λανθασμένες βεβαιότητες τους...

Η Φυλακή, δεν αποτελείται από κάγκελα... αλλά από φύλακες και παρατηρητές... χειριστές... 

Σας φοβούνται... 

Φοβούνται μην ξυπνήσετε... μην ανακαλύψετε ποιοι είστε και τι σας συμβαίνει...  

Δεν θα το παραδεχτούν ποτέ... 

Η δύναμη τους, είναι ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων, για τον οποίο εργάζονται ακατάπαυστα ώστε να μην παρεκκλίνει από τα ζητούμενα τους.

Δεν θα το παραδεχτούν ποτέ... 

Σας κάνουν να πιστεύετε ότι είστε αδύναμοι, ότι είναι άτρωτοι...

Ψέμα. 

Όλοι ψάχνουν να βρουν, την σκοτεινή αόρατη δύναμη πίσω από όλα αυτά...
Μιλώ... για τις πεποιθήσεις σας... τους φόβους σας... τα πιστεύω σας....

Ψάχνουν να βρουν την φυλή και τις ισχυρές παράξενες οντότητες που βρίσκονται πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και τον διαφεντεύουν...
  
Δεν είναι ισχυρές. Η άγνοια και το σκοτάδι που ντύνονται τις κάνει να φαίνονται έτσι και πράττουν τα πάντα για να μην καταλάβετε ότι χωρίς την συναίνεση σας, είναι ανίσχυρα... 

Κι εσείς συναινείτε... από άγνοια και από φόβο.

Δεχτήκατε για θεούς όντα που δεν έχουν κανένα Λόγο πάνω σας... και έγιναν αφέντες του κόσμου. 

Δεν ευθύνονται οι Άνθρωποι για την λήθη. Μόνον για όσα εν γνώση τους πράττουν. Ακόμη και τότε όμως... συχνά επιλέγουν το κακό, διότι το συγχέουν με την "ευτυχία". 

Αγαπημένοι μου... γίνεται πόλεμος για εσάς... χωρίς εσάς. 

Ελέγξτε όσα πιστεύετε... αντισταθείτε σε όσα φοβάστε και σε όσα καθημερινά προσπαθούν να σας επιβάλουν για τις ικανότητες του νου σας. 

Μην εμπιστεύεστε την αντίληψη σας, είναι δημιούργημα των όσων σας έμαθαν και σας οδήγησαν να πιστεύετε. Ελέγξτε την ξανά και ξανά... δοκιμάστε την... γκρεμίστε την αν χρειαστεί και αντλήστε από μέσα σας νέα δεδομένα. 
Εμπιστευθείτε εσάς... όχι όσα βλέπετε γύρω σας. 

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται... και το γνωρίζετε. Απλά το αρνείστε. 

Ψάξτε και ανασηκώστε κάθε πέτρα που θα βρεθεί στο διάβα σας. 
Δεν υπάρχει κάτω της αυτό που σας έχει ειπωθεί. 
Και δεν θα μάθετε ποτέ αν δεν αρχίσετε να έχετε αντίρρηση, τόση όση χρειάζεται, ώστε να σας αναγκάσει να ερευνήσετε μόνοι σας. 

Δημιουργείστε έντονη αταξία στο νου σας και μην φοβάστε. Εμπιστευτείτε την. Η αταξία... κρύβει μια μυστική τάξη που περιμένει να σας αποκαλυφθεί. 

Ποιος είσαι; 
ΠΟΙΟΣ, Αληθινά, είσαι; 

Αυτή είναι η πρώτη αναζήτηση. Και εάν δεν ολοκληρώσετε αυτήν, μην προχωρήσετε παρακάτω... κινδυνεύετε να ενσωματωθείτε στον "κύκλο" που τόσο απεχθάνεστε. Διότι για κάθε πλαστό εαυτό, έχει προ-νοηθεί και το ανάλογο σενάριο. 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; 
Ενδόμυχα κατανοείται τι πραγματικά κρύβει η ερώτηση, ενθουσιάζεστε με το πρωτόγνωρο του νοήματος της... μοιάζει με έμπνευση το συναίσθημα που σας δημιουργήθηκε για μία στιγμή... και μετά... και μετά το ξεχνάτε. 
Και αυτή είναι η αλήθεια! 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;

Γνωρίζω όλες τις δικαιολογίες, όλες τις απαντήσεις. 
Δεν ισχυρίζομαι πως είναι εύκολο.
Είναι καιρός να συνειδητοποιήσετε πλέον, πως η Ελευθερία, η αφύπνιση, η ενθύμηση, η Αλήθεια... είναι μία ατομική υπόθεση και μία προσωπική μάχη. Μία μάχη στην οποία, να είστε σίγουροι, ότι θα είστε εσείς μόνοι σας... 
Εσείς, εναντίον όλου του κόσμου... έτσι όπως τον ξέρετε. 
Μέχρι που θα αρχίσετε να τον Γνωρίζετε... 
Και όταν θα τον Γνωρίσετε... θα χαμογελάσετε... και θα γελάσετε δυνατά... σαν άγριος πολεμιστής! 

Αυτό, σας το υπόσχομαι.

Αυτό είναι το δικό σας έργο, λοιπόν.

Οι... Άλλοι... Κάποιοι... αυτό που μπορούν να κάνουν για εσάς, είναι να πολεμούν για να υπάρχουν πάντα κάποιοι "Δρόμοι" και Πύλες ανοιχτές... για Εσάς.  
Μέχρι να "φύγει" και ο τελευταίος "παγιδευμένος" έμψυχος Άνθρωπος. 

Και αυτό κατανοήστε όπως νομίζετε.

Πόσο δίκιο έχεις αγαπημένη μου Αιθηρόη...
Θελω να πω τόσα πολλά...όσα βίωσα και κατανόησα μεσα σε αυτό το υπέροχο ταξίδι που αποφάσισα να κάνω... όμως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή...προέχουν άλλα. 
Όλα όσα καλούμαστε να πράξουμε ειναι η δικη μας προσωπική μάχη...όλα βρίσκονται μεσα μας. Όλα...η Ενθύμηση, η Κατανοηση, το Νιώσιμο, η Ματιά, η Αλήθεια...ειναι μέσα μας.
Κανεις δεν θα έρθει "απέξω" να μας σώσει...μόνον ο Εαυτός μας.
Αυτό ειναι το ένα και μοναδικό κλειδί της όλης πορείας της αφύπνισης μας...ο ιδιος μας ο Εαυτός.
Όσο μαγικά, διαφορετικά και όμορφα ειναι όλα όσα έχουμε ακούσει ή ακούμε, έναν σκοπό έχουν: το δικό μας σκούντηγμα...
Ένα σκούντηγμα που θα μας προτρέψει και θα μας βοηθήσει να ψάξουμε εμάς, να ακούσουμε τον ίδιο μας τον Εαυτό που μας μιλάει...να ξαναβρούμε την συνδεσή μαζί του που χάσαμε μέσα στην λήθη...
         Όλα όσα ψάχνουμε ειναι σε ένα σημείο: Μεσα μας...
Και θα ακούσουμε, όταν σιγάσουμε τους άλλους "θορύβους", όταν επανακτηθεί η σύνδεση με τον "Ανώτερο Εαυτό" μας που ποτέ δεν έφυγε...ποτέ δεν μας άφησε...εμείς απλά δεν τον ακούγαμε...χάσαμε την επαφή μας μαζί του.
Αυτό ειναι το έργο μας, η προσωπική μας μάχη... να ξανασυνδεθούμε και να θυμηθούμε όλα όσα μεσα στην λήθη ξεχάσαμε/χάσαμε.
Μας περιμένει να τον καλέσουμε, να του μιλήσουμε, να τον εμπιστευτούμε και να βρούμε τον τρόπο να τον ακούσουμε ξανά...
        Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους εσάς που κρατάτε με κάθε τρόπο και θυσίες τους Δρόμους και τις Πύλες για όλους εμάς...να είστε πάντα ευλογημένοι...
Είθε να καταφερουμε όλοι να διαβούμε τους Δρόμους αυτούς.

Καλως επεστρεψες Αιθηροη. ..

Ειθε να Εγερθουμε κ να αποτραβηξουμε ολα τα πεπλα. ..

Ειθε η Στιγμη να Ελευθερωσουμε Εμας, την Γαια Ολακερη ..

Ειθε να Γεννησουμε την Στιγμη εκεινη , 
να Ακουσουμε κ να Περπατησουμε με Θωρια 
ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ


Ειθε οι Λεξεις να βρουν την Ουσια τους κ να αποκαταστησουν το Νοημα, το Εργο. ..

Θα ήθελα να συμμετέχω σε αυτά,μα δεν μπορώ να πω πολλά,σχεδόν τίποτα.
Μιας και μόνο νοητικά -και θα το τονίσω αυτό,όχι εμπειρικά-μπορώ να επεξεργαστώ αυτά τα δεδομένα..
υπό την μορφή ιδεών,πεποιθήσεων,που ανοίγουν ενδεχόμενα συναρπαστικά,
υπό καθρέφτες σκέψεων παράξενων,μυστήριων,σαγηνευτικών,εξωτικών-και σε ανεπαίσθητες στιγμές -Οικείων..
Σκέψεων που κοιτούν κατάματα το Άγνωστο, -μακάρι να μπορούν -να κερδίσουν τον σεβασμό του
Και μόνο που το κοιτούν, διότι το Άγνωστο
δεν ξέρω-εμπειρικά- αν ανταποκρίνεται σε "σκέψεις,συχνότητες,ιδέες"-
Δεν ξέρω αν ανταποκρίνεται-θα ήθελα να ανταποκρίνεται,να πιστεύω ότι αθόρυβα,αδιόρατα
όλα αυτά απαντούν ή έστω σχηματίζονται στο κάλεσμά του-
Κατασκευές,νοερές διαδρομές,
πεπερασμένα προϊόντα ενός νου που μπορεί να ανακατασκευάζει όλα του τα περιεχόμενα
-πλην της μνήμης ίσως-
με βάσει τα δικά του χαρακτηριστικά και ανάγκες,με βάσει τις δικές του αόρατες βλέψεις
χρωματίζοντας υποκειμενικά με τόσο έντονο τόνο ζητήματα αόριστα,μακρινά
που απομακρύνεται άθελά του από τα προφανή.
Με την εξονυχιστική δύναμη της διεισδυτικότητας και της πολυπλοκότητας,της πολυμορφίας(χαρακτηριστικά του 'Κακού?')
υποστηρίζει,Αλήθειες ή Αναλήθειες -δεν έχει σημασία-για να συντηρήσει αυταπάτη
για να τρώει τα πλοκάμια του,την τροφή με την οποία έμαθε να αναπτύσσεται,
και τόσο σημαντική είναι η τροφή,που μπορεί να υπερκερνάει την πιθανότητα αφύπνισης/αναβάθμισης
ή ακόμα και αν την διεξάγει,ένα καμουφλάζ να είναι αυτό
μιας διαδικασίας Τροφής,που χειραγωγεί Αλήθειες ή Αναλήθειες-σημασία δεν έχει-
για να πλοηγηθεί στο πεδίο ύπαρξης.

  Αυτό που αποκαλούμε Κοινή Λογική όλα αυτά θα φοβόταν.
Η κοινή λογική που κοιτάζει το επίπεδο,το ύψος και το σχήμα
που αγαπάει τα φαινόμενα και τα ορατά πράγματα,και βάσει μόνον αυτών
θέλει να πράττει.
  Η κοινή λογική που σχηματίζει φτωχές αλλά καθαρές διαδρομές σκέψεις,
για ασφαλή πλοήγηση.Φοβάται πολύ τα βάθη,γιατί φοβάται την "παράνοια"
όπως την αποκαλούν τα συστήματά της, και φροντίζει τον χώρο
εξωτερικά. Φροντίζει την φλούδα,χωρίς να προσεγγίζει πράγματα που δεν αντέχουν το δυναμικό της.
Θέλει να προστατευτεί,και άμα προσεγγίζει τα ύψη,
δίχως να έχει τα ανάλογα βάθη
η αυτοπροστασία υπερέχει. 
   Και η αυτοπροστασία ενεργοποιείται,
και γεμίζει τον νου αμφιβολία,και εκείνος αναδιπλώνεται
φορτίζεται από έξω/από μέσα δεν ξέρει πια, και αδυνατεί
να βρει
τις αρχές των ροών, τις αρχές των σκέψεων,τις αρχές των προθέσεων
και φορτισμένος από τα αναμασήματα του εξωτερικού χυλού,
φτωχότερος πλέον από ποτέ, 
αποσυνδέεται/αποσύρεται από την εμπειρία και σκάβει μάταια στην ύπαρξη.
Όχι πια ως κομμάτι της αλλά σκάβει άρρυθμα, ασυνάρτητα, εμμονικά
ως επεξεργαστής 
ένας ανθεκτικός αλλά ανόητος επεξεργαστής ,
που επεξεργάζεται την πολυμορφία,πολυπλοκότητα,βυθισμένος σε δίνες εντυπώσεων /ψευδαισθήσεων,
και αποπροσανατολισμένος, αποσυνδεδεμένος από τα πραγματικά πεδία και βιώματα
αναρωτιέται αν τα ελάχιστα σήματά τους τα εντοπίζει στο φευγαλέο Κενό
ή αν απλά στα πρόσωπά Του εντυπώνει την
ανύπαρκτη υπόστασή του.

...αν ένας ατομικός νους-στον βαθμό που του αναλογεί- επηρεάζει το συλλογικό σκεπτοδυναμικό του οποίου είναι κομμάτι, και αν δεχτούμε ότι δεν έχει εμπειρική πρόσβαση σε γεγονότα τέτοιας κλίμακας..

  Τι επιπτώσεις θα είχε να ατενίζει διανοητικά μία τέτοια αλήθεια? Ότι δηλαδή όντα πιο αδύναμα, αλλά πολλαπλάσια μοχθηρότερα,χειραγωγικά στην συνείδηση, σφυρηλατούν κόσμος και διεξάγουν πολέμους χρησιμοποιώντας το δυναμικό του ανθρώπου? Αν έχανε τις φραγές της κοινής λογικής,και δεχόταν κάτι τέτοιο ως αληθές, θα ένοιωθε σπουδαιότερος. Θα προσπαθούσε να σφυρηλατήσει τον εαυτό του με μια φωτιά που δεν του αναλογεί.Έστω και σε επίπεδο φαντασίας.Ο εγωιστής!Διότι σε αυτήν την στολή-αν αυτή είναι μια πραγματικότητα- αλλοιώνεται η σκέψη του. Και είναι εξαιρετικά φορτισμένη με ευελιξία και αυταπάτη και πλάνη, ώστε να τον κάνει,να  μπορέσει να τον κάνει από μια παθητική θέση να αισθάνεται σπουδαίος. 

  Και για ποιο λόγο όλη αυτή η φωτιά? Ο πόλεμος? Χρειάζεται πάντα φωτιά? Ακόμα και στο πνευματικό κομμάτι,σε ένα σωρό εκδηλώσεις του-ιστορικές ή μυθικές-,σε ένα σωρό ενδεχόμενα,σε συμβολισμούς και σε ένα σωρό μοτίβα τα οποία οδηγούν σε μια πνευματική αφύπνιση, ο καημένος ο άνθρωπος φορτίζεται με τόση αγωνία.  Πρέπει όντως να φορτίσουμε την πραγματικότητα με αυτόν τον τρόπο?
   Ένα σωρό κατασκευασμένα μοτίβα, έθνη, κοινωνίες, χρώματα, ομάδες, συμφέροντα-αποχρώσεις του ίδιου Νου που φορτίζει διαφορετικά την ίδια του την οντότητα,δημιουργώντας ψευτο-Οντότητες και βάζοντας Φωτιά στον  εαυτό του.Μέσα από άπειρες,σταδιακές,ασυναίσθητες,διαχρονικά λεπτοφυείς,διαδικασίες,έχει μπλεχτεί σε ένα εσωτερικό παιχνίδι και καταρρέει προς τα μέσα..ώστε να αφυπνιστεί και να ξυπνήσει!?Μα κάθε φορά θέλει μια Φωτιά μεγαλύτερη από την προηγούμενη. Το νόημα γίνεται βαθύτερο. Η τάση είναι το νόημα να γίνεται εσωτερικότερο,βαθύτερο.Αυτό είναι Αλήθεια ή και αυτό μοιάζει με μοτίβο προγράμματος? Ντυμένο απλώς με μανδύα μυστικισμού?
    Ή απλώς διασκεδάζει και πραγματικά βαρέθηκε την Νιρβάνα. Μπορεί να θέλησε για πάντα να αποικίσει τα πεδία του μέσα από τις διάφορες μορφές, και το σκηνικό να είναι όλο και πιο Εξωτερικό,όλο και πιο Ευρύ,όλο και πιο Πολύπλοκο και Πολυμορφικό.Είτε είναι Ποιητής,είτε Δημιουργός να θέλει δει ποια από τις συμπυκνωμένες του εκδηλώσεις/υπάρξεις/μορφές θα επικρατήσει στο πεδίο. Οι άνθρωποι ή άλλα όντα? Ή μήπως κάποιο Υπο-δημιούργημα των Δημιουργημάτων αυτών?Διότι δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι το ανώτερο είναι το ισχυρό,μιας και από ένα σωρό μοτίβα, φαίνεται ότι ένα Όλο χάνεται στις Διακλαδώσεις του. Είναι βέβαια Σοφό και μακάρι να έχει Προ-νοήσει.
   Το σκοτάδι προς τις Διακλαδώσεις γίνεται πυκνότερο,βαρύ . Οι Διακλαδώσεις είναι μεν πεπερασμένες,περιορισμένες αλλά γίνονται λειτουργικές. Έχοντας μικρό υπαρξιακό χώρο, κάνουν κινήσεις μηχανικές ,επαναλαμβανόμενες .Έχουν την ευφυϊα να αυτοτροφοδοτούνται με Νόημα,με το να βάζουν φωτιά στον εαυτό τους. Κάθε φορά,το ίδιο κάνουν αλλά ο τρόπος γίνεται όλο και πιο περίτεχνος.

  Είναι σίγουρα υγιές ο άνθρωπος να γνωρίζει αυτά τα οποία -λόγω ληθάργου-δεν αντιλαμβάνεται? Νοιώθω ότι είναι επικίνδυνο να τα ανάγω όλα σε μία ανώτερη σφαίρα.Ότι είναι επικίνδυνο όλα να ανάγονται σε μία ανώτερη σφαίρα.Δεν επιχειρώ να αμφισβητήσω κάτι,ούτε να υποστηρίξω κάτι. Είμαι μπερδεμένος,και ένοιωσα ότι ο χώρος αυτός μπορεί να δεχτεί το μπέρδεμά μου. 
   Ακόμα κι αν στα λόγια μου φάνηκε κάτι καυστικό-δεν είχε την πρόθεση και ούτε είμαι έτσι,καυστικός, κάποια ένταση που ίσως έγινε αισθητή είναι προς συγκεκριμένες σκεπτοδομές και όχι Πρόσωπα-. Ούτως ή άλλως έχω μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό για τον χώρο αυτό ,σχεδόν αγάπη. Απλώς ίσως να τα έχω παίξει. To παραδέχομαι.

  Αποκλείεται η ανώτερη σφαίρα να είναι μία πιο "κρύα" διαδικασία? Μια διαδικασία εκμάθησης,προσομοίωσης ,η οποία κρύβεται "έναν αλγόριθμο' πίσω, από όλες αυτές τις συγκρούσεις και ζυμώσεις.

Ένας.
Προσωπικά επειδή έχω ξετινάξει αυτό το φόρουμ, δηλαδή έχω διαβάσει αν όχι όλα πάρα πολλά, θα έλεγα ότι σου πάει γάντι αυτός ο χώρος. 
Καυστικότητα δεν είδα, έχεις κι εσύ πολλές ερωτήσεις όπως κι εγώ και όπως πολλοί άλλοι. 
Θα πρέπει να πω την άποψη μου, κι αυτή λέει ότι είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε εμείς ποιοι είμαστε και όλα τα γιατί που μας κάνουν να κάνουμε αυτά που κάνουμε και να είμαστε αυτοί που είμαστε. Φαντάσου λοιπόν πόσο δύσκολο είναι να φτάσουμε σε κατανόηση ενός θεού δημιουργού που έφτιαξε ότι μα ότι μπορούμε να αντιληφθούμε ως κόσμο, σύμπαν και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Υπόσταση έχει και φυσικά όχι ανύπαρκτη από την στιγμή που έχει υπόσταση και την έχει μοιράσει στον τεράστιο κόσμο που δημιούργησε και που εμείς αντιλαμβανόμαστε έναν κόκκο από τον κόκκο του. 
Κάπως έτσι. 
Τέλος πάντων αυτό που μετράει πάντως είναι να υπάρχουν ζωηρά ζωντανά μυαλά, που δεν παραδόθηκαν αδύναμα και φοβισμένα και συνεχίζουν να σπινθιρίζουν όπως τα παιδάκια που πρωτογνωρίζουν τον κόσμο που γεννήθηκα. Και το πρωτογνωρίζουν, σχετικό είναι βασικά. Πιο σωστό μου φαίνεται, το ξαναθυμούνται γιατί κάτι μου λέει ότι τον έχων χιλιοπερπατήσει! Την ζημιά όλη την κάνει ο ποταμός της λήθης, όποιος κι ότι κι αν είναι αυτός. 
Έχουμε πολλά να ανακαλύψουμε! Καλή συνέχεια συνοδοιπόρε και να μοιραζόμαστε τις ανακαλύψεις μας!

Καλώς σε/σας βρήκα leon32