Το κλουβί μας..

Αιθηρόη, και φίλοι του Ναού γεια σας.

Ενιωσα την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.. πάλι.. μην τρομάζετε..



Πρίν δεκαπέντε χρόνια περίπου, τότε που τα παίδια μου ήταν ακόμα μκρά, είχα πάρει ένα κλουβί, με ένα πουλάκι στο σπίτι..
Το ταιζαμε, το προσέχαμε, το χαζεύαμε..νομίζαμε ότι το αγαπάμε..

Τις λίγες φορές που το αφήναμε ελεύθερο στο δωμάτιο, δεν έδειχνε να το απολαμβάνει.
Μάλιστα κάποιες φορές γύριζε μόνο του πίσω στο κλουβί..

Μετά απο κάποιο διάστημα το πουλάκι πέθανε.
Δεν γνωρίζω τον λόγο.. αν ήταν απο κάποια ασθένεια, η αν είχε τελειώσει ο κύκλος της ζωής του.

Το κλουβί έμεινε άδειο στην αποθήκη του σπιτιού.

Ως που κάποια μέρα, γύρισε ο γιός μου στο σπίτι με τον θείο του, με μια καρδερίνα στα χέρια.

Την είχαν βρει έξω στην εξοχή, και σκέφτηκαν να την αιχμαλωτίσουν, και να την φέρουν στο σπίτι, να την βάλουν στο άδειο κλουβί..

Η είκονα που είδα όταν μπήκα στο δωμάτιο.. δεν θα την ξεχάσω ποτέ..

Ενα πουλί τρελαμένο απο τον φόβο.. να χτυπάει τα φτερά του, να προσπαθεί να πετάξει, να προσπαθεί να αποδράσει απο το κλουβί..
Μετά απο λίγα λεπτά κάθισε στο πάτο του κλουβιού..αποκαμωμένο, σε μια παράξενη στάση..με σταλακωμένα τα φτερά..
Να αναπνέει γρήγορα..και να τρέμει.

Ενιωσα την πλήρη απόγνωση του..
Ανοιξα το κλουβί και το ελευθέρωσα.. δεν άντεχα να βλέπω αυτό το θέαμα..

Εξήγησα τότε στον γιό μου.. που ήταν ακόμα μικρούλης.. ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό σε κανένα ζωντανό πλάσμα.


Στα χρόνια που ακολούθησαν, ταύτησα πολλές φορές τον εαυτό μου, την ψυχή μου, με αυτά τα πουλιά..
Η φυλακισμένη ψυχή,που δεν έχει επίγνωση της φυλακής της.. ηταν το πρώτο το πουλάκι, που έζησε όλη του τη ζωή στην αιχμαλωσία
χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται.

Η εικόνα του δεύτερου πουλιού έχει μείνει έντονα χαραγμένη στη μνήμη μου.

Είναι η ψυχή μου που αντιλήφθηκε την φυλακή, κι αντέδρασε στην αιχμαλωσία..
Είμαι κι εγώ μέσα σε ένα κλουβί.. και χτυπιέμαι να ελευθερωθώ.. και μετά απο πολλές κι άκαρπες προσπαθειές, πέφτω στο πάτο με σταλακωμένα τα φτερά..


Ο λόγος που το μοιράζομαι μαζί σας είναι γιατί έκανα μια μεγάλη ανακάλυψη. (Μεγάλη ανακάλυψη για μένα.. σίγουρα κάποιοι απο εσάς , όταν το διαβάσετε, θα χαμογελασετε.)

Μετά απο τόσα χρόνια ανακάλυψα ποιο είναι το κλουβί μου..
Ανακαλυψα μέσα σε ΤΙ είμαι φυλακισμένη..

Είμαι φυλακισμένη μέσα στο ΕΓΩ ΜΟΥ.
Ναι το κλουβί μου είναι το ΕΓΩ ΜΟΥ.

Και σχεδόν όλοι πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη, είμαστε φυλακισμένοι μέσα στο ΕΓΩ ΜΑΣ.

Αθτό το ΕΓΩ που το έχουμε πλάσει, το έχουμε ταισει.. το έχουμε μεγαλώσει.. με πολύ φροντίδα.. όλα αυτά τα χρόνια της ζωή μας.
Και νομίζαμε ότι ήταν το καλύτερο για εμάς..
Χωρίς αυτό το εγώ νομίζαμε ότι δεν θα επιβιώναμε εδώ πάνω.
Μας το δίδαξαν οι γονείς μας.. μας το δίδαξαν οι δασκάλοι μας στα  σχολεία..
Μας πίεσαν να το αναπτύξουμε..  θεωρώντας ότι κάνουν καλό στην ανατροφή μας.

Και στην ουσία ήταν τα κάγκελα της φυλακής μας...
Τα τοποθετήσαμε ένα ένα, εμείς οι ίδοι.
Κλείσαμε τον εαυτό μας μέσα σ' ένα κλουβί..

Αμέτρητα κλουβιά.. Τόσα όσα και οι άνθρωποι πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη.

Η μάλλον όχι όλοι.. καποιοι έχουν καταφέρει να αποδράσουν..

Χαίρομαι τόσο γ' αυτούς.....

Το σπήλαιο του Πλάτωνα..



Πόλεμος γίνεται μέσα σου...είπες...

Πόσο δίκιο είχες...

Σ' ευχαριστώ... σ' ευχαριστώ απο τα βάθη της ψυχής μου..

Έρατώ, και εγώ σε ευχαριστώ. ¨ηταν πολύ δυνατό αυτό που μοιράστηκες μαζί μας.

Και εγώ θα σου χαρίσω ένα κείμενο

Γκιμπραν Χαλιλ - Για την Ομιλία

Ερατώ μου,πολύ όμορφο.
Σκέψεις που κάνω για το ΕΓΩ.
Είναι σαν,το σπήλαιο του Πλάτωνα,να είναι ένα φαντασμαγορικό πολυκατάστημα και εκεί που λέω να φύγω από την πλάνη και να βγω έξω,με πλησιάζει ένας πωλητής και μου δίνει μια τελική προσφορά και αυτή είναι η διδασκαλία του ΕΓΩ.
Απλά με πάει σε άλλο κατάστημα,δεν φεύγω από το εμπορικό κέντρο.
Είναι πίσω και πάνω ο ανώτερος εαυτός,ανάμεσα εγώ και έξω από εμένα,μπροστά μου το ΕΓΩ.
Και πιάνω να το παρατηρώ,να εστιάζω πάνω και μόνο σε αυτό,να το κρίνω,να του ρίχνω όλες τις ευθύνες και να με αηδιάζει.Αλλά;Θαυμάζω τον ανώτερο εαυτό μου,μια μέρα θα φτάσω εκεί..
Το αποτέλεσμα είναι να παραμένω στάσιμη και αδρανής θεατής του εαυτού μου.

Είμαστε εδώ.
Αν ο κόσμος είναι μια φυλακή,ήρθαμε να την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Εθελοντές και γενναίοι.
Το ΕΓΩ είναι ένα εργαλείο που χρειάστηκε,μια άγκυρα να σταθεί το καράβι της ψυχής σε αυτό το λιμάνι.
Δεν πιστεύω ότι με το να το κατηγορούμε και να το αποστρεφόμαστε,κερδίζουμε κάτι και είναι ίσως ένα ακόμη μέσω ακινητοποίησης.

Θυμάμαι,στον παλιό ναό,στο τσατ,μια συνομιλία μεταξύ της Αιθηρόης και μιας φίλης εκεί.
Και της λέει η Αιθηρόη:''να είσαι''!!
Πρώτη φορά το άκουσα αυτό.
Απλά να είσαι.
Είναι απελευθερωτικό,να λες απλά...''είμαι''.Να κοιτάζεσαι στον καθρέπτη και να λες είμαι..τίποτε περισσότερο,κι όσο του το λες,τόσο σε αναγνωρίζει.
Πόσες φορές μας το λέει,δεν το ακούμε...κι όμως ποτέ δεν θυμάμαι,και διορθώστε με,να έχει πει κάτι για το ΕΓΩ.
Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;

Είμαι και θέλω να είμαι το αδιάσπαστο σύνολό μου,είμαι και το ΕΓΩ μου,είμαι η ένωση του πάνω και του κάτω.Αγαπώ το ΕΓΩ μου,το αγκαλιάζω και μαθαίνω από αυτό και η γνώση του ποια είμαι,είναι η δύναμη μου,έξω από μένα,την παραδίνω αλλού.

Η φυλακή είναι η πλάνη και τα προγράμματα εκείνα που μας έπεισαν ότι ''δεν είμαστε''.
Συν-υπογράψαμε αυτά τα συμβόλαια.
Ξεχάσαμε και το εκμεταλλεύτηκαν,ναι..αλλά το κλειδί της Ελευθερίας είναι μέσα μας.

Γνωρίζω πουλιά που ανοίγεις το κλουβί και δεν φεύγουν..δεν είναι γιατί δεν το αξίζουν,αλλά γιατί,τα έπεισαν ότι δεν μπορούν να πετάξουν.

Αν ο κόσμος είναι μια φυλακή ήρθαμε για την ελευθερία. Μ άρεσε αυτό! Αραγε τυχαίο που οι προγονοί μας μας έδωσαν την Αθηνα μια θεα πολεμιστρια ως θεα της σοφίας; Τίποτα δεν ειν τυχαίο! Εχουμε και τον Αρη γιατί μας δωσαν και την Αθηνα; γιατί πολεμάει ο ένας και γιατί ο άλλος; αααχ! Πόλεμος γίνεται μέσα μας. Καλα το δωσες το θέμα Ερατώ! Κι αυτό το......να είσαι! Μεγάλο πράμα! Θελει κότσια.

Θα συμφωνήσω μαζί σας. Ερατώ έδωσες ένα ωραίο ερέθισμα. Πραγματικά το εγώ είναι ένας δύσκολος αντίπαλος. Αν και δεν είναι τόσο φιλικό να το παρομοιάζω με αντίπαλο.

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές όμως, αν το εγώ μας είναι μέρος του χαρακτήρα μας. Μήπως είναι μέρος αυτού του κόσμου που το ντυνόμαστε με την κάθοδο μας σ αυτόν; Μήπως είναι κάτι που δημιουργούμε κατά την διάρκεια της ζωής μας; Μας τον συνθέτουν άλλοι;
Αυτό το εγώ στήνεται χρόνια. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί.
Πρέπει πρώτα να βρούμε ποιοι είμαστε. Είναι σπουδαίο να ξέρεις ποιος είσαι, και να μπορείς στην συνέχεια να ΕΙΣΑΙ. Κι έτσι ανεβαίνει κι η ψυχή στην γλώσσα.

Αυτόν τον κόσμο τον έχει σκλαβώσει ένα εγώ. Είναι το δικό μας; Είναι κάποιου έκπτωτου αγγέλου; Είναι κάποιου θεού; Δεν ξέρω να πω, έχω άγνοια. Το ψάχνω όμως. Από την στιγμή όμως που το καταλαβαίνουμε αυτό, κάτι πρέπει να κάνουμε. Ο ένας για τον άλλον, για τον εαυτό μας. Κι όλοι μαζί για όλους. Ίσως και να ήρθαμε για την ελευθερία. Την δική μας και του κόσμου που μας ανδρώνει σε Άνθρωπο και χρήσιμο πολίτη του κόσμου. Κάπου είχα διαβάσει στα λόγια της Αιθηρόης, να μιλάει για πολίτη του σύμπαντος. Μου άρεσε. Πολίτης του σύμπαντος.

Σας ευχαριστώ!

Και εγώ θα ήθελα να ακούσω. Από όλους σας την άποψη σας, αλλά κυρίως και εφόσον έχω αυτήν την ευκαιρία να ρωτήσω, θα ήθελα να απευθύνω την ερώτηση μου ,για αρχή,  στην Κατερίνα, τι μπορεί  και αν θα ήθελε να μας πει επι του θέματος αυτού.
Ευχαριστώ . Καλημέρα

Δεν έχω να προσθέσω πιο σημαντικά πράγματα απ αυτά που γράφετε.

Αυτό που λέμε -Εγώ-, είναι συναπτόμενο αυτού του κόσμου. Έχει να κάνει με το περιβάλλον μας, και την κοινωνία που μεγαλώνουμε.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, μέσα του πετάμε ότι δεν μας αρέσει. Προσάπτουμε σ αυτό το -Εγώ-, ότι μοιάζει με αδυναμία και μας βλάπτει στην εξέλιξη μας. Με κάποιο τρόπο δηλαδή, ξέρουμε ότι μας επηρεάζει το πεδίο που ζούμε, κι όπως έχει αποδειχτεί είναι πολύ ισχυρό.

Όλα όμως ξεκινούν από την κατανόηση.
Δεν θα το έλεγα κλουβί, αλλά μία άλλη πραγματικότητα. Αν θέλετε μπορείτε να το πείτε ψευδαίσθηση. Είναι όμως δυνατή και δεσμευτική.

Πως μπορούμε να ελευθερωθούμε απ αυτή;
Νομίζω είναι σημαντικό να μπορέσουμε να αποδεχτούμε την ύπαρξη ενός ανώτερου ποιοτικού κόσμου μέσα μας. Ο φόβος κι η δυσπιστία μας κρατάει δεμένους, κι εξακολουθούμε να προστατευόμαστε πίσω απ τη μάσκα του -Εγώ-. Αυτό δεν είναι που κάνει το πουλί να ξαναγυρνάει στο κλουβί του; Ο φόβος στο τι υπάρχει εκεί έξω, κι η άγνοια που έχει για το έξω, γιατί έμαθε να ζει και πιστεύει στην ασφάλεια του κλουβιού.

Γενικότερα μιλώντας, όλα είναι στο μυαλό μας. Κι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο αυτό το -Εγώ. Κι αν ο εγκέφαλος είναι ένας άγνωστος κόσμος με άπειρες συνδέσεις κι εξισώσεις, έτσι ακριβώς είναι κι η ψυχή. Το ένα είναι υλικό κομμάτι, και το άλλο άυλο. Και τα δυο όμως, επηρεάζονται από συναισθήματα, αισθήματα, και σκέψεις. Με μια μεγάλη διαφορά, που είναι ότι το ένα μπορεί και να εξαπατηθεί. Κι αυτό είναι ο εγκέφαλος. Αυτός προγραμματίζεται. Η ψυχή όχι.

Οπότε θα έλεγα, ότι η μάχη μέσα μας, είναι ανάμεσα στην απάτη και στην αλήθεια.

Άρα το κλουβί, είναι η απάτη κι η ψευδαίσθηση. Πολύ εύστοχα μου είπε η Αιθηρόη κάποτε, ότι άλλο είναι το -νομίζω-, κι άλλο το -είναι-. Κι ότι αυτό που χειρίζονται εύκολα και μ επιτυχία είναι το -νομίζω-. Κι ότι αυτό που νομίζουμε, είναι που μας κρατάει μακριά απ την αλήθεια.
Και είχε δίκιο γιατί ο ψυχολόγος, το -νομίζω- του ασθενή χειρίζεται και το περιστρέφει. Όταν φεύγει απ το γραφείο, απλά νομίζει κάτι άλλο. Ακόμα κι εμείς οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι, νομίζουμε! Νομίζουμε ότι ασχολιόμαστε με την ψυχή. Στην ουσία όμως με τον εγκέφαλο πειραματιζόμαστε.

Αν το παραδεχόμασταν αυτό, θα αποφεύγαμε πολλά λάθη. Όσοι δηλαδή έχουν καλή πρόθεση.
Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι ο ονειροκρίτης ξέρει περισσότερα για την ψυχή!

Τέλος πάντων, ελπίζω να μην σας κούρασα. Κι ευχαριστώ για το κάλεσμα.

Σε χαίρομαι!!!!

Συμφωνώ

Μπραβο Ερατω :))))))))) !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ειναι μια μεγαλη Αληθεια
που δυσκολα ξεστομιζεται & αναγνωριζεται . ..

Ευγε ! ! !

Τιτανια μαχη μεταξυ Πνευματος & Ειδωλου

Ερατώ έγραψε:

Αιθηρόη, και φίλοι του Ναού γεια σας.

Ενιωσα την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.. πάλι.. μην τρομάζετε..



Πρίν δεκαπέντε χρόνια περίπου, τότε που τα παίδια μου ήταν ακόμα μκρά, είχα πάρει ένα κλουβί, με ένα πουλάκι στο σπίτι..
Το ταιζαμε, το προσέχαμε, το χαζεύαμε..νομίζαμε ότι το αγαπάμε..

Τις λίγες φορές που το αφήναμε ελεύθερο στο δωμάτιο, δεν έδειχνε να το απολαμβάνει.
Μάλιστα κάποιες φορές γύριζε μόνο του πίσω στο κλουβί..

Μετά απο κάποιο διάστημα το πουλάκι πέθανε.
Δεν γνωρίζω τον λόγο.. αν ήταν απο κάποια ασθένεια, η αν είχε τελειώσει ο κύκλος της ζωής του.

Το κλουβί έμεινε άδειο στην αποθήκη του σπιτιού.

Ως που κάποια μέρα, γύρισε ο γιός μου στο σπίτι με τον θείο του, με μια καρδερίνα στα χέρια.

Την είχαν βρει έξω στην εξοχή, και σκέφτηκαν να την αιχμαλωτίσουν, και να την φέρουν στο σπίτι, να την βάλουν στο άδειο κλουβί..

Η είκονα που είδα όταν μπήκα στο δωμάτιο.. δεν θα την ξεχάσω ποτέ..

Ενα πουλί τρελαμένο απο τον φόβο.. να χτυπάει τα φτερά του, να προσπαθεί να πετάξει, να προσπαθεί να αποδράσει απο το κλουβί..
Μετά απο λίγα λεπτά κάθισε στο πάτο του κλουβιού..αποκαμωμένο, σε μια παράξενη στάση..με σταλακωμένα τα φτερά..
Να αναπνέει γρήγορα..και να τρέμει.

Ενιωσα την πλήρη απόγνωση του..
Ανοιξα το κλουβί και το ελευθέρωσα.. δεν άντεχα να βλέπω αυτό το θέαμα..

Εξήγησα τότε στον γιό μου.. που ήταν ακόμα μικρούλης.. ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό σε κανένα ζωντανό πλάσμα.


Στα χρόνια που ακολούθησαν, ταύτησα πολλές φορές τον εαυτό μου, την ψυχή μου, με αυτά τα πουλιά..
Η φυλακισμένη ψυχή,που δεν έχει επίγνωση της φυλακής της.. ηταν το πρώτο το πουλάκι, που έζησε όλη του τη ζωή στην αιχμαλωσία
χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται.

Η εικόνα του δεύτερου πουλιού έχει μείνει έντονα χαραγμένη στη μνήμη μου.

Είναι η ψυχή μου που αντιλήφθηκε την φυλακή, κι αντέδρασε στην αιχμαλωσία..
Είμαι κι εγώ μέσα σε ένα κλουβί.. και χτυπιέμαι να ελευθερωθώ.. και μετά απο πολλές κι άκαρπες προσπαθειές, πέφτω στο πάτο με σταλακωμένα τα φτερά..


Ο λόγος που το μοιράζομαι μαζί σας είναι γιατί έκανα μια μεγάλη ανακάλυψη. (Μεγάλη ανακάλυψη για μένα.. σίγουρα κάποιοι απο εσάς , όταν το διαβάσετε, θα χαμογελασετε.)

Μετά απο τόσα χρόνια ανακάλυψα ποιο είναι το κλουβί μου..
Ανακαλυψα μέσα σε ΤΙ είμαι φυλακισμένη..

Είμαι φυλακισμένη μέσα στο ΕΓΩ ΜΟΥ.
Ναι το κλουβί μου είναι το ΕΓΩ ΜΟΥ.

Και σχεδόν όλοι πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη, είμαστε φυλακισμένοι μέσα στο ΕΓΩ ΜΑΣ.

Αθτό το ΕΓΩ που το έχουμε πλάσει, το έχουμε ταισει.. το έχουμε μεγαλώσει.. με πολύ φροντίδα.. όλα αυτά τα χρόνια της ζωή μας.
Και νομίζαμε ότι ήταν το καλύτερο για εμάς..
Χωρίς αυτό το εγώ νομίζαμε ότι δεν θα επιβιώναμε εδώ πάνω.
Μας το δίδαξαν οι γονείς μας.. μας το δίδαξαν οι δασκάλοι μας στα  σχολεία..
Μας πίεσαν να το αναπτύξουμε..  θεωρώντας ότι κάνουν καλό στην ανατροφή μας.

Και στην ουσία ήταν τα κάγκελα της φυλακής μας...
Τα τοποθετήσαμε ένα ένα, εμείς οι ίδοι.
Κλείσαμε τον εαυτό μας μέσα σ' ένα κλουβί..

Αμέτρητα κλουβιά.. Τόσα όσα και οι άνθρωποι πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη.

Η μάλλον όχι όλοι.. καποιοι έχουν καταφέρει να αποδράσουν..

Χαίρομαι τόσο γ' αυτούς.....

Το σπήλαιο του Πλάτωνα..



Πόλεμος γίνεται μέσα σου...είπες...

Πόσο δίκιο είχες...

Σ' ευχαριστώ... σ' ευχαριστώ απο τα βάθη της ψυχής μου..

Αν συνηθισεις το τερας τοτε αρχιζεις να του μοιαζεις...καποιος ειπε....ναι αυτο επαθα...
Συνηθισα το ψεμα,συνηθισα τη φυλακη
ναι δεν μ αρεσει ομως τη συνηθισα
η μεγαλυτερη μαχη ειναι η μαχη που δινω με τον εαυτο μου να βγει απο τη συνηθεια 
γιατι αυτο ξερω και αυτο εμαθα και αυτο εγινα
Δεν ειμαι αυτο δεν ειμαι ο εαυτος μου,
Πρεπει να πολεμισω αυτο το τερας να βρω την ελευθερια μου
Να εκφρασω αυτο που ειμαι!!!
Τι ειμαι , ποια ειμαι ,τι κανω;;;
Αυτο που μου μαθαν δεν ειμαι 
ακομα και αν η τοτε ελευθερια εγινε συνηθεια παει να λεγεται ελευθερια!
Η ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΒΟΛΕΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ!!!
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ,ΕΜΕΝΑ!!!

Συχνά, αυτό που νομίζουμε για τέρας, είναι πλάνη της αντίληψης μας.
Συχνά, πίσω από αυτήν την εικόνα, κρύβεται μία αγγελική μορφή...

Αιθηρόη έγραψε:

Συχνά, αυτό που νομίζουμε για τέρας, είναι πλάνη της αντίληψης μας.
Συχνά, πίσω από αυτήν την εικόνα, κρύβεται μία αγγελική μορφή...

Τι εννοεις οτι πισω απ ολα αυτα κριβεται ο εαυτο μας;
Εννοουσα τα στοιχεια ολα εξω απο εμας αλλα και αυτο αν εννοεις (τους εαυτους μας) δεν εχεις αδικο! Εμεις τα δημιουργησαμε ολα! Οποτε σωστο και αυτο! Πρεπει να βρουμε τον εαυτο μας μεσα απο τις μαχες!
Ευχαριστω που μου απαντας! Ξερω δεν ειναι ευκολο!

Σκεφτομαι τα λογια σου αγαπητη φιλη και προσπαθω να διευκρινησω τα τερατα στο μυαλο μου!
Τα ¨τερατα¨ λοιπον ειναι η καθημερινοτητα,το αγχος,οι συγγενεις και γνωστοι που κρινουν την ζωη μου ,τι κανω γιατι το κανω και πως το κανω! Δεν εχω συνηθισει να δινω αναφορα σε κανεναν αλλα καταγομαι απο νησι και το κουτσομπολιο εκει δινει και παιρνει! Επισης το αφεντικο μου που εχει και αυτος τα δικα του και ξεσπαει πανω μας , ενω η δουλεια μου μ'αρεσει πολυ και προσπαθω να ειμαι η καλυτερη γιατι ως εδω εφτασα απο το μηδεν μονη μου,χωρις βοηθεια! Ειναι ο φιλος μου που εμαθε να τα εχει ολα ετοιμα και να με κραταει κλεισμενη στον δικο του ιδανικο κοσμο! Πηγα σε πολυ προσωπικα θεματα αλλα σε εμπιστευομαι γιατι ως τωρα ο,τι λες ειναι ευστοχο ,ειλικρινες και επικοδομητικο! Με βοηθανε τα λογια σου! Λοιπον ¨μπαζει απο παντου¨ εννοωντας οτι χανω ενεργεια ναι,γιατι δεν μπορω να την κρατησω και να την ενισχυσω αφου εχω τοσα θεματα! Αισθανομαι οτι ειμαι σε κομβικο σημειο στη ζωη μου! Επισης και πολυ σημαντικο στεναχωριεμαι για τον κοσμο γυρω μου! Κακοποιουν ζωα και τρελλαινομαι οταν το βλεπω,μου ρχεται να μπηξω τα κλαμματα!! Δεν αντεχω αλλο αυτη την κακια του κοσμου! Μιλαω με κοσμο και βλεπω οτι ειναι καχυποπτοι αρκετοι αλλα αυτο που ψαχνουν να κερδισουν ειναι το τζαμπα κερδος!! ΓΙΑΤΙ;;
Γιατι να μην βλεπουν με συμπονια τον συνανθρωπο τους;;;Γιατι να μην βλεπουν με αγαπη τα ζωα;; Γιατι να μην φροντιζουν την γη μας;;; 
Ειμαι χαζη και βλεπω αλλιως εγω;;; Τοσος πολυς κοσμος ειναι δυστυχως ετσι! Ντρεπομαι για λογαριασμο τους! Δεν ειμαι αναμαρτητη αλλα προσπαθω τουλαχιστον ν αναγνωριζω τα ΄λαθη μου και να μαθαινω μεσα απο αυτα! Δεν ηθελα να κανω προσωπικο υπαινιγμο καθε αλλο!! Βλεπω  και γω αλλους να μαθαινω και γω απο τα καλα τους! Θα ηθελα αν υπαρχει τροπος να μην μου τραβανε ενεργεια! Ειναι σαν να νιωθω τον αρνητισμο,κατι τετοιο! Στεναχωριεμαι πολυ για ολα αυτα! Εχουν ασπρισει τα μαλλια μου! Και παλι συγνωμη που μιλαω για τον εαυτο μου τοση ωρα αλλα μονο ετσι θα μπορουσα να βοηθηθω! Αναμενω απαντηση αγαπητη μου φιλη! Ευχαριστω που ασχολεισαι!

Για κάποιο διάστημα κάπου κα΄ποτε τα χα κι εγω αυτά. Γιατι αριστεα; πως; τι; οχι ετσι. αλλιως. Για λίγο όμως τοσο τοσο τοσο λιγουλακι γιατι δε θελω και πολύ. ώσπου τα πήρα χραααααακ! κι ειχα δυο απαντησεις. ετσι θέλω. ετσι μ αρεσει εμενα. Δεν λεω υπερβολες. Γιατι αυτο Αριστουλα; ετσι ηθελα. γιατι το αλλο; α μου αρεσει. ¨οσα πιο πολλά εξηγείς τόσα πιο πολλα φτανεις να πρεπει να αιτιολογησεις εξηγησεις δικιολογησεις. Πετούσα ενα ετσι θελω και τελος. Κι όσο για τη κακια του κόσμου που λες........λαθη κανει βλακείες κάνει και καθικιες κανει. τιποτα τυχαιο. αν μας νοιάζει πραγματικά ας επεμβουμε. όπως όπως βρε παιδί μου! Κι εγω τσακωνομαι καθημερινα δεν εχω πρόβλημα όλο και κατι θα βρω. ομωςςςςςς δεν εχασα την πιστη μου και την εμπιστοσυνη μου σ αυτον. Ενα περίεργο πράμα! Μπορει να του βριζω απ το πρωι ως το βραδυ. τους ανθρωπους εννοω. αλλα αν τους βριζουν μου καθεται στραβα θελω να τους υποστηριξω. ΜΗΝ ΜΑΣΑΣ ΣΟΥ ΛΕΩ!!! ΠΑΡΤΑ ΛΙΓΟ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΕ ΑΓΑΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΚΑΝΤΕ ΣΤΗΥΝ ΑΚΡΗ ΘΕΛΩ ΧΩΡΟ! ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ! ΧΡΑΚ! ΣΕ ΟΛΟΥΣ για να το καταλαβουν και θα δεις συντομα θα τ αποδεχτουν. τους εμαθες ετσι τωρα πρεπει να τους ξεμαθεις εσυ αποφασιζεις ομορφια μου!

Πολυ λογικες οι συμβουλες σου! Μην νομιζεις τα χω κανει και αυτα και συνεχιζω και τα κανω! Ελα ομως που επιμενουν και γω ξαναεπιμενω! Αλλα καπου ερχεσαι και τα φτυνεις και κουραζεσαι πια! Λες πρεπει να το αντιμετωπισω διαφορετικα ,αφου δεν παιρνουν απο λογια! Δεν μπορεις σε αυτην την πραγματικοτητα και καθημερινοτητα να δεχεσαι απο ολους η' πολλους αρνητισμο!
Καπου και γω θα ειμαι καποιες φορες δε λεω(αρνητικη)! Αλλα προσεξτε μην γινεται κουραστικο αυτο!! Θελεις τρελα και θετικη ενεργεια για να ζησεις! Ν'αφομοιωσεις καλες στιγμες και οχι μονο! Θελω να κανω διαλογισμο να ζω πιο ουσιαστικα! Πιστευω θα με βοηθησει πολυ! Αυτο που καταλαβα και απο την απαντηση της Αιθηροης,ειναι οτι αφου βλεπω ετσι τα πραγματα και δεν αλλαζουν μονα τους τοτε ας αλλαξω οπτικη γωνια! Επισης σκεφτομαι οτι καποια αλυτα πραγματα,ισως φοβιες,ισως κατι που εγινε και δεν το ξεπερασα τα πεταξα στο ασυνηδειτο και εμειναν στο σκοταδι! Σκεφτομαι να τα φωτισω λιγο να δω τι υπαρχει σε αυτο το αποθηκακι και να ριξω λιγακι κρασακι στα τερατακια! Μπας και μεθυσουν! Χαχαχαχ!! Κανω και λιγη πλακα! Ευχαριστω φιλη μου Αριστουλα η' μαγισσουλα για την συμβουλη! Την κραταω! Πολυτιμη!

Να σε βοηθήσω στην οπτική γωνία,σύμφωνα με αυτά που διαβάζω;Να σου πω τι βλέπω εγώ:

1ον:έχεις συγγενείς και γνωστούς κοντά σου.
Μπορεί να το θεωρείς δεδομένο,αλλά κοίταξε καλά γύρω σου,υπάρχουν πολλοί μοναχικοί και αποκλεισμένοι άνθρωποι,είναι αυτοί που περιφέρονται μόνοι στις γιορτές,τότε ξεχωρίζουν,είναι οι άστεγοι,είναι πολλοί ηλικιωμένοι στα γηροκομεία,είναι παντού,αλλά δεν τους παρατηρούμε.
Εχεις περίγυρο και ασχολείται μαζί σου.Εσύ το λες κουτσομπολιό και δεν θα έχεις και άδικο.Ίσως όμως να είναι και από ενδιαφέρον απλά είναι η συνήθεια και ο τρόπος άκομψος.
Αλήθεια όμως,εσύ δεν κουτσομπολεύεις;Δεν σχολιάζεις;
Όταν θα σταματήσεις εσύ να το κάνεις,μετά από καιρό,θα διαπιστώσεις ότι δεν σε ενοχλούν το τι κάνουν οι άλλοι.
Θα σου άρεσε από αύριο να μην ασχολείται κανείς με σένα;Ούτε μια αναφορά;Προσπάθησε να το φανταστείς και να απαντήσεις ειλικρινά στον εαυτό σου.

2ον:'Εχεις εργασία!!!!!!!!!Είσαι από τους ελάχιστους σε αυτήν την χώρα.
Και το πιο σημαντικό;Έχεις δουλειά η οποία σου αρέσει.
Κοίτα γύρω σου,πόσοι εργάζονται;Κι αν το κάνουν κάποιοι με τι συνθήκες;Τους αρέσει;Είναι επιλογή τους ή είναι μια αναγκαστική λύση;Εσύ τουλάχιστον είδες τους κόπους σου να πιάνουν τόπο,γνωρίζεις πόσοι αποτυγχάνουν παρόλες τις προσπάθειες;
Το αφεντικό σου έχει παραξενιές..εσύ αν ήσουν στην θέση του,πως θα λειτουργούσες;
Έχεις δουλειά,δεν μπορώ να το τονίσω περισσότερο αυτό και σημαίνει ότι με κάποιον τρόπο,μπορείς και συντηρείσαι,μπορείς να κρατήσεις μια αξιοπρεπή ζωή,σε αντίθεση με πολύ κόσμο.

3ον:'Εχεις σύντροφο!Δύσκολες εποχές για σχέσεις,πολύ δύσκολες κι εσύ έχεις κάποιον για να δώσεις,ξέρεις τι κατάρα είναι να έχεις αγάπη μέσα σου και να μην έχεις κανέναν να την λάβει;
Και για να τον φροντίζεις τόσο πολύ,σημαίνει ότι θα το αξίζει.Το ότι τον έχεις κακομάθει,μάλλον όπως το λες,μήπως φταις εσύ;Μήπως δεν του δίνεις την ευκαιρία να σε φροντίσει;

4ον: Κατάγεσαι από νησί,που σημαίνει,εύκολη και πιο άνετη πρόσβαση σε διακοπές-μικρά διαλείμματα ανάσας,σε σχέση με άλλους που δεν έχουν αυτήν την δυνατότητα.

5ον:Έχεις την πολυτέλεια της αυτο-αναζήτησης,πράγμα που σημαίνει,έχεις τον χρόνο,την διάθεση και τους τρόπους εκείνους που θα σε βοηθήσουν να σκαλίσεις τα μέσα σου,να ψαχτείς που λένε.
Σε αυτό το στάδιο που είσαι,κοιτάς τους γύρω σου και βλέπεις λάθη,τους βλέπεις όλους κακούς,αναρωτιέσαι γιατί δεν βλέπουν αυτό που βλέπεις εσύ.
Είναι το σημείο εκείνο του φόβου.Φοβάσαι ότι αν προχωρήσεις θα χάσεις την ασφάλεια των μέχρι τώρα δεδομένων σου.
Πίστεψε με όλοι το περνάμε αυτό.
Το μόνο που ίσως σε βοηθήσει,κάτι που το παλεύω κι εγώ,είναι το να μου υπενθυμίζω σε κάθε σκέψη που κάνω αν είμαι στο δημιουργικό κομμάτι ή στο ανταγωνιστικό,γιατί βλέπεις,θέλω να περάσω τα ήδη υπάρχοντα μου,αυτά που ήδη έχω και ζω και κυρίως αυτά που ήδη είμαι,από το ανταγωνιστικό,στο δημιουργικό.

Και 6ον:Έχεις ενέργεια να δώσεις.Λες στην τραβάνε,λάθος,εσύ την δίνεις.
Ξεκίνα να την δίνεις συνειδητά και θα δεις ότι θα σου αρέσει.


Και κάτι ακόμη:τα μαλλιά μας ασπρίζουν,ναι!!Κάτσε,27 δεν είσαι;Την λύση την γνωρίζεις.

Φιλη μου,δεν εχεις αδικο αλλα αυτα τα γνωριζω! Νιωθω ευλογημενη με αυτα τα καλα που εχω! Ξερω να κρινω τη ζωη μου και φυσικα κανω λαθος και φταιω! Δεν ειπα οτι δεν φταιω! Την παρουσα στιγμη αυτο το θεμα με απασχολει και θεωρησα καλο να παρω καποιες διαφορετικες αποψεις και συμβουλες! Δεκτη και η δικη σου! Και σε ευχαριστω! Ειτε κακες ειτε καλες οι αποψεις με βοηθουν! Γνωριζω οτι ενδιαφερονται οι συγγενεις μου αλλα οπως ειπες με λαθος τροπο το δειχνουν,γι'αυτο ψαχνω και γω τροπο να τους το δειξω οτι δεν ειναι ετσι! Οσο μπορω ασχολουμαι με τη δικη μου ζωη και οχι με τη ζωη των αλλων! Καποιοι ανθρωποι εχουν πιο σοβαρα θεματα για αυτους και για τους αλλους και αλλοι λιγοτερο σοβαρα! Εγω δοξα το Θεο εχω αυτα! Γι αυτο και το εθεσα εδω το προβλημα μου! Οσο για τα μαλλια μου ασπριζουν σχεδον οπως και της μητερας μου που ειναι 50 χρονων, ειναι και απο την ηλικια αλλα το επιδεινωνει το αγχος και η στεναχωρια! Σ ευχαριστω για την απαντηση!

Δεν υπάρχουν σοβαρά ή μη προβλήματα,λιγότερο ή περισσότερο,αυτόν τον χαρακτηρισμό τον δίνει ο καθένας σύμφωνα με την δική του αντίληψη.Κάθε πρόβλημα που μας απασχολεί,είναι σοβαρό.

Η αλλαγή οπτικής γωνίας προσφέρεται για να διευρύνει το πλάτος της αντίληψης μας,όταν τα προβλήματα μας είναι σαν δύο τοίχους που όλο στενεύουν το πεδίο μας και το κλείνουν.

Επίσης,είναι άλλο η ευγνωμοσύνη και άλλο η υποχρέωση.Το πρώτο σε κάνει να λάμπεις με ανάστημα,το δεύτερο να σκύβεις με υποταγή.
Το άγχος-στρες-καταπίεση,δημιουργούν ψυχοσωματικά θέματα,τα οποία είναι και σαν εκτόνωση του οργανισμού και σαν καμπανάκια που χτυπάνε για να χαλαρώσουμε λίγο.

Το ''έτσι μου αρέσει''-''έτσι θέλω'',που ανέφερε η Αριστέα,είναι πολύ σημαντικό,αφού πρώτα μάθουμε τι πραγματικά μας αρέσει και θέλουμε και προσωπικά έχω δει πολλά μάτια να με κοιτάνε σοκαρισμένα με αυτήν την απάντηση,γιατί έκανες αυτό;γιατί έτσι μου άρεσε.
Αλλά χρειάζεται να παρατήσει κανείς και τον ρόλο του καλού παιδιού που δεν ξέρει την λέξη όχι.

Και να μην ξεχάσω να σου πω,ευχαριστώ που έχεις το θάρρος να μοιράζεσαι Ρούλα,είναι πολύ σημαντικό αυτό για όλους.
Χρειάστηκε θάρρος και εμπιστοσύνη,δεν είναι για όλους εύκολο αυτό,αλλά ποτέ δεν ξέρεις πόσοι θα βοηθηθούν διαβάζοντάς σε,απλά και μόνο με την ταύτιση και την αίσθηση ότι δεν είναι οι μόνοι που βιώνουν αυτές τις καταστάσεις.

Ευχαριστω και για τις συμβουλες σου,πολυ ομορφες και σημαντικες! Το σκεφτηκα αυτο και τον κινδυνο ο καθενας να με κρινει οπως θελει αλλα σκεφτηκα οτι πολλοι θα περνουν τα ιδια και θα θελουν να μαθουν οπως και εγω.Το ρισκαρα για να μαθω γιατι ο,τι καλο ο,τι κακο θα με βοηθησει παλι!
Καμια φορα η σκληρη κριτικη βοηθαει οχι οτι την επιδιωκω.Πηρα σημαντικα πραγματα απο δω! Ευχαριστω πολυ! Προσπαθω να βοηθησω τον εαυτο μου σε αυτο το δυσκολο μονοπατι που βρεθηκε η' εβαλα μπροστα μου! Πρεπει να δω την αληθεια μου και να την αναγνωρισω! Καμια φορα σου ερχονται κατι απαντησεις απο μεσα σου που σε κουφαινουν! Οπως αυτο που ειπα τωρα! Μολις ηρθε φρεσκοτατο!! Εχω πολλα να μαθω! Διψαω για γνωση! Μ αρεσει πολυ να διαβαζω συμβουλες σας! Παλι ευχαριστω!