Ο δικός μου Θεός...1

Γιατί να μην ήταν όλοι οι παππούδες του κόσμου έτσι; "εδώ ποιος ζει, γι' αυτόν να μιλήσουμε". Τι ωραία και σοφή κουβέντα!
Παιδιά αν καταλαβαίνατε πόσο ωραία και σημαντικά πράγματα λέτε, θα φροντίζατε αλλιώς το forum σας.

Ναι σας διαβάζω πολύ καιρό, και σας επισκεπτόμουν συχνά. Αλλά μέχρι και σήμερα δεν ένιωθα την ανάγκη να γραφτώ. Μέχρι που άνοιξα τον φάκελο Αιθηρόη και διάβασα το "ο δικός μου Θεός".

Τώρα θα γίνω αντιπαθητικός, αλλά από ενδιαφέρον θα μιλήσω, κι από λόγους εκτίμησης για την προσπάθεια της δημιουργού του forum. Κοφεύετε ρε παιδιά. Το έχω δει να συμβαίνει σε πολλά forum. Να μην συμβαδίζει το λέγειν με την πράξη. Έχετε γαμώ τα forum, με φανταστικά θέματα, έναν δημιουργό με σούπερ μυαλό, με πρωτοποριακές και δυνατές σκέψεις, που τα σπάει, κι αντί να το κάνετε αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, σιγά σιγά το μουτζουρώνετε. Όχι όλοι. Αλλά κι αυτοί που δεν κάνετε τίποτα, είναι σα να συμμετέχετε σ' αυτό.
Αν δεν πάρετε σοβαρά εσείς τον χώρο που διαλέξατε για να μιλάτε, και να αφήνετε το στίγμα σας, τότε ποιος θα το κάνει; Εμείς οι outsiders;

Τέλος πάντων, εγώ μιλάω από ενδιαφέρον. Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, αλλά είναι λυπηρό. Γράφεται όλοι ένα βιβλίο αυτή τη στιγμή. Ας είναι το καλύτερο. Αυτό έχω να πω.

Με ειλικρινή φιλία κι εκτίμηση, ένας outsider αλλά  και φίλος.

Εγινες αντιπαθητικός με τη μια! Γιατί και μένα με πιάνουν τα λόγια σου κι όλα αυτά που λες. Εχεις δίκιο όμως. Οπότε μ αρέσεις. Ψέματα δε μπορώ να πω. ¨εχεις δίκιο σ όλα τα σημεία. Αλλά δεν είσαι αουτσάιντερ τώρα. Οπότε βάλε κι εσύ ένα χεράκι κι όχι μόνο τροπάρια τύπου τάδε. Αν είσαι αουτσάιντερ γίνε φίλος κι αν είσαι φίλος μείνε. Απλά πράματα.  

lordos έγραψε:

Ο παππούς μου ήταν σπουδαίος άνθρωπος. Τον έλεγαν Σωκράτη. Διάβαζε πολύ. Του άρεσε η μουσική. Αγαπούσε την γη. Και ήταν γιατρό. Θυμάμαι που έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ότι κι ο θεός του. Όχι αυτόν που λέει ότι πιστεύει. Αυτόν που υπερασπίζεται. Είχε κι εκείνος τον δικό του θεό. Όταν του μίλαγες για θρησκεία και για τους θεούς των ανθρώπων που είχαν χιλιάδες και εκατομμύρια οπαδούς, έκανε γκριμάτσα λες και έφαγε κάτι ξυνό. Κουνούσε το δάχτυλο σα να έλεγε όχι! Και μετά έδειχνε την καρδιά του και έλεγε, εδώ ποιος ζει, γι αυτόν να μιλήσουμε.

Τον λάτρευα τον παππού μου Αιθηρόη. Σήμερα κλείνει 20 χρόνια από τότε που μας έφυγε σε άλλους ορίζοντες. Τον θυμάμαι που έλεγε πως μας αγαπάει όλους. Αλλά όχι το ίδιο. Άλλους λίγο και άλλους αρκετά, και κάποιους πολύ. Εμένα έλεγε πολύ. Και έλεγε πως ήταν σπάνιο. Γιατί το πιο πολύ τύχαινε να το δίνει στους μη συγγενείς του. Όταν μαζευόμασταν για κάποια οικογενειακή γιορτή, τους κοίταζε όλους και τον άκουγα καμιά φορά να λέει, παντού άνθρωποι και κανένας δικός μου. Κι αν τύχαινε να κάθομαι δίπλα του, με σκούνταγε σα να μου έλεγε κοίτα!

Τολμώ να πω ότι εσένα θα σε αγαπούσε πιο πολύ απ όλους.

Φοβερός παππούς! και λυπάμαι που δε στο πα ποτέ λόρδε!

Δεν συμφωνώ με την άποψη σου iam,αυτό που ζητάς,στην πράξη θα σήμαινε ότι όλοι θα φορούσαμε,μπαίνοντας εδώ,μόνο τα καλά μας ρούχα.

Δε νομίζω ότι εννοούσε κάτι τετοιο. Να μιλούσε δηλαδή για ευπρεπισμό και δηθεν ταχα πλαστή ευγένεια. Αν μιλούσε γι αυτό τότε θα αλλάξω τη σκέψη μου. είναι γεγονός όμως ότι διαβαζουμε το πρωτο θεμα όταν μπαίνει κι ένα δυο μηνυματα που ασχολούνται με το θέμα σοβαρά και πρέπει να περάσεις μετά άλλα 5 και 10 για να βρεις κι άλλη σοβαρή απάντηση πάνω στο θέμα. εγω έχω παρατηρήσει ότι το κάνω ,δηλαδή να κάνω άλλα σχόλια εκτός θέματος. ούτε κι εγώ ξέρω πόσα μηνύματα έχω αφήσει εδώ μέσα γιατί δε κοιταξα κιολας τον αριθμο πριν γραψω τωρα εδώ. Πόσα απ αυτά είναι σοβαρά; μετρημένα είναι. Καλό το γέλιο κι η πλάκα κι αυτό εννοείται ότι δε θα τ αλλάξουμε γιατί είν αυθόρμητες καταστάσεις. Αλλά δε συζητάμε πάνω στα θεματα που μπαίνουν. Δε αλλάζω τον ναό έτσι όπως είναι τον λατρεύω. Αλλά..............και δε θα κρίνω τον καθενα πως χειρίζεται τα πράματα εδώ στο ναό αυτή τη στιγμή. Δεν είν αυτής της στιγμής. Εμένα μόνο κρίνω τώρα κι η αποψη μου είναι ότι σε πολλά σημεία δεν έδειχνα αυτό που ζητούσα απ τους άλλους. Κι επίσης δε μ αρέσει κι ο βανδαλισμός κι οι βάνδαλοι. άλλο η ελευθερία κι άλλο ο βαρβαρισμός. Και δεν έχω διάθεση να τα λέω όπως με βολεύουν. αυτή είναι η αλήθεια που νιώθω τώρα. Ούτε έχει κάτι κακό η πράξη να βγάζεις τα λασπωμένα παπούτσια σου που και που έξω απ τη πόρτα.

Ξέρετε τι θα ήταν ωραίο για αλλαγή;
Αντί να κάνουμε όλοι μας κριτική για κάτι,που είναι σεβαστή,και αντί μόνο να δηλώναμε τι δεν μας αρέσει,που κι αυτό είναι ένα σημάδι εσωτερικής αντίδρασης,χρήσιμο σαν πρώτο βήμα διάκρισης του τι μου αρέσει και τι δεν,να προτείναμε αυτό που θα θέλαμε.
Αυτό που πιστεύουμε ότι θα βελτίωνε και να συμμετείχαμε ενεργά σε αυτό.