Ο ΧΩΡΟΣ ΕΝΤΟΣ...

Όλοι διαθέτουν έναν χώρο εντός τους.
Χώρο!

Αυτό το, "μέσα μου", "μέσα σου"... πόσοι το έχουν πει και σκεφτεί;
Όλοι.

Πόσοι, όμως, κατανοείτε τι είναι αυτός ο χώρος εντός σας; Πόσος είναι; Πώς είναι; Πού είναι;

Τι ακριβώς έχετε κατά νου, όταν λέτε... "μέσα μου";

Μην πείτε... "Μα αυτό είναι αυτονόητο, εννοείται!"

Ούτε αυτονόητο είναι, ούτε εννοείται.

Ο Χώρος εντός σας...

Μπορείτε να τον δείτε; Να τον προσδιορίσετε;

Ο κάθε ένας, έχει έναν χώρο εντός του!

Χμ...

   
   

Ακόμα δεν έχω αποφασίσει για τα 1000 χρόνια. Μόλις τελει'ωσω μ αυτό θα σκεφτώ για το χώρο μου που πρώτη φορά αναρωτήθηκα πως που τι πόσο!
Αμάν δε σε προλαβαίνω!

Είναι λάθος αν τα νιώθω ανάποδα;

Αυτό το μέσα δηλαδή, να το νιώθω, έξω.
Κι αν ο χώρος δεν έχει όρια;

Τις περισσότερες φορές, αυτό το μέσα μου.. είναι ένας χώρος, που βρίσκεται, κάπου ανάμεσα στα πνευμόνια..
Εκει νιώθω παγιδευμένα αυτά που νιώθω..
Και αν μπορούσα να του δώσω μέγεθος.. το νιώθω λίγο μεγαλύτερο απο ένα πορτοκάλι.

maggisoula έγραψε:

Ακόμα δεν έχω αποφασίσει για τα 1000 χρόνια. Μόλις τελει'ωσω μ αυτό θα σκεφτώ για το χώρο μου που πρώτη φορά αναρωτήθηκα πως που τι πόσο!
Αμάν δε σε προλαβαίνω!   



Το διάβασα χθες το βράδυ.
Πλάγιασα να κοιμηθώ και γελούσα μόνη μου στο κρεβάτι.

Αιθηρόη έγραψε:

Όλοι διαθέτουν έναν χώρο εντός τους.
Χώρο!

Αυτό το, "μέσα μου", "μέσα σου"... πόσοι το έχουν πει και σκεφτεί;
Όλοι.

Πόσοι, όμως, κατανοείτε τι είναι αυτός ο χώρος εντός σας; Πόσος είναι; Πώς είναι; Πού είναι;

Τι ακριβώς έχετε κατά νου, όταν λέτε... "μέσα μου";

Μην πείτε... "Μα αυτό είναι αυτονόητο, εννοείται!"

Ούτε αυτονόητο είναι, ούτε εννοείται.

Ο Χώρος εντός σας...

Μπορείτε να τον δείτε; Να τον προσδιορίσετε;

Ο κάθε ένας, έχει έναν χώρο εντός του!

Χμ...

Κοιτάζοντας κανείς μέσα του, μπορεί να βρει ένα σύμπαν. Κι από την άλλη ... μπορεί να μην βρει και απολύτως τίποτε. 

Ο χώρος του ανθρώπου είναι τόσο μεγάλος και τόσο μικρός ταυτόχρονα, που δεν αρκεί απλώς κάποιος να ρίξει μια φευγαλέα ματιά προς αυτόν για να τον αντιληφθεί. Χρειάζεται μελέτη. Και η μελέτη βασίζεται πρωτίστως στην παρατήρηση. Την αυτο-παρατήρηση. 

Σας εύχομαι μια καινούργια, χαρούμενη χρονιά να έρθει για εσάς και τους ανθρώπους γύρω σας. Να έχετε υγεία και να βλέπετε το μέλλον με αισιοδοξία.

Ο χώρος μέσα μου ειναι τόσο μεγάλος όσο ο,τι υπάρχει,όσο όλα τα σύμπαντα και το χάος μαζί! Πιο πολύ χώρο έχω μέσα παρά έξω! Κάθε φορά που παρατηρώ ανακαλύπτω ότι υπάρχει και κάτι άλλο μέσα οπότε ο χώρος μεγαλώνει!! Όσο παρατηρώ τόσο μαθαίνω για εμένα! ειναι ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι το κάθε τι διαφορετικά από τους αλλους! Ο νους δημιουργεί και άλλους κόσμους! Όσο φαντάζομαι και ονειρεύομαι τόσο φτιάχνω και αλλους κόσμους! Όσο για το υποσεινηδητο μπορούμε να το περιορίσουμε για να ξέρουμε τι κόσμο φτιάχνουμε , ας το πετάξουμε στο συνειδητο!! Κάθε τι με ενοχλεί πρέπει να μάθω γιατί κ πως έγινε;;και όταν το μάθω γίνομαι πιο πολύ Εγώ! Πρέπει να πετάξω στα σκουπίδια ότι μου μάθανε! κανόνες και νομούς,! Όλη η Αλήθεια βρίσκεται μέσα μας ,στο αίμα! Πρέπει να την ανακαλύψουμε όλοι! Έτσι θα είμαστε πιο δυνατοί γιατί όλοι θα γίνουμε μια συνείδηση!! Αυτο πιστεύω,αν τα είπα καλα!!

Ναι!Τον έψαξα τον χώρο και ναι...
Ακριβώς,πως είναι,πως μυρίζει,τι βλέπω..τα πάντα.
Τον βρήκα.Ωραία είναι.

...ο χωρος εντος ειναι λιγο περιεργος...
ειναι οπως ο εξω...αλλα ειναι γεματος χρωματα και με μια αισθηση σα να κολυμπας σε διαφανα ζεστα νερα...
τα χρωματα δεν ειναι σταθερα πανω στα πραγματα...στους ανθρωπους στα ζωα και τα φυτα...αλλα τρεμοπαιζουν μεσα τους και γυρω τους...
αναμεσα στα χρωματα που εχουν τα παντα υπαρχουν πιο αδυναμα...πιο ανοιχτα χρωματα...σχεδον διαφανα...που εχουν την αποχρωση απο τα χρωματα γυρω τους...
και το σωμα μου υπαρχει σε αυτο το χωρο...εχει κι αυτο το χρωμα του...
θυμαμαι απο μικρος οταν χτυπουσα καπου μεσα στο χωρο μου το σημειο κοκκινιζε...κι εβαζα τα χερια μου επανω και το ξανακανα κιτρινο...
...ειναι πολυ ευκολο να μπω και να βγω στο χωρο εντος...
τον εχω τοποθετησει δεξια μου και ο εξω χωρος ειναι τοποθετημενος αριστερα...
τον τοποθετησα εκει γιατι παρατηρησα οτι η δεξια πλευρα σφραγιζει ευκολα...σχεδον σφραγιζει απο μονη της αν δεν την κρατας ανοιχτη...
ετσι οταν πετυχαινω γκριζους ανθρωπους...αχρωμους...ο χωρος μεσα μου σφραγιζει απο μονος του...
αυτοι τραβανε ολα τα χρωματα πανω τους...μεσα τους και χανονται...
και η αισθηση των νερων γινετε κρυα...παγωμενη και μαζι τους παγωνει και καθε μου κινηση...η καθε μου σκεψη...
ευτυχως υπαρχουν ελαχιστοι γκριζοι ανθρωποι...
...τους φιλους μου και τους ανθρωπους που αγαπω μ'αρεσει να τους βλεπω μονο μεσα απο το χωρο μου...
ειναι πολυ λαμπερα τα χρωμα τα τους...ζεστα...
και δεν χανω ποτε ευκαιρια να τους δωσω κι απο το δικο μου χρωμα...
ειτε με μια αγκαλια...ειτε με ενα ακουμπημα στην ωμοπλατη με το δεξι χερι πανω απο την καρδια...
και τα ζωα μ'αρεσει να τα βλεπω μεσα απο τον χωρο μου...
οι ανθρωποι μπορει να περασουν καποιες ωρες για να νοιωσουν αυτο που τους δινω...τα ζωα το νοιωθουν την ιδια στιγμη και τα φυτα μετα απο μερες η ακομα και την επομενη εποχη τους...
...
..
.
καλησπερα...

Niccola,χρωματίζεις γκρίζους ανθρώπους;

ladosifa...
μεχρι τωρα δεν το εχω καταφερει...
...ισως...καποια στιγμη...
αν βλεπω οτι οι γκριζοι εχουν γεννηθει γκριζοι...
και για να γεννηθουν ετσι πρεπει να υπαρχει καποιος λογος...

niccola έγραψε:

...ο χωρος εντος ειναι λιγο περιεργος...
ειναι οπως ο εξω...αλλα ειναι γεματος χρωματα και με μια αισθηση σα να κολυμπας σε διαφανα ζεστα νερα...
τα χρωματα δεν ειναι σταθερα πανω στα πραγματα...στους ανθρωπους στα ζωα και τα φυτα...αλλα τρεμοπαιζουν μεσα τους και γυρω τους...
αναμεσα στα χρωματα που εχουν τα παντα υπαρχουν πιο αδυναμα...πιο ανοιχτα χρωματα...σχεδον διαφανα...που εχουν την αποχρωση απο τα χρωματα γυρω τους...
και το σωμα μου υπαρχει σε αυτο το χωρο...εχει κι αυτο το χρωμα του...
θυμαμαι απο μικρος οταν χτυπουσα καπου μεσα στο χωρο μου το σημειο κοκκινιζε...κι εβαζα τα χερια μου επανω και το ξανακανα κιτρινο...
...ειναι πολυ ευκολο να μπω και να βγω στο χωρο εντος...
τον εχω τοποθετησει δεξια μου και ο εξω χωρος ειναι τοποθετημενος αριστερα...
τον τοποθετησα εκει γιατι παρατηρησα οτι η δεξια πλευρα σφραγιζει ευκολα...σχεδον σφραγιζει απο μονη της αν δεν την κρατας ανοιχτη...
ετσι οταν πετυχαινω γκριζους ανθρωπους...αχρωμους...ο χωρος μεσα μου σφραγιζει απο μονος του...
αυτοι τραβανε ολα τα χρωματα πανω τους...μεσα τους και χανονται...
και η αισθηση των νερων γινετε κρυα...παγωμενη και μαζι τους παγωνει και καθε μου κινηση...η καθε μου σκεψη...
ευτυχως υπαρχουν ελαχιστοι γκριζοι ανθρωποι...
...τους φιλους μου και τους ανθρωπους που αγαπω μ'αρεσει να τους βλεπω μονο μεσα απο το χωρο μου...
ειναι πολυ λαμπερα τα χρωμα τα τους...ζεστα...
και δεν χανω ποτε ευκαιρια να τους δωσω κι απο το δικο μου χρωμα...
ειτε με μια αγκαλια...ειτε με ενα ακουμπημα στην ωμοπλατη με το δεξι χερι πανω απο την καρδια...
και τα ζωα μ'αρεσει να τα βλεπω μεσα απο τον χωρο μου...
οι ανθρωποι μπορει να περασουν καποιες ωρες για να νοιωσουν αυτο που τους δινω...τα ζωα το νοιωθουν την ιδια στιγμη και τα φυτα μετα απο μερες η ακομα και την επομενη εποχη τους...
...
..
.
καλησπερα...

Μ άρεσαν αυτά που διάβασα. Καλώς ήρθες niccola! Κι απ ότι βλέπω,πέρα απ το γκρίζο που διακρίνεις καποιες φορές, εσύ μάλλον βλέπεις ομορφότερα το κόσμο από μας. Χρειαζόμαστε τη ματιά σου. Να σαι καλά!

Jeta έγραψε:

Το γκρίζο προέρχεται απο την ανάμειξη του άσπρου και του μαύρου..
Το γκρίζο έχει την δυνατότητα να αλλαξει με την επίδραση άλλου χρώματος..






Mε την επίδραση του δικού μας χρώματος...

Συμφωνώ! Καλώς ήρθες κι εσύ jeta!
Ομορφοι άνθρωποι.

niccola έγραψε:

ladosifa...
μεχρι τωρα δεν το εχω καταφερει...
...ισως...καποια στιγμη...
αν βλεπω οτι οι γκριζοι εχουν γεννηθει γκριζοι...
και για να γεννηθουν ετσι πρεπει να υπαρχει καποιος λογος...

Μου αρέσει που αναφέρεις τον λόγο που πρέπει να υπάρχει,μου φανερώνει την κατανόηση ως οδηγό σου κι όχι την επίκριση.

Μα η ομορφιά δε βρίσκεται στις τυμπανοκρουσίες. όταν ο άλλος σου μιλάει απλά και τις λέξεις του τις βουτάει στο συναίσθημα του...........όσο απλά κι αν σου μιλάει,σου γεμίζει χρώματα εκείνα τα λίγα τετραγωνικά που εκείνη τη στιγμή καταλαμβάνει η νοημοσύνη σου καθώς τον ακούς και προσέχεις αυτά που λέει.

Έχεις δίκιο σε αυτό,για παράδειγμα,όταν διάβαζα τα λόγια του niccola,ένιωθα τα χρώματα και ήταν πανέμορφα.

Ο χωρος εντός που λέει κι ο τίτλος. Από κει ξεκινούν όλα. Οταν τα χρώματα που χρησιμοποιείς και δουλέυεις είναι αυτά που χεις μέσα σου,τα δικά σου.......κι είναι κι ωραία.......ε τότε δε παραμορφώνεσαι και δε παραμορφώνεις και τους άλλους.

Καλως σε βρηκα Μαγισσουλα...

καλως σας βρηκα maggisoula...!
αρκετο καιρο εψαχνα ενα χωρο σαν τον ναο...και ειλικρινα χαιρομαι που τον βρηκα...