Μυστική Γεωμετρία και DNA...

Ήχοι,μουσική,αρμονία.
Η αγάπη και ο φόβος=συχνότητες.
Στο απόλυτο σκοτάδι του κακού,ένα μικρό φως κεριού,κάνει την διαφορά.
Το αντίθετο όμως,δεν συμβαίνει.
Αυτό,για κάθε φορά που θα νιώθεις μικρός και αδύναμος.
Και ο ένας κάνει την διαφορά.
Μου άρεσε το πως επιδρά η άμμος στον ήχο-οι συχνότητες καθορίζουν την ύλη,καθώς και η φωνή της γυναίκας που τραγουδούσε mozart...το επτάκτινο αστέρι!!!!

Φοβερό! Γνωρίζουν τόσες αλήθειες εδώ και πολλά χρόνια! Εμείς κοιτάζαμε αλλού η αυτοί τα βγάζουν τώρα στον αέρα; Γεμίζουν τον κόσμο με ταινίες με μάγισσες και ραβδάκια κι ένα σωρό άλλα, κι όμως ξέρουν ότι είναι όλα μέσα στη φύση και στα μυστικά της. Βέβαια με τη νοοτροπία των ανθρώπων όλα αυτά τα μυστικά, μάλλον κακό θα κάναμε. Αλλά κι αυτό δικιά τους ευθύνη είναι. Τα σχολεία δίνουν την πρώτη εκπαίδευση και φτιάχνουν γεννιές. Νιώθω να ζω σ εναν κόσμο θαυμάτων που τον καρπόνονται λίγοι, κι εγώ περπατάω τυφλός πιστεύοντας μόνο στην πραγματικότητα του τραπεζιού, στο σχήμα του και στην σκληράδα της ύλης του. Είμαι βαθιά νυχτωμένος και χωμένος στη σπηλιά του Πλάτωνα. Κι όταν ακούω την αληθινή αλήθεια, γελούσα και την θεωρούσα μύθο και φανταστικό παραμύθι. Ακόμα κι αν άγγιζε την καρδιά μου και το μυαλό μου δεν χρειαζόταν περισσότερες εξηγήσεις, εγώ από ντροπή για να μη γελάσουν οι άλλοι και μην βγω στο περιθώριο αρνιόμουνα την αλήθεια αυτή που την ένιωθα μέσα μου και συνέχιζα να πιστεύω ένα στενάχωρο άγευστο και άχρωμο ψέμα, που μου έκλεβε τις δυνάμεις μου και τα προνόμια μου. Μου στέρησαν το όνειρο. Γιατί δεν μίλαγα δυνατά τα όνειρα μου, και τις φαντασιώσεις μου. Γιατί δεν μπορεί να εις σ έναν τέτοιον κόσμο θαυμάτων και εσύ να είσαι ένα ξύλινο ανθρωπάκι. Δεν ταιριάζει. Γι αυτό και μας στερούσαν τόσες αλήθεις. Για να μπορούμε να ταριάζουμε με τον κόσμο που μας μάθεναν όλοι αυτοί.

Κι όταν κάποιοι μας μιλάνε για τις απίστευτες αλήθειες τους, τους κοιτάμε με μισό μάτι και νομίζουμε ότι τους βαράει τρέλα, η ότι έχουν πονηρό σκοπό για τους ευκολόπιστους.

Μα είναι και μαγικό πως μεταμορφώνεται ο κόσμος σου από τον τρόπο που τον κοιτάς τελικά! Μαγικός κόσμος και εύπλαστος. Τώρα μπορώ να καταλάβω καλά κάτι που είχες γράψει. Δεν θυμάμαι που ακριβώς, αλλά θυμάμαι που έλεγες ότι για να αλλάξει ο κόσμος δεν χρειάζεται να πας αλλού. Ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να αλλάξεις τον τρόπο που κοιτάς.

Ζούμε σε έναν ζουμερό κόσμο! Πολύ πολύ ζουμερό! Ακόμα όμως δεν έχω ξεκαθαρίσει αν αλλάζει ο δικός μας ο τρόπος μόνο, η αλλάζει κι ο κόσμος καθώς μας ανοίγει τον εαυτό του. Δεν μπορώ να περιγράψω ακροβώς αυτή την σκέψη που έχω στο μυαλό μου κι ελπίζω να είμαι κατανοητός.

Μου άρεσε το βίντεο και σ ευχαριστώ ladosifa, γιατί εξαιτίας του σχόλιου σου το είδα.