Nίτσε: "πέρα από το καλό και το κακό"

"...Πρέπει να θέσει υπό έλεγχο κανείς τον εαυτό του για να διαπιστώσει αν είναι προορισμένος για ανεξαρτησία και διοίκηση. Και πρέπει να το κάνει αυτό την κατάλληλη στιγμή. Δεν πρέπει να αποφύγει κανείς τους ελέγχους του, αν και ίσως είναι το πιο επικίνδυνο παιχνίδι που μπορεί να παίξει κανείς και τελικά είναι έλεγχοι που γίνονται μπροστά σε μας ως μάρτυρες και σε κανέναν άλλο δικαστή.


Να μην προσκολλώμαστε σε ένα πρόσωπο:
κι ας είναι το πιο αγαπημένο-κάθε πρόσωπο είναι μια φυλακή και μαζί μια γωνιά.


Να μην προσκολλώμαστε σε μια πατρίδα: κι ας είναι η πιο βασανισμένη κι ας χρειάζεται επειγόντως βοήθεια - είναι ήδη λιγότερο δύσκολο να αποκόψει κανείς την καρδιά του από μια θριαμβεύουσα πατρίδα (σημείωση: εκείνη την εποχή η Γερμανία, πατρίδα του Νίτσε, αναδεικνυόταν σε μεγάλη δύναμη).


Να μην προσκολλώμαστε σε ένα αίσθημα οίκτου: έστω κι αν πρόκειται για ανώτερους ανθρώπους των οποίων το σπάνιο μαρτύριο και την αίσθηση του αβοήθητου μπορέσαμε να δούμε κατά τύχη.


Να μην προσκολλώμαστε σε μια επιστήμη: έστω κι αν μας γοητεύει με τις πιο πολύτιμες ανακαλύψεις που φαινομενικά κρατήθηκαν για μας.


Να μην προσκολλώμαστε στην ίδια μας την απόσπαση, σ'εκείνο το φιλήδονο ξεμάκρεμα και ξένωση του πουλιού, που πετά ολοένα περισσότερο στα ύψη, ώστε να βλέπει ολοένα περισσότερα πράγματα κάτω του - ο κίνδυνος εκείνου που πετάει.


Να μην προσκολλώμαστε στις ίδιες μας τις αρετές και να γινόμαστε ως σύνολο θύματα κάποιου μέρους του εαυτού μας, για παράδειγμα "της φιλοξενίας" μας, που είναι ο κίνδυνος των κινδύνων για ανώτερες και πλούσιες ψυχές, οι οποίες ξοδεύονται σπάταλα, σχεδόν αδιάφορα και φέρνουν την αρετή της γενναιοδωρίας στο σημείο να γίνει ελάττωμα.


Πρέπει να ξέρουμε πώς να συντηρούμε τον εαυτό μας: αυτή είναι η καλύτερη δοκιμή της ανεξαρτησίας".

Και κάποια γνωμικά από το ίδιο βιβλίο ("Πέρα από το καλό και το κακό"):

"Η αγάπη για έναν είναι βαρβαρότητα: γιατί εφαρμόζεται σε βάρος όλων των άλλων. Το ίδιο ισχύει και για την αγάπη για τον Θεό".

"Δεν υπάρχουν καθόλου ηθικά φαινόμενα, αλλά μόνο μια ηθική ερμηνεία των φαινομένων".

"Όποιος παλεύει με τέρατα, πρέπει να προσέξει να μη γίνει τέρας. Κι όταν κοιτάς πολλή ώρα μέσα σε μια άβυσσο, κοιτάει και η άβυσσος μέσα σε σένα".